Skólablaðið - 01.02.1972, Qupperneq 4

88
dtðlltmir utn brolna r tóii
"..... þegar ég vakna, leið mér illa, þegar
ég fór að sofa".
Hrafn óttarsson
Suddenly, no, at last, long Last, I couldn't any
more, I couldn't go on. Someone said, You
can't stay here. I couldn't stay there and l
couldn't go on.
Samuel Beckett
I.
hann gæti ekki haldið þessu áfram Lengur,
sagði hann sjálfum sér kvöld eitt, og vissi ekki
við hvað hann átti, hverju hann gæti ekki haid-
ið áfram iengur, þvf hann hafði aidrei byrjað
á neinu, aldrei gert neitt og gæti þvf engu hastt.
en honum skildist fljótt við hvað hann átti og
breytti setningunni f ég get ekki haidið engu
áfram Lengur. til dæmis yrði hann að hætta
að ganga um gólf, lengsti spölur f herberginu
væri fjórir metrar og til þess yrði að ganga
f gegnum þykkan skáp úr viði, og það gæti
hann ekki. þar við bættust sfðan alls kyns
torfæxur, svo að endanleg niðurstaða hlyti að
verða sú, að tveggja metra ganga væri svo fá-
nýt að gáfuiegra væri að halda kyrru fyrir f
rúminu, sem ifkiega væri iðjuleysi, en annað
byðist ekki. hann yrði vfst að halda engu
áfram svolftið Lengur, sagði hann sjálfum sér
kvöld eitt og vissi ekki við hvað hann átti.
hann var löngu búinn að gleyma. vissuiega var
höfuð hans fuilt af aHs konar minningum, en
hann gat alls ekki greint á milli þess sem
gerzt hafði og þess sem hann hafði fmyndað
sér að gerzt hefði, dreymt um. einhvern tfma,
fyrir nokkrum dögum, mánuðum, árum, öidum,
hann vissi ekki, hafði alit ruglazt, það sem
var og það sem hann hugsaði. stundum var
hann viss um að ekkert væri nema það sem
hann hugsaði. en hann var aidrei viss um það
Lengi þvf að hann skildi það ekki nema ör-
skamma stund. stundum hugsaði hann ekkert
og þá var ekkert ; hann var hugsun.
II.
hann Lá á bakinu innan um óhreinan rúmfatnað-
inn, horfði upp f ioftið og f kringum sig og
þekkti útsýnið. rúmið sem hann Lá f var þannig
staðsett f herberginu, að höfðalagið var f einu
horninu, og Lengsti veggurinn á vinstri hlið,
þegar hann lá réttur (á bakinu) f rúminu ;
annar veggurinn (2) sem hann gat hvílt höfuð-
ið á þegar hann Lá f rúminu, var stytztur og
á honum var meðalstór gluggi; veggur númer
þrjú var á hægri hlið miðað við x (rétta legu
f rúminu ), tæpa tvo metra frá hægri hlið rúms-
ins (x) en þrjá metra frá samsfða vegg (her-
bergið var rétthyrnt) svo að rúmið hlaut að
vera rúmur metri á breidd, sem örugglega var
nóg fyrir svo grannan mann. fjórða vegginn sá
hann beint úr réttri legu, það er að segja
hann sá skápinn mikia gfna yfir sér en skápur
þessi stQð við vegg númer fjögur og þannig við
fótalag rúmsins.
veggur númer eitt var eftirlætisveggur hans.
á honum hékk þvflfkt hillubákn sem algengt er
vfða um Land, og hann vissi ekki nafn á.
f mannhæð (ef af er tekið höfuðið og mestur
hluti bringunnar) var næstum þriggja metra
löng hiLLa, mjó, úr dökkbrúnum viði rispuðum
hér og þar, niður úr henni hékk sfðan ofin
veggmynd með svona kögri neðan á. mynd
þessi lýsti kunnum fjalladal f kunnara Landi,
sýndi grasi vaxna Laut rétt frammi fyrir
snarpri sveigju á dalnum, þar sem stödd voru
f aLit sjö hreindýr eða þvfumlfkt. f baksýn
voru skógum vaxin fjöll og rauðsleginn himinn.
Lengst tiL vinstri á athafnasvæði myndarinnar
stóðu fimm hreindýr ? undir stóru bjargi sem
aftur stóð f jaðri dimmrar trjáþyrpingar. þau
voru öll hornalaus af einhverjum ástæðum sem
hann vissi ekki og sneru ýmist að eða frá en
eitt þeirra virtist beina athygii sinni fram til
miðju myndarinnar, þar sem voru tvö vel
hyrnd hreindýr ?, þungamiðja verksins. annað
þeirra lá marflatt á jörðinni f djúpu grasi en
hitt stóð yfir þvf og hafði það einhvern veginn
á milli framlappanna, Lyfti höfði f átt til hinna
fimm, opnum munni, gneistandi augum ogvirt-
ist rymja hátt. oft hafði hann veit fyrir sér
sannleika þessarar myndar, en jafnan horfið
inn f hið dýpsta skógarþykkni eins og reyndar
hægri hluti myndarinnar. á hiLLuna fyrir ofan
hafði einhvern tfma verið raðað torkennilegu
grjóti og ómerkilegu dóti, yfir hillunni voru
tvær stærðar eftirprentanir málverka, sem
ýmislegt hafði verið Lfmt yfir. vinstri (nær)