SunnudagsMogginn - 25.10.2009, Blaðsíða 54

SunnudagsMogginn - 25.10.2009, Blaðsíða 54
Lesbók 54 25. október 2009 M eðfram lögfræðistörfum hefur Ragnar ár- um saman þýtt bækur Agöthu Christie og í ár skipar hann sér í sveit nýrra rithöfunda sem höfundur bókarinnar „Falskur tónn“. Ef til vill er það tímanna tákn eftir hrunið, að í stað þess að listamenn hópist í bankana og starfi fyrir þá, þá lokkar listagyðjan bankamennina til sín. – Það er ákaflega sjaldgæft að lögfræðingar leggi fyrir sig skáldsagnagerð, hvað kom til? „Ég hef skrifað síðan ég var lítill krakki og gaf út „fyrstu bókina“ mína þegar ég var 5 eða 6 ára en hún kom út í einu eintaki á heimili mínu. „Óli fer í æv- intýraferð“ hét hún og fékk mjög góða dóma hjá for- eldrum mínum,“ segir Ragnar. Morð á Miðjarðarhafinu „Tólf ára byrjaði ég svo að skrifa spennusögur um sögu- hetjurnar James Morgan einkaspæjara og Thomas Rick- son aðstoðarspæjara hans, sem fengu dramatísk nöfn á borð við „Í Lundúnaþokunni“, „Morð á Miðjarðarhaf- inu“ og „Oxford-skjölin“ – en þær sögur fóru aldrei lengra en í stílabækurnar mínar. Síðan þá hef ég alltaf skrifað mikið og hef birt smásögur og greinar í blöðum í gegnum árin, en fyrstu smásöguna birti ég þegar ég var í Verzló. Meðfram náminu vann ég við blaðamennsku og við þýðingar og hef nú þýtt alls fjórtán skáldsögur eftir Agöthu Christie yfir á íslensku, þá fyrstu þegar ég var sautján ára og sú nýjasta kemur einmitt út nú fyrir jól- in.“ – Sautján ára? Hvernig dettur sautján ára unglingi það í hug að þýða skáldsögur úr ensku á meðan flestir jafn- aldrar hans eru að sparka bolta og kannski nýbyrjaðir að læra ensku? „Ætli ég hafi það ekki frá pabba mínum? Pabbi er mikill grúskari, eins og faðir hans var raunar líka, og fór alltaf á laugardögum niður á gamla Landsbókasafnið að lesa eða skrifa. Ég fór iðulega með honum þangað þegar ég var yngri og notaði tímann til að lesa gamlar íslensk- ar þýðingar á Agöthu Christie bókum, sem ekki voru lengur aðgengilegar á öðrum bókasöfnum. Þegar þær voru uppurnar þurfti ég að færa mig yfir í það að lesa á ensku – og var svo fljótlega byrjaður á að spreyta mig á því að þýða smásögur á íslensku.“ – Manstu atburðarásina þegar þú sem sautján ára unglingur mættir í forlagið og bauðst til að þýða bækur fyrir þá? Klappaði enginn í fjölskyldunni hughreystandi á bakið á þér og sagði þér að bíða kannski í nokkur ár með þessi metnaðarfullu plön? „Nei, ég hef alltaf haft í kringum mig jákvætt fólk þannig að ég var bara hvattur til að fara niður á forlag. Mér var hleypt strax inn til útgáfustjórans hjá Skjald- borg þar sem ég bauð fram þjónustu mína. Um svipað Engin þörf fyrir lík, byssur eða hasarleiki Ragnar Jónasson er ungur lög- fræðingur sem hefur unnið hjá Umboðsmanni Alþingis og Kaupþingi og kennir nú lögfræði við Háskólann í Reykjavík. En á milli þess sem hann kennir lagagreinar, þá skrifar hann um hvernig þær eru brotnar. Eftir Börk Gunnarsson borkurg@gmail.com G unnfríður Jónsdóttir myndhöggvari bjó og starfaði í húsinu á Freyjugötu 41 sem kennt hefur verið við eiginmann hennar, Ásmund Sveinsson, en þar er í dag Listasafn ASÍ. Í gær, laugardag, kl. 15.00 var opnuð sýning á verkum Gunnfríðar á hennar gamla heimili. Sýningin á verkum Gunnfríðar (1889-1968) nefnist Konan sem skrifaði nafnið sitt í gestabókina í Delfí. Sýningarstjórar eru Kristín Guðnadóttir og Steinunn Helgadóttir. Gunnfríður kynntist Ásmundi Sveinssyni mynd- höggvara í Reykjavík og árið 1919 urðu þau samskipa til Kaupmannahafnar, en það var upphafið að 10 ára dvöl hennar erlendis. Þau Ásmundur voru gefin saman í hjónaband árið 1924 og vann Gunnfríður fyrir þeim um tíma meðan Ásmundur lagði stund á listnám, í Stokk- hólmi og París. Sýningarstjórarnir segja sambúðina með Ásmundi hafa glætt áhuga Gunnfríðar á höggmyndalist og þriggja mánaða ferðalag sem þau fóru í árið 1928, til Ítalíu og Grikklands, efldi verulega áhuga hennar á klassískri myndmótun. Þegar heim kom, árið 1931, tók Gunnfríður að móta í leir og varð höggmyndalistin köllun hennar upp frá því. Á þeim tíma voru þau hjónin að byggja hús með vinnu- stofum við Freyjugötu og fluttu inn í það hálfbyggt 1933. Þau skildu skömmu síðar og bjó Gunnfríður upp frá því ein í suðurhluta hússins og hafði vinnustofu í Gryfjunni. „Gunnfríður er fyrsta konan sem gerist myndhöggv- ari og starfar á Íslandi. Hennar sérstaða var af ýmsum toga,“ segir Steinunn Helgadóttir sýningarstjóri. „Hún lagði stund á klassíska myndlist en þegar abstraktlistin var og hét þótti það ekki mjög gott.“ Henni hefur ekki verið sinnt Fyrst lagði Gunnfríður stund á mótun mannamynda en þær voru viðfangsefni alla tíð. Seinna vann hún stærri höggmyndir eins og Á heimleið, sem stendur í Hljóm- skálagarðinum, Landsýn við Strandarkirkju, högg- myndina af Guðmundi góða sem er á Hólum og Síld- arstúlkurnar sem er í Ráðhúsinu í Stokkhólmi. „Í rauninni er Gunnfríður ótrúlega gleymd,“ segir Steinunn. „Það er einkennilegt að hún skuli hafa gleymst svona gjörsamlega því auðvitað á hún sinn sess í íslenskri listasögu – en henni hefur ekki verið sinnt. Enginn hefur tekið eftir framlagi hennar í seinni tíð.“ Fáein verka Gunnfríðar eru í einkaeigu en þorri þeirra í eigu Listasafns Íslands, en hún ánafnaði safninu verkin eftir sinn dag. „Flest verkanna sem við sýnum koma frá Listasafni Íslands. Við sýnum einnig höggmyndir af Gunnfríði, en hluti sýningarinnar fjallar um þau Ásmund. Fyrst eftir að hún flytur út, árið 1924, var hún fylgdarkona og „músa“ Ásmundar, og sá fyrir honum. Hún var sauma- kona og hönnuður, mjög snjöll, en jafnframt fyrirsæta Ásmundar og hans helsti félagi. Í Arinstofu Listasafns ASÍ sýnum við tvær gullfallegar höggmyndir eftir Ás- mund af henni. Við sýnum líka ljósmyndir úr þeirra lífi og ferðalögum saman. Líf hennar var mjög sérstakt, miðað við líf íslenskra kvenna á þessum tíma.“ Ásmundur vann mjög stutt í húsinu við Freyjugötu eftir að þau luku byggingu þess. „Þau skiptu húsinu þannig að Ásmundur fékk norð- urhlutann en hún suðurhlutann. Hún hélt áfram að búa í húsinu og vinna í Gryfjunni en hann var með sýning- arsal þar. Það er í raun bara hún sem hefur búið hér frá því húsið var byggt og þar til hún dó árið 1968. Það er svo gaman að setja þessa sýningu upp núna, til að rifja upp listsköpun Gunnfríðar. Ég vona að hún gleymist ekki aftur. Það er svo mikilvægt að hún fái sinn stað í íslenskri listasögu,“ segir Steinunn. Myndverk Gunnfríðar Jónsdóttur eru aftur komin upp í Gryfjunni í Listasafni ASÍ þar sem þau voru sköpuð á sínum tíma. Morgunblaðið/RAX Listsköpun Gunnfríðar Nafn Gunnfríðar Jónsdóttur heyrist ekki oft um þessar mundir en hún var þó fyrsta konan sem starfaði sem mynd- höggvari hér á landi. Eftir Einar Fal Ingólfsson efi@mbl.is Gunnfríður Jónsdóttir myndhöggvari í Grikklandi árið 1928. Þar ferðaðist hún um með Ásmundi Sveinssyni.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

SunnudagsMogginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.