Morgunblaðið - 01.06.2010, Blaðsíða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. JÚNÍ 2010
✝ Einar B. Kvaranfæddist í Reykja-
vík 9. nóvember
1947. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans 23. maí síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Böðvar Kvaran,
f. 17.3. 1919, d. 16.9.
2002, og Guðrún V.
Kvaran, f. 15.3. 1921,
d. 15.3. 2008. Systkini
Einars voru 1) Guð-
rún, f. 21.7. 1943, gift
Jakobi Yngvasyni, f.
23.11. 1945. 2) Elínborg Valdís, f.
5.12. 1944, d. í ágúst 1945, 3) Vil-
hjálmur, f. 18.6. 1946, kvæntur
Helgu Pálu Elíasdóttur, f. 24.5.
1948. 4) Böðvar, f. 27.11. 1949,
kvæntur Ástu Árnadóttur, f. 16.10.
f. 12.7. 1963. Börn þeirra eru: Rak-
el, f. 23.1. 1990, Karen, f. 29.7.
1991, Aldís, f. 5.4. 1994, og Óðinn,
f. 28.9. 1995. 2) Ragna Elíza, f.
29.1. 1974, gift Agli Erlendssyni, f.
12.4. 1971. Börn þeirra eru Eydís,
f. 3.12. 1998, Einar, f. 24.6. 2004,
og Eyþór Gísli, f. 1.10. 2008. 3)
Thelma Kristín, f. 19.9. 1984, gift
Ingvari B. Jónssyni, f. 30.6.1977.
Barn þeirra er Hafþór Valur, f.
15.11. 2008.
Einar gekk í Frímúrararegluna
árið 1976 og hafði öðlast 10. gráðu.
Einar starfaði lengst af hjá IBM á
Íslandi sem kerfisfræðingur og
einnig í Noregi á námsárum Krist-
ínar á árunum 1977 til 1978. Einar
gerðist kaupmaður og heildsali ár-
ið 1990 ásamt Kristínu konu sinni.
Þau stofnuðu árið 2002 kvenfata-
verslunina Feminin Fashion sem er
í Bæjarlind í Kópavogi.
Útför Einars verður gerð frá
Digraneskirkju í dag, 1. júní 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
1949. 5) Hjörleifur, f.
3.3. 1951, kvæntur
Önnu Kristínu Ólafs-
dóttur, f. 26.3. 1966.
6) Gísli, f. 9.12. 1952,
kvæntur Önnu Al-
freðsdóttur, f. 26.3.
1951.
Einar kvæntist
hinn 25. september
1971 Kristínu S.
Kvaran, f. 5.1. 1946,
d. 28.10. 2007. For-
eldrar hennar voru
Stefán Guðmundsson,
f. 30.7. 1912, d. 27.8.
1975, og Guðrún Benediktsdóttir,
f. 21.3. 1909, d. 22.5. 1974. Börn
Einars og Kristínar er: 1) Bertha
Guðrún f. 21.7. 1964, dóttir Krist-
ínar frá fyrra hjónabandi en ætt-
leidd af Einari, maki Jón Ólafsson,
Elsku pabbi. Með söknuði og
sorg í hjarta langar okkur að kveðja
þig með þessum fallegu ljóðlínum.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Minning þín lifir með okkur allt-
af. Þínar dætur,
Bertha Guðrún, Ragna
Elíza, Thelma Kristín,
tengdasynir og barnabörn.
Einar Kvaran mágur minn and-
aðist á hvítasunnudag á sextugasta
og þriðja aldursári. Hann hafði
greinst með illkynja sjúkdóm fyrir
rúmu ári og vonir um varanlegan
bata voru ekki raunhæfar, en andlát
hans var engu að síður óvænt
harmafregn fyrir alla sem hann
þekktu.
Einar var vinsæll maður enda
mannkostir hans miklir. Hann var
ljúfmenni í umgengni, og eins og
bræður hans fjórir og systir var
hann forkur duglegur til allra
verka. Til er ljósmynd af þeim
systkinum ásamt foreldrum þeirra
tekin fyrir um 15 árum. Einar sóm-
ir sér þar vel í þessum stórmynd-
arlega hópi sem foreldrarnir gátu
með réttu verið stoltir af.
Einar var gæfumaður í sínu fjöl-
skyldulífi en hann kvæntist ungur
Kristínu konu sinni og var samband
þeirra og dætranna þriggja alla tíð
mjög náið. Kristín lést í október
2007 úr krabbameini og var það
Einari þungt áfall en hann bar
harm sinn af karlmennsku líkt og
hann tók sínum eigin veikindum.
Þegar fregnin um andlát hans barst
okkur Guðrúnu, Steinunni dóttur
okkar og Helgu systur minni vorum
við stödd í Mariazell í Austurríki
sem er einn mesti helgistaður
landsins og áfangastaður pílagríma.
Við hugsuðum hlýtt til Einars þeg-
ar við gengum um glæsilega dóm-
kirkjuna sem hann hefði án efa
kunnað vel að meta.
Mér þykir mjög leitt að geta ekki
verið viðstaddur útför Einars en
sendi Berthu, Rögnu Elízu, Thelmu
Kristínu, eiginmönnum þeirra og
barnabörnunum Einars mínar inni-
legustu samúðarkveðjur frá Vínar-
borg.
Jakob Yngvason.
Það eru töluverð forréttindi að
eiga sér eldri bræður þó svo að
elstu minningar mínar af æsku-
heimili okkar á Sóleyjargötunni séu
að hafa verið ofurliði borinn í
koddaslag. Um tíma deildum við
fjórir bræður saman herbergi og
þeir eldri brutu niður ýmsa múra
og naut ég góðs af því. Aginn sem
foreldrar okkar settu minnkaði
eftir því sem á uppeldið leið. Einar
bróðir var reyndar sérstakur,
hann var viljugri en við hinir við
heimilisstörfin og bauð sig oftast
fram ef sækja þurfti nauðsynjar í
Þórsmörk, Kiddabúð eða Laufás
sem voru búðirnar í næsta ná-
grenni okkar. Einar átti sér ein-
ungis vini.
Hann varð unglingur löngu á
undan mér og naut þess örugglega
að allir skemmtistaðir bæjarins
voru í göngufæri frá heimili okkar.
Einar fluttist líka að heiman löngu
á undan mér. Hann lauk gagn-
fræðaprófi og stundaði síðan
verslunarfræði í Englandi. Hann
starfaði um tíma hjá IBM bæði
hér á landi og í Noregi, sá um
tölvumál hjá Dagblaðinu um árabil
en mörg síðustu árin rak hann
fataverslun í Kópavogi og heild-
sölu. Það gerði hann reyndar ekki
einn. Hann var svo lukkulegur að
eignast sinn lífsförunaut rúmlega
tvítugur, Kristínu S. Kvaran og
samrýmdari hjón í starfi og leik
voru vandfundin. Saman áttu þau
þrjár dætur, stolt foreldra sinna
og annarra ættmenna.
Eftir því sem á árin leið minnk-
aði aldursmunur okkar. Einar leit-
aði til mín eins og ég gerði til
hans. Bönd okkar bræðra allra
styrktust. En lífið tekur á sig hin
ólíklegustu mynstur. Fyrir rúmum
tveimur árum missti hann Krist-
ínu eiginkonu sína langt fyrir ald-
ur fram. Lífið skyldi samt halda
áfram og gerði það. Einar var
ákveðinn í að halda stórfjölskyld-
unni saman og að viðhalda jólaboði
mömmu eftir andlát hennar. Það
verður gert og nýjum fjölskyldu-
meðlimum vonandi fagnað á
hverju ári.
Þegar Einar leiddi yngstu dótt-
ur sína inn kirkjugólfið í Garða-
kirkju 1. maí mátti öllum vera
ljóst hvert stefndi. Hann stefndi
til Kristínar. Það var svo á fal-
legum hvítasunnudagsmorgni sem
hann kvaddi dætur sínar og okkur
bræður. Við Anna Kristín sendum
þeim Berthu Guðrúnu, Rögnu
Elízu og Thelmu Kristínu okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hjörleifur B. Kvaran.
Guð sá að þú varst þreyttur
og þrótt var ekki að fá,
því setti hann þig í faðm sér
og sagði: ,,Dvel mér hjá“.
Harmþrungin við horfðum
þig hverfa á helgan stað,
hve heitt sem við þér unnum
ei hindrað gátum það.
Hjarta, úr gulli hannað,
hætt var nú að slá
og vinnulúnar hendur
verki horfnar frá.
Guð sundur hjörtu kremur
því sanna okkur vill hann
til sín hann einmitt nemur
sinn allra besta mann.
(ÁKÞ/EÞ)
„Til Hans munum við koma og
gera okkur bústað hjá honum“,
Jóh. (14.23.31).
Blessuð sé minning okkar kæra
og ljúfa vinar, Einars B. Kvaran.
Árni Kr. Þorsteinsson.
Við viljum með nokkrum orðum
minnast Einars Kvaran og eigin-
konu hans Kristínar sem andaðist
fyrir tæpum tveimur árum. Kynni
okkar hjóna hófust er við byggðum
húsin okkar í Hörpulundi í Garða-
bæ fyrir 37 árum. Allt sumarið 1973
vorum við að bjástra við húsbygg-
ingarnar, báðar fjölskyldur með lítil
börn og fleiri á leiðinni og efnin
ekkert of mikil. Dóttir okkar Hulda
sem þá var 7 ára fór oft með pabba
sínum í byggingarvinnuna, sem
unnin var eftir vinnutíma og um
helgar. Hún sótti mjög mikið yfir til
Einars og spjallaði við hann frekar
en að tala við pabba sinn, en Einar
var einstaklega mikill barnakarl.
Þegar pabbi hennar kvartaði við
hana bar hún því við að Einar ætti
alltaf Prince Polo og Coke, já og svo
var Bertha dóttir þeirra líka oft
með honum. Eftir að við vorum flutt
inn sumarið eftir jukust kynnin og
var mikill samgangur á milli heim-
ilanna, næstu árin, alltaf rjúkandi
heitt kaffi á könnunni og hjálpast að
við sláturgerð og veisluhöld. Okkur
er einstaklega minnisstæð útilega
sem við fórum saman í fyrir rúmum
20 árum að Hlíðarvatni á Snæfells-
nesi með yngri krakkana okkar. Við
vorum þarna við veiðar og leiki í
frábæru sumarveðri, logni og um 20
stiga hita heila helgi. Þau hjón voru
einstaklega samhent og góðir
grannar í alla staði og bar aldrei
skugga þar á.
Við hjónin vottum dætrum
þeirra, Berthu, Rögnu Elízu og
Thelmu Kristínu, og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð.
Guð blessi minningu þeirra beggja.
Erla Árnadóttir og Gústaf
Jónsson, Hörpulundi 6.
Það er árla dags, hvítasunn-
umorgunn, þegar sú sorgarfregn
berst okkur að kær vinur okkar og
samferðamaður, Einar B. Kvaran,
sé látinn. Strangri baráttu við ill-
vígan sjúkdóm lokið og ævisólin
hnigin til viðar. Fáeinum stundum
síðar erum við lítill vinahópur sam-
ankominn að kveðja hið hinsta
sinni.
Minningarnar hrannast fram og
fljúga gegnum hugann. Áratugur-
inn sem liðinn er síðan við hittumst
fyrst til að mynda kærleikshópinn
okkar „Sprotann“ hefur verið okkur
svo gjafmildur en jafnframt tekið
ríkulega sinn toll. Hópurinn okkar
varð til í kjölfar samveru á lúterskri
hjónahelgi til þess að efla okkur og
styrkja í dagsins önn. Fyrsta sam-
veran í Hörpulundinum hjá Einari
og Kristínu, eins og gerst hefði í
gær og síðan víðsvegar bæði utan-
lands og innan, ótalmargar gleði- og
samverustundir sem auðgað hafa
lífið og gefið því nýjan blæ. Einar
og Kristín voru leiðtogarnir í byrj-
un, ævinlega tilbúin að leggja sitt af
mörkum til þess að efla samveru
okkar og gera að þeirri hamingju-
lind sem hann varð okkur öllum.
Við gerðum ráð fyrir að þannig
gæti samvera okkar orðið um
ókomin ár. En skjótt skipast veður í
lofti, Kristín greindist með ólækn-
andi krabbamein á háu stigi og
kvaddi þennan heim eftir skamma
sjúkdómslegu og margvísleg önnur
áföll riðu yfir. Hópurinn okkar var
illa laskaður og beygður. Það var
ekki síst fyrir hið jákvæða lífs-
viðhorf Einars, einstaka ljúf-
mennsku hans og hlýju, en samt
sterkan vilja, að hópur okkar hefur
haldið svo vel saman og verið okk-
ur skjól og styrkur á erfiðum
stundum. Fyrir um það bil ári átt-
um við dýrðlega daga á erlendri
grund og áttum ekki von að þeim
tengdist á nokkurn hátt sorg og
söknuður. En það varð með öðrum
hætti því skömmu eftir heimkom-
una kom í ljós að það sem við héld-
um að væri minni háttar reyndist
mun alvarlegra og alls óvíst um
framvindu. Glímuna við sjúkdóm-
inn sem bæði var snörp og ströng
tók Einar af aðdáunarverðu æðru-
leysi og hetjuskap. Nú þegar lífs-
ljós hans er slokknað og bjarmar
af nýjum degi hins eilífa lífs merlar
í huga og sinni minningin um ynd-
islegan félaga og hugdjarfan vin. Á
kveðjustund minnumst við gengins
vinar og biðjum algóðan Guð að
veita dætrum hans og fjölskyldum
huggun og styrk á sorgarstund.
Blessuð sé minning Einars B.
Kvarans.
Ingveldur og Eyjólfur, Edda
og Kristinn, Ragnhildur og Jó-
hann, Steinunn og Magnús B.
Fyrir hartnær fjörutíu árum
lágu leiðir okkar Einars saman,
þegar við báðir ásamt fjölskyldum,
bjuggum okkur heimili í nýju
hverfi í Lundunum í Garðabæ,
hann í Hörpulundi og við í Gígjul-
undi. Stutt var á milli heimilanna.
Vinabönd hnýttust í milli okkar
allra í framhaldi af fæðingu jafn-
aldranna, barna okkar, Thelmu
Kristínar og Árna Tómasar, vina-
bönd, sem æ síðan styrktust allt til
síðasta dags.
Einar var traustur vinur, var-
færinn í orðum, heilsteyptur í fasi
og framkomu, en fastur fyrir. Það
varð okkur afar kært, hve fölskva-
laus og einlægur vinskapur mynd-
aðist milli heimilanna. Í brúð-
kaupsveislu Thelmu Kristínar 1.
maí sl. rifjuðust upp margar góðar
minningar frá fyrri árum, þeim
tíma þegar við Einar vorum að-
greindir með ávarpsorðunum Einar
pabbi og Árni pabbi.
Hjónin Kristín og Einar voru
mjög samtaka um allt, sem þau
tóku sér fyrir hendur. Umgjörð
heimilis þeirra bar þess glöggt
merki. Ekki síður hitt að þau sköp-
uðu sér sameiginlegan starfsvett-
vang með stofnun og rekstri versl-
unarfyrirtækja sinna, sem þau
störfuðu bæði við.
Ótímabært fráfall Kristínar í
októberlok 2007 var þungbært öll-
um. Einar bar harm sinn í hljóði og
sýndi ótrúlegan innri styrk og
æðruleysi í sorg sinni. Ótrauður og
óbugaður hélt hann áfram, þrátt
fyrir sára sorg og söknuð. Hann var
meira að segja afar hljóður um það
áfall sem greining sama sjúkdóms
hjá honum sjálfum hlýtur að hafa
verið honum. Og afleiddum aðstæð-
um, sem Einar mátti horfast í augu
við hina síðustu mánuðina, mætti
hann með sama ótrúlega æðru-
leysinu. Nokkrum dögum fyrir and-
látið hittumst við á starfsstöð hans.
Hann viðurkenndi að hann væri
svolítið þreyttur og þyrfti aðeins að
komast í smáhvíld, en mætti ekki
vera að því af því að hann var að
fara og tæma lagerhúsnæðið í Súða-
voginum. Hann ræddi sjúkdóm sinn
og læknismeðferðina við honum af
hógværð, nánast eins og um
skammvinna flensupest væri að
ræða. Hvílíkur styrkur og sjálfs-
stjórn.
Með þessum fátæklegu minning-
arorðum viljum við kveðja fallinn
vin og þakka fyrir að hafa átt þann
góða dreng, Einar B. Kvaran, að
vini. Við minnumst Kristínar heit-
innar einnig, en þau voru svo sann-
arlega eitt.
Dætrunum, tengdasonunum,
barnabörnunum og allri hinni stóru
fjölskyldu og ástvinum Einars vilj-
um við flytja samúðarkveðjur og
megi hinn hæsti styðja og styrkja
ykkur í sorg ykkar.
Sólveig, Árni Tómas og
Árni Ólafur Lárusson.
Einar B. Kvaran
Kveikt er ljós við
ljós,
burt er sortans svið.
Angar rós við rós,
opnast himins hlið.
Niður stjörnum stráð,
engill fram hjá fer.
Drottins nægð og náð
boðin alþjóð er.
(Stefán frá Hvítadal.)
Árin færast yfir hægt og hljótt
og með þeim hverfur frændfólk,
samferðamenn og konur yfir móð-
una miklu. Mikil heiðurskona hefur
kvatt eftir langa baráttu við mein
sem litlu eirir og svo marga fellir í
valinn. Eftir stöndum við og hug-
urinn hverfur á braut ljúfra minn-
inga, samverustundirnar svo alltof
fáar og stopular undir það síðasta,
en alltaf góðar. Fríða og Gunnar
voru höfðingjar heim að sækja í
hvert skipti sem ég kom þar við,
sem var æði oft á tímabili, og eins
þegar við fjölskyldan komum til Ís-
lands, sem varð þó aðeins tvisvar
sinnum. Það var oft glatt á hjalla
þegar sögur voru sagðar, rifjaðir
upp liðnir atburðir og sagt frá
skemmtilegum samferðamönnum á
lífsleiðinni, enda hafði Fríða góða
Fríða Á.
Sigurðardóttir
✝ Fríða Áslaug Sig-urðardóttir
Fríða Áslaug Sig-
urðardóttir fæddist á
Hesteyri 11. desem-
ber 1940. Hún lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 7.
maí síðastliðinn.
Útför Fríðu fór
fram frá Árbæj-
arkirkju 14. maí 2010.
kímnigáfu. Fríða kom
nokkrum sinnum í
heimsókn til okkar
meðan ég bjó í
Grænuhlíð og á ég
margar góðar minn-
ingar frá þeim tím-
um.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna
tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin
stríð.
(Vald. Briem.)
Marga hildi háði Fríða við veik-
indi en hún bar ávallt höfuðið hátt
og lét engan bilbug á sér finna.
Mér bárust ekki fregnir af alvar-
legum veikindum Fríðu fyrr en
réttri viku áður en hún lést og var
okkur Susan mjög illa brugðið við
þær fréttir. Þetta skeði svo alltof,
alltof fljótt – fimm ár síðan ég kom
síðast til Íslands og sjö síðan við
hjónin komum síðast, tengslin af
fjarlægðum rofin, tíminn floginn
fyrr en varir. Við hjónin sendum
innilegar samúðarkveðjur til Gunn-
ars og eins til Ásgeirs og Björns og
fjölskyldna þeirra. Einnig sendum
við samúðarkveðjur til Guðnýjar
systur Fríðu og fjölskyldu hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Arnór, Susan og Laila,
Port Angeles, Washington.