SunnudagsMogginn - 25.10.2009, Blaðsíða 18

18 25. október 2009
E
milíana Torrini er af tónlistarættum, afi hennar var píanóleik-
arinn Aage R. Lorange, einn af brautryðjendum í íslenskri tón-
listarsögu og stofnandi fyrstu íslensku djasssveitarinnar, Jazz-
bands Reykjavíkur, 1923. Emilíana byrjaði líka snemma að
syngja, sagði svo frá í viðtali við Morgunblaðið fyrir mörgum árum að sjö
ára gömul hefði hún farið með vinkonu sinni á elliheimili að syngja fyrir
gamla fólkið.
Hún söng síðar með Skólakór Kársness, en hætti svo að syngja op-
inberlega þar til kunningjar hennar í Kópavoginum báðu hana um að
syngja með sér í Músíktilraunum vorið 1993. Hljómsveitin hét Tjalz Gizur
og gekk ekki ýkja vel í tilraununum; Emilíana varð sveitinni ekki sú hjálp
sem sveitarmenn höfðu vænst og í kjölfarið var hún rekin úr sveitinni,
eða réttara sagt menn hættu að boða hana á æfingar.
Árið hennar Emilíönu
Ekki var sögu söngkonunnar lokið því árið 1994 var ár Emilíönu Torrini.
Hún byrjaði árið með því að sigra í Söngvakeppni framhaldsskólanna í
mars með íslenskri útgáfu á I Will Survive. Í kjölfarið var henni boðið í
aðra hljómsveit, Spoon, og söng hana á toppinn á vinsældalistum hér
heima um haustið og söng líka í Hárinu þetta haust við góðan orðstír.
Emilíana var áberandi í íslensku músíklífi næstu árin, en gekk þó erf-
iðlega að finna fjölina sína. Hún sendi frá sér tvær breiðskífur sem urðu
gríðarlega vinsælar, Crouçie D’où Là, sem kom út 1995, og Merman, sem
kom út ári síðar. Hún var aðeins sextán ára þegar hún sló í gegn, varð að
stjörnu á Íslandi, og í viðtali fyrir áratug sagði hún að hún hefði ekki átt-
Með ein-
lægnina
að vopni
Á undanförnum mánuðum hefur Emilíana
Torrini ferðast um Evrópu með hljómsveit
sína og lagt álfuna að fótum sér.
Tónlist
Árni Matthíasson
arnim@mbl.is