SunnudagsMogginn - 08.11.2009, Qupperneq 31

8. nóvember 2009 31
Kristján Thorlacius er fæddur 30. október 1941. Hann
menntaði sig í guðfræði, sögu, dönsku og kennslu- og upp-
eldisfræði við Háskóla Íslands og hefur starfað sem kenn-
ari allt frá 1962 þegar hann kenndi fyrst við Gagnfræða-
skóla Austurbæjar. Síðar varð hann þar yfirkennari, eða
árin 1975–1980, allt þar til hann tók til starfa sem áfanga-
stjóri við nýstofnaðan Fjölbrautaskólann við Ármúla. Hann
hefur gegnt þeirri stöðu síðan.
Kristján sat í stjórn Hins íslenska kennarafélags frá
1979 og var þar formaður á árunum 1982 til 1987. Á þeim
tíma fór kjarabarátta kennara hátt og efndu þeir oftar en
einu sinni til verkfalls sem stóð svo vikum skipti. Kristján
er kvæntur Ásdísi Kristinsdóttur kennara og eiga þau dæt-
urnar Ingileifu, Áslaugu, Sigrúnu, Sólveigu og Sigríði en
barnabörnin eru níu talsins.
Sigríður Thorlacius er fædd 21. nóvember 1982. Hún tók
stúdentspróf frá Menntaskólanum við Hamrahlíð og út-
skrifaðist frá Tónlistarskóla FÍH vorið 2008. Þá nam hún
frönsku við Háskóla Íslands 2004 – 2005.
Hún hefur vakið athygli undanfarin misseri sem söng-
kona hljómsveitarinnar Hjaltalín en hefur einnig sungið
með öðrum, svo sem inn á barnaplötuna Gilligill eftir
baggalútinn Braga Valdimar Skúlason. Nýlega kom svo út
platan Á ljúflingshól þar sem hún syngur lög Jóns Múla við
undirleik Heiðurspilta.
Sigríður: „Ég hef alltaf verið pabbastelpa og ég veit
ekki hvort það er vegna þess að ég á svona margar
systur. Hann var eini karlmaðurinn í lífi mínu og
okkar allra svo ég held að við séum allar svolitlar
pabbastelpur. Hann hefur líka alltaf gert allt fyrir
okkur, og enn þann dag í dag hringi ég í pabba ef
eitthvað fer úrskeiðis hjá mér.
Pabbi var alltaf mjög upptekinn við vinnu og
endalaust á fundum. Hann var samt heima á kvöld-
in og um helgar svo það var alls ekki þannig að
hann væri ekkert inni á heimilinu. Ég var oft hjá
honum í vinnunni í Ármúlaskólanum þegar ég var
lítil og sat þá hjá honum í skrifstofuleik að hefta
saman blöð eða föndra hálsmen úr bréfaklemmum.
Pabbi stóð líka í kjarabaráttu þegar ég var pínulítil
og þó ég muni ekkert eftir því hef ég heyrt margar
sögur af því að ég hafi verið með honum á sátta-
fundum í burðarrúmi.
Ég á bara góðar minningar um hann og man t.d.
ekki eftir því að okkur hafi lent saman. Hann var
ekki strangur við mig en heldur ekki afskiptalaus –
það voru reglur á heimilinu en mér hefur verið sagt
að ég hafi verið frekar rólegt og gott barn svo
kannski þurfti hann ekki að byrsta sig út af því.
Það kom þó fyrir að hann sagði hingað og ekki
lengra og ég tók mjög mikið mark á því – kannski
af því að hann er svo rólegur og yfirvegaður. Það
sem hann sagði hafði mikið vægi. En ég man aldrei
eftir því að hann hafi skammað mig eða verið
ósanngjarn. Þvert á móti er hann ótrúlega skapgóð-
ur og þægilegur í umgengni. Hann er líka einn sá
skemmtilegasti maður sem ég þekki. Stærsti kostur
hans er einmitt hvað hann segir skemmtilega frá og
hefur gaman af að ræða málin við hvern sem er.
Bestur í að skola sápuna úr hárinu
Oft hefur mér fundist eins og fólk vorkenndi pabba
fyrir að vera innan um allar þessar stelpur en ég
held að hann sé mjög heppinn. Við vorum engar
bleikar pjattrófur heldur miklu frekar sveitastelpur
í okkur, enda vorum við mikið uppi í sveit hjá
móðurömmu okkar og -afa, á bæ sem heitir Kleifar
og er rétt við Blönduós. Pabbi sótti mikið í að vera
þar og hjálpaði til með heyskapinn og önnur störf á
bænum. Í dag er enginn búskapur þar lengur en
foreldrar mínir eiga þennan stað í dag og pabbi
elskar að fara þangað til að sjá um húsið, slá blett-
ina og dytta að.
Hann er mjög vinnusamur og er iðulega úti í bíl-
skúr að lagfæra hluti. Þess á milli kemur hann til
okkar systranna og hjálpar okkur heima. Hann hef-
ur líka alltaf lesið mikið og ég man eftir honum inni
í stofu eftir vinnu að lesa blöðin og bækur. Þannig
er hann – hljóður, rólegur og traustur með gler-
augun á nefinu.
Þrátt fyrir að hann sé rólegur þá hefur hann
sterkar pólítískar skoðanir sem hann liggur ekki á
en hann fer ekki fram með offorsi. Pabbi er vinstri-
sinnaður en þegar ég var lítil áttu flestar vinkonur
mínar foreldra sem voru hægrisinnaðir og ég man
eftir því að hafa einu sinni spurt hann af hverju við
gætum ekki líka verið hægrimenn. Ég hafði heyrt
einhvern tala um „krata“ á niðrandi hátt og óttaðist
pínulítið að hugsanlega væri pabbi minn svona
„krati“. Pabbi gerði nú ekki mikið úr því og þessar
áhyggjur voru fljótar að rjátlast af mér.
Ég hef líka alltaf verið rosalega sammála pabba,
jafnvel þótt ég hefði ekkert vit á hlutunum. Mér
fannst hann bara svo klár að það væri út í hött að
hafa eitthvað á móti því sem hann sagði. Það eimir
ennþá af þessu því við erum yfirleitt mjög sammála.
Ég var líka alltaf viss um að pabbi gæti gert hlutina
betur en aðrir, allt niður í hið minnsta. Hárþvott-
arnir eru dæmi um þetta. Ég man að þegar ég var í
baði, tveggja, þriggja ára gömul, var sápan skoluð
úr hárinu á mér með tekatli – sennilega hefur vant-
að sturtuhaus á baðinu. Ég var alveg viss um að
enginn gæti gert þetta nema pabbi því sápan fór í
augun þegar hinir gerðu það. Þrátt fyrir tilraunir
systra minna og mömmu var pabbi sá eini sem
hafði rétta lagið á að skola úr mér sápuna.
Reddar manni alltaf
Foreldrar mínir eru báðir kennarar svo heima var
lögð áhersla á að við stæðum okkur í skólanum. Við
fengum líka þá aðstoð sem við þurftum og ég man
eftir því að ég leitaði oft til pabba þegar ég var að
skrifa ritgerðir og leysa verkefni. Maður gat auð-
veldlega flett upp í honum í stað bóka. Hann er
svona „sagnfræðinörd“ og einhverju sinni átti ég að
búa til tímaás um framvindu fyrri heimstyrjald-
arinnar og það tók eiginlega miklu styttri tíma að
láta pabba þylja upp dagsetningar og ártöl en að
leita eftir þessu í bókum. Honum fannst þetta líka
mjög gaman og hafði áhuga á að lesa yfir fyrir okk-
ur og hjálpa til með þetta allt saman.
Pabbi er mikill „Skandinavíukall“ og á vini um öll
Norðurlöndin sem hann hittir árlega í svokölluðum
„guttetur“ – strákaferð þar sem þessum félögum
hans er stefnt saman á einhverju Norðurlandanna.
Það er örugglega eitthvað mjög skemmtilegt sem fer
fram í þessum ferðum og ábyggilega mjög gott fyrir
hann að fara einn. Hann hefur svo mörgum konum
að sinna hér heima.
Annars ferðaðist pabbi mikið á árum áður þegar
hann sótti alls konar fundi og ráðstefnur hingað og
þangað um heiminn. Hann gaf mér ekkert endilega
gjafir eftir þessar ferðir en sendi mér póstkort frá
hverjum stað. Ég held enn upp á þau og á því póst-
kort frá pabba síðan ég var mjög lítil sem mér þykir
mjög vænt um. Við ferðuðumst líka töluvert innan-
lands. Á hverju sumri og á veturnar fórum við
norður á Kleifar og eins var pabbi með hesta í Ölf-
usi. Þangað fór ég stundum með honum á tímabili
til að fara á hestbak.
Pabbi er afi barna systra minna og þar er sama
sagan – barnabörnin eru orðin níu talsins en það er
bara einn strákur sem heitir Kristján. Pabbi er frá-
bær afi og mjög barngóður svo börnin laðast að
honum, án þess að hann sé mikill sprellikarl. Það er
kannski þessi ró og öryggi og yfirvegun sem börn
sækjast svo mikið í.
Samband okkar pabba er mjög gott enn þann dag
í dag og ég fer nokkrum sinnum í viku heim til for-
eldra minna að borða. Pabbi er mikill verndari og
ég get alltaf hringt í hann, t.d. til að biðja hann um
að sækja mig því ég er svo mikið barn að ég er ekki
einu sinni með bílpróf. Og hann reddar manni allt-
af.“
Hljóður og traustur með gleraugun á nefinu
Ég hafði heyrt einhvern tala um
„krata“ á niðrandi hátt og óttaðist
pínulítið að hugsanlega væri pabbi
minn svona „krati“.
Klappastíg 44 – Sími 562 36141.395 kr.
Notaleg stemning við jólaundirbúninginn
Laufa-
brauðs-
járnin
komin
Mikið úrval af
piparkökumótum