Skólablaðið - 01.12.1960, Side 27

-91
staða hans sé slæm, þar sem erfitt er
að halda fram ágæti sjálfs sín í blaða-
grein. Hann grípur til þess ráðs að
klína einnig sénísnafnbot á Böðvar og
flækja hann í sama netinu. Tekst Sverri
bærilega að sýna fram á það„ að Böðvar
sé hátt yfir alla meðalmennsku hafinn,
að hann sé sén'í, en fyrrnefndur Böðv-
ar virðist hafa hrifist af þeirri nainbót,
því að vinátta þeirra félaga hefur auk-
izt daglega síðan.
Guðjón Albertsson er sennilega
fróðastur nemenda skólans um íslenzkar
bokmenntir, einkum nutímabókmenntir.
Greinar hans um ísienzk skáld hafa
sett menningarblæ á SKÓLABLAÐIÐ,
enda ekki veitt af. Áhugi manna á þjóð-
legum verðmætum hefur stórlega dofnað
a síðari árum og sennilega telja sumir
greinar þessar eigi lítið erindi til sín.
A þes sum mönnum er ekkert mark tak-
andi, og skora ég á Guðjón að halda
áfram skrifum sínum meðan einn rétt-
iátur finnst í skólanum.
Magnús Jóhannsson lýkur í þessu
blaði hinni ágætu frásögu sinni "Að
tjalbabaki". Segir þar frá ferð til Ung-
verjalands með viðkomu í fleiri löndum.
Ég hef lengi haft mikinn áhuga á Ung-
verjalandi, en aldrei orðið svo frægur
að komasi Jþangað. Lýsing Magnúsar á
landi og þjóð dregur ekki úr þeim áhuga.
Höfuðborgin Búdapest virðist vera yndis-
leg, enda þótt hún lifi nú meir á gam-
alli frægð. Þeir Magnús dvöldust um
hríð við Balatonvatn, en þar er eitt
fegursta landslag í Mið-Evrópu. Þangað
flykkjast Ungverjar í sumarleyfum sín-
um. Er mér staðurinn vel kunnur, þar
sem ég fæ árlega bréf og ljósmyndir
þaðan frá ungverskri vinkonu minni,
sem dvelst þar á sumrin.
Magnús ræðir nokkuð l'íf menntaskóla-
nema í Ungverjalandi, en það virðist í
mörgu svipað því, sem við eigum að
venjast. Reyndar er skipulag skóla-
mála með öðrum hætti, en mér sýnist
það sízt betra og megum við vel una
hag okkar.
-þ-
LÓFIÐ OG EGGERT, frh. af bls. 89.
Listin er ákaflega merkilegt fyrirbrigði
í lífi þjóðanna, en stundum er hún eklci
tekin nógu alvarlega. Mér finnst íslenzk-
ar leikkonur aldrei túlka ástina nógu
eðlilega. En sjáðu til: Ástin er lykill
alls vísdóms, ástin gefur sivilisasjón.
Þegar íslenzkar konur eiga að tjá okkur
Éana er eins og ástin sé eitthvað, sem
er uppi í stjörnunum - á Marz eða
Júpiter. Eru þær líka svona í Mennta-
skólaleikritunum ?
- Þær giftast sennilega allar Marzbúum
- þær sem á annað borð ganga út.
- Mig langar að lokum til að segja
fáein orð til æskunnar: Tslenzka æska,
þú, sem átt að erfa allan þann auð, sem
kynslóðir liðinna alda hafa aflað þér. -
Trúðu og elskaðu. Sækist ekki eftir
frægð, heldur þekkingu - ég segi ÞEKK-
INGU. Síðan getið þið farið um allar
álfur - orðin fræg, af því að þið eruð
að springa af þekkingu.
möa
SKÓLABLAÐIÐ
Gefið út í Menntaskólanum í Reykjavík
Ritstjóri :
Einar Már jónsson 5. -B
Ritstjórn :
Guðjón Albertsson 6. -B
Garðar Gíslason 5. -B
Baldur Símonarson 5. -X
Gunnar Sigurðsson 5.. -X
Ólafur Gíslason 4. -X
Björn Bjarnason 3 -E
Auglýsingastjóri :
Erna Ragnarsdóttir 5. -A
Ábyrgðarmaður :
Guðni Guðmundsson, kennari
Forsíðumynd dró Agla Marta Mar-
teinsdóttir. Aðrar myndir drógu
Ingimundur Sveinsson og Ólafur
Gíslason, en ritnefnd annaðist
skreytingar.