Embla - 01.01.1945, Side 48

Embla - 01.01.1945, Side 48
,Ég hjálpa þér ekkert,“ sagði hún, þegar ég færði kaffiborðið til hennar. „O, blessuð vertu ekki að hugsa um það, þú ert gestur minn, og þar að auki þreytt skrif'stofustúlka, þó að þú sért ekki þjökuð af málaferlum." Síðustu orð mín sveigðu að efni kvikmyndarinnar, sem við höfð- um verið að horfa á. Ung skrifstofustúlka hafði kært yfirboðara sinn fyrir ósæmilega framkomu. Við röbltuðum um þetta, meðan við drukkum kaffið, og tal okk- ar barst að hliðstæðu dæmi úr bæjarlífinu, þótt það hefði ekki í för með sér ævintýraleg réttarhöld. Ung stúlka hafði þá nýlega kært yfirboðara sinn fyrir það, að hann hafði lokað hana inni hjá sér, þegar hann var drukkinn og, ætlaði að neyða hana til atlota. Málið hafði verið þaggað niður, og stúlkan látin hverfa úr vinnunni, svo lítið bar á. En orðrómurinn um kæru hennar liafði þó náð að breiðast út. Við rifjuðum upp kviksögur, sem við höfðum iieyrt um kærða og kæranda, og yfirleitt fór samtal okkar fram í mesta gáska. Þeim mun meiri varð því undrun mín, þegar Dúna sagði allt í einu með þjósti, eins og innibyrgð gremja brytist út: „Hún var bölvaður asni.“ Ég starði á hana. Hverslags æsingur var þetta! Hvað hafði aum- ingja stúlkan gert henni? „Asni, hvað áttu við?“ „Hún mátti vita, að hún hefði aldrei neitt upp úr þessu, nema skaðann og skömmina." „Það er eitthvað bogið við þennan skilning," sagði ég. „Skömm- ina ætti hún þó að minnsta kosti að losna við, því að fyrst hún kærði, hlýtur hún þó að hafa lireinan skjöld. Enda hef ég ekki heyrt neinn lialda því fram, að hún hafi verið í þingum við karl- inn.“ „Nei, en henni verður lagt það út til skammar, að bera á hann óhróður, sem hún getur ekki sannað. Og hvaða vitni verða leidd fram í svona máli? Engin. Menn liafa eklci vitni við, þegar þeir níðast á stúlkum á þennan hátt. Og þótt starfsfólk lians hefði komizt að einhverju, þá var svo sem auðvitað, að það mundi ekki vilja bera vitni gegn honum. Það er honum alltof háð, til þess að þora að brjóta svo mikið af sér við liann. Jafnvel þótt einhverjar sakir hefðu sannazt á hann, var auðvelt fyrir hann að fá þeirn 4fi
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Embla

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Embla
https://timarit.is/publication/759

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.