Organistablaðið - 01.12.1979, Blaðsíða 17

Áhugaverður ritningarstaður, sem fjallar um lofsönginn er í Hebreabréfinu
13, kap, 15.-16.v. - en er lítill gaumur gefinn. "Fyrir hann skulum vér því
óaflátanlega frambera lofgjörðarfórn fyrir Guð, það er, ávöxt vara, er játa nafn
hans. En gleymið ekki velgjörðaseminni og hjálpseminni, því slíkar fórnir eru
Guði þóknanlegar.
Rannsóknamenn eru sammála um að sú "lofgjörðarfórn" sem hér er rætt um
sé lofsöngur safnaðarins við kvöldmáltíðina. Lofsöngur, " ávöxtur vara sem játa
nafn hans" hefur eigið gildi! Hann hefur sitt gildi sem heilög gjöf til Guðs, sem
hann veitir viðtöku með gleði. En hinn mikli, óþekkti höfundur Hebreabréfsins
bætir við að við eigum ekki aðgleyma að gera gott, taka þátt íkjörum annara, því
að þvílíkar fórnir eru Guði þóknanlegar. Réttum lofsöng fylgir þátttaka,
safnaðarstarf út á við, og inn á við, vinna sem stefnir að því að gera aðra að
sameignarmönnum vorum: Einkum í því, sem við eigum best af öllu, þeirri trú,
sem lofsyngur Guð.
Var einhver að segja að við höfum ekki þörf á Kirkjukórasambandinu?
Lausl. þýtt úr Norsk Kirkesang - P.H.
Það er auövelt aðframleiða
f rábæran bíl. Hann þarf aðeins
að vera miklu betri en allir hinir!
ORGANISTABLAÐIÐ 17