Skólablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 6

- 70 -
I. Spurning dagsins.
UNNTNGI minn kom að máli viB
mig fyrir skömmu og tjátSi mér
áhyggjur sínar. Honum fórust
orð eitthvaö á þessa leið :
Hvað líSur gangaslögunum ?
Þessari fögru og skemmtilegu þjóöar-
íþrótt Menntlinga, sem hefur á áhrifarík-
an hátt hrist sleniö ur nemendum og
kennt þeim að elska og viröa hnefarótt-
inn. Aðeins einn gangaslagur hefur far-
ið fram það sem af er vetri. Við svo
buið má ekki standa. Gangaslagur er
nauösynlegur aö minnsta kosti mánaöar-
lega. Þeir veita sjöttubekkingum kær-
komiö tækifæri til að sýna neöribekking-
um yfirburði sína. Auk þess er hætt
viö, aö menn rykfalli andlega, séu þeir
ekki dustaöir ööru hverju.
Fleiri gangaslagi ! Þaö er krafa allra
hugsandi manna.
II. Um málfundi og fleira.
Allmargir málfundir hafa veriö
haldnir aö undanförnu, og er þaö vel.
Flestir hafa þeir haft til síns ágætis
nokkuð. Sitthvað hefur þó skyggt á gleöi
manna. Ber þar fyrst aö nefna leiðin-
legan á^reining þeirra Guörunar Hall-
grímsdottur og ólafs R. Grxmssonar,
sem allir muna eftir. Þeir, sem mál-
flutning og fundarstjórn stunda ættu aö
vera svo vel heima í fundareglum, aö
þeir þyrftu ekki aö þrefa lengi frammi
fyrir fullum sal áheyrenda. Þaö er afar
leiöinlegt aö sjá fólk tutna út af vonzku
á viröulegum mannfundum.
Annaö, sem bar til tíöinda á sama
fundi og var þó hálfu verra og raunar
fullkomiö hneyksli, var flutningur tillögu
þess efnis, aö stofna bæri kvennabúr
meö ungmeyjum á menntaskólaaldri og
því fyrr því betra. Má vera aö flutn-
ingsmenn tillögunnar hafi boriö hana fram
fremur af fíflaskap en illmennsku. Þaö
afsakar þó alls ekki tiltæki þeirra.
Tillagan, sem var mjög ruddalega oröuð,
var asnaleg ókurteisi, sem sæmir ekki
í híbýlum neinnar menntastofnunar.
Ættu menn aö varast svo grátt gaman.
III. Eftir iírshátíö.
Árshátíö Framtíöarinnar fór fram
23. fyrra mánaöar í veitingahúsinu Lídó.
Þetta var einkar ánægjuleg samkoma,
sem hófst meö miklum ræöuhöldum eins
og öll meiri háttar samkvæmi.
Veizlustjórinn ólafur Ragnar Grxmsson
tók til máls I upphafi, bað menn kasta
ellibelgnum og ganga á gleöinnar fund.
Ftutti hann ræöu sína á afburöa góöu
veizlumáli, og geröu menn góöan róm
aö. Munu vinsældir hans hafa aukizt
mjög þetta kvöld og voru þó ærnar fyrir.
Um dagskrána er ekkert sérstakt að
segja. Hún var sjálfsagt hvorki betri né
verri en gengur og gerizt.
Meöal skemmtiatriöa var leikrit, sem
ég heyröi ekki nema hrafl af. Eitthvað
virtist mér bogiö viö framsögn leikenda.
Þetta var eins og hljóöskraf bak viö
heysátu. Þó má vel vera, að hér hafi
sviösbúnaði veriö um aö kenna. Slíkt
má ekki koma fyrir. Tilheyrandinn get-
ur fengið býsna skrxtnar hugmyndir um
gang leiksins, þegar tilviljun ein veldur
því, hvaöa setning berst aö hlustum
hans.
Minnistaeöasta dagskráratriöið var
tvímælalaust fjöldasöngurinn, sem var
hreint afbragö. Fór hann fram undir
öruggri forystu hins kunna fextageröar-
manns Siguröar Þórarinssonar og gitar-
leikarans Guöna Guömundssonar, sem
oft hefur veriö nefndur "Segovia noröurs-
Frh. á bls. 82.