Morgunblaðið - 18.01.2009, Blaðsíða 13

590kr.
1.490kr.
Þetta er
bara sýnishorn
af úrvalinu!!!
Skeifan - Smáralind - Kringlan - Hafnarfjörður - Selfoss - Vestmannaeyjar - Egilsstaðir - Akureyri - Ísafjörður
MYNDIR FRÁ 590KR .
SERÍUR FRÁ 1.490KR.DVD
NÚ ER OPIÐ Í SKEIFUNNI Á
SUNNUDÖGUM FRÁ 12 - 18
ra refsivist?
Fangelsismál 13
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. JANÚAR 2009
L
inda Hesselberg saksóknari ætlaði sér
alltaf að búa til fordæmi úr mér. Þeg-
ar býsnast var yfir hversu lengi ég
hefði setið í einangrun sagði hún
ósatt. Hún sagði gagnrýnina byggða
á sandi. Ég hefði verið settur í einangrun, en
látinn laus úr henni fljótlega. Svo hefði ég
smyglað bréfi úr fangelsinu til lykilvitnis í mál-
inu og þá hefði verið nauðsynlegt að einangra
mig aftur. Svo sagði hún líka að ég hefði verið í
yfirheyrslum jafnt og þétt allan tímann. Þetta
er tómt kjaftæði.“
Birgir Páll Marteinsson er mjög ósáttur við
margra mánaða einangrunarvistina, sem hann
sætti í Færeyjum frá hausti 2007 og fram til
vors 2008.
„Þetta bréf, sem ég átti að hafa sent lyk-
ilvitni? Það var svo, að frá fyrsta degi vildi ég fá
að hringja í kærustuna mína og útskýra hvað
hefði gerst. Viku eftir að ég var handtekinn ráð-
lögðu íslenskir lögreglumenn, sem komu að yf-
irheyra mig einn dag, mér að skrifa henni bara
bréf. Ég gerði það og lét færeysku lögregluna
hafa bréfið. Svo beið ég, en fékk aldrei neitt
svar. Í 5-6 vikur spurðist ég fyrir um þetta í
fangelsinu og þar sögðust menn hafa sent bréf-
ið, en ekkert svar hefði borist. Í nóvember var
einangrun aflétt og þá loks var mér sagt að sú
ákvörðun hefði verið tekin að senda bréfið ekki.
Og ég fékk það aftur í hendurnar.
Ég var miður mín út af þessu, en strákar í
fangelsinu sögðu að þessu mætti redda, þeir
gætu komið bréfi til hennar. Og ég skrifaði bréf
og útskýrði hvað hefði gerst. Ég hélt ennþá að
þetta yrði afgreitt sem játningarmál, að ég væri
bara að bíða dóms, enda hafði ég ekki verið
ákærður. Ég skrifaði ekki orð um að hún mætti
ekki segja þetta eða ætti að segja hitt, því ég
hafði ekki hugmynd um að hún væri vitni í mál-
inu. Ég vissi ekki að það væri neitt mál, því ég
hafði játað! En ég bað hana að segja engum að
ég hefði skrifað henni, því ég óttaðist að vera
sendur til Danmerkur. Svo stakk ég gamla
bréfinu með og strákarnir í fangelsinu smygl-
uðu bréfunum út.“
Kærasta hans var honum mjög reið á þessum
tíma. Skiljanlega, segir Birgir Páll. Og hún fór
með bréfið til lögreglunnar. „Saksóknarinn fór
með bréfið fyrir dómara og krafðist þess að ég
yrði settur í einangrun fyrir að reyna að hafa
áhrif á lykilvitni. Hún fullyrti að ég hefði aldrei
reynt að hafa samband við kærustuna, fyrr en
ég hefði frétt að hún væri vitni. Allt var þetta
Einangrun er
stöðug barátta
Morgunblaðið/Rax
Þórshöfn í Færeyjum Birgir Páll sat í gæsluvarðhaldi í fangelsinu í Þórshöfn. Honum er meinað að snúa nokkurn tímann aftur til eyjanna.

„Linda Hesselberg sak-
sóknari beitti sér af ótrú-
legri hörku í þessu máli.
Þegar ég spurði hana
hvers vegna farið væri
svona með ungan mann,
sem hefði hreint saka-
vottorð, sagði hún: „Já,
að því er við best vitum!“
Rétt eins og það væri
álitamál. Þetta var allt
hið hrapallegasta og sorglegasta mál og
keyrt áfram af mikilli hörku,“ segir Eiður
Guðnason sendiherra. Hann heimsótti
Birgi Pál margoft í fangelsið í Færeyjum.
Eiður segist hafa mátt færa Birgi Páli
lesefni og ýmislegt smálegt, t.d. mynd-
diska og sælgæti. „Það gekk á meðan hann
var í einangrun, en þegar hann loks var
laus úr henni virtust reglurnar verða stíf-
ari. Þá mátti hann allt í einu ekki fá neitt
matarkyns og mynddiskar urðu að vera
innsiglaðir úr verslun til að hann fengi þá í
hendur.“
Eiður kveðst aldrei hafa hitt fyrri lög-
mann Birgis Páls, en hann skipti fljótlega
og fékk annan. „Ég verð að viðurkenna að
mér fannst verjandi hans afskaplega linur.
Hann virtist ekkert beita sér í málinu.“
Málið var löngu upplýst hér á landi og
Eiður segir að íslenska lögreglan hafi verið
reiðubúin að fara til Færeyja og bera vitni
um aðkomu Birgis Páls að málinu. „Ís-
lenska lögreglan vissi alveg hversu lítill
hlutur hans hafði verið. En boð um að ís-
lenskur lögreglumaður bæri vitni var af-
þakkað.“
Linda Hesselberg hefur lýst því, meðal
annars í viðtali við færeyska dagblaðið
Dimmalætting í september sl., að móðir
hennar hafi látist af völdum fíkniefna-
neyslu. Sú reynsla hafi mótað afstöðu
hennar. „Hún lagði mikla áherslu á það í
málflutningi sínum hversu alvarlegt brotið
væri í svona litlu samfélagi og þess vegna
ætti að fella þungan dóm,“ segir Eiður. „En
afbrot Birgis Páls var fyrst og fremst
kjánaskapur og misskilin trúmennska við
bernskuvin. Meðferðin á honum var mjög
harkaleg, þótt sumir fangavarðanna hafi
reynt að létta honum lífið. Dómurinn var í
samræmi við þessa hörku. Þegar hann
hafði loks verið kveðinn upp hafði Birgir
Páll aðeins eina viku til að taka ákvörðun
um hvort hann ætti að áfrýja honum. Þrír
sólarhringar voru liðnir af þeim fresti þeg-
ar ég frétti að hann hefði ekki fengið að
ráðgast við fjölskyldu sína. Þá gat ég beitt
mér fyrir því að því banni yrði aflétt.“
Eiður kveðst vona að Birgir Páll spjari
sig. „Ég held raunar að hann muni gera það
og veit að honum gengur vel í náminu.“
Hörð sókn
og lin vörn
Eiður Guðnason