Embla - 01.01.1945, Page 48

Embla - 01.01.1945, Page 48
,Ég hjálpa þér ekkert,“ sagði hún, þegar ég færði kaffiborðið til hennar. „O, blessuð vertu ekki að hugsa um það, þú ert gestur minn, og þar að auki þreytt skrif'stofustúlka, þó að þú sért ekki þjökuð af málaferlum." Síðustu orð mín sveigðu að efni kvikmyndarinnar, sem við höfð- um verið að horfa á. Ung skrifstofustúlka hafði kært yfirboðara sinn fyrir ósæmilega framkomu. Við röbltuðum um þetta, meðan við drukkum kaffið, og tal okk- ar barst að hliðstæðu dæmi úr bæjarlífinu, þótt það hefði ekki í för með sér ævintýraleg réttarhöld. Ung stúlka hafði þá nýlega kært yfirboðara sinn fyrir það, að hann hafði lokað hana inni hjá sér, þegar hann var drukkinn og, ætlaði að neyða hana til atlota. Málið hafði verið þaggað niður, og stúlkan látin hverfa úr vinnunni, svo lítið bar á. En orðrómurinn um kæru hennar liafði þó náð að breiðast út. Við rifjuðum upp kviksögur, sem við höfðum iieyrt um kærða og kæranda, og yfirleitt fór samtal okkar fram í mesta gáska. Þeim mun meiri varð því undrun mín, þegar Dúna sagði allt í einu með þjósti, eins og innibyrgð gremja brytist út: „Hún var bölvaður asni.“ Ég starði á hana. Hverslags æsingur var þetta! Hvað hafði aum- ingja stúlkan gert henni? „Asni, hvað áttu við?“ „Hún mátti vita, að hún hefði aldrei neitt upp úr þessu, nema skaðann og skömmina." „Það er eitthvað bogið við þennan skilning," sagði ég. „Skömm- ina ætti hún þó að minnsta kosti að losna við, því að fyrst hún kærði, hlýtur hún þó að hafa lireinan skjöld. Enda hef ég ekki heyrt neinn lialda því fram, að hún hafi verið í þingum við karl- inn.“ „Nei, en henni verður lagt það út til skammar, að bera á hann óhróður, sem hún getur ekki sannað. Og hvaða vitni verða leidd fram í svona máli? Engin. Menn liafa eklci vitni við, þegar þeir níðast á stúlkum á þennan hátt. Og þótt starfsfólk lians hefði komizt að einhverju, þá var svo sem auðvitað, að það mundi ekki vilja bera vitni gegn honum. Það er honum alltof háð, til þess að þora að brjóta svo mikið af sér við liann. Jafnvel þótt einhverjar sakir hefðu sannazt á hann, var auðvelt fyrir hann að fá þeirn 4fi
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Embla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Embla
https://timarit.is/publication/759

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.