Skólablaðið - 01.02.1972, Síða 14

98
Minnutn land okkar
Það er sem betur fer svo, að sjálfstæðismál þjóðarinnar er mikið hita-
mál sumra, þó of margir hafi látið blekkjast af viðbjóðslegum áróðri,
sem Morgunblaðið og þess fylgifiskar hafa alið þjóðina á. Þeir út-
smognu svikarar og lygarar, sem neyta allra bragða til að sljóvga með-
vitund þjóðarinnar um rétt sinn og aðstoða erlent vald til að festa sig f
sessi f landinu eiga svo sannarlega ekki skilið að anda að sér sama
andrúmsloftinu og fSLENDINGAR. Embættismenn bandarfska auðvalds-
ins fá álitlegar fúlgur fyrir að grafa undan sjálfstæði þjóðarinnar, ala
hana á minnimáttarkennd og undirlægjuhætti, fyrir að draga úr henni
allan baráttuvilja og gera merkingarleysu úr orðinu sjálfstæði. Tak-
mark þeirra og draumur er að við verðum "saklausu” bandarfsku þjóð-
inni þakklát fyrir allt það góða, sem hún hefur gert fyrir okkur og
státum af þvf að vera fótaþurrkur amerfsks hers. -
Undir fölsku yfirskini flekaði afturhaldið fsland inn undir fjárhagslegt
eftirlit amerfsks auðvalds, sem sfðan hefur stjórnað okkur óbeint með
peningum gegnum embættismenn sína og aðdáendur hér. Fólk segist
vera á móti her, en hefur samt her f sfnu eigin landi. Strfðsgróðinn
var viðbjóðslegur og hafði óbætanleg áhrif á þjóðina. Fólk hætti að
hugsa um hvemig fjárins var aflað, það hætti að trúa á sjálfstæðisgetu
þjóðarinnar og miðaði allt sitt við peninga, sjálfstæði og frelsi urðu
kjánaleg hugtök f eyrum þess, það skipti ekki máli, þó við græddum á
dauða saklauss fólks, þó peningarnir væru fengnir úr höndum morðingja,
arðræningja og kúgara, þó erlent vald drottnaði yfir fslenzku efnahags-
lffi, - bara að peningar væru nógir, - beinharðir helvftis peningar.
Allir tala um þann mikla ófrið, sem f heiminum rfkir og mexm fordæma
hann hiklaust, slíkt stenzt bara ekki á meðan við styðjum ófriðaröfl
heimsins, á meðan við sjálf ljáum erlendum her einnar mestu morð-
þjóðar heims aðstöðu f landi okkar, - þvf friðinn kaupum við ekki með
vopnum. Þið skuluð athuga, að við erum meðsek. - Þetta öryggisblaður
Frh. bls. 43