Skólablaðið - 01.03.1959, Blaðsíða 18

18 -
Motto : "Quem Deus perdere vult, prius dementat."
ÞAÐ er ánægjulegt að sjá hvílík áhrif
gagnrýni "jóta kappa", hefur haft á ut-
gefendur Saltarans. í fyrsta lagi hafa
þeir nu mannað sig til að gefa út 2. tbl,
af sneplinum, sem flestir héldu (og von-
uðu) að væri genginn fyrir ætternisstapa.
f öðru lagi eyða þeir þrem "dýrmætum"
síðum til þess að ausa skít á Skólablað-
ið, og sannast þar hið fornkveðna, að
sannleikanum er hver sárreiðastur.
í þriðja lagi hefur gagnrýnin orðið til
þess, að 2. tölublaðið er örlítið skárra
en hið fyrsta, enda má segja, að það
hafi verið eina hugsanlega breytingin á
gæðamati blaðsins. Annars tekur því
varla að gagnrýna Saltarann. Þótt eng-
inn verði óbarinn biskup, held ég nefni-
lega, að þú verðir aldrei biskup, Einar
minn Már, hversu mikið sem þú ert
barinn.
Þá er bezt að snúa sér að umræddri
grein í Saltaranum. Höfundur hefur
mál sitt með því að tárast yfir því,
hversu mjög Skólablaðinu hafi farið aftur
á síðustu árum. Sxðan tekur hann að
ráðast á efni blaðsins og mælir nú ekki
erfiðið í pundfetum andlegrar púls-
mennsku. Böðlast hann eins og blótneyti
í moldarflagi sinnar eigin heimsku, otar
brandi sínum í allar áttir og ekkert
stenzt fyrir, unz hann hefur "sannað",
að allt sé efni blaðsins píp og vitleysa
nema hans eigin grein ( í jólablaðinu)
og nokkrar aðrar greinar þriðjubekkinga,
sem hann telur til fyrirmyndar.
Segja má, að Skólablaðið spegli á
hverjum tíma hið andlega ástand, sem
ríkjandi er í skólanum. Það er fáránleg
skammsýni að kenna ritnefnd alla þá
galla, sem kunna að finnast á blaðinu.
Ritnefnd er ekki kjörin til þess að rita
blaðið ein saman. Sé ekki almennur á-
hugi í skólanum á hinum ýmsu málefnum
daglegs lífs og skorti fólk til að rita
smásögur eða yrkja Ijóð, liggur það auð-
vitað beint við, að slík andleg fátækt
kemur niður á blaðinu.
Höfundi hefði því verið skammar nær
að deila á andans móral Menntlinga, en
nota penna sinn sem arðuruxa í flagveltu
öfundar og heiftar til Skólablaðsins.
Það mun mála sannast, að ýmsu hefur
jafnan verið ábótavant um Skólablaðið (þó
að aldrei hafi það nálgast það eymdarinnar
síldarplan, sem Saltarinn dvelst langdvöli-
um á). Það er t. d. alger misskilningur að
því hafi farið aftur síðan fyrir stríð, eins
og höf. vill vera láta. Sé blaðað í síðustu
árgöngum fyrir 1939 getur að líta andlega
eyðimörk þröngsýnna pólitískra sjónarmiða
þar sem vart er að finna stingandi strá.
Eftir stríð hefur verið mjög lítið um
stjórnmál í blaðinu. Er sömu sögu að
segja um flesta árgangana. Einstaka and-
ríkisspretti er þar að finna, en yfirleitt
rísa heldur fá fjöll af flatneskjunni.
M.Á. R. getur t. d. árgangsins 1955 sem
sérlega góðs. T 5.tbl. þess árgangs segir
Ragnar Arnalds í grein um Bragavöku :
"Skólablaðið hengslast út við og við venju-
legast gersneytt allri andagift. . . "
Það tekur því varla að elta ólar öllu
lengur við aurkast Einars Más. Öll er
greinin rituð af slíkri heift og ósanngirni,
að engu er líkara en hér sé á ferð Einar
dragi, Einar Þveræingur, Einar Nikulás-
son galdrameistari og Einar Már í einni
persónu, rammaukinn og margafturgeng-
inn. Hefði honum verið sæmst að þegja og
nota tímann fremur til að vanda útgáfu
Saltarans, enda ekki vanþörf á. Þ. H.