Morgunblaðið - 29.04.2010, Qupperneq 21

Mig langar að minn-
ast hennar Erlu
frænku minnar.
Elsku Erla frænka,
nú hefur þér verið úthlutað öðru verk-
efni á öðrum stað og við hin sitjum eft-
ir.
Ég hugsa af hverju þú, elsku
frænka, er þetta ekki bara vondur
draumur? Ekki hvarflaði að mér að ég
væri að kveðja þig í hinsta sinn á
páskadag, við vorum að skipuleggja
sumarið, ætluðum í bíltúr saman og fá
okkur sveitaís, en svo ertu bara farin.
Ég er viss um að þér hefur verið tekið
fagnandi, frændur þínir Dolli og
Dengsi (pabbi) geta nú haldið áfram
að stríða þér.
Það er margs að minnast elsku
hjartans frænka, ég mun sakna þess
að heyra þína yndislegu ljúfu rödd en
símtölin frá þér gáfu mér alltaf svo
mikið, þú varst höfðingi heim að
sækja, maður varð alltaf að drekka og
borða hjá þér sama hversu lasin þú
varst, það var gaman þegar við kom-
um eitt sinn og náðum þér í rúminu og
þú varðst alveg eyðilögð en samt náð-
irðu að töfra fram þvílíkar kræsingar
og við áttum yndislegar stundir sem
fjölgaði svo eftir að dóttir mín flutti
norður. Þú tókst henni svo fagnandi
og þakka ég það. Það eru margar
minningar sem ég mun geyma í hjarta
mér, lífsviðhorf þín leiðbeina mér og
þú munt ávallt vera í huga mér. Minn-
ing þín lifir um ókomna tíð, guð geymi
þig.
Ég kveð þig kæra vina
þó kvöldið kæmi fljótt
og hugsa oft um hina
sem feigðin hefur sótt
en þarft er þraut að lina
svo þreyttir sofi rótt.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Elsku Tommi, Þóra Ottó, Badda
Nanna og fjölskyldur, við sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur og
guð gefi ykkur styrk til að takast á við
mikinn missi.
Ásta Kristinsdóttir
og fjölskylda.
Kær vinkona er fallin frá eftir bar-
áttu við erfið veikindi sem hún tókst á
við af æðruleysi og sinni dæmalausu
bjartsýni. Þó að við séum komnar á
efri ár munum við enn þann tíma þeg-
ar við vorum flestar lausar og liðugar
og á böllum hverja helgi enda var röð
og regla á hlutunum á Akureyri í þá
daga. En stundum kom rót á tilveruna
sem lífgaði uppá okkar fastmótaða
samfélag s.s. þegar árlega kom hópur
fríðra hjúkrunarnema að til að ljúka
verklegu námi við sjúkrahúsið á Ak-
ureyri. Þessar stúlkur sem komu „að
sunnan“ báru með sér ferskan og
framandi blæ sem margur pilturinn
heillaðist af og misstum við heimaln-
ingarnir þar með margan dansherr-
ann.
Ein þessara stúlkna vakti svo mikla
eftirtekt að m.a.s. við stelpurnar vor-
um forvitnar að vita hver hann væri
þessi fallegi keppinautur okkar, og við
komumst að því að hún héti Erla El-
ísdóttir og væri hjúkrunarnemi frá
Reyðarfirði. Hún bar af vegna glæsi-
leika og fallegrar framkomu og greini-
legt að margir sóttust eftir að kynnast
henni. Það kom fljótt í ljós hver yrði
hlutskarpastur því hún hafði ekki
dvalið lengi á staðnum þegar hún
hafði fundið ástina sína, Leif Tómas-
son, sem varð hennar lífsförunautur
þar til hann lést langt fyrir aldur fram
tæplega 63ja ára 1995.
Störf á sjúkrahúsi hæfðu Erlu
Erla Elísdóttir
✝ Erla Elísdóttirfæddist á Gimli,
Reyðarfirði, 24.
maí 1932. Hún lést
á Sjúkrahúsinu á
Akureyri 16. apríl
2010.
Útför Erlu fór
fram frá Akureyr-
arkirkju 26. apríl
2010.
einkar vel, en hlut-
skipti hennar varð ann-
að því á nokkrum árum
eignuðust þau hjónin 5
börn og byggðu sér
hús. En hún var alla tíð
trú hugsjóninni um að
helga öðrum líf sitt og
krafta og á stóru heim-
ili var sannarlega þörf
fyrir góða skapið og
hjálpsemina sem var
henni eðlislæg. Síðan,
eftir að hún varð ein
tókst hún á við breytt-
ar aðstæður og hóf
verslunarstörf. Í saumaklúbbi með
Erlu um áraraðir kynntumst við
henni sem listakokki, hjá henni varð
allt að stórveislu þó hún segðist bara
hafa verið að gera smá tilraunir.
Saumaklúbburinn má muna fífil sinn
fegri þegar ekki var sest kringum
borð nema þar væru nokkrar tertu-
tegundir og slatti af sígarettum, og
við eigum góðar og broslegar minn-
ingar frá þessum árum.
Gestrisni var Erlu í blóð borin og
margir og ekki síst börnin í hverfinu
hennar nutu góðs af því, enda var þar
mikill samgangur. Það sýnir hug
þeirra að fyrir áeggjan „stelpnanna“,
sem ólust upp saman og eru enn
tryggir vinir, var efnt til veislu fyrr á
þessu ári heima hjá Erlu þar sem þær
hittust með veisluföng og áttu mæður
og dætur þar saman ljúfa og ógleym-
anlega stund. Það var sama hvað bját-
aði á, alltaf sá Erla það jákvæða og
þegar hún greindist með illvígan
sjúkdóm sýndi hún óbilandi kjark og
einbeitni og var ekki í vafa um að allt
færi vel. Það var auðvelt að smitast af
bjartsýni hennar og trúa því að hún
fengi lengri tíma en raun varð á.
Við kveðjum Erlu með hlýhug og
söknuði og sendum börnum hennar
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur.
Ásbjörg, Patricia og Guðrún.
Elsku Erla frænka.
Frá því að ég man eftir mér hefur
þú verið hluti af minni tilveru. Þú
varst fyrsta barnabarn Herborgar
ömmu okkar og ég er ekki frá því að
þú hafir alltaf verið fyrsta sæti í henn-
ar huga. Sú sérkennilega tilviljun að
þú skyldir kveðja þennan heim á
sama mánaðardegi og móðir þín Guð-
rún Bjarney Valdórsdóttir (fædd 24.
desember 1909 - látin 16. apríl 1961)
hefur að því er ég held ekki verið til-
viljun.
Ég man ekki mikið eftir móður
þinni, henni „Böddu systur“ eins og
faðir minn kallaði hana alltaf, en það
sem ég man eftir henni eru einstak-
lega ljúfar minningar. Það á líka við
þig, elsku Erla frænka, ég man aldrei
eftir þér öðruvísi en ljúfri eins og
engli. Þegar Herborg amma okkar
var að kalla á mig byrjaði hún oft á öll-
um konunöfnum sem voru henni kær,
Badda, Rænka, Erla og svo kom, æ
þú þarna Olla. Ég komst seint með
tærnar þar sem þið voruð með hæl-
ana í hennar huga. Herborg amma
okkar átti alltaf heimili hjá foreldrum
mínum á Þrándarstöðum en ferðaðist
mikið á milli annarra barna sinna og
dvaldi þar mislangan tíma.
Ég ólst upp við það að heyra fal-
legar sögur af ykkur mægðum Og
mér fannst líka þú vera fullkomin á
allan hátt, á öllum ættarmótum
varstu með heimabakað fyrir stóra
hópinn þinn og það voru ekki smá-
dunkar sem voru meðferðis. Hin
fræga skúffukaka Erlu frænku og að
því er mig minnir fleiri tegundir, s.s.
hjónabandssæla og fl.
Þau sterku tengsl sem voru á milli
barna Herborgar og Valdórs hafa
sem betur fer haldist áfram á milli
niðja þeirra og í sumar verður haldið
ættarmót í „Blautukvíslarættinni“
eins og við köllum okkur. Það verður
mikill missir að þig vanti þar en svona
er lífið og tilveran og mestur er miss-
irinn hjá þínum börnum og þeirra
fjölskyldum.
Elsku Tommi, Þóra, Ottó, Badda
og Nanna Herborg, mikill er missir
ykkar en þið eruð heppin að vera
svona mörg því að þá eru fleiri til að
styðjast við.
Ég ætla að ljúka þessu með ljóði
eftir föður minn, Jóhann Valdórsson.
Þótt sorgin nú sólina hylji
skamdegis verkandi kraftur.
Þá virðist það Guðs vilji
að veita og taka aftur.
Þín frænka,
Ólafía Herborg.
Þegar Erla Elísdóttir er kvödd,
koma mér í hug örlæti og góðvild.
Þessari vinkonu minni kynntist ég
sem unglingur þegar frændi minn,
Leifur Tómasson, var að draga sig eft-
ir þessari bráðlaglegu og glaðlyndu
hjúkrunarkonu að austan. Leifur var
mér mikilvægur frændi, sýndi mér
alla tíð ræktarsemi og vígði mig inn í
heim frjálsra íþrótta og skotveiði. Þótt
hugur minn stæði til hvors tveggja,
verð ég þó að viðurkenna að mér
fannst mest til um smekkvísi hans á
konur. Erla varð fljótt í mínum ungu
augum tákn kvenlegs glæsileika, um-
burðarlyndis og hlýju.
Ég fékk að fljóta með Leifi í sölu-
ferðir til Austurlands og kynntist fjöl-
skyldu Erlu á Reyðarfirði. Henni
kippti í kynið. Þetta var dugnaðarfólk,
jákvætt og bjartsýnt að eðlisfari.
Þau hjónin eignuðust þrjár dætur
og tvo syni, sem öll urðu afreksfólk í
íþróttum. Fjölskyldan var og er skíða-
kappar. Efast ég um að margar fjöl-
skyldur gætu lagt á vogarskálarnar
sambærilegt safn verðlaunagripa og
Íslandsmeistaratitla sem þetta frænd-
fólk mitt. Þótt Erla sinnti af mikilli
eljusemi og dugnaði því annasama
starfi að gera út þessa athafnamiklu
og orkuríku fjölskyldu, var hún lítið
fyrir að baða sig í sviðsljósinu. Hún
var í raun afar hlédræg kona. Hún
gerði miklar kröfur til sjálfrar sín, en
aldrei varð ég var við að hún gerði
kröfur til annarra. Hún taldi það vera
köllun sína í lífinu að þjóna fjölskyldu
sinni. Og það hugtak var vítt.
Sérstakt og fagurt samband mynd-
aðist strax milli Erlu og tengdaföður
hennar, Tómasar Steingrímssonar
stórkaupmanns. Það styrktist í mót-
læti. Leifur slasaðist illa á fæti sem
ungur maður og beið þess aldrei fullar
bætur. Hann andaðist árið 1995, löngu
fyrir aldur fram. Það voru skin og
skúrir í atvinnulífinu. Fjölskyldan
stóð þennan mótbyr af sér með sam-
stöðu og ræktarsemi. Erla sagði mér
oft frá því hve trúnaðar- og vináttu-
samband hennar við tengdaföður sinn
hefði veitt sér mikinn styrk í lífinu.
Börn hennar fengu í arf frá foreldr-
um sínum sterka tilfinningu fyrir fjöl-
skyldunni. Þau hafa haldið uppi mikilli
ræktarsemi við okkur, frændgarðinn,
sem er stór og dreifður víða. Við frá-
fall Erlu flytjum við Nína fjölskyldu
hennar þakkir okkar og hlýjar sam-
úðarkveðjur.
Tómas I. Olrich.
 Fleiri minningargreinar um Erlu
Elísdóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
HINSTA KVEÐJA
Erla Elísdóttir var einstök
kona sem öllum þótti innilega
vænt um. Hjartahlý, einlæg og
yndisleg.
Við Nanna erum æskuvin-
konur, mamma og Erla voru
vinkonur til áratuga og sam-
gangur á milli heimilanna var
mikill. Hús fjölskyldna okkar
stóðu sitt hvorum megin við
götuna, efst í Goðabyggðinni,
og því var stutt að skjótast á
milli. Erla átti í mér hvert bein,
vildi reyndar allt fyrir alla gera
svo lengi sem ég man eftir mér,
og hugsaði jafnan fyrst um aðra
en sjálfa sig. Í hennar augum
voru allir jafnir, fullorðnir sem
börn.
Mig langar að þakka Erlu
innilega fyrir að hafa fengið að
vera henni samferða. „Guð
blessi hana, elsku vinuna,“
sagði Erla þegar Nanna kyssti
hana frá mér á sjúkrahúsinu og
bar kveðju mína, skömmu áður
en hún lést. Orðin lýsa Erlu vel
og þannig mun ég ætíð muna
hana. Guð blessi minningu Erlu
Elísdóttur.
Sigrún Sævarsdóttir.
Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 2010
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞÓRDÍS AÐALBJÖRG ÞORVARÐARDÓTTIR,
Digranesheiði 35,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði
laugardaginn 17. apríl.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
30. apríl kl. 15.00.
Þorgeir Þorbjörnsson, Erla Vigdís Kristinsdóttir,
Sigurgeir Þorbjörnsson, Hlín Gunnarsdóttir,
Jón Baldur Þorbjörnsson, Auðbjörg Bergsveinsdóttir,
Þorvarður Ingi Þorbjörnsson,
Arinbjörn Þorbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GUÐNI JÓHANNES STEFÁNSSON
bóndi,
Hámundarstöðum II,
Vopnafirði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sundabúð Vopnafirði
föstudaginn 23. apríl, verður jarðsunginn frá Hofs-
kirkju, Vopnafirði, mánudaginn 3. maí kl. 14.00.
Ingileif Arndís Bjarnadóttir,
Stefán Guðnason, Harpa Wiium Guðmundsdóttir,
Bjarni Guðnason, Jackie Leggart,
Sveinn Guðnason, Sólveig Klara Jóhannsdóttir
og barnabörn.
✝
KRISTÍN ÍSLEIFSDÓTTIR,
Kleppsvegi 62,
áður Álftamýri 53,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítala Landakoti föstu-
daginn 23. apríl, verður jarðsungin frá Háteigskirkju
föstudaginn 30. apríl kl. 15.00.
Guðjón Tómasson,
Kristmann Grétar Óskarsson,Bergljót Hermundsdóttir,
Sigríður Guðjónsdóttir, Jón Ingvarsson,
Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Guðjón Axel Guðjónsson, Katrín Björk Eyvindsdóttir,
Kristín Laufey Guðjónsdóttir, Óðinn Jónasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
sonur,
SIGTRYGGUR JÓNSSON,
andaðist sunnudaginn 25. apríl.
Útför hans fer fram í Brewster, New York, laugar-
daginn 1. maí.
Lína Margrét Þórðardóttir,
Kristín Sigtryggsdóttir,
Ragnheiður Sigtryggsdóttir,
Þórður Sigtryggsson, Tara Flynn,
Kai Alexander,
Magnús Finn,
Kristín Sigtryggsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, tengdasonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR EINIR GUNNARSSON,
Íragerði 3,
Stokkseyri,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 27. apríl.
Ingibjörg Jones,
Svanfríður Símonardóttir,
Hrafnhildur Linda Ólafsdóttir, Kristján Hoffmann,
Ingólfur Marteinn Ólafsson, Helga Guðfinnsdóttir,
Sigurður Arnar Ólafsson,
Svanfríður Louise Ólafsdóttir, Reynir Már Sigurvinsson
og barnabörn.