SunnudagsMogginn - 08.11.2009, Page 20

20 8. nóvember 2009
W
oody Harrelson er á óskilgreindri hótelsvítu í Los
Angeles með her manns í kringum sig og blaða-
mann frá Íslandi í símanum.
Til stendur að ræða stórmyndirnar Land hinna
dauðu eða Zombieland, sem sýnd er í kvikmyndahúsum hér á
landi, og hamfaramyndina 2012, sem frumsýnd verður um næstu
helgi. Í báðum myndum fer Harrelson með hlutverk sérlundaðra
og kjarkaðra manna, sem eiga það sammerkt að halda glottandi til
móts við örlögin, eins og Skarphéðinn í brennunni. Brjálæðislegt
glottið er eitt af aðalsmerkjum leikarans.
Engin töfraformúla
„Halló Pétur! Vinur minn var einmitt að tala um hversu frábær
staður Ísland væri og að ég yrði að drífa mig þangað … Er það
rétt?“
– Ehemm … stemningin hefur reyndar verið í ætt við Land
hinna lifandi dauðu undanfarið ár, allt frá því fjármálakreppan
hófst … svarar blaðamaður vandræðalegur.
„Er það?“ svarar hann og hlær í fyrstu, en gætir þess að spyrja
áhyggjufullur í framhaldi af því: „Svo staðan er erfið fjárhags-
lega?“
– Svolítið, svarar blaðamaður hikandi, en ég geri ráð fyrir að
vinur þinn hafi verið að skírskota til náttúrufegurðarinnar. Það
má enn njóta hennar!
„Já, ég hafði heyrt að náttúran væri virkilega falleg. Og hvað
svo, sólin sest í örfáa tíma og rís svo strax aftur?“
Hann skeytir karlmannlegu „eða hvað?“ aftan við spurninguna.
– Sólin sest ekki um hásumarið. Þá getur þú tekið þátt í golf-
móti sem hefst á miðnætti.
„Er það virkilega,“ segir hann og undrandi. „Það er ótrúlegt!
Reiknaðu með mér. Mér heyrist þetta alltof skemmtilegt til að
hægt sé að missa af því!“
– Ég veit reyndar ekki, hvort sniðugt er að fá þig hingað. Það
virðist heimsendir á öllum stöðum sem þú kemur nálægt, bæði í
Landi hinna lifandi dauðu og hamfaramyndinni 2012?
„Já, það er satt!“ segir hann algjörlega laus við iðrun. „Og ég
leik raunar í einni mynd til viðbótar með heimsendaþema, sem
nefnist Bunraku, en hún verður ekki frumsýnd fyrr en á næsta ári.
Það er ekki eins og ég heillist sérstaklega af myndum af þessum
toga. Það vildi bara svo til að þetta voru góð handrit, sem bárust
inn um bréfalúguna.“
– Það er þannig sem þú velur myndir þínar?
„Já, ég les bara handritið og ef það höfðar til mín, þá slæ ég til.
Ég kann svo sem enga töfraformúlu. Ég vel til dæmis ekki út frá
því, að nú sé tímabært að leika í hrollvekjugamanmynd, svo
drama …“
– En horfirðu á hrollvekjur?
„Nei!“
Hann svarar þessu mjög ákveðið.
„Ekki það að mér líki þær ekki, en þær taka of mikið á taug-
arnar. Þær hræða úr mér líftóruna og valda því að ég á erfitt með
svefn, eins og 28 dögum síðar [leikstjórans Dannys Boyles]. En
þessi kvikmynd var ekkert vandamál, því þar er kómíkin hroll-
vekjunni yfirsterkari.“
Woody Harrelson horfist í augu við
heimsendi í Landi hinna dauðu og
upplifir hann í 2012. En hann ber
sig bara vel; það er helst að hann
hafi áhyggjur af Íslendingum.
Pétur Blöndal pebl@mbl.is
Hef
aldrei
misst
vonina