Skólablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 13

77
vel og ég„
Ég hef hér reynt að segja sögu
Skólablaðsins í fáum dráttum og birta
smákafla ur gömlum blöðum. Þa5 lætur
að líkums að fátt eitt er hægt að segja í
svo stuttri grein sem þessari og mörgu
hefur orðið að sleppa, sem gjarnan hefði
mátt vera með, en ég ætla, að það litla,
sem hér er, geti gefið ófróðum nokkra
hugmynd um sögu blaðsins.
Lýk ég því spjalli þessu með kvæð-
inu "Tímarum hið nýja, " sem kom í
blaðinu 1955 og er sennilega eitt snjall-
asta kvæði, sem samið hefur verið í
skólanum :
nÉg lá fram á borðið með bók
og barðist sem hetja Jpví gegn,
að rynni á mig doðadur.
Ég helvítis skrudduna skók,
svo skræðunni varð það um megn,
og sjö duttu síðurnar úr.
---Þa lagði ég haus fram á loppur,
svo lyppaðist saman minn kroppur
og lognaðist leiður í dá. --
Samt tók ég mig aftur á,
því mínn latínukláfur er lekur
og Títið sem ekkert tekur
en fautaleg fýsn hann skekur
íólslega til og frá.
---Þá heyrði ég snúið snerli.
Var snótin mín þar á ferli?
já þar birtist í dyrunum dís
minna drauma og vona
( fönguleg fögur og vís
og fysileg kona ).
Hun kom það kveld
og kveikti eld
í hálminum holdsins veika.
Hún dillar sér dátt
og dansar kátt,
upp stóð ég illa til reika.
Það var niðdimm nótt,
ég nálgaðist skjótt
uppfylling óska minna.
Brosandi hún beið
og bauð mér um leið
vínþrúgur vara sinna.
Þá var klipið og kippt
kallað og hnippt
og botnlaus og rímlaus birtist mér
bitur raunveruleikinn.
"Vaknaðu, maður, það er
verið að taka þig upp. " "
S O R G
í húmi lágnættisins
sit ég við hafið og þjáist.
Mávarnir eru sofnaðir í fjörunni
og hávært garg þeirra þagnað.
Þjáning mín er hljóðlát
einsog steinninn sem ég sit á
einsog aldan sem byltir sér þögul
í flæðarmálinu.
f austri felur dagurinn sig
bak við ský næturinnar
en brátt mun hann stíga fram
og hávaði hans mun yfirgnæfa sorg mína.
hver ert þú?
andlit þitt kemur utan úr myrkrinu
bjartur Tíkamslaus svipur
sem brosir
um leið og hann hverfur
þannig hefur það alltaf verið
hver ert þú ?
ert þú gæfa mín sem hverfur
um leið og ég gríp til þín?
eða ert þú draumur minn um ástina?
hver sem þú ert
þá leyfðu mér að grípa þig
og njóta þess örskamma stund
að hafa öðlast eitthvað.
ih.