Morgunblaðið - 12.01.2010, Blaðsíða 21
Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 2010
Þorvaldur Stein-
grímsson var ekki
eingöngu snillingur á
sínu sviði í tónlist-
inni, hann var sént-
ilmaður fram í fing-
urgóma.
Leiðir okkar lágu saman um átta
ára skeið í Öðlingaklúbbi íslenskra
hljóðfæraleikara.
Frásagnargleði Þorvaldar var
falslaus og dró hann oft upp
skemmtilegar myndir úr sögu tón-
listar á Íslandi og erlendis. Skýr-
leiki í framsögn og málnotkun
ásamt fínlegu ívafi af húmor gerðu
frásagnir hans ávallt athygliverð-
ar.
Ég tel það forréttindi að hafa átt
þess kost að kynnast jafnmiklum
Þorvaldur
Steingrímsson
✝ Þorvaldur Stein-grímsson fæddist
á Akureyri 7.2. 1918
og ólst þar upp. Hann
lést 27.12. 2009.
Útför Þorvaldar
var gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 8.
janúar sl.
öðlingi og Þorvaldur
var, en það nafn bar
hann með rentu. Von-
andi gefst mér tæki-
færi til að gera minn-
ingu um þennan
mæta mann betri
skil, því að sú saga
má ekki grafast í
gleymskunnar dá.
Jóhanna mín, ég
sendi þér og fjöl-
skyldum ykkar mínar
dýpstu samúðar-
kveðjur, en ég veit að
falleg minning um
góðan dreng mun létta sorg ykkar.
Gunnar Páll Ingólfsson.
Kveðja frá Lúðrasveit
Reykjavíkur
Það er athyglisverð staðreynd í
tónlistarsögunni hve margir okkar
bestu strengjaleikara af fyrstu
kynslóð atvinnumanna voru einnig
góðir blásarar og alhliða músikant-
ar. Að nokkru stafar þetta af þörf
manna til að hafa næga atvinnu af
list sinni, en segir einnig nokkuð
um viðhorf þessarra manna til tón-
listar. Það er mín sannfæring að
þessi staðreynd hafi mjög orðið ís-
lensku tónlistarlífi til góðs. Ekki er
spurning að á veitinga- og dans-
húsum bæjarins var tónlist í hæsta
gæðaflokki og ef menn sneru sér
að kennslu var það af meiri víðsýni
en ella. Lúðrasveit Reykjavíkur
naut í áratugi ómældrar atorku
þessarra manna og tryggðar. Með
þessum kveðju- og þakkarorðum
til Þorvaldar Steingrímssonar tel
ég við hæfi að nefna einnig nokkra
af hans bestu vinum úr fiðludeild-
inni en jafnframt góðum félögum í
Lúðrasveit Reykjavíkur, þá Jónas
Dagbjartsson, Jóhannes Eggerts-
son, Svein Ólafsson, Skafta Sig-
þórsson og Óskar Cortes.
Fyrir unglinga sem voru að feta
sín fyrstu spor í tónlist upp úr
miðri síðustu öld, við takmarkað
framboð af kennslu, var ómetan-
legt að kynnast þessum mönnum.
Njóta viðhorfs þeirra til listarinn-
ar, sem einkenndist af ljúfmennsku
og hógværð, en einnig af ríkum
metnaði, gæðakröfum og víðsýni.
Og eiga þar að auki tækifæri til að
leika með þeim. Fyrir það er nú
þakkað við fráfall Þorvaldar.
Þorvaldur Steingrímsson gekk í
Lúðraveit Reykjavíkur vel fyrir
miðja síðustu öld, reyndist frábær
félagi, vann þar gott starf og tók
m.a. þátt í öllum utanlandsferðum
hennar. Hann var formaður sveit-
arinnar 1976-1978 við nokkuð
þröngar aðstæður eftir fjögur við-
burðarík og kostnaðarsöm ár,
tvennar Vesturheimsferðir og
plötuútgáfur. Það lýsti miklum fé-
lagsþroska og fórnfýsi af hans
hálfu að taka við sveitinni við þær
aðstæður, en hann leysti starfið af
hendi með miklum sóma. Skuldir
voru greiddar og jafnvægis leitað.
Þorvaldur og Jóhanna voru góð-
ir félagar og vinir, og fyrir góða
nærveru þeirra, ótaldar ánægju-
stundir, samstarf og samferð
þakka þeim nú kærlega félagar í
Lúðrasveit Reykjavíkur og eigin-
konur þeirra. Jóhönnu og afkom-
endum Þorvaldar og öðrum að-
standendum vottum við samúð
okkar.
Sverrir Sveinsson.
Kveðja frá Tónlistarskóla
Hafnarfjarðar
Þegar Þorvaldur, tæplega 12 ára
gamall á jólunum 1929, opnaði
jólagjöfina sína og í ljós kom fiðla,
má segja að framtíð hans hafi ver-
ið ráðin.
Á þessum tíma var enginn tón-
listarskóli í landinu og því varð
Þorvaldur að sækja tíma í fiðluleik
til Þórarins Guðmundssonar á
Tryggvagötunni í Reykjavík.
Á einum stað segir Þorvaldur
svo: „Í fyrstu var ég hálf feiminn
að labba með fiðlukassa um göt-
urnar, en ég fann fljótt að vegfar-
endurnir voru ekkert að glápa sér-
staklega á mig, enda
utanbæjarmaður, frá Akureyri og
fáir þekktu mig. Ég varð því nokk-
uð fljótt sáttur við að vera fiðlu-
leikari með kassa, þótt ég kynni
ekki neitt ennþá.“
Árið 1934 rættist langþráður
draumur hjá Þorvaldi þegar hann
hóf nám í Tónlistarskólanum í
Reykjavík enda fyrir löngu ákveð-
inn í að verða fiðluleikari.
Óhætt er að fullyrða að Þorvald-
ur er einn af brautryðjendum í ís-
lensku tónlistarlífi m.a. með leik
sínum í Sinfóníuhljómsveit Íslands
til margra ára.
Það var árið 1980 að Þorvaldur
var ráðinn skólastjóri Tónlistar-
skóla Hafnarfjarðar og var ákaf-
lega farsæll í sínu starfi, enda
minnast kennarar skólans hans
með miklum hlýhug. Þorvaldur
hafði einstakt lag á að skapa já-
kvæðan starfsanda í skólanum.
Þegar kennarar voru eitthvað að
kvarta undan aðstöðu í skólanum
hafði Þorvaldur oft á orði: „Er það
ekki alveg stórkostlegt að nem-
endum skuli gefast kostur á að
læra á hljóðfæri.“ Þorvaldur lét af
störfum sem skólastjóri 1988.
Hann sýndi það þó með fjölmörg-
um heimsóknum í skólann hversu
hlýjan hug hann bar til starfsins í
skólanum.
Samúð okkar kennara í Tónlist-
arskólanum er hjá Jóhönnu og fjöl-
skyldunni allri.
Gunnar Gunnarsson.
Emmy var einstök
kona. Hún hefur allt-
af verið meira en
bara konan hans Guðjóns frænda,
ég hef alltaf talað um „frænku
mína og frænda“ þegar talað er um
Emmy og Guðjón.
Á yngri árum fór ég oft í pössun
til Emmyjar og Guðjóns og má eig-
inlega segja að þau hafi verið
þriðju „amma og afi“. Það voru
yndislegar stundir sem ég átti í
Neðstaleitinu. Ósjaldan sat Emmy
með spilastokk í höndunum og
lagði kapal sem hún svo kenndi
mér og hef ég síðan eingöngu tengt
hann við hana. En það besta var
hins vegar að hún nennti alltaf að
„gilla“ á manni bakið þegar legið
var fyrir framan sjónvarpið á
kvöldin.
Emmy var mjög skemmtileg og
það var alltaf hægt að grínast í
henni.
Þegar ég byrjaði í Versló fékk
ég lykil í Neðstaleiti til að kíkja yf-
ir í hádegishléum. Ég slysaðist þó
til að týna lyklinum og tók það mig
nokkur ár að viðurkenna að ég
hefði týnt lyklunum. Emmy þótti
ekki leiðinlegt að stríða mér aðeins
á því og sagði lyklasöguna oftar en
einu sinni og oftar en tvisvar. Yf-
irleitt þegar maður kom í heim-
sókn og hún svaraði í dyrasímann,
var það venjan að bjóða uppá kló-
settpappír, servíettur eða harðfisk
til styrktar einhverjum, bara til að
stríða henni örlítið. Það hefur
ávallt verið mikill húmor í kringum
þær stundir sem hef ég átt í
Neðstaleitinu og eru það yndisleg-
ar minningar sem ég mun varð-
veita um þessa einstöku vinkonu
mína.
Elsku Emmy, guð geymi þig.
Sigmundur.
Elsku Emmy mín, nú er þinni
baráttu lokið. Það verður erfitt fyr-
ir mig að hugsa til þess að geta
ekki hringt eða heyrt röddina þína
Emmy Margit
Þórarinsdóttir
✝ Emmy MargitÞórarinsdóttir
fæddist á Akureyri
28. desember 1941.
Hún lést á Líkn-
ardeild Landspítalans
í Kópavogi 22. desem-
ber síðastliðinn.
Emmy Margit var
jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík
8. janúar sl.
í símanum því við töl-
uðum saman nær
daglega.
Við kynntumst
þegar við bjuggum í
sömu blokk í Breið-
holtinu og áttum
mjög góðan tíma þar,
fórum t.d. í nám og
lukum verslunar- og
skrifstofunámi og
fengum síðan báðar
störf í Verzlunar-
bankanum, síðar Ís-
landsbanka, og þar
vannst þú þar til þú
hættir árið 2007.
Minningarnar eru svo ótalmarg-
ar eins og góðu göngutúrarnir okk-
ar, þá var margt rætt. Eins mat-
arboðin hjá ykkur Guðjóni og
skötuboðin hjá mér og Írisi.
Við vorum líka svo duglegar að
hittast fjórar saman þegar Þórunn
þín kom í heimsókn frá Ameríku.
Við áttum svo góðar stundir,
elsku Emmy mín, vorum duglegar
að hittast og ekki mun ég gleyma
öllum hughreystingunum sem þú
gafst mér þegar Nonni minn dó
fyrir ári síðan.
Mér er svo ljúft að hafa fengið
að sitja hjá þér stund og stund áð-
ur en þú fórst og þá hvíslaði ég oft
í eyra þitt og þú brostir, elsku vin-
kona, mikið á ég eftir að sakna þín.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku Guðjón, Þórunn, Hallur,
Guðbjörg og Margrét, megi góður
guð styrkja ykkur í sorginni.
Þín vinkona,
Pálína.
Elsku Emmy.
Það eru margar minningarnar
sem koma í hugann þegar ég hugsa
um þær góðu stundir sem ég hef
átt með Emmy og fjölskyldu henn-
ar. Þegar ég hugsa um hvaða sess
Emmy hafði í lífi mínu má líkja
henni við ömmu. Já, Emmy var
eins og þriðja amman, amman sem
bjó í Reykjavík. Allt frá því ég var
barn og fram á unglingsárin var
einn staður sem ég vildi alltaf fara
á þegar foreldrar mínir þurftu á
pössun að halda og það var til
Emmyar og Guðjóns. Þar var alltaf
tekið á móti mér með ást, um-
hyggju og hlýju.
Það er með miklum söknuði í
hjarta sem ég kveð þig, elsku
Emmy. Ég sendi Guðjóni, Halli,
Þórunni, Guðbjörgu og Margréti
mínar innilegustu samúðarkveður
og megi guð styrkja ykkur.
Einar Ómarsson.
Í næturhúmi er daginn byrjaði
að lengja, við undirleik vindsins
góða, yfirgaf kær vinkona þennan
heim. Emmy Margit var konan
hans Guðjóns frænda og hefur líf
þeirra hjóna og barna, Halls og
Þórunnar, verið samofið lífi okkar
systra nær alla tíð, okkur til mik-
illar blessunar.
Fyrstu minningarnar um Emmy
eru þegar hún kom til Siglufjarðar
sem kærastan hans Guðjóns og átti
að kynna hana fyrir fjölskyldunni.
Hún var glæsileg ung kona, með
þykkt fallegt hár og ómótstæðileg
augu. Hún leit út eins og kvik-
myndastjarna og ein systirin minn-
ist þess hversu montin hún var að
fá að leiða Emmy um bæinn, með
stjörnur í augunum. Emmy var að
sama skapi falleg hið innra. Hún
var kærleiksrík og umhyggjusöm,
lét okkur líða vel, mikill gleðigjafi,
kát og einlæg með hlýtt hjarta og
alltaf gaman að vera í nálægð
hennar. Hún naut þess að hlusta á
góðar sögur og eru þær ófáar
stundirnar sem við höfum velst um
af hlátri með henni. Emmy var líka
með ákveðnar skoðanir á lífinu og
tilverunni, hún sýndi umhverfi sínu
mikinn áhuga og var hreinskiptin í
samskiptum. Emmy bjó yfir hóg-
værð og var ekki alltaf að flíka sínu
en þó leyndi sér ekki ástúðin og
stoltið yfir fjölskyldunni hennar og
sérstaklega Margréti Petrínu
ömmustelpu.
Heimili Emmyjar og Guðjóns
var okkur systrum alltaf opið og
áttum við allar athvarf hjá þeim á
mismunandi tímabili í lífi okkar.
Þar fengum við að vera áhyggju-
lausar, umvafðar góðmennsku
þeirra og hlýju. Síðar fengu börnin
okkar að njóta þess sama en
Emmy hafði einstakt lag á börn-
unum okkar, enda á hún sérstakan
stað í hjarta þeirra allra.
Emmy elskaði lífið og með út-
geislun sinni laðaði hún fram það
besta í öllum sem kynntust henni.
Hún var sólarmegin í lífinu og mun
verða það áfram í faðmi Guðs. Við
þökkum fyrir þessa yndislegu konu
og grátum af gleði yfir því að hafa
notið hennar, en grátum líka því
við munum sakna hennar.
Guðný Sigríður, Guðrún
Herdís og Guðbjörg Jóna.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
GRÍMS BJARNA BJARNASONAR
fyrrv. stöðvarstjóra Pósts og síma,
Ólafsfirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hornbrekku,
Ólafsfirði fyrir hlýhug og frábæra umönnun.
Með nýárskveðjum, Guð blessi ykkur öll.
Hrafnhildur J. Grímsdóttir,
Grímur Grímsson, Valgerður S. Ebenesersdóttir,
Sigurpáll Grímsson, Ingibjörg K. Geirmundsdóttir,
Bjarni Kr. Grímsson, Brynja V. Eggertsdóttir,
Sigurður Egill Grímsson, Katrín B. Bergmundsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
KRISTMUNDAR HARÐARSONAR
rafvirkjameistara,
Hrannarstíg 14,
Grundarfirði,
sem lést laugardaginn 12. desember.
Guð blessi ykkur öll.
Kolbrún Haraldsdóttir,
Berglind Ósk Kristmundsdóttir,
Birna Kristmundsdóttir, Rúnar Sveinsson,
Brynjar Kristmundsson,
Hörður Pálsson, Guðlaug Guðmundsdóttir,
systkini og frændsystkini.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VIGFÚS BJÖRNSSON,
andaðist á Sjúkrahúsinu á Akureyri miðvikudaginn
6. janúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
15. janúar kl. 10.30.
Ingibjörg Ragnheiður Vigfúsdóttir, Sófus Guðjónsson,
Björn Vigfússon, Guðrún María Kristinsdóttir,
Guðríður Elísa Vigfúsdóttir, Jón Þór Sverrisson,
Hrafnhildur Vigfúsdóttir, Daníel Þorsteinsson,
Arna Emilía Vigfúsdóttir, Kristján Árnason,
Sigríður Sunneva Vigfúsdóttir, Guðmundur Sigþórsson,
María Björg Vigfúsdóttir, Guðmundur Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.