SunnudagsMogginn - 28.03.2010, Qupperneq 29

28. mars 2010 29
Í
slenskir karlmenn, þeir eru sko alls engar gungur,“ sungu Stuðmenn.
Það sannaðist í mars þegar karlmenn um allt land tóku sig saman um að safna
mottu í þágu góðs málefnis. Þannig var vakin athygli á krabbameini karla, sem farið
hefur lítið fyrir í opinberri umræðu, og einnig safnað áheitum. Undirtektirnar voru
með ólíkindum; það sást varla í karlmenn fyrir hárprúðum mottum og háar fjárhæðir
söfnuðust. Átakið verður vonandi til þess að karlmönnum vefst ekki tunga um tönn þegar
krabbamein ber á góma í framtíðinni.
Það þvælist að minnsta kosti ekkert fyrir hinum kunna dómara Braga Bergmann að
ræða um krabbamein í opinskáu viðtali við Skapta Hallgrímsson. „Ég þakka það þessari
auglýsingaherferð og engu öðru að æxlið fannst. Ég hafði séð auglýsingar í blöðunum og
svo var það á föstudagskvöldi að við hjónin sátum og horfðum á sjónvarpið að leikin var
auglýsing þar sem Þorsteinn Guðmundsson sagði að það, að fitla við kúlurnar, væri elsta
boltaíþrótt í heimi. Konan mín, Ingibjörg Ingimundardóttir, nefndi að þetta þyrfti ég að
gera og ég tók hana á orðinu þegar ég fór í heita pottinn síðar um kvöldið. Kannaði þá
málið og dauðbrá; fann að vinstra eistað var miklu stærra en það hægra og að auki glerhart
viðkomu.“
Það er lofsvert þegar fólk stígur fram fyrir skjöldu og ræðir opinskátt um erfið og per-
sónuleg málefni, sem hafa verið feimnismál í þjóðfélaginu. Bragi ákvað strax að halda
veikindum sínum ekki leyndum eins og sjá má á tölvupósti sem hann sendi til Magnúsar
Más Jónssonar 19. mars undir yfirskriftinni „Hendur á pung“, en það hófst þannig:
„Mér þykir mjög leiðinlegt að þurfa að afboða leikinn minn í Deildabikarnum á sunnu-
daginn. Sömuleiðis þykir mér leiðinlegt að hafa ekki enn skilað skýrslu um vel dæmdan
leik Valda Páls og félaga í sömu keppni (KA-FH) sl. sunnudag. Ástæðan er sú að ég tók
átakið KARLAR OG KRABBAMEIN fullbókstaflega; safnaði ekki einungis í mottu heldur
einnig í æxli í vinstra eista; sem sagt tveir-fyrir-einn-tilboð, eins og þar stendur! Þetta
uppgötvaði ég við þuklun sl. föstudagskvöld.“
Hann segir frá því að hann fari í skurðaðgerð morguninn eftir. „Ég verð ekki til neinna
stórræða næstu daga. En þar sem krabbamein í pung er langlæknanlegasta krabbameinið
(líkurnar yfir 90%) er ég bjartsýnn á að bati minn verði í fullu samræmi við dómgæslu
mína á liðnum árum – sem sagt fullkominn!“
Hann biður um að pósturinn sé áframsendur á dómara- og eftirlitshópinn til að fá menn
til að þukla punginn reglulega og markvisst. „Ég er dæmið sem styður það: Ég er algerlega
einkennalaus og kenni mér einskis meins en er engu að síður með illkynja krabbamein.
Það uppgötvaðist (vonandi) á byrjunarstigi, þökk sé átakinu KARLAR OG KRABBAMEIN.“
Þar höfum við það. Hendur á pung!
Elsta boltaíþrótt í heimi
„Það má eiginlega segja að þessi ferð
hafi verið blásin af í orðsins fyllstu
merkingu.“
Gísli Einarsson fréttamaður var í hópi jarðvísinda-
manna, sem ætlaði á jökul á snjóbíl að skoða eld-
gosið á Fimmvörðuhálsi, en varð frá að hverfa
vegna snarvitlauss veðurs.
„Þetta var lítill, feiminn og sætur
eldsúludans.“
Ómar Ragnarsson um fyrstu kynni sín af eldgos-
inu á Fimmvörðuhálsi.
„Mér finnst eins og ég hafi öðlast
nýtt líf með því að snúa aftur til Eng-
lands.“
Eiður Smári Guðjohnsen, sem skoraði sitt
fyrsta mark fyrir Tottenham Hotspur á dög-
unum.
„Ríkisstjórnin sýnir
einbeittan og ítrek-
aðan brotavilja
þegar kemur að
stjórnarskrár-
bundnum rétt-
indum launþega
í kjarabaráttu og
alþingismenn
koma hlaupandi
eins og rakkar þegar
kallið kemur til að
stimpla gjörninginn.“
Úr yfirlýsingu Félags íslenskra flug-
umferðarstjóra.
„Hvolsvöllur verður ekki Pompeii
norðursins.“
Grzegorz Dabrowski, starfsmaður Sláturfélags
Suðurlands á Hvolsvelli, í tilefni af eldgosinu.
„Mér finnst nefndarmenn vera
hafðir að fíflum.“
Árni Bjarnason, formaður Farmanna- og fiski-
mannasambands Íslands, um vinnu nefndar
sem er að skoða breytingar á fisk-
veiðistjórnkerfinu.
„Ég fékk einfalda
skipun: Hættu að
drekka kaffi!“
Dave Grohl, forsprakki rokk-
sveitarinnar Foo Fighters,
sem lagður var inn á sjúkra-
hús á dögunum.
„Ég er þeirrar
skoðunar að Messi
sé besti fótbolta-
maður sögunnar.“
Joan Laporta, forseti
Barcelona, er hrifinn af
stjörnunni sinni.
„Við búum ekki á
tímum Adams og
Evu, það eru
komnir fleiri
ávextir.“
Jónína Benediktsdóttir í sjón-
varpsviðtali á Skjáeinum.
Ummæli vikunnar
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Stofnað 1913
Útgefandi: Óskar Magnússon
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal
úr minni sem lifðu hann ungir“, sagði skáldið
Tómas Guðmundsson. Og hann bætti við: „Og enn
finnst mér sem þarna hafi ég í fyrsta og síðasta
sinn staðið andspænis þjóð, sem komin var um
langan veg út úr nótt og dauða, þjóð sem sífellt
hafði verið að farast, en samt lifað af, einungis
vegna þess að hún hafði varðveitt sál sína.“
Tómas Guðmundsson var þarna að hugsa upp-
hátt þegar lýðveldið fagnaði tuttugu ára afmæli.
Vel hafði þjóðinni miðað í framfaraátt, en samt var
skáldinu ekki rótt. Tómas segir: „Er fögnuður vor
yfir því, sem hér er bezt gert og stórmannlegast,
jafneinlægur og eðlilegt mætti teljast, er enginn
hér inni sem ber brigður á það, að þjóð vor hafi
hlutverki að gegna, hlutverki, sem er í einu bund-
ið þjóðerni hennar og landi, og þá getur hvorki
sjálfsvirðing vor né heimsmenningin lagt oss aðra
skyldu ríkari á herðar en að vér sýnum hvoru-
tveggja fullan trúnað, varðveitum frelsi vort og
höldum áfram að rækta með oss þá menningu,
sem hér hefur verið að mótast frá öndverðu.“
Á síðustu örfáum árum hefur myndast nýr vett-
vangur fyrir hið skrifaða orð. Allur fjöldinn á mun
auðveldara með að koma skoðunum sínum frá sér
og lúta fáum takmörkunum. Slíkt getur ekki verið
nema fagnaðarefni. Enda notfæra flestir sér þessi
nýju tækifæri ágætlega og margir með miklum
ágætum svo til mikils gagns er fyrir umræðuna og
skoðanamyndunina. Sumir fara þó mjög illa með
eins og gengur. Þeir eru jafnan stóryrtir, haldnir
hvers konar þráhyggju og bábiljum og koma
vondum stimpli á vefumræðuna. En smám saman
skiljast þeir frá eins og hrat frá berjum. Þegar rýnt
er í hinn hluta umræðunnar, þann sem skiptir
máli, er ekki ástæða til að örvænta. Þjóðin varð-
veitir enn sál sína, þrátt fyrir allt. Henni þykir enn
vænt um fullveldið og sitt eigið þjóðfélag. Og það
er einnig vafalaust að enn er stutt í einlægan fögn-
uð yfir því sem vel er gert og vel heppnast. Meiri-
hluti þjóðarinnar hefur enn ríkan vilja til „að
vinna að því heilum huga, að trúnaðurinn við land
vort, frelsi og þjóðmenningu verði hverjum Ís-
lendingi heilög kvöð og brýnasta lífsnauðsyn“.
Morgunblaðið/RAX