Morgunblaðið - 19.07.2010, Qupperneq 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. JÚLÍ 2010
✝
Elsku dóttir okkar og systir,
ÁSTRÍÐUR TÓMASDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Neskirkju miðvikudaginn
21. júlí kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en
þeir sem vildu minnast hennar eru beðnir að láta
Unicef á Íslandi eða aðrar hjálparstofnanir njóta
þess.
Ásta Svavarsdóttir, Tómas R. Einarsson,
Kristín Svava Tómasdóttir,
Ása Bergný Tómasdóttir.
✝
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐNÝ FINNSDÓTTIR,
frá Hrauni, Ingjaldssandi,
áður til heimilis að Skólavegi 5,
Hnífsdal,
er lést föstudaginn 9. júlí, verður jarðsungin frá
Ísafjarðarkirkju þriðjudaginn 20. júlí kl. 14.00.
Guðrún Þórðardóttir, Friðrik Antonsson,
Guðný Sigríður Þórðardóttir, Jens Kristmannsson,
Guðmundur Gunnar Þórðarson, Erna Jónsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur sonur, bróðir og barnabarn,
STEFÁN H. SKÚLASON,
Hólmasundi 2,
lést að morgni mánudagsins 12. júlí á Landspítala,
Fossvogi.
Útför verður gerð frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði,
mánudaginn 19. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast Stefáns er bent á Neistann,
styrktarfélag hjartveikra barna.
Katrín Árnadóttir, Páll E. Winkel,
Guðný Kristín Winkel,
Katrín Pála Winkel,
Guðný Sigurðardóttir, Árni Hreiðar Þorsteinsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför,
GÍSLA BESSASONAR,
frá Kýrholti,
Skagafirði,
til heimilis að Kjarnalundi,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Kjarnalundar
fyrir frábæra umönnun og hjúkrun.
Bessi Gíslason, Una Þóra Steinþórsdóttir,
Guðrún Gísladóttir, Jóhannes Mikaelsson,
Elínborg Gísladóttir, Hörður Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Anna VilhelmínaAxelsdóttir, var
fædd hinn 24. ágúst
1918 á Akureyri. Hún
andaðist á sjúkrahús-
inu á Hvammstanga
hinn 11. júlí 2010.
Foreldrar hennar
voru Axel W. Vil-
helmsson, f. 21. febr-
úar 1890, d. 31. mars
1927, og Margrét
Karlsdóttir, f. 20. apr-
íl 1893, d. 25. ágúst
1991. Systkini Önnu
voru: Karl Axelsson,
f. 1920, d. 1943, Páll Axelsson, f.
1922, d. 1998, Sigurgeir Axelsson,
f. 1926, d. 2001. Hálfbræður sam-
mæðra Grettir Björnsson, f. 1931,
d. 2005, faðir hans var Björn Jóns-
son. Árni Arinbjarnarson, f. 1934,
faðir hans var Arinbjörn Árnason,
síðari maður Margrétar. Anna gift-
ist Sigurgeiri Karlssyni á Bjargi
hinn 24. ágúst 1940. Foreldrar hans
voru Karl Ásgeir Sigurgeirsson,
bóndi á Bjargi, og Ingibjörg Jó-
hannesdóttir kona hans. Börn Önnu
og Sigurgeirs eru:
1) Karl Ásgeir, f. 1943, maki
Anne Mary Pálmadóttir, synir
þeirra eru Geir og Valur. 2) Axel, f.
varð það hennar markmið að ann-
ast heimili þeirra og koma börnum
þeirra til manns. Einnig vann hún
að búrekstri þeirra hjóna. Þar ann-
aðist hún um tendaföður sinn og
afa, Karl, af mikilli alúð, en hann
dó á heimili þeirra 1958, þá tæpra
95 ára að aldri. Þau ráku fyrst fé-
lagsbú með bróður Sigurgeirs, Páli
og konu hans Guðnýju, en þau
höfðu fáum árum áður stofnað ný-
býlið Ytra-Bjarg. Mikil samstaða
var meðal fjölskyldna bræðranna
og söngur og gestagangur mikill.
Bjargsbúin voru síðan aðskilin
laust fyrir 1960. Anna var fé-
lagslynd, hafði yndi af tónlist, spil-
aði á píanó og söng ásamt manni
sínum í kirkjukór sveitarinnar.
Hún starfaði í kvenfélagi sveit-
arinnar og var um tíma í stjórn
Kvennabandsins. Eftir lát Sig-
urgeirs árið 1976 leitaði hún leiða
með atvinnu, enda hafði Axel sonur
þeirra þá tekið við búrekstri á
Bjargi fyrir nokkrum árum. Hún
stofnaði heimili í Fífusundi 9 á
Hvammstanga, en vildi samt fara
víðar. Hún vann eitt sumar á norsk-
um búgarði, gerðist ráðskona í
sveit í Fljótshlíðinni. Síðar stundaði
hún vinnu á Hvammstanga, m.a. á
Saumastofunni Drífu, einnig
kenndi hún um tíma við Tónlistar-
skóla V-Hún. hjá Elinborgu, dóttur
sinni.
Útför Önnu verður frá Hvamms-
tangakirkju mánudaginn 19. júlí
2010 kl.14, en húskveðja á Bjargi
kl. 10 þann morgun.
1949, bóndi á Bjargi.
3) Elinborg Sig-
urgeirsdóttir, f. 1951.
Maki hennar var Egill
Gunnlaugsson sem er
látinn. Börn hennar
eru Daníel Geir Sig-
urðsson og Vigdís
Gígja Ingimund-
ardóttir. 4) Ar-
inbjörn, f. 1956. Maki
hans er Lára Davíðs-
dóttir, sonur þeirra
er Sigurgeir, en fyrir
átti Lára dæturnar
Katrínu og Sigríði.
Barnabörn Önnu eru átta og eitt
langalangömmubarn. Anna átti
fyrst heimili á Akureyri, en þegar
faðir hennar lést frá fjórum ungum
börnum flutti móðir hennar sig til
fjölskyldunnar á Bjargi. Anna var
þó ung heimilisföst á Akureyri hjá
ömmu sinni í föðurætt, Önnu Sig-
urðardóttur, þótt hennar annað
heimili væri á Bjargi. Lauk hún
prófi frá Gagnfræðaskóla Akureyr-
ar. Ung að árum vann Anna víða
sem vinnustúlka, fyrst 14 ára í
Hrísey en bjó einnig hjá móður
sinni og fósturföður á ýmsum stöð-
um í Reykjavík og víðar. Hún stofn-
aði heimili með bónda sínum og
Andlát mömmu þurfti ekki að
koma mér á óvart, þar sem líf
hennar var orðið mjög langt og
andleg heilsa látið undan um ára-
bil. Þó kemur dauðinn oftast á
óvart og brýst inn í dagleg umsvif
fólks og hugsanir þess.
Mamma var alla tíð bundin
Bjargi frá bernskuárum. Hún
missti föður sinn aðeins 8-9 ára,
elst fjögurra systkina. Foreldrar
hennar, Margrét Karlsdóttir og
Axel Vilhelmsson, bjuggu þá á Ak-
ureyri. Á bernsku- og unglings-
árum sínum var mamma langdvöl-
um hjá móðurfólki sínu á Bjargi.
Vetrarvist hennar var þó á Ak-
ureyri, og þá oft hjá föðurömmu
sinni, Önnu Sigurðardóttur, sem
hún hélt mikið upp á. Lauk hún
þar skólagöngu í Gagnfræðaskóla
Akureyrar.
Ævintýranlegar voru frásagnir
af ferðalögum milli Bjargs og Ak-
ureyrar, oftast með strandferða-
skipum. Mamma var víða í vist
sem ung stúlka, m.a. á Skútustöð-
um í Mývatnssveit og í Hrísey.
Ung bjó hún svo í Reykjavík og
víðar, þegar móðir hennar giftist
Arinbirni Árnasyni frá Neðri-Fitj-
um í Víðidal. Um tíma nam hún pí-
anóleik hjá Franz Mixa og bjó hún
alla tíð að því námi, þótt hún ætti
ekki slíkt hljóðfæri í áratugi.
Pabbi og mamma giftu sig um
1940, hann þá 33 ára og hún 23
ára. Mikill skyldleiki var með
þeim, en hann var móðurbróðir
hennar. Til þess að ráðhagurinn
gæti gengið þurfti til leyfi yfir-
valda, sem á þeim tíma var danski
konungurinn, það gekk eftir. Þau
byggðu sér vandað íbúðarhús árið
1951. Þar bauðst sveitungunum
m.a. að halda þorrablót í um 10 ár,
með tilheyrandi tilstandi. Bæði
voru þau sönghneigð og sungu um
árabil á Melstað og í Staðarbakka-
kirkju, sóknarkirkju Bjargs.
Mamma hugsaði mjög um hag fjöl-
skyldunnar og bjuggu börn úr hin-
um stóra ættboga oft á Bjargi,
bæði sem sumarbörn eða í annan
tíma. Synir okkar Anne voru þar í
hópi, þeim til mikils þroska.
Pabbi var mikill atorkumaður,
búfræðimenntaður frá Hvanneyri
og hafði ásamt Páli bróður sínum
byggt jörðina góðum húsakosti og
ræktun. Mikill og góður samgang-
ur var milli heimila bræðranna og
samverustundir reglulegar um
stórhátíðir. Þegar heilsa pabba fór
að bila, um 60 ára aldurinn, ann-
aðist mamma hann af mikilli natni
og ósérhlífni. Sjúkrahúsvist varð
þó óhjákvæmileg með hléum. Þau
festu í tvígang kaup á íbúð í
Reykjavík og þar bjó mamma
pabba og fleirum í fjölskyldunni
gott athvarf. Þar var tíðum gest-
kvæmt og setið og skrafað um
heima og geima. Pabbi lést langt
um aldur fram, aðeins 68 ára.
Eftir andlát pabba reyndi
mamma margt fyrir sér, réðst
m.a. til vinnumennsku á há-
skólabúgarð í Þrændalögum í
Noregi, gerðist ráðskona í Fljóts-
hlíðinni, stundaði vinnu í sauma-
stofunni Drífu á Hvammstanga og
vann ýmis tilfallandi verk. Hún
keypti árið 1979 raðhús í byggingu
í Fífusundi 9 á Hvammstanga og
átti þar heimili síðan. Hún var
mjög jafnlynd og oftast glaðvær,
henni þótti vænt um fólk og naut
starfsfólk sjúkrahússins þess við-
móts.
Að leiðarlokum bið ég góðan
Guð að taka við barni sínu og búa
henni skjól um ókomna tíð í hásöl-
um sínum. Innilegar þakkir frá
fjölskyldu minni og systkinum fyr-
ir gengin spor.
Karl Sigurgeirsson.
Elsku mamma. Ég vil hér í örfá-
um orðum þakka þér fyrir liðna
tíð. Þú varst börnum mínum mikil
fyrirmyndaramma og annaðist
þau af alúð og þau meta það mjög
mikið. Tónlistarnám mitt á ég þér
að þakka og ég man alltaf þegar
Sigurgeir bróðir þinn keypti píanó
og kom með erlendis frá en hann
vann þá sem vélstjóri á Trölla-
fossi. Með þessu hljóðfæri hófst
tónlistarnám mitt á unga aldri og
þú kenndir mér fyrstu tónana.
Lagið var „Nú tjaldar foldin
fríða“. Sjálf varstu í tónlistarnámi
á yngri árum, og hér í Tónlistar-
skóla Vestur-Húnavatnssýslu
laukst þú þriðja stigi í píanóleik á
fullorðins árum. Síðar leiðbeindir
þú ungum nemendum við skólann.
Tónlistin var þér mjög hugleikin
alla tíð og snerti þig djúpt.
Margar minningar vakna við
þessi skrif. Ein af þeim er eftirfar-
andi: Ég var í farskóla og átti að
fara með prófskrift sem þú hafðir
umsjón með. Á meðan þú varst að
mjólka kýrnar átti ég að æfa
skriftina og það voru margar ferð-
ir sem ég þurfti að fara milli bæjar
og fjóss áður en skriftin var orðin
nógu góð. Þetta lýsir vandvirkni
þinni í öllu uppeldinu og viðhorfi
til lífsins. Alla ævi hefur þú gefið
mér það besta sem þér var unnt
hverju sinni, og það verður mitt
leiðarljós það sem eftir er lífs-
göngu minnar. Megi Guð vernda
minningu þína.
Þín dóttir,
Elinborg Sigurgeirsdóttir
frá Bjargi.
Okkur bræðurna langar til að
minnast okkar kæru ömmu, Önnu
Axelsdóttur, við fráfall hennar
eftir langa og farsæla ævi. Með
henni er horfinn einn af hornstein-
unum í lífi okkar og minningar
streyma fram. Við minnumst
Önnu ömmu á ýmsum stigum í líf-
inu en kannski mest frá þeim tíma
sem hún stýrði reisulegu búi sínu
á Bjargi í Miðfirði ásamt afa.
Þarna vorum við bræðurnir öll
sumur frá því snemma vors og
fram að skóla á haustin og vildum
þar helst vera. Þarna undum við
vel við leik og störf, vorum hluti af
stórfjölskyldunni, áttum okkar
eigin dýr á bænum og vorum stolt-
ir litlir bændur á Bjargi. Alla tíð
höfum við litið á Bjarg sem okkar
annað heimili og höfum haft sterk-
ar taugar þangað.
Í minningunni var alltaf fullt af
fólki á Bjargi, fjöldi sumarbarna
og ættmenna í lengri eða skemmri
tíma. Amma var alltaf að, hún var
fyrst á fætur á morgnana, vakti
okkur með tilbúinn morgunmatinn
og ýtti á eftir að fólk færi að koma
sér að verki því ávallt var nóg að
gera í sveitinni. Fólk kom svo til
dekkaðs borðs í hádegi, kaffi og
kvöldmat og alltaf var um heima-
lagaðan mat að ræða sem við í dag
vitum að tekur tíma og krefst mik-
ils skipulags þegar um stórt heim-
ili er að ræða. Að auki voru þvott-
ar og þrif sem fylgdu öllu þessu
fólki. Einnig tók hún gjarnan þátt
í útistörfum þegar einhver tími
gafst á milli. Oftast var hún svo
seinust í rúm að kvöldi. Hún var
nýtin á mat og ýmislegt sem til féll
á bænum og gat gert eitthvað gott
og nýtilegt úr öllum hlutum.
Við hugsum oft til þess hvernig
hún gat sinnt öllum þessum störf-
um að því er virtist svo áreynslu-
laust. Við minnumst hennar sem
glaðlyndrar konu sem aldrei skipti
skapi þrátt fyrir að hún gæti verið
ákveðin og jafnvel ýtin og vildi
láta hlutina ganga, þá gerði hún
það með jákvæðum, uppbyggileg-
um hætti og menn fengu hrós fyrir
að verki loknu.
Þarna í sveitinni lærðum við
bræðurnir að vinna strax frá unga
aldri, hjálpa til við bústörfin, höfð-
um hlutverk sem skipti máli og
tekið var eftir og hefur þessi vera
okkar í sveitinni gefið okkur ómet-
anlegan grunn fyrir lífið. En í
sveitinni var ekki bara vinna,
heldur sambland leikja og starfa.
Amma passaði vel upp á okkur
krakkana og við fengum góðan
tíma til að leika okkur, fara á hest-
bak, veiða, tína ber og slíkt. Við
voru kallaðir inn tímanlega til að
við fengjum næga hvíld, mat og
svefn og hafði hún þá gjarnan tíma
til að lesa fyrir okkur, segja sögur
eða kenna okkur eitthvað nýtilegt.
Amma var barngóð og vildi
gjarnan hafa börn í kringum sig
og góður uppalandi fyrir fleiri en
sín börn. Hún fylgdist síðar með
okkur og fjölskyldum okkar af
áhuga svo lengi sem hún gat.
Amma var heilsuhraust og sterk
alla sína ævi þrátt fyrir að sein-
ustu árin hafi hún átt við heilabil-
un að stríða og búið á Sjúkrahús-
inu við gott atlæti þar og á
starfsfólkið þakkir skildar.
Með þessum orðum kveðjum við
þig, kæra amma, hafðu þökk fyrir
langa og farsæla samveru sem
hefur gefið okkur bræðrum mikið
og gott veganesti út í lífið. Hvíl í
friði.
Geir Karlsson
og Valur Karlsson.
Elsku amma mín, ég mun seint
gleyma þeim sumardögum sem ég
átti fyrir norðan, á Hvammstanga,
með þér. Það var aldrei dauð
stund hjá okkur.
Ég man þegar við vorum að
labba ströndina að finna steina
sem við gætum pússað upp í
steinatromlunni þinni. Eða þegar
við vorum að spila rommý, ég held
að ég hafi aldrei náð að vinna þig,
grunar að það hafi verið einhver
brögð í tafli. Ég man líka þegar þú
varst að kenna mér að spila á pí-
anó, við spiluðum mikið saman.
Þú varst alltaf rosalega góð við
mig. Ég man þegar ég var að
fermast þá kom ég norður til þín
og þú baðst mig um að spila fyrir
þig lag á píanóið. Eftir ég spilaði
fyrir þig hvíslaðir þú að mér að þú
ætlaðir að gefa mér píanóið þitt í
fermingargjöf en ég yrði að lofa
þér að ég myndi ekki hætta að
spila. Þetta er ein besta gjöf sem
ég hef fengið og held ég rosalega
upp á það.
Ég vil líka þakka þér fyrir þau
gildi sem þú kenndir mér þegar ég
Anna Vilhelmína
Axelsdóttir
SJÁ SÍÐU 20