SunnudagsMogginn - 22.05.2011, Side 20

Við eldhúsvaskinn heima. Foreldrar
krabbameinssjúkra barna eru orðnir
hálfgerðir lyfjafræðingar og á hverju
heimili þarf að vera til lítið apótek.
vængbrotinn ef hana vantar. En hún er dugleg að drösla honum
með hvert sem hún fer.“
„Svo hvíslar hún: „Ég er að fara til Birtu,“ ef hún vill læðast
út án þess hann heyri,“ segir Sveinn brosandi.
Athyglin hefur óhjákvæmilega beinst mikið að Krumma í
rúmt ár og Regína stóra systir hefur því séð minna af foreldrum
sínum en áður.
„Þetta hefur verið erfitt fyrir hana að mörgu leyti, að öll at-
hyglin sé á bróðurnum, hann sé númer eitt í heilt ár og rúmlega
það,“ segir Signý.
„En hún er góð við hann og lætur hann aldrei gjalda þess. Og
margt jákvætt hefur komið út úr þessu. Þetta hefur styrkt sam-
band þeirra mikið, þau eru orðin ótrúlega náin og geta ekki
hvort án annars verið. En vissulega komu erfiðar fullyrðingar á
tímabili: „Þið elskið Gunnar meira en mig. Þið hafið aldrei tíma
til að vera með mér.“ En það er á undanhaldi. Og þetta var
einna vandasamast að eiga við, ekki vegna þess að hún væri erf-
ið, heldur vegna þess að hún var útundan.“
„Það varð ekki hjá því komist,“ segir Sveinn. „Þegar mest
reyndi á var hún send í pössun hér og þar. Og svo vöknuðu
sárar spurningar: „Deyr hann? Getur hann dáið?““
„Hún er svo hrædd um okkur, hana dreymir kannski að við
séum að deyja og vaknar grátandi,“ segir Signý.
„Og þegar hún spyr hvort hann geti dáið verður að segja
sannleikann,“ segir Sveinn. „Það ráðlagði presturinn okkur –
alltaf að segja satt.“
„Að það geti gerst en sé mjög ólíklegt,“ segir Signý.
Gekk bara um gólf
Signý var blaðamaður á Morgunblaðinu þegar Krummi greind-
ist en var kippt út af vinnumarkaði og hefur ekkert unnið frá
því. Hún stefnir að því að hefja aftur störf í haust. Sveinn segist
hafa notið góðs skilnings á sínum vinnustað, 365, hann var frá
vinnu í þrjá mánuði, vann það sem hægt var í fjarvinnu, en var
annars eins laus við og hann vildi. Svo hefur hann smám saman
aukið vinnuna og er kominn aftur í fullt starf.
„Það var nauðsynlegt að taka frí frá öllu,“ segir Signý. „Ég
held að við eigum aldrei eftir að ganga í gegnum jafnerfiðan
mánuð í lífinu og marsmánuð í fyrra – ekkert okkar. Og það var
gott að geta verið frá vinnu þá.“
En það er ekki auðvelt að takast á við hvunndaginn á ný, eins
og ekkert hafi í skorist. „Ég hef fundið fyrir skorti á einbeit-
ingu,“ segir Sveinn. „Það háir mér ennþá. Ég hætti til dæmis að
horfa á sjónvarp, get ekki horft á þætti eða bíómyndir. Ég festist
ekki yfir neinu og veit ekki af hverju.“
„Þegar við vorum á spítalanum hafði ég prjónana,“ segir
Signý. „En Svenni hafði ekki neitt, gat ekki lesið og gekk bara
um gólf þegar dramatíkin var mikil. Það er ekki hægt að lesa
þegar svona stendur á. Ég hef lesið eina eða tvær bækur síðasta
árið.“
„Og ég hef enga bók lesið,“ segir Sveinn.
Í leikfangageymslu leikstofunnar
á barnaspítalanum úir og grúir af
skemmtilegum leikföngum og
barnamyndirnar eru vinsælastar.
Samverustund. Það er talað um
að fjölskyldan fái krabbamein þeg-
ar barn greinist með krabbamein.