Organistablaðið - 01.10.1982, Blaðsíða 10

Organistaferðin 1979 - III
Miðvikudagur 13. júní - Rötha 15 km. frá Leipzig.
Fórum þangað í nokkrum hópum á litlum bílum. Fengum að spila þar á
kirkjuorgel (Silbermann). Þetta er um 7 þúsund manna bær, en um 2 þús. manns
eru í söfnuði þessarar kirkju, er hún allforn, mig minnir að hún sé byggð um
1400, en þori þó ei að fullyrða það. - Það er erfitt að lýsa þeim áhrifum, er maður
verður fyrir, í þessum öldnu byggingum, hvort sem það eru kirkjur eða söfn.
Manni finnst helst að nútíminn hverfi, og maður komi langt aftur íaldir, svosterkt
talar þetta allt.
Seinni hluta dagsins fórum við í búðir. - Einnig fórum við nokkrar stúlkur
saman, að kveðja Tómasarkirkjuna, En nú hljómaði ekki söngur eða organleikur
þar, heldur dundu um hamarshögg. Þarna voru smiðir að vinna. Viðsátum þarna
um stund, en eigi leyfði tíminn langan stanz, því að nú leið að kvöldi. Um kvöldið
fórum við á ballettsýningu, í boði menntamálaráðs okkar. Var það mjög góð
skemmtun og við sendum menntamálaráði kærar þakkir í huganum. Allir voru
glaðir, var helst í ráði að eiga stund saman á veitingastað á eftir, en var horfiðfrá
því. Þetta er síðasta kvöldið í Leipzig.
Fimmtudagur 14. júní.
Síminn hringir. Svo var ráð fyrir gert, að allir yrðu vaktir til brottfarar. - Á
tilsettum tíma höldum viðaf stað ístórum bíl, kveðjum Leipzig. Nú liggur leiðintil
Potsdam, en þar er sumarhöll Friðriks mikla, Sanssuoci. Þetta er gríðarmikil og
vegleg höll, með stórum lystigarði í kring, með blómum og trjám. Sum breiða út
krónurnar, önnur eru klippt til á ýmsa vegu, Sum sem drangar, einnig runnar,
klipptir sem garðar. Blómin mynda ýmiskonar mynstur. Styttur eru hér og þar, í
garðinum og á hallarveggnum. Við göngum þarna upp margar tröppur, komum
fyrst inn í forsal. Þar tekur kona á móti okkur, hallarvörður. Við erum látin fara í
gríðarstórar flókatöfflur utanyfir skóna, til að skórnir skemmi ekki gólfin. Við
ætlum ekki að geta hamið þetta á okkur, lá við að við misstum þetta af okkur.
Þetta vekur heilmikinn hlátur, svo tökum við það til bragðs aðdraga fæturna eftir
gólfinu, eins og á skíðum. Eftir þaðgekk allt vel. Viðgengum þarna sal úr sal. Þeir
eru hver öðrum skrautlegri, gylltir listar á veggjum og lofti, málverk og ofnar
myndir á veggjum og í lofti. Ljósakrónur úr kristal og gulli, sumir veggir fóðraðir
með silkidamaski o.s.frv. Þarna er sérstakur salur fyrir tónlist. Þar er flygill frá
dögum Friðriks mikla, en hann var söngelskur, lék t.d. vel á flautu. í höllinni er
góður hljómburður. Við kveðjum höllina með íslenzku lagi ,,Vertu Guð faðir
það er sungið í ,,Marmarasalnum", söngstjóri Sigríður Ólafsdóttir. Nú er farið
niður margar tröppur, svokallaðar „Nornatröppur". Þarna þarf að gæta vel að
sér, að misstíga sig ekki.
ÍO OROANISTAIJLAÐIÐ