Skólablaðið - 01.03.1982, Blaðsíða 35

mér betur launað starf sem útlits-
teiknari hjá öðru blaði. (þess má
geta, að Voorman teiknaði myndina
á umslag Bítlaplötunnar Revolver).
Árið '69, þegar samstarf Bítlanna
var á enda og Lennon var laus og
lióugur, hafði hann samband vió mig
og sagði mér að sér þætti vænt um
þaðf ef ég vildi spila undir hjá
sér ásamt nokkrum valinkunnum köpp-
um á tónleikum, sem ráðgeróir voru
í Toronto ( Gefin var út platan
Plastic Ono Band-Live Peace in
Toronto, '69, innsk. þýð.), og
játti ég því. Kom upphringing
hans mér nokkuð á óvart, þar sem
langt var um liðið, síðan við
höfóum haft samband. Má segja, að
upp úr þessu hafi ferill minn sem
„sessjónleikari" hafist.
Blm: Nú ert þú sessjónisti, langaói
þig aldrei að setja á stofn eigin
hljómsveit?
Voorman: Ég hef bara alls engan
áhuga á að stofna eigin hljómsveit,
þvi að sessjónleikarastarfið veitir
manni meiri fjölbreytni, maður er
alltaf ferskur, þar eð maður spilar
undir hjá ólikum hljómlistarmönnum.
Að vera hljóðfæraleikari i ein-
hverri einni hljómsveit býður heim
þeirri hættu að staðna, og vill
það brenna við hjá mörgum hljóm-
sveitum, aö þær fara aö endurtaka
þaó, sem þær hafa áður gert á tón-
listarsvióinu. Þessu kynntist ég,
þegar ég var i hljómsveit Mann-
freds Manns. Menn voru orðnir
svekktir og hvekktir hver i annars
garð, og tónlistin veitti okkur
ekki þá fróun, sem vió sóttumst
eftir. viö gerðum okkur grein fyrir
þvi, að við vorum staðnaðir, og
hljómsveitin var leyst upp.(I fram-
haldi af þessu stofnaði Mannfred
Mann hljómsveitina Mannfreds Manns
Earth Band).
Blm: Eftir diskóæóið svonefnda
virðist áhugi almennings vera farinn
að beinast að hinum fjölmörgu hljóm-
sveitum, sem komió hafa fram i
seinni tió. A ég þá við nýbylgju-
hljómsveitir og annaö það fersk-
meti, sem nú er á boðstólum. Finnst
þér mikið til þessarar tónlistar
koma, eða á „gamla og góða rokkið"
hug þinn allan?
Voorman: Það gefur auga leið, aó
þeir, sem fylgjast með tónlist,
hafa ekki farió varhluta af áhrifum
þeim, sem þessar nýju stefnur i
tónlistinni hafa. Eins og gengur og
gerist, eru margar þessar hljóm-
sveitir verulega „kreativar" og
skemmtilegar áheyrnar, t.d. Iggy
Pop, B.52 og Jam, en mér virðist
mikill meiri hluti þess framboðs,
sem nú er á hljómsveitum, vera
óttalegt rusl (junk, þýð). Ég veit
ekki alveg, við hvað þú átt með hinu
„gamla og góða rokki". Attu þá við
rokkið, eins og það var um '70,
hljómsveitir eins og Zeppelin,
Bitlana og fleiri? (Blaðamaður
kinnkar kolli). Ég er þeirrar skoð-
unar, aó úrval góðra hljómsveita
hafi verið miklu meira þá en nú.
Andrúmsloftið var allt annaó. Tón-
listin frá þessum tima höfðar meira
til min, ég stend nær þvi, sem þá
var að gerast, en hinu „nýja efni"
(the new stuff, þýð.), sem nú
tröllriður heiminum.
Nú var svo komið,aó þær 15
minútur, sem rætt hafði verió um
að viðtalið tæki, voru senn á enda.
Var þvi ekki seinna vænna að varpa
fram til Voormans siðustu spurning-
unni.
Biitu Hvað hefstu að, þegar þú hvilir
bassann?
Voorman: Um þessar mundir er ég
að vinna að undirbúningi að opnun
sýningar á nokkrum verka minna.
Meginuppistaða sýningarinnar eru verk
frá þeim tima, er ég var i Lista-
háskólanum. Fyrir utan áhuga minn
á listum á ég mina fjölskyldu, tvö
elskuleg börn og yndislega eigin-
konu, sem ég reyni að eyða sem flest-
um stundum með.
Hér var komið að lokum þessa
skemmtilega viótals.Ég bjó um hljóð-
nemann, þakkaði Voorman fyrir og
hélt á brott út i hið iðandi mannlif
New-York-borgar.
35