Skólablaðið

Árgangur

Skólablaðið - 01.02.1972, Blaðsíða 12

Skólablaðið - 01.02.1972, Blaðsíða 12
96 járnum. Nú þurfti að magna upp allt það hatur, sem mögulegt var gegn Rússum. Herframleiðslan þurfti á réttlastingu að halda. Og þá réttiæt- ingu könnumst við við. En það er gömul staðreynd, sem enginn getur véfengt, að hergagnaframleiðslan getur ekki verið atvinnubótavinna til framlengdar . Fyrr eða síðar hlýtur hún að sprengja utan af sér fjötr- ana og leiða til þeirrar styrjaldar, sem henni var ætlað að þjóna. Og stríðið kom, þann 15. maf 1950 var þvf spáð f einu kunnasta fjármála- blaði Bandarfkjanna, Joumal of Commerce, að f aðsigi væri jafn alvar- leg kreppa og verið hafði 1931 og mikil hætta væri á auknu atvinnuleysi. Sfðan bætti tfmaritið við : "Það er ástæða til að ætla, að rfkisstjórnin hafi tilbúna stóra sprautu, til þess að dæla nýju lífi f atvinnuvegina." Og blaðið hafði rétt fyrir sér. Bandarfkin höfðu opnað blóðbankann og dælan var til taks : Kóreustyrjöldin. Mánuði sfðar var hún skollin á. New York Times sálgreindi styrjöldina á bandarfska vfsu út frá við- skiptasjónarmiði og United States News skrifaði sigri hrósandi: "Kóreu- gosið hefur stökkt á brott vofu kreppunnar, sem ásótt hefur viðskiptalff Bandarfkjanna, sfðan seinni heimsstyrjöldinni lauk." Já, Kóreugosið stökkti á brott vofu kreppunnar - og hér á fslandi dró það okkur inn f Nato. Efnahagslegt bjargráð bandarfska auðvaldsins birtist hér - hinum megin á hnettinum, sem óréttlætanleg útþenslustefna hins rússneska kommúnisma, bjargráð kapftalismans fleytti okkur inn f Nato og var not- að sem grfma, þegar borgarastéttin framkvæmdi hið dulbúna tilræði sitt við fslenzkt sjálfstæði. Sfðan þetta gerðist hefur margt breytzt, en eðli Nato er enn hið sama, og sama er að segja um undirlægjuhátt þeirrar stéttar, sem 1946 seldi sjálfa sig og fslenzku þjóðina fyrir dollara - ekkert sannar það betur en skrif Morgunblaðsins nú upp á sfðkastið - krampakennd skrif þess sýna að hún hefur ekkert lært. Rússagrýlan er enn hinn eini sanni raunveru- leiki f hennar augum. Meðan aðrar þjóðir heims, svo sem V-Þjóðverjar og ekki sfzt Frakkar hafa verið að taka afstöðu siha til Rússa til endur- skoðunar, lifir fslenzka þjóðin enn f blekkingarhjúp köldu strfðsáranna. Þessi blekking er henni nauðsyn, hún vill ekki missa þann gróða, sem einstaka hagsmunahópar innan hennar hafa af hernáminu og ber þar hæst fslenzka aðalverktaka, sem sópað hafa saman stórfelldum gróða af her- náminu. Þessa tekjulind vilja þeir ekki missa. Gróðahyggjan er hin dulda röksemd hernámsins. Atlantshafsbandalagið hefur verið, og er enn, eitt af tækjum heimslög- reglu Bandarfkjanna, ekki tæki til að koma f veg fyrir útþenslu rússnesks kommúnisma, heldur tæki til að viðhalda úrkynjuðum valdastéttum, tæki til þess að tryggja Bandarfkjunum pólitfska trúmennsku og siðferðislegan stuð ing evrópskra rfkja f heimsvaldapólitfk sinni f hinum fátæka heimi og samhæfa baráttuna gegn sósfalfskum öflum f eigin löndum. Nato hefur frá upphafi verið annað og meira en öryggispólitfskt tæki fyrir Evrópu, það hefur verið tengt sterkum böndum, efnahagslegum og vald- pólitfskum hagsmunum Bandarfkjanna um allan heim ; það hefur verið þýðingarmikið tæki til þess að skapa evrópska tryggð við Bandarfkin f öllum hlutum heims, veita lögregluaðgerðum þeirra lagalegt form. Eða með orðum fyrrverandi utanrfkisráðherra Nato, Spaak : "Það, þ. e. Nato, getur ekki verið til án sameiginlegra utanrfkisstefna og f viðbót við sameiginlegar varnir og þessa sameiginlegu utanrfkisstefnu verðum við að hafa samræmda efnahagsstefnu. " Og annars staðar : "Nato á að taka sameiginlega pólitfska afstöðu til kreppna f öðrum hlutum heímsins, til dæmis f rómönsku Amerfku og Austurlöndum nær." Auðvaldið óttast ekki hinn austræna kommúnisma, það óttaðist þjóðfrelsisöfl þriðjaheims- ins, sem voru að vakna til vitundar um eðli þeirrar kúgunar, sem auð- valdið beitir, til þess að sölsa undir sig auðlindir þessara rfkja, þeir ðttuðust kröfu þriðja heimsins um lýðræði, jafnrétti og frelsi. f þriðja heiminum liggur fjöregg borgarastéttarinnar, og hún er reiðubúin til þess að gera allt, svo hún geti haldið f þetta fjöregg. Hin vestrænu auðvaldsríki óttuðust þau þjóðfélagsöfl innan sinna eigin landamæra, sem viðurkenndu ekki lengur tilverurétt þeirra framleiðslu- hátta, er hafa kúgun og mannniðurlægingu f för með sér, þau óttuðust sósfalísk öfl f eigin löndum. Nato var óumdeilanlega stofnað til að varðveita friðinn, frið hinna "söddu stétta", það var óumdeilanlega stofnað til að hindra útbreiðslu kommúnismans, ekki sem hugsjónar, heldur sem baráttutækis rfsandi þjóðfélaga og rfsandi stétta. Það var og er kúgunartæki. Friður kemst aldrei á, fyrr en auðvaldið hefur sungið sitt síðasta, fyrr en það hefur liðið undir lok. Hinar söddu þjóðir auðvaldsheimsins varð- veita friðinn með vopnavaldi, þvf öðru vfsi verður hann ekki varðveittur, meðan þjóðir heimsins hafa ekki varpað af sér þvf oki, sem auðvaldið leggur þjóðum þriðja heimsins á herðar, meðan auðvaldinu tekst að halda niðri rfsandi þjóðfélagsöflum, sem hafa hafnað þeim valkosti, sem óbreytt þjóðfélagsástand er. Ofriðarhættan er alls staðar fyrir hendi, en hún kemur ekki frá Rússlandi, en aldagömul og margprófuð sálfræði valdsins skellir allri skuld á fjarlægar þjóðir, til þess að hylja eigin sekt. Þetta er ekki aðeins blekking, heldur einnig nauðsynleg sjálfs- blekking. Nato er spegill þeirrar vaídastéttar, sem setið hefur fyrir náð þess og mun trúa á það fram f rauðan dauðann. Það er spegill, sem hæfir henni vel, blóði drifinn og úr sér genginn. Sú valdastétt og það valda- skipulag, sem tókst með naumindum að reisa við f Evrópu eftir strfðið, hefur nú þegar unnið sér til óheígi og gengið sér til húðar, og Nato sömuleiðis. Ofbeidishroki, skammsýni, og flærð verður þessari vaída- stétt að falli. Sú upplausn, sem nú býr um sig f evrópskum rfkjum og rfkjum þriðja heimsins, er ekki ástæðulaust spark út f loftið. Hún er sprottin af þvf, að sú valdastétt, sem nú rfkir, hefur þegar sýnt of oft, að hún getur ekki vitkazt - að hún eigi það eitt fyrir sér að líða undir lok. Herinn brott af landinu, og fsland úr Nato er siðferðisleg krafa, þjóðernisleg krafa og sfsfalfsk krafa - allt f senn. Gestur Olafsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Skólablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skólablaðið
https://timarit.is/publication/782

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.