Organistablaðið - 01.04.1972, Síða 14

KIílKJUSÖNGURINN
Vafalaust yrði mikill fögnuður meðal presta og organista ef þeir
Íioíðu í kirkjunum syngjandi söfnuð, sem tæki undir með orgelinu
í sálmunum og svaraði prostinum skilmerkilega í tíðasöngnum. I
framhaldi af grein eftir Jón Stefánsson langar mig að leggja orð í
ibefg hér í Organistablaðinu.
'Það er víst löngu ijóst orðið að mótmælendur gengu mun lengra
en Luther ætlaðist tiil, er þeir sviftu kristna kirkju |ieim íburði og
helgibiæ, sem auðkennir kalþóleku messuna. Sumir liópar mólmæl-
enda gengu jafnvol svo langt að fordæma orgölin algjörlega og gera
jiau útilæg úr kirkjum sínum sem væru Jiau djöfulsins tryllitæki.
Lutiher innleiddi sálmasöng við veralldleg lög siíns tiíma, en þess
ber að gæ-ta, að J)á var ákemmra bil rnilii veraldiegrar og kirkju-
Jegrar tónlistar en nú er og j)-á voru kirkjurnar fullar af heittrúuðu
fólki, sem þráði að laka virkan þátt í guðsþjónustunni. Engu að
síður mun gregonan.shi söngurinn komast næst iþeim kristilega anda,
sem krefjast ber af tónii-st lil notkunar í iieiiagri messu.
Iljá okkur Isiendingum eru lútiherslku lögin, sem fyrst voru sungin
hér upp úr Grallaranum góða, undirstaðan í okkar kirkjusöng, J)ó
-árum koinu píjmorgol í staðinn fyrir harm-onium. T. d. eru orgel-
verk Johans Padhelhels all-t of lítið leikin hér -á landi, iþótt þau séu
einmitt tilvalin fyrir byrjcndur ‘á pípuorgdl með 1—2 manua-1 og
jiedai. F.I.O. ætti að setja saman skrá yfir hej)j)ileg orgel-verk, sem
liver kirkja með píjmorgel þyrfti að eiga. Mundi það að líkindum
einnig liressa uj)j) á J)-á meðai J)eirra nýbökuðu jrípuorganista, sem
trega góða gamla g-ufu (iharmonium) orgelið , sem varð að fara í
skammarkrókinn í skrúðhúsið.
Þetta var rödd úr sveitinni, sem að sjáiísögðu okki getur tafað fyrir
hönd allra sveitarorganista. Fróðlegt væri að heyra álit annarra
starfsfélaga ú-ti á landi.
Rut Magnúsdóllir, Sólvangi, Árnessýslu,
(organisli Eyrarbakkakirkju).
14 ORGANISTABLAÐIÐ