SunnudagsMogginn - 28.03.2010, Síða 44

SunnudagsMogginn - 28.03.2010, Síða 44
44 28. mars 2010 Það gleðjast eflaust margir yfir fréttum af ní- undu stúdíóplötu skosku strákanna í hljóm- sveitinni Teenage Fanclub. Platan sem kem- ur út í lok maímánaðar hefur hún fengið heitið Shadows og innheldur 12 lög úr smiðju strákanna frá Glasgow. Liðin eru fimm ár frá síðustu stúdíóplötu sveitarinnar, en árið 2003 kom út safnplatan Four Thous- and Seven Hundred and Sixty-Six Seconds – A Shortcut to Teenage Fanclub. Hægt er að hlusta á lagið „Baby Lee“ á heimasíðu sveitarinnar og lag sem á eflaust eftir að koma mörgum í mikið sumarskap. Ný plata frá Teenage Fanclub með vorinu Það verður nóg að gera hjá Glasgow- strákunum í Teenage Fanclub í sumar. Jim Marshall var óhemju afkastamikill. Ljósmynd/Jim Britt Einn frægasti ljósmyndari rokksögunnar, Jim Marshall, lést í vikunni, 74 ára að aldri. Eftir Marshall liggur stórt og mikið safn verka, en hann tók myndir fyrir yfir 500 plötuumslög. Tvær af frægustu myndum hans eru ef til vill myndir af Jimmy Hendrix að brenna gítarinn sinn á Monterey- tónlistarhátíðinni og Johnny Cash að senda myndavélinni fingurinn á tónleikum í San Quentin-fangelsinu. Myndir sem munu lifa lengi í rokksögunni. Marshall gaf út fimm ljósmyndabækur á sínum langa ferli, sú síðasta Trust kom út 2009 og var sú fyrsta sem sýndi litmyndir frá þessum frábæra ljósmyndara. Rokk-ljósmyndarinn Jim Marshall deyr Upp úr 1980 brast á með smá- vægilegri indírokksbyltingu í Glasgow. Í forvígi var útgáfan Postcard Records (Postcard Records Of Scotland) og hljóm- sveitirnar Orange Juice, Josef K, Fire Engines og Aztec Cam- era. Einhverjir eiga eftir að hvá við að sjá þessi nöfn en á rétt rúmlega tveggja ára tímabili mótuðu þessir aðilar þá sýn og þau listrænu eigindi sem hafa fylgt hinu svokallaða indírokki æ síðan. Til að draga þetta úr þoku ókunnug- leikans má benda á að eitt þekktasta af- sprengi þessarar stuttlífu senu (sem var kölluð upp á ensku Hljómur hins unga Skotlands eða The Sound of Young Scot- land) er hin vinsæla sveit Franz Ferdin- and sem gerir einnig út frá Glasgow. Edwyn Collins, leið- togi Orange Juice, sló þá í gegn árið 1995 með laginu „A Girl Like You“ („… and I never met a girl like you before …) Orange Juice voru Bítlar sen- unnar og stefndu saman í tón- list inni nokkuð ólíkum straumum. Meðlimir voru sálartónlistarnerðir miklir og unnu kinnroðalaust með sígild minni úr dægurtónlistarsögunni; Byrds og fleiri. Framreiðslan var hins vegar á for- sendum pönksins; lögin hljóma líkt og þau séu viljandi spiluð illa en ástríðan og orkan fyrir efninu um leið tilfinnanleg. Textar voru sakleysislegir og róm- antískir, áferð laganna oft skringileg og pínu súrrealísk. Josef K voru hins vegar hráa útgáfan af Orange Juice (Rolling Stones?) en í tilfelli Fire Engines var reglubókinni beinlínis grýtt út um gluggann (hmm … Velvet Undergro- und?) Platan sem er útgangspunktur þess- arar greinar var fyrsta breiðskífa Orange Juice, en hún kom út árið 1982 á Poly- dor. Hún var gagnrýnd nokkuð fyrir að vera of „fáguð“ og er það réttmæt gagn- rýni. Fáar breiðskífur þessara sveita fönguðu töfrana nægilega vel, smáskífur og prufuupptökur gerðu það betur og slíkt er hægt að nálgast á safnplötum sem betur fer. Arnar Eggert Thoroddsen Poppklassík Orange Juice – You Can’t Hide Your Love Forever Hið unga Skotland H ljómlistarmenn frá ríki Franka hafa iðulega átt erfitt uppdráttar þegar kemur að því að láta taka sig alvarlega hvað rokktónlist áhrærir. Svo virðist sem stórveldi á borð við Þýskaland, Frakkland og Ítalíu séu sjálf sér nóg um það; þar í löndum starfa vissulega vinsælar rokksveitir sem selja plötur í millj- ónavís en markaðurinn er eingöngu heima- fyrir og sveitirnar þekkir enginn nema heimamenn. Svona svipað og með Sálina hans Jóns míns hérna heima. Bretland og Bandaríkinn tröllríða því dægurtónlistarbransanum og ég hvet þig lesandi góður til að nefna mér eina franska rokksveit, svona í svipinn. Einmitt. Ég hélt það. Noir Desir? Indochine? Les Negresse Vertes? Air? Franskar rokksveitir hafa oft þótt heldur mjúkar, of postulínslegnar til að eiga séns í „alvöru“ rokkara og það er því þeim mun merkilegra að Frakkar hafa átt afar sterk tromp á hendi undafarin ár hvað öfga- kennda rokktónlist varðar. Umtalaðasta svartþungarokkssveit dagsins í dag þegar kemur að framsækni og áræði er t.a.m. frönsk, Deathspell Omega. Ég hef gert ít- arlega grein fyrir henni í eldri pistlingi og í þetta sinn vil ég beina sjónum að hljóm- sveitinni Les Discrets, sem samþættir skóg- lápsrokk (e. shoegaze), síðþungarokk (e. post-metal) og þjóðlagakenndar stemmur. Svona eins og meðlimir úr Isis, My Bloody Valentine og Fairport Convention hefðu hist á barnum og ákveðið að slá saman í sveit. Góðu heilli svínvirkar þessi blanda, eins og heyra má á plötu hennar, Septembre Et Ses Dernières Pensées, sem kemur út eftir helgina. Sveitin er hugarfóstur Fursy nokkurs Teyssier sem hefur komið víða við í frönsk- um tilraunarokksheimi og víðar reyndar, en hann er eftirsóttur hönnuður einnig. Hann hefur leikið með sveitunum Amesoeurs og Alcest (sjá fylgju) en Les Discrets var stofn- uð sem nokkurs konar sólóverkefni árið 2003. Hann leitast við að dýrka upp sams konar hughrif í gegnum tónlist og myndlist; eitthvað sem er óhjákvæmilega samtengt í hans huga. Yrkis- og hugðarefnin eru stór; ást, líf og dauði og áferð tónlistarinnar er í senn draumkennd og dramatísk. Ljóðrænt þungarokk Vika franskrar tungu stendur yfir um þessar mundir. Þá er við hæfi að gægjast aðeins inn í franskan rokkheim og taka fyrir rokksveitina merku Les Discrets, sem leikur sér að draumkenndu rokki um leið og hún brúkar móðurmálið til söngs. Arnar Eggert Thoroddsen arnart@mbl.is Meðlimir Les Discrets eru þrír en leiðtoginn, Fursy Teyssier, stofnsetti sveitina árið 2003, þá sem sólóverkefni. Fyrsta plata sveitarinnar Alcest, Souvenirs d’un autre monde (2007) þykir mikið þrekvirki, en þar leikur Fursy Teys- sier á bassa, auk þess sem hann hannaði glæsilegt plötu- umslagið sem hér má sjá. Umtöluð sem ein besta þungarokksplata þess árs, þar sem örlar á svartþung- arokki en meginkeimurinn er þó melódískt og mínimalískt skóglápsrokk, ekkert ósvipað því sem Les Discrets stunda. Út fyrir mörk og mæri Tónlist Frönsku popparanir í Phoenix láta sér ekki nægja að hafa gefið út eina vinsælustu plötu síðasta árs Wolfgang Amadeus Phoe- nix, heldur nú ætlar þeir að gefa plötu. Plat- an er af tónleikum, sem teknir voru upp í Sydneyborg í Ástralíu og hún inniheldur átta lög, mörg af síðustu plötu þessara ljúfu poppuðu frakka. Hala má plötunni niður á heimasíðu sveit- arinnar án endurgjalds, niðurhal sem að- dándur sveitarinnar ættu ekki að missa af. Phoenix fékk Grammy-verðlaunin fyrir plötu sína Wolfgang Amadeus Phoenix. Reuters Phoenix gefur plötu

x

SunnudagsMogginn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.