Dægradvöl - 14.01.1932, Page 11

DÆGRADVÖL
11
Áður en hún gat orði upp komið
var hann horfinn, og hún var ein
eftir með farseðilinn í hendinni ...
farseðilinn til lífsins.
Robert stóð við hliðina á hinum
stóra „luxus“-bíl, sem hafði beðið
eftir Mabel í þrjá daga, við landa-
mærin. Mabel sat sjálf við stýrið.
„En hvernig fóruð þér að þessu,
kæri Robert? Þér voruð ekki einu
sinni tekinn fastur sjálfur".
„Það var í rauninni ofur einfalt,
Mabel. Eg skrifaði nafnið mitt aft-
an á farseðilinn, eins og eg er allt
af vanur að gera. Síðan gekk eg
fram í fremsta vagninn í lestinni,
og þegar liðsforinginn kom þangað
og bað mig að skila farseðlinum,
sagði eg honum að hann hefði þeg-
ar fengið hann, og hefði eg þá verið
aftarlega í lestinni. Hann vildi ekki
trúa því, sem von var. Sagði eg þá,
að eg héti Robert Sinclair, og væri
fulltrúi hins brezka sendiherra, og
sýndi honum skjöl mín. Síðan bað
eg hann að gá að, hvort hann sæi
ekki farseðilinn í bunkanum hjá sér,
því að eg væri vanur að skrifa nafn
mitt á farseðilinn, þegar eg ferðaðist
með járnbrautum. Hann leitaði í
bunkanum og fann hann. Það var
allt og sumt“.
„Ö, Robert, þér vitið eins vel og
eg, að þér hafið teflt lífi yðar í
hættu, til þess að bjarga mínu“. Og
lágt og innilega bætti hún við: „Ro-
bert! Þú hefir bjargað lífi mínu.
Bið þú mig um hvað sem þú vilt...“.
„Elskulega Mabel!“ sagði hann
alvarlega. „Þú veizt, að eg vildi
helzt biðja þig að verða konan mín,
en þú ert bundin. Við skulum reyna
að gleyma hvort öðru. Vertu sæl,
Mabel ...“.
Hann ætlaði að flýta sér í burtu,
en hún greip í handlegginn á hon-
um og hélt honum föstum. „Elsku
Robert! Veizt þú ekki að frændi
minn giftist systur minni fyrir þrem
mánuðum síðan?“
Á þeirri stundu var Robert ham-
ingjusamasti maður í heiminum.
STOPPUÐ HÚSGÖGN
reynast ávalt bezt frá
Húsgagnaverzlun
ERLINGS JÓNSSONAR
Bankastræti 14.