Skólablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 35

- 99 -
6) H ennar var í helli gætt,
í Harmadrangi,
bundin lá á bergsins-vangi,
blóðug og með niðurgangi.
7) Ólafs-nafnið bar sú blók, er
blómgná hrakti,
hár á tíu hausum blakti,
harður skrápur búkinn þakti.
8) Láku úr ginum losta-slefu-
lækir kargir,
brunnu úr glyrnum eldar argir,
aftast dindlar sperrtust margir.
9) Afar-stóran átti að vopni
eikar -hamar.
Sór það oft á sínum kamar,
að sönghrund skyldi ei leysast
framar.
10) Fuglar þeir, sem fyrr í dögun
fangbráð sóttu,
blunda nú í blárri nóttu.
Byrgir húmið ár og þóttu.
Mansöngur þriðju rímu.
Um þig bríma blessað rímið streymi,
Þrátt I tímans nepju-nið,
náströnd hrímköld blasir við.
Engin vættur á þig hættu leggi.
Um lágnætti ungmær góð
okkar sættist hjartablóð.
Syngi fuglar sætt hjá glugga þínum,
blæs, sem ruggar blaði á kvist
bláum skugga sértu kysst.
Úlfbleik gríma örlögsímu spinnur.
Þegar skíman skerðist rík,
skuggar glíma á súð og brík.
Þriðja ríma.
(Listagyðjan vitjast Þorleifi í draumi, og
hann fer út í lönd að leita hennar. )
1) Meðan gríðar göndull kramdi
glóðar víðis tróðu bands,
bráafríður burgeis framdi
brúarsmíði norðanlands.
2) Oft um Ijósar ágústnætur
ástar-BÓsi sótti heim,
blómarósir, bændadætur,
beð í fjósi gerði þeim.
3) Nóttu auma eftir drykkju,
eikt var þriðja líðandi,
kom í draumi á kargri bikkju
Kúnstagyðjan ríðandi.
4) Ástmög sinn hún sagðir viður:
sáran vinnur skrímsl mór grikk.
Eg á tinnu er tjóðruð niður,
trauðla sinni mat né drykk.
5) Hart er ból í Harmadrangi,
hvergi sólin til mín nær.
Rauða-Óli er ég fangi,
allar kólu mínar tær.
6) Stáls með sporum steytti hún
klárinn,
slettist forin hátt í loft.
Bræði voru á vöngum tárin
vígsnarps Þorleifs síðan oft.
7) Æfur reis úr rekkju sinni,
reiði eys á hvora hönd.
Klæddur peysu úr pardusskinni
prúður þeysir út í lönd.
8) Gyrtur sverði, gæddur viti,
með graðungsfeldi þakinn skjöld.
Hraðar ferðum, hratt sem þyti
hrævareldur gegnum kvöld.
9) Ei þó létti leið með vörðum
Ijóst á settum foldarvang,
síðla spretti hann söðulgjörðum
sínum, þétt und Harmadrang.
10) Ríða senn á göldnum göndum
grímumenn og dylja sig,
meðan fennir fjúki að ströndum,
fast ég spenni örmum þig.