Morgunblaðið - 20.02.2010, Side 41

Minningar 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 2010
✝ Sigurlína Jak-obína Sigurð-
ardóttir fæddist í
Nolli, Laufássókn,
S-Þingeyjarsýslu
15. janúar 1919.
Hún lést á dval-
arheimilinu Horn-
brekku á Ólafsfirði
11. febrúar 2010.
Kjörforeldrar
hennar voru hjónin
Sigurður Jóhann-
esson, skósmiður á
Ólafsfirði, f. 4. maí
1892, d. 30. sept-
ember 1981, og Elín Björg Guð-
bjartsdóttir, f. 24. desember 1891,
d. 28. febrúar 1995. Uppeld-
isbróðir Sigurlínu var Þorsteinn
Mikael Einarsson, f. 23. ágúst
1924, d. 31. des. 2006. Foreldrar
hennar voru Jón Þorgeir Gunn-
laugsson, f. 1869, d. 1933, og
Bjarney Guðbjartsdóttir, f. 1895,
d. 1972. Alsystkini hennar eru
Geir Jónsson, f. 1915, d. 1938,
janúar 2003, maki Birna Svein-
björnsdóttir, f. 29. september
1942. Börn þeirra eru Vigdís
Kristbjörg, f. 1962, Sigurður, f.
1963, Kristmundur, f. 1965, og
Sylvía, f. 1978. Þau eiga 12 barna-
börn. 2) Hannes, f. 29. september
1945, maki Sigurbjörg Gísladótt-
ir, f. 19. september 1945. Börn
þeirra eru Gísli Jón, f. 1968, d.
1986, Kristmundur Stefán, f.
1971, og Sigurður Elí, f. 1973. Þau
eiga fimm barnabörn. 3) Elley
Steinunn, f. 28. febrúar 1949,
maki Sigurjón Kristjánsson, f. 17.
september 1949. Börn þeirra eru
Sigurlína Klara, f. 1968, og
Sandra, f. 1974. Þau eiga fjögur
barnabörn. 4) Guðlaug Jónína, f.
6. janúar 1951, maki Ulf H. Berg-
mann, f. 27. ágúst 1953. Börn
þeirra eru Jóhann, f. 1968, El-
ísabet Elín, f. 1975, Edda, f. 1982,
og Björn, f. 1990. Þau eiga tvö
barnabörn.
Sigurlína helgaði líf sitt fjöl-
skyldu sinni og bjó henni fallegt
heimili á Kirkjuvegi 7 á Ólafsfirði.
Hún hafði mikið yndi af allri
handavinnu og nutu margir muna
hennar.
Útför Sigurlínu fer fram frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag, 20. febr-
úar 2010, og hefst athöfnin kl. 14.
Guðlaug Jónína
Jónsdóttir, f. 1921,
d. 1966, Héðinn
Einar Gunnar Jóns-
son, f. 1928, d. 1991,
Páll Sigurlaugur
Jónsson, f. 1930, og
Sigurbjört Sigríður
Jónsdóttir, f. 1932.
Bróðir hennar sam-
mæðra er Jóngeir
Eyfjörð Guð-
laugsson, f. 1935,
og systir hennar
samfeðra er Sig-
urhanna Jónsdóttir,
f. 1895, d. 1931.
Sumardaginn fyrsta árið 1938
giftist Sigurlína Kristmundi Stef-
ánssyni, sjómanni á Ólafsfirði, f.
20. janúar 1912, d. 22. nóvember
1993. Foreldrar hans voru Stein-
unn Guðrún Þorsteinsdóttir, f.
1888, d. 1958, og Stefán Kristinn
Baldvinsson, f. 1880, d. 1960. Börn
Sigurlínu og Kristmundar eru: 1)
Sigurður Jón, f. 7. maí 1940, d. 20.
Það verður tómlegt að koma í
Ólafsfjörð núna, engin Lína sem
tekur á móti okkur með breiðu brosi
og faðmlagi. Mér er minnisstætt
þegar ég kom fyrst í Ólafsfjörð,
auðvitað mjög feimin að hitta
tengdafólkið í fyrsta skipti, en þau
Lína og Kristmundur tóku svo hlý-
lega á móti mér að öll feimni
gleymdist fljótt. Í íbúðinni við hlið-
ina á þeim eða „fyrir handan“ eins
og alltaf var sagt bjuggu foreldrar
Línu, þau Elín og Sigurður, hann þá
enn starfandi skósmiður í Ólafsfirði.
Það var mikill samgangur á milli
heimilanna og var Lína mjög hug-
ulsöm og góð foreldrum sínum alla
tíð, en Elín lést háöldruð á 104. ald-
ursári.
Heimili Línu og Kristmundar á
Kirkjuveginum var eitt það snyrti-
legasta sem ég hef komið inn á.
Lína hafði mikið yndi af að fegra
heimili sitt með ýmsu móti og hver
hlutur átti sinn stað þó að íbúðin
væri ekki stór. En það var sérstak-
lega eitt sem vakti athygli mína og
ég hafði aldrei séð áður, hún setti
blúndu framan á allar hillur í eld-
húsinu sínu. Það kom mjög fallega
út og þannig er það enn í dag. Við
Hannes eyddum fyrsta sumrinu
okkar saman í Ólafsfirði. Fengum
við þar leigt í Árnahúsinu stórt her-
bergi og lítið eldhús, en eldhúsið var
ekki mikið notað það sumarið, held-
ur farið á „hótel mömmu“ sem var
auðvitað mjög þægilegt og gott.
Þótti tengdaforeldrum mínum það
sjálfsagður hlutur. Seinna bjuggum
við Hannes á Akureyri í nokkur ár,
á þeim tíma hittumst við oft. Alltaf
þótti þeim sjálfsagt að hjálpa okkur
með strákana ef á þurfti að halda.
Þegar ég átti Sigurð Elí kom hún
inneftir og passaði Gísla Jón, Krist-
mund og stóra strákinn sinn á með-
an ég var á fæðingardeildinni, sem í
þá daga var heil vika. Þeir höfðu það
aldeilis fínt með ömmu Línu. Síð-
ustu árin hefur Lína búið á Dval-
arheimilinu Hornbrekku og leið
henni mjög vel. Oft sagði hún „það
fá allir hérna 10 hjá mér“. Við
kveðjum hana með söknuði en
huggum okkur við það að það verð-
ur vel tekið á móti henni.
Með kveðju og þökk,
Sigurbjörg (Sibba).
Elskuleg amma og langamma
okkar Lína var alveg stórkostleg
kona.
Í dag er mjög erfiður dagur þar
sem við þurfum að kveðja þessa
yndislegu konu sem á svo stórt
pláss í hjarta okkar. Hugur okkar
fer til baka til Ólafsfjarðar þar sem
við bjuggum öll. Alltaf voru dyrnar
opnar og við gátum komið hvenær
sem var til þín og afa í litla dúkku-
húsið á Kirkjuveginum. Margar
góðar minningar eigum við þaðan.
Árið 1986 fluttum við til Noregs
og reyndist okkur erfitt að kveðja
ykkur. Ekki leið langur tími þar til
þið skötuhjúin ákváðuð að kom í
heimsókn til okkar. Afa var ekki
sama um að fljúga svona langt,
hann sem aldrei hafði farið til út-
landa. En þú, amma, fékkst ekki
nóg og varst ótrúlega dugleg að
koma til okkar. Þú náðir aðeins einu
sinni að plata afa með þér til Nor-
egs. Það fannst honum nóg vegna
þess að hann var búinn að sjá heim-
ilið okkar og að allt gengi vel og við
hefðum það gott. Þú varst eins og
unglingur í fyrsta skiptið sem þú
komst án hans, en hafðir samt
áhyggjur af karlinum einum heima
og hringdir reglulega til að gá hvort
hann hefði búið sér til mat. Eftir að
afi hvarf á braut hélst þú áfram að
koma og vera hjá okkur.
Spenningurinn var alltaf jafn
mikill þegar við mættum á flugvöll-
inn með blóm úr garðinum og ís-
lenska fánann. Einu sinni vorum við
spurð hvort einhver af kóngafólk-
inu væri að koma og við svöruðum:
„Já, prinsessan hún amma okkar
frá Íslandi er að koma.“ Noregur
var eitt af þínum heimilum, þú varst
farin að þekkja marga og áttir stórt
pláss í hjörtum þeirra. Alltaf var
gaman þegar við fórum á rúntinn
með þér, þú tókst eftir öllum smá-
breytingum sem við höfðum ekki
séð.
Barnabörnin þín í Noregi urðu
fjögur, Kristján, Magne, Gísli og
Ingrid Sofie. Að sjálfsögðu varst þú
alltaf mætt á svæðið fljótlega eftir
fæðingu þeirra og varst viðstödd
skírn þeirra allra.
Fyrstu skiptin sem þau komu til
þín varst þú búin að taka alla brot-
hætta hluti sem þér þótti vænt um
og setja upp á loft. Þú vildir ekki að
neinn hefði áhyggjur af því að eitt-
hvað mundi brotna, börnin áttu að
geta hlaupið um í litla dúkkuhúsinu.
Eins og vanalega var allt í röð og
reglu hjá þér og alltaf mátti finna
eitthvert góðgæti í ofninum hjá þér.
Þegar Kristján var fermdur var
mikil óvissa um hvort þú kæmist.
Gleðin var mikil þegar við fengum
að vita að þú kæmir, elsku amma/
langamma. Hátt í nírætt komst þú
til Noregs til að taka þátt í ferm-
ingu Kristjáns.
Með árunum voru bréfin orðin
mörg og þú kallaðir alltaf bréfin
fjársjóðinn þinn. Þér þótti svo gam-
an að fá bréfin frá okkur og hvað þá
þegar við sendum með myndir eða
teikningar sem börnin höfðu búið
til. Þegar þú fluttir upp á Horn-
brekku urðu hringingarnar margar
og minna af bréfum. En þú minntir
okkur alltaf á að nú væri langt síðan
þú hefðir fengið bréf, þó að þú vær-
ir nýbúin að opna bréf frá okkur.
Við vorum alltaf rosalega stolt af
reisn þinni og glæsileika. Guð blessi
minningu þína og friður veri með
þér og kysstu afa frá okkur. Við
elskum ykkur.
Lína Klara, Magne og
Gísli, Sandra, Kristján
og Ingrid Sofie.
Elsku Lína mín, ég vil þakka þér
allar okkar góðu og skemmtilegu
stundir. Við strákarnir mínir,
Hannes, Pálmi og Hrafn, minnumst
þín með ást, söknuði og þakklæti
fyrir það sem þú varst okkur öllum.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við biðjum Guð og alla hans góðu
engla að vefja þig örmum elsku
Lína, þín er sárt saknað.
Sólveig Pálmadóttir
og synir.
Fagna þú, sál mín. Allt er eitt
í Drottni,
eilíft og fagurt – dauðinn sætur
blundur.
Þótt jarðnesk dýrð og vegsemd
visni og þrotni,
veit ég, að geymast handar stærri
undur,
þótt stórtré vor í byljum jarðar
brotni,
bíður vor allra um síðir
Edensblundur.
Fagna þú, sál mín. Lít þú víðlend veldi
vona og drauma, er þrýtur
rökkurstíginn.
Sjá hina helgu glóð af arineldi
eilífa kærleikans á bak við skýin.
Fagna þú, sál mín, dauðans kyrra
kveldi,
kemur upp fegri sól, er þessi er
hnígin.
(Jakob Jóhannesson Smári.)
Það var hlýtt og þétt faðmlag sem
ég fékk frá Línu frænku þegar ég
kvaddi hana í síðasta sinn sem ég sá
hana, í október á síðasta ári. Og eins
og alltaf signdi hún mig, bað guð að
vera með mér og sagði að við vær-
um líkar, sömu skrautkerlingarnar.
Og ég hugsaði að það væri ekki leið-
um að líkjast og vonaði að ég líktist
henni á fleiri vegu. Um Línu á ég
yndislegar minningar alveg frá því
að ég var barn. Þegar hún og Krist-
mundur heimsóttu mig þegar ég var
veik og færðu mér eitthvað gott,
þegar þau buðu mér í bíltúr fram í
sveit, þegar ég fór í verslunarferðir
til Akureyrar með Línu og þegar
hún sagði mér sögur frá því að hún
og pabbi minn voru börn. Og fag-
urkerinn Lína frænka, alltaf svo vel
til höfð og hafði unun af því að gera
fallegt í kringum sig, sannkölluð
hefðarkona. Í litla húsinu sínu, með
alla fallegu hlutina sína, svo
hjartahlý, skemmtileg og góð heim
að sækja, það er myndin sem ég á í
huga mér af frænku minni. Slíkar
minningar skapa óendanlegt ríki-
dæmi þess sem þær eignast. Það er
með virðingu og þökk sem ég kveð
frænku mína á sama hátt og hún
kvaddi mig ávallt: Guð gefi þér góða
nótt frænka mín.
Boðberar kærleikans
eru jarðneskir englar
sem leiddir eru í veg fyrir fólk
til að veita umhyggju,
miðla ást,
fylla nútíðina innihaldi
og tilgangi,
veita framtíðarsýn
vegna tilveru sinnar
og kærleiksríkrar nærveru.
(Sigurbj. Þorkelsson.)
Þórhildur Þorsteinsdóttir
(Tóta).
Hún Lína vinkona mín er dáin í
hárri elli eða amma Lína eins og
strákarnir mínir kölluðu hana. Hún
var ekki hin eiginlega amma þeirra,
en síðan Lauga dóttir hennar pass-
aði hjá okkur þegar þeir voru litlir
og ég var að kenna hefur hún alltaf
verið kölluð amma Lína.
Amma Lína var falleg, lágvaxin
kona og átti heima í litlu fallegu húsi
við Kirkjuveginn. Hún var með
stórt hjarta, alltaf brosandi og hafði
svo einstaklega góða nærveru.
Þegar við komum í heimsókn til
hennar var alltaf til kaffi á könnunni
og moli í skál handa strákunum og
hlýju í orðum átti hún nóg af. Hún
mátti aldrei heyra styggðaryrði um
nokkurn mann og hún trúði alltaf á
hið góða í hverjum manni.
Hún var vinum sínum trygg og
trú og mátti ekkert aumt sjá. Það
var vegna þess að hún amma Lína
gat gefið svo mikið af sjálfri sér og
allir sem henni kynntust fundu fyrir
þessari hlýju og væntumþykju, ekki
bara strákarnir okkar heldur allir
sem kynntust henni. Brosið hennar,
heillandi hlátur og uppörvandi
hvatning til að halda áfram að lifa
lífinu lifandi, þótt á móti blási.
Og árin liðu. Eftir að hún missti
Kristmund, mann sinn, bjó hún
áfram ein á Kirkjuveginum í sinni
litlu fallegu íbúð, þar sem hver hlut-
ur hafði sína merkingu og allt var á
sínum stað. Þar leið henni vel og
naut hún efri áranna við góða heilsu
og nærveru vina og ættingja, þar
sem var oft gestkvæmt og allir vel-
komnir.
Síðustu árin dvaldi amma Lína á
Dvalarheimilinu Hornbrekku á
Ólafsfirði og þar leið henni vel enda
var vel um hana hugsað af starfs-
fólkinu og var hún þakklát fyrir
góða umönnun.
Elsku amma Lína, mikill er miss-
irinn nú þegar þú ert dáin og verður
þín sárt saknað. Þakka þér fyrir
trygglyndið öll þessi ár. Guð blessi
minningu þína og styrki ástvini þína
í sorginni.
Sigrún vinkona.
Elsku besta amma mín er dáin,
farin til afa Munda, pabba og fleiri
ættingja og vina og eflaust hefur
hún fengið mörg knúsin og kossana.
Amma var hjartahlý, ástkær og góð
amma sem ég á eftir að sakna mjög
mikið, það var alltaf gott að koma til
hennar og sjá fallega brosið hennar
og fá að heyra hlýju orðin hennar.
Það var alltaf gott að hringja í hana
ef manni leið illa því manni hætti að
líða illa um leið og hún svaraði. Við
höfðum gaman af því að hlæja og
grínast og alltaf var stutt í hlátur-
inn. Ég hef átt góðar stundir með
henni alveg frá því ég man eftir mér
og marga páskana fékk ég að fara
til Ólafsfjarðar og dvelja þar hjá
ömmu og afa í litla fallega húsinu
þeirra á Kirkjuveginum. Margir
rúntarnir sem ég fór með ömmu og
afa á litla bílnum þeirra og skart-
gripaskrínið hennar var í miklu
uppáhaldi hjá mér, skoðaði það aft-
ur og aftur. Yndislegar stundir sem
núna eru mínar dýrmætustu minn-
ingar.
Amma hafði mjög gaman af því
þegar ég var að segja henni sögur
af litlu gullmolunum mínum og ekki
fannst henni leiðinlegt að heyra
sögur af vini sínum honum Davíð.
Þegar ég kynnti ömmu fyrir Davíð
þá smullu þau alveg saman og voru
góðir vinir sem mér þótti mjög
vænt um.
Amma var mikil handavinnukona
og þótti mjög gaman að lauma að
manni ýmsu föndri sem hún var bú-
in að búa til og það verður varðveitt
í minningu um hana. Ég er svo
þakklát og ánægð fyrir að hafa átt
ömmu Línu sem kenndi mér margt
um lífið og tilveruna og á ég eftir að
minnast hennar í svo mörgu.
Amma var stolt af fjölskyldunni
sinni og spurði ætíð hvernig allir
hefðu það og hvort það gengi ekki
allt vel, hún var vinmörg og öllum
þótti vænt um hana því hún gaf svo
mikið af sér og var öllum góð og
blíð.
Mér fannst yndislegt að heyra
frá starfsfólki Hornbrekku þegar
ég hitti það hvað því þótti vænt um
hana og var gott við hana. Og gott
að heyra hvað henni leið alltaf vel á
Hornbrekku þessi þrjú ár sem hún
var þar.
Amma var dugleg, reglusöm og
rösk kona. Eldhúsið í Kirkjuvegin-
um var hennar staður þar sem hún
bakaði og eldaði dýrindis kökur og
mat, þegar maður kom til hennar
var alltaf nóg brauð á borðum.
Ég er þakklát fyrir þær stundir
sem ég átti með henni þessa síðustu
daga og eru það mér mjög dýrmæt-
ar stundir að hafa fengið að halda í
höndina hennar, kyssa hana og
knúsa. Það var svo gott þegar hún
strauk á mér vangann og yfir hárið
á mér og dáðist að hjarta-hálsmen-
inu mínu og alltaf fékk ég fallega
brosið hennar.
Elsku amma, ég veit að góður
guð tekur vel á móti þér og signir
yfir þig eins og þú varst vön að gera
við okkur öll þegar við fórum frá
þér.
Hvíldu í friði amma Lína.
Hjartans þökk fær starfsfólk og
vistmenn Hornbrekku fyrir hlýhug
og góðmennsku, guð blessi ykkur
öll.
Þín sonardóttir,
Sylvía Sigurðardóttir.
Sigurlína Jakobína
Sigurðardóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Lína.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þínir langömmustrákar,
Hermann Ingi og
Snævar Bjarki.
• Hlýlegt og gott viðmót
á Grand hótel.
• Fjölbreyttar veitingar
lagaðar á staðnum.
• Næg bílastæði og gott aðgengi.
Grand erfidrykkjur
Grand hótel Reykjavík,
Sigtúni 38, sími 514 8000.
erfidrykkjur@grand.is
grand.is