Morgunblaðið - 18.01.2009, Blaðsíða 44

44 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. JANÚAR 2009

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Sendi innilegar þakkir þeim sem sýndu mér hlýju
og vináttu við lát mannsins míns,
HALLDÓRS ÞORBJÖRNSSONAR,
Stýrimannastíg 6,
Reykjavík.
Hildur Pálsdóttir.
✝ Hulda Stef-ánsdóttir fæddist
á Sólheimum á Seyð-
isfirði 30. september
1925. Hún andaðist á
Skógarbæ í Reykjavík
23. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Stefán
Karl Þorláksson, f. á
Skjöldólfsstöðum í
Norður-Múlasýslu
22.5. 1901, d. í Reykja-
vík 13.10. 1990, og
Ragnheiður Þórkatla
Einarsdóttir, f. á Búð-
um í Staðarsveit 13.4. 1904, d. í
Reykjavík 17.1. 1996. Alsystkini
Huldu eru: Ellen
Svava, f. 24.3. 1922,
Sólveig Bára, f. 25.12.
1923, og drengur, f.
17.1. 1927, d. 22.8.
1927. Hálfbróðir
Huldu samfeðra, er
Stefán Niclas, f. 24.11.
1955.
Hulda giftist Alfreð
Clausen, d. 1981. Af-
komendur Huldu eru
Sigurgeir Höskulds-
son, Ragnheiður Clau-
sen, tvö barnabörn og
tvö langömmubörn.
Útför Huldu fór fram frá Foss-
vogskirkju 5. janúar.
Nú, þegar ég kveð Huldu, systur
mína, í hinsta sinn, er ýmislegt sem
leitar á huga minn. Á þessari stundu
er söknuður og tregi nálægur en einn-
ig þakklæti yfir að hún er laus úr þess-
um erfiðu veikindum.
Við vorum þrjár systurnar. Ég und-
irrituð elst, Sólveig Bára látin og
Hulda sem nú er kvödd. Yngstur var
bróðir okkar sem lést fárra mánaða.
Síðar eignuðumst við hálfbróður,
Stefán Niclas lyfjafræðing, eftir að
faðir okkar gekk í hjónaband öðru
sinni. Stefán er nú búsettur í Reykja-
vík ásamt fjölskyldu sinni.
Æskustöðvar okkar voru Seyðis-
fjörður með hin tignu fjöll Bjólfinn og
Strandartind og Fjarðará setur sinn
sterka svip á byggðarlagið. Á bökkum
Fjarðarár bjuggum við lengst af, nán-
ar tiltekið á Árstíg 8.
Samband okkar systra var náið.
Hulda var létt í lund, kom auðveldlega
auga á hið broslega því var oft stutt í
hláturinn. Í barnaskóla gekk hún und-
ir handleiðslu hinna góðu kennara. Þá
var skólastjóri Karl Finnbogason og
síðar Steinn Stefánsson. Íbúar á
Seyðisfirði voru þá um 700.
Foreldrar okkar fluttu í Fjarðarsel
þegar faðir okkar gerðist vélgæslu-
maður við rafstöðina (byggð 1913) Þá
var löng leið fyrir Huldu í skólann að
ganga, oft snjóþungt.
Seyðisfjörður var lítið samfélag þar
sem allir þekktust. Ætli megi ekki
segja að það hafi verið „Sólfögur sæ-
lutíð, á saklausum bernsku árum“
eins og Guðmundur Guðmundsson
skólaskáld tekur til orða í einu kvæða
sinna.
Hulda réð sig til starfa í Tryggva-
skála á Selfossi hjá Brynjólfi Gísla-
syni, sem þá var nýtekinn við veit-
ingarekstri. Reyndar unnum við
systur þar saman um tíma.
Hulda eignaðist soninn Sigurgeir
Höskuldsson sem ólst upp hjá föður-
fólki sínu á Selfossi og býr hann þar
enn í dag. Síðar settist Hulda að í
Reykjavík og vann lengst af við af-
greiðslustörf í versluninni Feldinum
og versluninni Fram við Klapparstíg,
og var hún vinsæl í því starfi.
Hulda var tíður gestur á heimili
okkar hjóna – maðurinn minn Sigurð-
ur Einarsson, lést 25.6. ’92 – og var
kostgangari eins og þá var kallað.
Börn okkar dáðu þessa frænku sína.
Síðar giftist hún Alfreð Clausen.
Eignuðust þau dótturina Ragnheiði
sem nú þegar hefur eignast sína fjöl-
skyldu.
Hulda systir fór í gegnum mikil
veikindi, alzheimerssjúkdómurinn
tók völdin, svo hún var svipt öllum
mætti til tjáningar í lokin. Naut hún
ómetanlegs stuðnings hjúkrunarfólks
Skógarbæjar sem heiður og þakkir á
skilið. Ég kveð systur mína sem perlu
í minningu minni.
Ellen Svava Stefánsdóttir.
Hulda Stefánsdóttir
✝
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Álfheimum 48,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju mánudaginn
19. janúar kl. 13.00.
Þórarinn Magnússon, Sigrún Reynisdóttir,
Kristinn Magnússon, Hanna Bjartmars Arnardóttir,
Lilja Nótt Þórarinsdóttir,
Magnús Þórarinsson,
Svala Ögn Kristinsdóttir,
Gríma Bjartmars Kristinsdóttir.
✝ Guðrún ÁsthildurPétursdóttir
fæddist á Hrein-
stöðum í Hjalta-
staðaþinghá 1. júlí
1924. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Seyð-
isfirði 5. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Pétur
Pétursson póstur í
Njarðvík, f. 6.8. 1878,
d. 21.11. 1968 og Guð-
rún Jónsdóttir, f. 23.2.
1883, d. 7.7. 1959. Al-
systkini Ásthildar
voru Hulda Ingibjörg sem er látin,
Hjalti látinn, Eiður látinn og Brynjar
búsettur í Sandgerði. Systkini Ást-
hildar sammæðra voru Einar, Þór-
ína, Guðrún Björg, Ester og Björn
Sveinsbörn, þau eru öll látin. Fyrir
átti Pétur soninn Jón, sem er látinn.
Móðir Jóns var Halldóra Ólafsdóttir.
Ásthildur giftist 1949 Birni Andr-
éssyni, f. á Snotrunesi í Borgarfirði
eystra 3.3. 1919, d. á Egilsstöðum
10.10. 2007. Foreldrar Björns voru
Andrés Bjarni Björnsson bóndi á
Snotrunesi, f. 10.9. 1883, d. 20.4. 1974
1943. 2) Andrés Valgarð, f. 14.7.
1951, sambýliskona Kolbrún Péturs-
dóttir, f. 14.7. 1952. Börn þeirra eru
Sigrún, f. 26.11. 1974 og Björn, f.
14.4. 1976, sambýliskona Anna María
Guðmundsdóttir. Ásthildur og Björn
ólu einnig upp Hrefnu Hrund Erons-
dóttur, f. 1.7. 1968.
Ásthildur og Björn hófu búskap í
Njarðvík 1948 og bjuggu þar til 1974
þegar þau fluttu til Egilsstaða. Árið
1976 fluttu þau að Ullartanga 6 í
Fellabæ og áttu þar heima þar til þau
fluttu að Dvalarheimili aldraðra,
Lagarási 17 á Egilsstöðum. Frá
hausti 2005 dvaldist Ásthildur á
Sjúkrahúsinu á Seyðisfirði við góða
umönnun. Ásthildur ólst upp í Njarð-
vík hjá foreldrum sínum við hefð-
bundin sveita- og heimilisstörf. Þar
var einnig símstöð sem þurfti að
sinna og sá Ásthildur talsvert um
það. Ásthildur gekk í skóla á Borg-
arfirði og svo í Fagradal í Vopna-
firði. Einnig var hún í vist á Akureyri
einn vetur og á Héraði. Eftir að Ást-
hildur og Björn fluttust til Egilsstaða
vann hún á prjónastofunni Dyngju, á
leikskóla og við heimilishjálp, auk
þess að passa börn á heimili sínu.
Ásthildur var liðtæk spilamanneskja
og vann til verðlauna fyrir bridds,
auk þess sem hún greip oft í spil við
ýmis tækifæri. Ásthildur var mjög
bókhneigð og las mikið.
Útför Ásthildar fór fram í kyrr-
þey.
og Valgerður Jóns-
dóttir, f. 26.9. 1890, d.
18.6. 1967. Ásthildur
og Björn eignuðust tvo
syni, þeir eru: 1) Pétur
Reynir, f. 17.5. 1948.
Fyrsta sambýliskona
hans var Maggý Stella
Sigurðardóttir. Dætur
þeirra eru: a) Ásthild-
ur Magnea, f. 26.8.
1969, gift Jóhanni
Nikulási Bóassyni,
börn þeirra eru Maggý
Rut, f. 27.3. 1996,
Sandra Dröfn, f. 12.2.
1998 og Reynir Þór, f. 2.7.2006. b)
Anna Sigfríður, f. 29.7. 1972, gift
Helga Ólafi Jakobssyni, börn þeirra
eru Anton Logi, f. 14.8. 1993 og Sól-
dís Ninja, f. 6.1.2003. Fyrir átti hún
soninn Elvar Má Sigurðsson, f. 8.12.
1989. Önnur kona Péturs Reynis var
Anna Stefanía Guðmundsdóttir.
Dóttir þeirra er Birna Björk Reyn-
isdóttir, f. 15.10. 1979, sambýlis-
maður Haraldur Geir Eðvaldsson,
sonur þeirra er Viktor Óli, f. 10.7.
2006. Eiginkona Péturs Reynis er
Anna Sigríður Gústafsdóttir, f. 7.8.
Elskulega amma mín!
Eftir útivist í snjó og kulda var
fátt betra en koma inn um bak-
dyrnar á Ullartanganum. Forstofan
er alltaf svo funheit að um leið og
maður kemur inn finnur maður
nefið þiðna á örskammri stundu.
Eftir að hafa komið mér úr gall-
anum kem ég inn á ganginn og
heyri kunnuglegt raul í eldhúsinu.
Amma er að finna til kaffibrauð á
borðið og eins og venjulega raular
hún á meðan. Hver tegundin á fæt-
ur annarri er dregin fram úr
búrinu. Sjálf var ég alltaf spenntust
fyrir kleinunum enda allra bestu
ömmukleinur sem finnast og einnig
eru ömmulummurnar í miklu uppá-
haldi. Ég hjálpa til, finn sykurkarið
og sultuskálina ofan af frystikist-
unni og set á borðið. Svo fer ég inn
á skrifstofu og segi afa að koma.
Við kaffiborðið er spjallað um dag-
inn og veginn. Mjólk sullast niður
og amma teygir sig upp í glugga-
kistu, losar teygjuna utan af eld-
húsrúllunni og rífur bréf til að
þurrka. Þegar máltíðinni lýkur
hjálpa ég ömmu að ganga frá og fer
svo fram í stofu, finn fótboltaspilið
undir sófanum og leik mér með
það. Eftir skamma stund heyri ég
hljóðið í inniskónum hennar ömmu
þegar hún gengur eftir ganginum
og kemur inn í stofu og leggst í sóf-
ann. Við spjöllum skamma stund.
Stofuklukkan hringir og minnir
mann á að tíminn líður. Amma sest
upp, horfir út Fljótið og veltir veðr-
inu fyrir sér. Hún situr með hendur
í kjöltu og klappar með flötum lófa
á handarbak sér, með hægri hönd
og svo vinstri til skiptis og ruggar
sér rólega. Hún hummar eitthvað
með sér en ég heyri að það er ekk-
ert sem ég á að svara. Svona var
ósköp venjulegur dagur á Ullar-
tanganum.
Amma mín. Í minningunni varstu
mikið í eldhúsinu enda afar fær í
öllu sem þar fór fram. Þú lagðir þig
líka fram um að gera manni alltaf
til hæfis. Þú keyptir t.d. oft pitsu
handa mér og hitaðir hana í gamla
„Gúndanum“ og þetta fannst mér
alltaf afskaplega góðar pitsur. Oft
fékk ég Fanta að drekka með, sem
þú reyndar blandaðir yfirleitt út í
vatn, sennilega hefur þér fundist
það eitthvað bragðmikið. Einnig
var ég sólgin í soðkökurnar sem þú
gerðir með saltkjötinu og finnst
mér dásamlegt að halda þeim sið
við á mínu heimili. Ein jól var ég
hjá ykkur og þú eldaðir kjúkling
sérstaklega handa mér af því mér
þótti enginn venjulegur jólamatur
góður.
Þú varst í raun ekki mikil barna-
gæla en mér fannst þó alltaf gott
að vera hjá þér. Þú varst afar þol-
inmóð og dugleg að finna handa
mér verkefni svo mér þyrfti ekki að
leiðast. Það voru ófáar stundir sem
þú sast með mér og hjálpaðir mér
að handsauma barbieföt á dúkk-
urnar mínar og leyfðir mér svo að
strauja þau með gamla þunga
straujárninu þínu sem ég fékk að
hita á eldavélarhellu. Þannig
kenndir þú mér á gamla tíma í leið-
inni.
Ég veit að þú ert komin í Njarð-
víkina þína á ný og nýtur friðsæld-
arinnar þar. Þú ert nú komin á
betri stað, laus úr fjötrum veikinda
þinna. Ég er afar þakklát fyrir all-
ar þær stundir sem við áttum sam-
an og mun geyma minninguna um
þig í hjarta mínu.
Birna Björk.
Amma kvaddi heiminn rétt áður
en ég hélt af stað í enn eitt ferða-
lagið út í heim. Í fluginu vestur yfir
haf gafst góður tími til að hugsa
um þær stundir sem ég eyddi með
henni og afa, sem kvaddi heiminn
fyrir meira en ári síðan.
Sumrin á Ullartanga eru í minn-
ingunni endalaus, áttu sér hvorki
upphaf né endi. Þar snerist lífið um
mikilvæga hluti svo sem að rúnta á
rútunum hans afa, veiða síli í skúr-
ingafötu, gefa fiskunum í læknum
(oftar en ekki soðna ýsu með kart-
öflum), reyna að koma auga á Lag-
arfljótsorminn, og éta þyngd sína í
kleinunum sem amma steikti. Þó
voru uppáhaldsstundirnar eflaust
þær sem amma eyddi í að lesa fyrir
mig. Oftar en ekki sat ég líka og
las, og minnti ömmu reglulega á að
þó ég væri að lesa eitthvað annað
þýddi það ekki að hún ætti að
hætta að lesa fyrir mig. Eina leiðin
til að ná fullri einbeitningu hjá mér
var að lesa íslenskar þjóðsögur, og
einungis þær allra svakalegustu
gátu fengið mig til að kasta frá mér
mínum bókum og hlusta með
óskiptri athygli á ömmu lesa um
drauga og tröll, púka og útburði.
Hversu mikil áhrif þetta hafði á
þá ákvörðun mína að fara í sagn-
fræðinám við Háskóla Íslands, skal
ósagt látið. En oftar en ekki varð
mér hugsað til ömmu þar sem ég
sat á skólabekk og hlustaði á pró-
fessorana ræða um Sturlunga og
stöðulögin. Þrátt fyrir heiðarlegar
tilraunir tókst þeim þó aldrei að ná
athygli minni jafn vel og ömmu á
sínum tíma. Í stað þess að dvelja á
Ullartanga á sumrin, hef ég flakkað
um heiminn og kynnst því besta og
versta sem mannfólkið hefur upp á
að bjóða. En hvar svo sem ég er
stödd í heiminum, fylgja þessar
minningar mér, og ég veit að í
þessum stóra, hrjáða heimi er til
fólk eins og hún, sem alltaf mun
vefja börn ást og umhyggju. Og
gera lífið svo miklu betra.
Sigrún Andrésdóttir.
Guðrún Ásthildur
Pétursdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Minningargreinar