SunnudagsMogginn - 28.03.2010, Blaðsíða 20

20 28. mars 2010
B
ragi hefur alla tíð verið heilsu-
hraustur og segist varla hafa
komið inn á sjúkrahús nema í
þeim tilgangi að heimsækja aðra,
þangað til í þar síðustu viku. Hann kenndi
sér einskis meins en þuklaði á sér punginn
eftir að hafa horft á auglýsingu í sjónvarp-
inu, fann að annað eistað hafði stækkað og
var orðið hart. Dreif sig til læknis og í ljós
kom að hann var með illkynja æxli.
Elsta boltaíþrótt í heimi!
„Ég þakka það þessari auglýsingaherferð og
engu öðru að æxlið fannst. Ég hafði séð
auglýsingar í blöðunum og svo var það á
föstudagskvöldi að við hjónin sátum og
horfðum á sjónvarpið að leikin var auglýs-
ing þar sem Þorsteinn Guðmundsson sagði
að það, að fitla við kúlurnar, væri elsta
boltaíþrótt í heimi. Konan mín, Ingibjörg
Ingimundardóttir, nefndi að þetta þyrfti ég
að gera og ég tók hana á orðinu þegar ég fór
í heita pottinn síðar um kvöldið. Kannaði
þá málið og dauðbrá; fann að vinstra eistað
var miklu stærra en það hægra og að auki
glerhart viðkomu. Þetta hefur örugglega
gerst á skömmum tíma því ég hafði aldrei
orðið var við neitt óeðlilegt; við strákarnir
ættum að taka eftir þessu þegar við þvoum
okkur í sturtunni, segir Bragi í samtali við
Morgunblaðið.
„Læknar segja mér algengt að annað
eistað sé stærra og yfirleitt sé það mjög
eðlilegt; alveg eins og munur getur verið á
stærð handa fólks og brjóst konu séu ekki
nákvæmlega jafnstór. En menn þurfa að
þekkja á sér punginn, eins og sagt er í aug-
lýsingunum; ef annað eistað er venjulega
minna en hitt en verður svo allt í einu
stærra er eitthvað athugavert. Þess vegna
verða menn að þekkja punginn og hvort
eistað er það minna.“
„Skíthræddur“
„Ég varð auðvitað skíthræddur,“ segir
Bragi, spurður um fyrstu viðbrögð þegar
hann að ráðum eiginkonunnar fór í elstu
boltaíþrótt í heimi þarna um kvöldið. „Mér
datt strax í hug að þetta væri æxli og jafnvel
illkynja. En ég gat ekkert gert um helgina –
þetta er ekki eitthvað sem maður lætur
skoða á slysadeildinni. Ég hringdi þess
vegna í Heilsugæslustöðina á Akureyri á
mánudagsmorgni og pantaði tíma hjá
heimilislækninum mínum, Þóri Þórissyni.“
Í ljós kom að ekki var laus tími hjá Þóri
fyrr en á föstudegi. Eiginkona Braga, sem er
hjúkrunarfræðingur í Oddeyrarskóla og
Naustaskóla og því starfsmaður Heilsu-
gæslustöðvarinnar, ákvað að koma skila-
boðum til Þóris og biðja hann að hringja í
Braga ef hann ætti þess kost. „Henni fannst
of langt að bíða alla vikuna. Þórir hringdi
svo í mig seinnipartinn þennan sama dag
en ég held að það hafi alls ekki verið vegna
klíkuskapar; hann hefði hringt í sjúkling-
inn sinn hvort sem skilaboð hefðu verið frá
einum hjúkrunarfræðinganna eða sjúk-
lingnum sjálfum!“
„Óeðlileg ómsvörun“
Bragi sagði Þóri hvers kyns var og lækn-
irinn ákvað að kíkja á hann strax morg-
uninn eftir. „Ég komst að um ellefuleytið á
þriðjudegi og Þórir var sammála mér um að
þetta væri örugglega æxli. Hann hringdi á
Sjúkrahúsið á Akureyri og pantaði tíma
eins fljótt og hægt væri í ómskoðun og
þangað mætti ég morguninn eftir.“
Bragi segir Orra Einarsson, for-
stöðulækni myndgreiningardeildar, strax
hafa staðfest að í eistanu væri æxli. „Hann
talaði um „óeðlilega ómsvörun“ og mér
fannst það gefa til kynna að æxlið gæti ver-
ið illkynja án þess að Orri segði það beint.
Hann sagðist myndu láta Þóri fá niðurstöð-
una, ég fór svo í vinnuna en var „truflaður“
með símtali þar sem ég var spurður hvort
ég gæti komið upp á sjúkrahús klukkan
þrjú og hitt Hafstein Guðjónsson þvagfæra-
skurðlækni. Hann var þá búinn að rýna í
niðurstöðurnar með Þóri og sagði mér að
æxlið væri illkynja. Spurði hvort ég vildi
ekki örugglega láta fjarlæga það; það væri
Hendur
á pung!
Bragi V. Bergmann á Akureyri er gott dæmi um að
herferð Krabbameinsfélags Íslands, Karlmenn og
krabbamein, hefur skilað árangri. Illkynja æxli í
eista var fjarlægt á dögunum, tæpri viku eftir að
Bragi áttaði sig á því að ekki var allt með felldu.
„Ef þessi lífsreynsla mín verður til þess að hjálpa einhverjum nú eða síðar er það mjög gleðilegt. Ég hvet menn til að þukla eistun á sér reglulega og þekkja þau,“ segir Bragi V. Bergmann.
Morgunblaðið/Skapti
Viðtal
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is