Skólablaðið - 01.03.1959, Blaðsíða 8

HIN árlega nemendaskipti eru nu af-
staðin. Sú nýbreytni var á í þetta sinn,
að fulltrúar hvors skola voru sex í stað
fjögurra áður. Nemendaskiptin eru orð-
in fastur liður í félagslífinu og x alla
staði hin ágætasta tilbreyting.
Norðlingar kynntu sig ágætlega og munu
hafa eignast góða kunningja meðal
Sunnanmanna. Þeir héldu norður aftur
mánudaginn 23. marz og höfðu þá verið
veðurtepptir einn dagjsvo sem vera ber.
Höfðu þeir þá skoðað helztu merkisstaði
innan skóla og utan í fylgd með Sunnan-
mönnum, þ. á. m. Selið og Iþöku, Þjóð-
leikhúsið og Háskólann. -
Það er mjög til umræðu nú á þessum
síðustu og beztu tímum, hvort taki því
öllu lengur að kalla páskaleyfið frí.
Hjá flestum studiosi artium er u.þ.b.
mánuður til prófs frá því að páskaleyfi
lýkur, en þó eru flestir kennarar orðnir
svo gegnsýrðir af "prófskrekk", að engu
tali tekur. Sem dæmi má nefna, að 5.
bekk er ætlað að lesa undir hálfgildis
miðsvetrarpróf í íslenzku í fríinu og
þrem dögum ber að verja til upplestrar
fyrir stúdentspróf í þýzku. Hið sama er
að segja um margar aðrar greinar.
Þá eru kennarar ekki síður uppvöðslu-
samir í öðrum bekkjum, að hermt er.
Kannski tekur því að minnast í þessu
sambandi fagurra fyrirheita rektors við
skólasetningu, er hann lofaði mjög tak-
mörkuðum heimalestri fyrir mánudaga.
Þetta hefur því miður ekki verið efnt.
* * $
Öljugfróðir herma, að Brönsted lektor
hallaði sér að sessunaut sínum þegar
verið var að leika "Brúnu hurðina" á
aðaldansleik, og spyrði: "Er det virke-
lig sandt at hr. Rasmussen ( Magnússon)
spiVLer med? "
Á síðustu árshátíð Framtíðarinnar
var leikinn sjónleikur einn allmerkileg-
ur, og vakti hann nokkra athygli.
Sjónleikur þessi nefndist Kennslustund-
in og er höfundur hans rúmenskt skáld,
Eugéne Ionesco. Þar sem hann er eitt
merkasta leikritaskáld nútímans þótti
ritnefnd tilhlýðilegt að fræða nemendur
nokkuð um hann og fór þess á leit við
Þorstein Gunnarsson, sem var aðal-
hvatamaður þess, að leikritið var tekið
til sýningar, að hann segði frá höfundi
þess í nokkrum orðum, hvað hann góð-
fúslega gerði, og fer frásögn hans hér
á eftir :
EUGENE IONESCO fæddist í Rúmeníu
árið 1912, en fluttist snemma til París-
ar og hefur búið þar síðan og ritað
verk sín á frönsku. Ungur fékk hann
óbeit á hinu hefðbundna leikformi og sá
aðeins í leiklistinni misheppnaða tilraun
til þess að túlka mannlífið, eins og það
var í raun og veru. Honum þótti mann-
lífið sjálft afskræmt með því að líkja
eftir því á raunsæjan hátt, og honum
fannst tími til kominn að reyna nýtt
tjáningarform. NÚ er hann og írinn
Samuel Beckett brautryðjendur nýrrar
stefnu í leikforminu, absurdismans, en
aðaleinkenni hennar er það, að sagt er
skilið við þjáningar og erfiðleika ein-
staklingsins, en mannkynið í heild
sinni tekið til meðferðar, viðbrögð þess
og framtíðaróvissa. Engan veginn er
þetta heldur undarlegt, þegar tekið er
tillit til þess, að verkin eru öll skrifuð,
þegar kjarnorkustyrjöld vofir yfir og
ljóst er, að einstaklingurinn má sín
einskis. Þó mun óhætt að fullyrða, að
Ionesco er vini sínum Beckett öllu
glettnari, að minnsta kosti á yfirborðinu.
Yfirleitt eru leikrit Ionescos gaman-
söm, en þó allt í senn skopleikir, háð-
leikir og sorgarleikir. A yHrborðinu
Frh. á bls. 13.
* * *