Morgunblaðið - 07.07.2009, Qupperneq 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ 2009
hetja, það var allt reynt. Helga var
mikil fjölskyldumanneskja, enda á
hún stóra og sterka fjölskyldu sem
hefur staðið eins og klettur við hlið
hennar.
Vinamörg, kjarnakona, trygg og
gefandi.
Ég bið góðan guð að varðveita
hana og fjölskylduna alla.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Dóróthea Magnúsdóttir.
Þá er hún Helga farin frá okkur,
alltof snemma. Þessi orkubolti, sem
stöðugt var á fleygiferð að sinna
hinu og þessu. Það er oft skrítið,
þetta líf, og tilgangurinn sjaldnast
ljós okkur mannfólkinu.
Okkar fjölskylda á Helgu, Edda
og Erlu Rut mikið að þakka. Þau
eru ófá skiptin sem við höfum þurft
að dvelja fyrir sunnan, í lengri eða
skemmri tíma. Þá stóð fallega heim-
ilið þeirra í Garðabænum okkur allt-
af opið til gistingar og alltaf var okk-
ur tekið opnum örmum. Sérstaklega
er okkur minnistætt þegar við hjón-
in dvöldum þar í tvær vikur sam-
fellt, að bíða eftir fæðingu þriðja
sonar okkar. Þá lagði Helga metnað
sinn í að útbúa sem þægilegast her-
bergi handa óléttu konunni, svo hún
hefði það sem best meðan beðið var.
Þetta var á viðkvæmum tíma í okkar
lífi, þar sem einungis voru nokkrir
mánuðir liðnir frá því við höfðum
misst annan son okkar. Því var sú
hlýja og væntumþykja sem litla fjöl-
skyldan umvafði okkur á þessum
tíma ennþá dýrmætari en ella. Fyrir
þetta verðum við ævinlega þakklát.
Það verður ólíkt tómlegra að
koma í Óttuhæðina án Helgu. Elsku
Eddi, Erla Rut og aðrir aðstandend-
ur. Guð gefi ykkur styrk til að fást
við sársaukann, sorgina og söknuð-
inn sem framundan er. Þið verðið í
hugum okkar og bænum.
Elsku Helga. Njóttu þess að
ganga í ljósinu, þar sem þú ert núna.
Ástarþakkir fyrir allt.
Falur, Kristrún og synir.
Mig langar með fáum orðum að
minnast Helgu Bjarnadóttur.
Þegar ég var fimmtán ára fór ég í
starfskynningu á hárgreiðslustof-
una Carmen í Hafnarfirði fyrir til-
stuðlan Hönnu Stínu heitinnar sem
var fyrsti neminn hennar Helgu. Ég
man að strax á fyrsta degi var mér
skellt í djúpu laugina og látin þvo og
skola permanent, sem mér ung-
lingsstúlkunni fannst vera þvílíkur
heiður að vera treyst fyrir. Fljót-
lega var ég komin á nemasamning
hjá Helgu og átti eftir að eiga mörg
yndisleg ár sem nemi og starfsmað-
ur hjá Helgu.
Helga kom mér strax fyrir sjónir
sem mjög ákveðin kona og einbeitt
fagmanneskja. Á Carmen var alltaf
rosalega mikið að gera en oft vannst
tími til að sitja og spjalla og slá á
létta strengi eftir vinnu. Helga var
mjög dugleg að fara á námskeið og
við teknar með. Það var mikill heið-
ur að vera nemi á Carmen hjá meist-
ara eins og henni sem fylgdist stöð-
ugt með nýjustu tískustraumum.
Farnar voru nokkrar námskeiðs- og
árshátíðarferðir til útlanda á hennar
vegum sem voru ógleymanlegar.
Helga var ótrúlega mikil dugnað-
ar manneskja sem vann mikið, tók
þátt í hárgreiðslukeppnum innan-
lands sem utan og stóð þá oft á verð-
launapöllum, og var dugleg að hafa
margskonar uppákomur eins og
hárgreiðslu- og tískusýningar á
stofunni á Miðvangnum. Mér er það
sérstaklega minnisstætt þegar
Helga ákvað að taka mig með á
heimsmeistaramótið í hárgreiðslu
sem haldið var í Þýskalandi þrátt
fyrir að ég væri þá nýorðin ófrísk að
Helgu Lind dóttur minni. Stuðning-
urinn sem hún sýndi mér þá var mér
ómetanlegur og á hún óendanlegar
þakkir fyrir.
Í gegnum árin hefur Helga reynt
margt erfitt eins og að verða ekkja
og lent í alvarlegu slysi og svo veik-
indin síðustu misserin. Í baráttu
sinni við þau veikindi fannst mér
hún sýna ótrúlegan styrk og æðru-
leysi. Manni finnst ótrúlegt hvað
getur verið lagt á eina fjölskyldu.
Ég vil þakka Helgu fyrir öll árin
sem við áttum saman í starfi og fé-
lagsskap með Selmu, Hönnu og
fleirum af Carmen.
Kæri Eggert og fjölskylda, megi
Guð vera með ykkur á þessum erf-
iðu tímum.
Þórey Erla Gísladóttir
Nú ert þú farinn á fund skapara
þíns, eitt fegursta laufblað á lífsins
tré er feykt á burt á vit hins óræða
lífs.
Helga var einstaklega lífsglöð og
kraftmikill persónuleiki, fögur og
frjó í allri hugsun í því sem hún tók
sér fyrir hendur. Hún hafði ein-
staka nærveru, alltaf með bros á vör
sem gerði það að verkum að þar
sem Helga var þar var gott að vera.
Þó skuggar hafi birst úr sólarátt í
lífshlaupi hennar, bar hún ávallt
trega sinn í hljóði. Í árafjöld var
starfi hennar að hafa hár í höndum,
þar ávann Helga sér mikið traust
viðskiptavina sinna, ekki bara sem
gleðigjafi heldur líka sem góður
hlustandi með mildi í hjarta. Hug-
myndaríki var henni oft mikilvæg-
ara en þekkingin, en af henni er nú
einu sinni þekking sprottin, hún fór
að sinna áhugamáli sínu með pensla
í hönd og gerði það af miklu list-
fengi eins og hennar var von og vísa.
Börnum, barnabörnum, eigin-
manni og foreldrum var hún ávallt
einstaklega góð, Helga með barns-
hjartað gleymdi aldrei sínum, úr
ljósbroti minninganna mætti rita
stóra bók um líshlaup Helgu
Bjarnadóttur, en verður eigi gert
hér.
Þú varst einstök Guðs perla,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Aðstandendum öllum vottum vér
okkar dýpstu hluttekningu.
Hilmar og Aðalheiður.
Hvað er hægt að gera og segja á
stund sem þessari? Það er stórt upp
í sig tekið að ætla sér að skrifa
minningargrein um konu eins og
Helgu. Það eru varla til nógu stór
orð til að lýsa því hvers konar skör-
ungur var hér á ferð. Hvert sem
Helga fór og hvar sem hún var þá
gustaði af henni. Allt sem Helga tók
sér fyrir hendur gerði hún með
glæsibrag og munaði hana t.d. ekki
um að halda 20 manna matarboð
eins og ekkert væri. Helga var mik-
ill fagurkeri, leit alltaf vel út og bjó
hún sér og sínum einstaklega fallegt
heimili. Helga hafði mikla sköpun-
argáfu sem best sást þegar hún tók
þátt í hárgreiðslukeppnum sem
voru ófáar hvort sem var hér heima
eða erlendis. Þar náði hún frábær-
um árangri eins og hennar var von
og vísa. Það blundaði alltaf í henni
að mála og lét hún verða af því að
fara á myndlistarnámskeið. Mér
sem leikmanni finnst myndirnar
eftir hana stórgóðar og ég get ekki
annað sagt en að þar hafi verið
sannur listamaður á ferð. Helga
hefur kynnst því að lífið er ekki
bara dans á rósum og hefur það
styrkt hana. Nú er því miður komið
að leikslokum og þrátt fyrir sterkan
vilja og baráttu þá náði hún ekki að
sigrast á veikindum sínum. Ég
þakka þér, elsku vinkona, samleið-
ina á þessu æviskeiði og allar frá-
bæru stundirnar sem við áttum
saman. Algóðan guð bið ég um að
gefa ykkur styrk í þessari þraut
sem á ykkur er lögð, kæra fjöl-
skylda, ykkar er missirinn mikill.
Þín verður sárt saknað, elsku Helga
mín.
Guð geymi þig.
Þín vinkona
Guðríður Ásgrímsdóttir.
Elskuleg vinkona okkar, Helga
Bjarnadóttir, er látin. Helga var
góður vinur, ávallt bjartsýn og
skemmtileg. Við kynntumst fyrir 46
árum og höfum verið samferða í
gegnum lífið. Ungar stelpur að leik í
Stigahlíðinni sem sóttu Tónabæ á
sunnudögum. Áhyggjulausir ung-
lingar sem fóru í Breiðfirðingabúð
og Glaumbæ um helgar og hlustuðu
á Bítlana í kassaplötuspilurum sem
við höfðum keypt okkur fyrir sum-
arkaupið frá Hraðfrystistöðinni.
Giftar konur sem stofnuðu heimili
og eignuðust börn um svipað leyti.
Ömmur sem ætluðu að verða gamlar
saman og gera eitthvað skemmti-
legt. En það verður að bíða enn um
sinn því Guð ætlaði henni Helgu
minni annað og meira. Hann hafði
hlutverk fyrir þessa góðu konu á
öðrum stað. Við eigum eftir að hitt-
ast seinna. Helga var snemma
ákveðin í að læra hárgreiðslu og var
13 ára farin að greiða mömmu sinni
og konunum í blokkinni þar sem hún
bjó. Hansahilla með rykktri pífu í
kring, spegill upp við vegg, túper-
ingargreiða og hárlakk. Flamingo-
hárþurrka með hjálmi, jólagjöfin
það árið að eigin ósk; fullkomið og
ekkert að vanbúnaði. Stuttu seinna
þurfti að prófa skærin og ekki stóð á
mér að setjast í stólinn og gerast til-
raunadýr. Hafði óbilandi trú á vin-
konunni og fékk flotta klippingu að
okkar mati. Þetta var vísir að fyrstu
hárgreiðslustofunni sem átti aldeilis
eftir að stækka. Helga varð hár-
greiðslumeistari og opnaði hár-
greiðslustofuna Carmen í Hafnar-
firði og rak hana þar til fyrir
tveimur árum er hún ákvað að
minnka við sig vinnu og snúa sér að
öðrum spennandi verkefnum. Helga
var fæddur foringi. Það var hún sem
hélt vinahópnum saman og hann var
stór. Oftar en ekki var það hún sem
átti frumkvæði að því að gera eitt-
hvað skemmtilegt. Það var aldrei
lognmolla í kringum hana hvort sem
það voru matarboð eða útilegur. Og
aldrei var Helga ánægðari en þegar
hún hafði alla fjölskylduna eða vin-
ina saman. Matarboð fyrir fjölda
manns var nú ekki mál fyrir Helgu,
bara gaman.
Helga var fagurkeri og fallegt
heimili þeirra Eggerts ber vott um
það. Hún var smekkvís og hafði
næmt auga fyrir formi og litum. Að
skipuleggja og velja saman hvort
sem það voru hlutir eða föt. Þar var
Helga svo sannarlega á heimavelli.
Elsku Helga mín, við Kiddi þökkum
þér samfylgdina í gegnum öll árin í
blíðu og stríðu. Það voru forréttindi
að eiga þig sem vin.
Elsku Eggert og börnin öll, for-
eldrar, systkini og aðrir aðstand-
endur. Við samhryggjumst ykkur
öllum innilega. Guð blessi ykkur og
styrki.
Lára og Kristinn.
Nú er komið að kveðjustund
minnar elsku vinkonu, Helgu.
Margs er að minnast frá okkar
fjörutíu ára vinskap.
Við Helga lærðum á sama tíma
hárgreiðsluiðn og útskrifuðumst
saman. Við urðum strax góðar vin-
konur upp úr því.
Þegar Helga opnaði Carmen
byrjaði ég að vinna hjá henni. Það
voru skemmtileg ár. Það var brjálað
að gera hjá okkur og alltaf mikið
fjör. Við hlógum mikið enda var
Helga mikill húmoristi og gaman að
vera í kringum hana.
Helga var alltaf boðin og búin að
rétta manni hjálparhönd. Við fórum
í nokkrar utanlandsferðir saman og
síðasta ferðin sem við fórum var
fyrir rúmu ári. Það var mjög
skemmtileg ferð og ekki datt okkur
í hug að neitt væri að heilsu Helgu.
Undanfarið ár hefur verið erfitt
en dugnaðurinn og krafturinn sem
bjó í Helgu gerði það að verkum að
ég trúði ekki öðru en hún myndi
sigra þetta stríð.
Ég votta fjölskyldu Helgu: Egg-
erti, Erlu Rut, Sirrý, Einari Geir,
Bjarna og Erlu og Bjarna, alla sam-
úð mína. Þið sjáið á eftir elskulegri
konu og megi guð vera með ykkur.
Ég kveð elsku Helgu vinkonu
mína.
Selma Jónsdóttir.
Gunnar Reynir
Bæringsson
✝ Gunnar ReynirBæringsson
fæddist á Ísafirði 7.
júlí 1949. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut fimmtu-
daginn 9. október
síðastliðinn og var út-
för hans gerð frá Bústaðakirkju 17.
október.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á mbl.is
Sig. Ómar
Aðalbjörnsson
✝ Sig. Ómar Að-albjörnsson
fæddist á Akureyri
18. júní 1956. Hann
lést um borð í Kleifa-
bergi ÓF 18. júní
2009 og fór útför
hans fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 30. júní.
Meira: mbl.is/minningar
✝
Elskuleg frænka okkar,
SIGRÍÐUR THORLACIUS,
sem andaðist mánudaginn 29. júní, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 8. júlí
kl. 15.00.
Gylfi Thorlacius,
Sigríður Thorlacius,
Stefanía María Pétursdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vináttu og
hlýhug við andlát og útför móður okkar,
GUÐRÚNAR JÓNU BJARNADÓTTUR,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins
Höfða.
Bjarni Þjóðleifsson,
Davíð Þjóðleifsson.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BALDUR JÓNSSON
prófessor,
Tómasarhaga 22,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi sunnu-
daginn 28. júní, verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju fimmtudaginn 9. júlí kl. 13.00.
Guðrún Stefánsdóttir,
Jón Baldursson, Kristjana G. Eyþórsdóttir,
Ólafur Baldursson, Hulda Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.


  


 



 
    
       
✝
Systir okkar,
HJÖRDÍS SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Dvalarheimili aldraðra Blesastöðum,
áður Melgerði 31,
Reykjavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands miðvikudaginn
1. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Ólafsvallakirkju miðviku-
daginn 8. júlí kl. 14.00.
Haraldur Axel Sveinbjörnsson,
Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir.
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is