Skólablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 32

- 96 -
þau í heild :
Bifreiðin sem hemlar hjá rjóðrinu
í líki svartrar pöddu
hvílir heit hjól sín
a meðan fólkið streymir í skóginn
og fyVLir loftið blikkdósahlátri.
Að baki liggur vegurinn
langur hlykkjóttur ormur.
Vina mín með spekoppana
og málmbjöllurnar
einu sinni var
enginn vegur
her hafa tærðir menn og bleikar konur
reikað torfærar móagötur
í skini og skugga
dökkar sjalrýjur á herðum
hendur luktar um kvistótt prik.
Við sem erum hingað komin
til að laugast fossuða
við erum ekki hrein
og það er gamalt blóð okkar
þau eru skuggar okkar
þau eru skuggar okkar.
Hér mætast gamli og nýi tíminn í
einu og sama Ijóði, skáldið vinnur það
afrek að flétta saman þessar tvær and-
stæður í órofa heild.
Að lokum upphefst Svartálfadans :
Lifrauð sólkringlan viðrar dreglana
út um syngjandi hafflötinn
og nóttin kemur í sinum gamla vagni
yfir blátt fjall.
Við blöndum kvöldskininu í fölgult vfnið
og bíðum eftir nóttinni sem er að koma.
Hnötturinn snýst og löndin elta hvert
annað.
Eilíf og friðlaus er snældan
sem bláþráðinn vindur.
Kvöldið réttir að nóttinni strengjaspil
tímans
og blóðdögg af strengjunum fellur
á hendur okkar og í vínið ^
sem hlær í kristallinum.
Við lyftum glösum
og drekkum stundarskál.
Má ég bjóða í dans ?
Eftir hjartslætti tímans
fölskum blóðtónum stundarinnar
stígum við bálvígðan dansinn
og nú á að leika eftirlætið okkar :
Rauðagulls sinfóníuna.
Má ég einnig biðja um næsta dans
dansinn fram á nóttu allra nátta ?
Skáldið býður hér upp í dans tilver-
unnar, hillinganna, blekkinganna, á með-
an við lyftum glösum og drekkum stund-
arskál.
Líkt og alfar heilluðu menn til sín
forðum, þá gerðu þessi kvæði mér seið,
þau áttu hug minn allan og eiga enn.
Mér fannst að vonum þessu skáldi allt
of lítill gaumur gefinn, meðan alls kon-
ar bögubósum væri hampað. Og ég
ákvað að skrifa um þennan mann, er
orti svo snilldarlega, en fáir höfðu hug-
mynd um að væri til. Þetta er árang-
urinn .
Steinn Steinarr sagði eitt sinn um
Ijóð S.H. G. : "Ljóð S. H. G. eru skrítin
og skemmtilega gerð, þegar bezt lætur".
Svo fannst mér einnig þessi skammdeg-
isvísa í fyrstu :
Svo harðir geta þeir verið nætur-
skuggarnir
að hjartsláttur ástvinu minnar
verði þungur og dimmur
Svo harðir geta þeir verið nætur-
skuggarnir
Og það var ekki fyrr en nú í svart-
asta skammdeginu, að ég skildi þessa
vísu til fulls.
Reykjavík, í des. 1960.
Sverrir Tómasson
jón Ingvarsson gefur góð ráð :
"Það er allt í lagi að keyra á
fólk, þá sér ekki á bílnum. "