SunnudagsMogginn - 08.11.2009, Blaðsíða 29

8. nóvember 2009 29
H
vað var nú þetta?“ spurði ég þegar við þutum framhjá
ísklumpi sem birtist allt í einu við hliðina á okkur. Við
Örlygur Sigurjónsson blaðamaður litum hvor á annan
og horfðum til baka. Það var ógerlegt að stoppa, við
höfðum allt í einu lent á svellbunka á veginum og það var að duga
eða drepast – einbeita sér að því að halda bílnum á veginum. Vind-
hraðinn var ógurlegur og hafði slegið í 62 m/sek á sjálfvirkum
vindmæli Vegagerðarinnar í mestu kviðunum, þótt hann væri ekki
svo hvass í augnablikinu í vikulokin 19. október 2004.
Kári jós hressilega upp úr pollum og vötnum í Staðarsveitinni, og
þegar frysti varð allt að ís, vegurinn jafnt sem girðingar. Þetta var
annars lítilfjörlegt tréhlið sem varð að stórfenglegum frostköggli,
eða það sýndist okkur, við fukum svo hratt framhjá hliðinu. Við
vorum á Snæfellsnesi á leið að bænum Knerri í Breiðuvík þar sem
fjárhús, hlaða og vélageymsla höfðu brunnið um nóttina ásamt um
700 lömbum. Við vorum seinir af stað úr bænum, sagt var að það
væri ófært eða illfært um Snæfellsnesið sökum mikils hvassviðris og
sviptivinda. Við ákváðum að halda áfram en kíkja í bakaleiðinni á
frosthliðið. Á þessu augnabliki var dumbungur í lofti og ekki sér-
lega falleg birta.
Við komum að bænum og fengum leyfi til að mynda í rústum
fjárhúsanna þar sem allt var brunnið og það var frekar ömurlegt að
sjá. Bóndinn á bænum, Friðgeir Karlsson, var í hálfgerðu losti og
ekki tilbúinn að ræða við blaðamenn, en vinkona Friðgeirs, Kristín
Erla Valdimarsdóttir, sagði eldinn hafa kviknað mjög snögglega,
nánast eins og eldingu hefði slegið niður. „Þegar ég leit út um eld-
húsgluggann sá ég alla hlöðuna í björtu báli,“ sagði hún.
Við mynduðum útihúsin og stoppuðum stutt því járnplötur fuku
allt í kringum okkur. Myndirnar birtust í Mogganum 20. október
2004 bæði á baksíðu og forsíðu.
Mikið eignatjón varð í þessu fárviðri víða um land, grindur í gólfi
brúarinnar yfir Núpsvötn fuku af og brúin gekk í bylgjum. Rúta
fauk undir Hafnarfjalli með 45 manns innanborðs og fór á hvolf og
um 40 manns leituðu á slysadeild þótt enginn hafi slasast alvarlega.
Þegar við héldum heim á leið í sterkum vindi hrikti í bílnum og
þurfti að hafa allan vara á sér við þessar aðstæður. Það var enginn á
ferli og við mættum einungis einum bíl alla leiðina. Við nálguðumst
íshliðið í Staðarsveitinni, sólin var að setjast og var komin undir
skýjabakkann við sjóndeildarhring. Það var tignarleg sjón að sjá ís-
hliðið glóa í síðdegissólinni, það var allt önnur birta núna en fyrr
um daginn. Það fór ekkert á milli mála að við vorum við Gullna
hliðið. Örlygur var ekki lengi að samþykja beiðni mína um að ég
fengi að mynda hann þar sem reyndi á hvort hann kæmist inn um
Gullna hliðið. Örlygur er annálað hraust- og ljúfmenni og nú skyldi
reyna á hvort Lykla-Pétur mundi hleypa honum inn. Örlygur vílar
ekki fyrir sér að klífa ísilagða fossa, þverhnípta hamraveggi og sigla
á kajak í ölduróti og illviðrum og reyna á mannlega getu. Hann er
varkár en fylginn sér. Nú varð að hafa hraðann á, sólin gat farið bak
við ský þá og þegar og birtan var lykilatriði í myndinni.
Ég lagði bílnum þannig að sem mest skjól væri af honum við hlið-
ið. Örlygur dreif sig út og ætlaði að ganga að hliðinu. Ég var að
bjástra við myndavélarnar og gera mig kláran þegar ég sé út undan
mér eitthvað fjúka út í buskann. Það skipti engum togum, allt í einu
fauk Örlygur af stað í sterkri vindhviðu.
Á fleygiferð framhjá Gullna hliðinu sá ég hann hlaupa eins og
ræningja eftir bankarán eða veðhlaupahest sem heldur að hann sé
ballerína, tiplandi á tánum eftir klakabrynjunni. Það var sjón að sjá
þegar Örlygur reyndi að halda jafnvægi og passa sig að detta ekki á
hrjúfu yfirborðinu. Honum tókst ekki að stoppa fyrr en eftir 40 til
50 metra. Ég var að kafna úr hlátri, hlaupastíllinn var þvílíkur og ég
ætlaði bara að mynda hann við hliðið. Til allrar hamingju var langt
niður á strönd. Örlygur var nokkra stund að berjast á móti vind-
inum og þá varð myndin til. Hann komst við illan leik til baka og
það tók hann smátíma á móti vindinum, en þá var sólin farin bak
við ský og gullni bjarminn horfinn.
Það á kannski fyrir okkur öllum að liggja við ævilok að svara fyrir
gjörðir okkar á jörðinni, við Gullna hliðið hjá Lykla-Pétri og semja
um inngöngu. Örlygur fær þá annað tækifæri til inngöngu. Ég ætla
rétt að vona að það verði ekki svona hvasst þegar að því kemur, svo
hann fjúki ekki framhjá aftur.
Fauk fram-
hjá Gullna
hliðinu
Sagan bak við myndina
Ragnar Axelsson rax@mbl.is