Morgunblaðið - 31.07.2010, Blaðsíða 25

Elsku Erla mín.
Ég sendi þér kæra
kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Á sólbjörtum sumardegi 19.
júlí kvaddir þú þennan heim eftir
mjög erfið veikindi. Þú áttir viku
eftir í 71 ár.
Kynni okkar Erlu hófust fyrir
þrjátíu árum þegar við byrjuðum
að vinna á sama vinnustað. Þá
fljótlega bundumst við sterkum
vináttuböndum, sem entust til
æviloka. Minningarnar streyma í
gegnum hugann, margt skemmti-
legt var brallað gegnum árin.
Hún var einstök kona, orðheppin,
mikill húmoristi, afskaplega hlý
og tók sjálfa sig ekki of alvar-
lega.
Þín verður sárt saknað í litla
saumaklúbbnum okkar.
Ég veit þú tekur á móti mér
þegar ég fer héðan, þá verður sko
fagnaðarfundur.
Elsku Gústi, þú varst eins og
klettur við hlið hennar alla tíð og
það var einstök umhyggja og ást
sem þú sýndir henni í veikindum
hennar. Guð gefi þér, börnunum,
barnabörnum og systkinum styrk
til að takast á við sorgina.
Ég votta ykkur innilega samúð.
Hvíl þú í friði, elsku vinkona.
Sóley Björk.
Við segjum gjarnan að góðar
minningar séu gulli betri og það
eru sannarlega orð að sönnu.
Þegar ég heyrði af andláti elsku-
legrar grannkonu minnar til
margra ára Erlu Garðarsdóttur –
birtist hver myndin annarri
bjartari um daglega lífið okkar á
Sunnuföt 8 og 6 við Hraunholts-
lækinn í Garðabæ. Árið var 1968
– Sunnuflötin rétt að mótast og
verða til þegar við kynntumst
hjónunum Erlu og Ágústi. Betri
nágranna var ekki hægt að hugsa
sér. Erla þessi fallega kona alltaf
brosandi og blíð þótt ýmislegt
gengi á með barnaskarann í sam-
liggjandi görðunum.
Erla og Ágúst voru glæsileg
hjón, klæddu hvort annað ein-
staklega vel. Þau voru góðir for-
eldrar og einlægir vinir barnanna
sinna þriggja – fjölskylduböndin
þétt og umvefjandi. Elst er Krist-
ín, þá Ásta Karen og yngstur
óskadrengurinn Ágúst Karl. Það
ríkti gleði og gaman í uppvexti
krakkanna á „litlu“ Sunnflötinni
– náinn samgangur milli húsa og
einlæg vinátta sem fylgdi þótt
sumir flyttu burt og árin liðu eins
og gengur. Erla nágrannakona
mín var lukkunnar pamfíll um
svo margt – hún hitti hann Ágúst
manninn sinn fyrir 55 árum í
Vogavagninum. Ágúst, þessi
kurteisi maður, stóð upp fyrir
konu sem kom inn í vagninn
ásamt ungri dóttur. Meðfædd
prúðmennska Ágústs færði hon-
um heldur betur lífshamingju, því
Erla Garðarsdóttir
✝ Erla KristbjörgGarðarsdóttir
fæddist í Reykjavík
26. júlí 1939.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi 19.
júlí sl.
Jarðarför Erlu fór
fram frá Vídal-
ínskirkju í Garðabæ
27. júlí 2010.
unga stúlkan og
ungi maðurinn sem
stóðu hlið við hlið í
strætó með Karfa-
vog sem endastöð –
áttu eftir að eiga 53
ára farsæla samleið
í hjónabandi. Svona
er lífið, við vitum
aldrei hvenær eða
hvar örlaganornirn-
ar spinna vefi sína
og skapa örlög.
Það ríkti gleði og
gaman þegar Ásta
Karen, dóttir Erlu,
blés til 40 ára afmælisveislu og
hóaði í gamla nágranna til að
samfagna. Erla var geislandi glöð
í afmæli dótturinnar – falleg sem
fyrr og hamingjusöm með fjöl-
skylduna sína sem hún hélt svo
vel utan um og elskaði heitt.
Dagurinn var fagur og stundin
björt rétt eins og minningarnar
sem ég varðveiti um mína kæru
nágrannakonu Erlu.
Fyrir samveruárin öll á Sunnu-
flötinni þakka ég nú af alhug.
Guð geymi Erlu Garðarsdóttur á
nýjum leiðum – Guð styrki mann-
inn hennar og börnin þeirra öll.
Helga Mattína
Björnsdóttir, Dalvík.
Kveðja frá Grund
Nú þegar við kveðjum Erlu
Garðarsdóttur langar mig, fyrir
hönd fjölskyldunnar á Grund í
Fáskrúðsfirði, að þakka henni og
manni hennar Ágústi Karlssyni
fyrir ómetanlega vináttu og
tryggð í gegnum árin. En áralöng
vinátta og mikill samgangur var
á milli æskuheimilis Ágústs og
Grundar. Sérstaklega ber að
þakka lofsverða umhyggju sem
faðir minn naut í veikindum sín-
um hjá þeim hjónum.
Alltaf var tekið einstaklega vel
á móti gestum á Sunnuflötinni og
notaleg nærvera Erlu átti stóran
þátt í að skapa þá tilfinningu að
gestir væru ávallt velkomnir á
heimili þeirra. Þau hjónin hafa í
gegnum áratugina sýnt sérstaka
vináttu og ræktarsemi og því er
það mikil gæfa að hafa átt Erlu
og Ágúst að vinum og félögum.
Á síðustu árum gekk Erla í
gegnum erfið veikindi sem tóku
mikinn toll af þreki hennar en já-
kvæðni og baráttuvilji fleyttu
henni örugglega yfir marga erf-
iða hjalla. Aðdáunarvert var að
fylgjast með því hve Ágúst stóð
eins og klettur við hlið hennar í
gegnum þessi erfiðu ár.
Við viljum að leiðarlokum
þakka Erlu fyrir góðar samveru-
stundir, hjálpsemi og notalegheit
í gegnum árin. Fjölskyldan á
Grund biður góðan Guð að geyma
hana og styrkja Ágúst og fjöl-
skyldu í sorg þeirra. Blessuð sé
minning Erlu Garðarsdóttur.
Hörður
Gunnarsson.
Það var að hausti 1952 að hóp-
ur nemenda kom saman í Laug-
arnesskóla, hann var að færast
upp á unglingastig. Þetta var
fjölmennur bekkur sem fékk
nafnið I. bekkur C. Við vorum
svo heppin að fá góðan kennara
sem við virtum og dáðum, Svein
Kristjánsson. Á þessum árum
ríktu gömlu gildin, virðing, vin-
átta og umhyggja, ekki þurfti að
hafa orðin upphátt, en í anda
þeirra mótaði kennarinn bekkjar-
andann og vinátta nemenda var
einlæg.
Bekkurinn okkar var á margan
hátt sérstakur, í honum voru
tvennar tvíburasystur, aðrar svo
líkar að kennarar treystu á að
þær víxluðu ekki sætum og hinar
svo ólíkar sem dagur og nótt.
Sylvía dökk sem tinna, Erla ljós
sem bjartur sólargeisli, sem
færði birtu og yl inn í skólastof-
una og allt um kring.
Erla hafði einstaklega fallegt
bros og létta lund, hún var full af
gáska, gleði og húmor, hún var
allra. Úti á leikvellinum var hún
létt sem hindin og í skólastofunni
uppörvandi, ef einhver gataði,
eða kom ekki vel fyrir sig orði, þá
leit Erla um öxl og sendi sitt fal-
lega og blíða bros.
Á fimmtánda ári kvaddi hóp-
urinn skólann sinn Laugarnes-
skóla, nemendur tvístruðust,
sumir fóru í framhaldsnám, aðrir
að vinna og einhverjir á vit æv-
intýra. Nokkrum áratugum síðar
hóar ein skólasystirin okkur
stelpunum saman. Þá voru flestar
búnar að koma upp stórum
barnahópi og voru jafnframt
margfaldar ömmur. En það var
sem ekkert hefði breyst, sama
virðing og vinátta sem ríkti í C-
bekknum forðum daga. Góð vin-
átta endist ævilangt. Upp frá því
höfum við komið saman einu sinni
á ári, í fyrstu heima hjá hver
annarri. Þessar samverustundir
hafa fært okkur mikla gleði,
óspart rifjuð upp bernskubrek og
hlegið dátt.
Þegar við komum saman í febr-
úar var Erla með okkur, og þrátt
fyrir alvarleg veikindi var hún
eins og alltaf, hrókur alls fagn-
aðar og gerði grín að sjálfri sér
sem öðru. Þegar komið var að
kveðjustund sagði hún: „Stelpur
mínar, næst þegar þið komið
saman verð ég með ykkur, lít nið-
ur til ykkar og ef glas fer um koll
þá er það ég.“
Við kveðjum kæra skólasystur
með söknuði og biðjum góðan guð
að blessa minningu hennar. Við
sendum Ágústi, eiginmanni Erlu,
börnum og fjölskyldum þeirra,
Sylvíu, Gunnari og öðrum ástvin-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
F.h. skólasystra í C-bekknum,
Laugarnesskóla,
Kristín Jónsdóttir.
Elsku Erla frænka. Mikið vildi
ég að þú hefðir verið lengur hjá
okkur. Þegar ég hugsa til þín þá
er mér efst í huga þakklæti til
þín fyrir allt sem þú gafst okkur,
þú gafst okkur svo mikla ást og
hlýju.
Það var yndislegt að koma til
þín í Sunnuflötina, þú tókst okk-
ur svo opnum og hlýjum örmum.
Takk fyrir að sýna dætrum okkar
svona mikla hlýju líka, Anna Lísa
á eftir að muna það vel og ég
mun verða dugleg að segja Erlu
litlu Kamillu sögur af Erlu stóru,
bæði fallegar og fyndnar sögur,
sem eru ófáar. Hún á eflaust eftir
að finna fyrir þér, verndarengl-
inum sínum. Mikið er ég viss um
að þú ert einn besti verndarengill
sem hægt er að hugsa sér og að
þú kunnir það vel.
Ég er viss um að þér líður bet-
ur, og að þið amma og afi eruð að
knúsast og hlæja saman núna.
Anna Lísa segir að þú hljótir að
vera núna í Kirsuberjadal í
Nangijala eins og bræðurnir
Ljónshjarta. Kannski hittumst
við þar öll einn daginn og höldum
Karfavogsveislur saman.
Elska þig út um allt, alla daga,
elsku frænka.
Elva Rósa Skúladóttir.
Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. JÚLÍ 2010


  


 



 
    
       
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir
og afi,
RAGNAR HREINN ORMSSON
stýrimaður,
Básbryggju 9,
Reykjavík,
lést föstudaginn 23. júlí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju þriðjudaginn
3. ágúst kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er
vinsamlegast bent á Slysavarnaskóla sjómanna, reikn. 0537-26-6396,
kt. 560499-2139.
Olga Björg Jónsdóttir,
Ormur Hreinsson,
Helga Helgadóttir,
Helga Björg Ragnarsdóttir,
Jón Hafsteinn Ragnarsson, Elísabet Erlingsdóttir,
Kjartan Orri Ragnarsson
og barnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR UNNUR KONRÁÐSDÓTTIR,
Didda,
Langholtsvegi 142,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 22. júlí, verður jarðsungin frá
Langholtskirkju miðvikudaginn 4. ágúst kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Rjóðrið, heimili fyrir langveik börn, reikningsnúmer
0130-15-391861, kt. 681205-1870.
Ægir Vigfússon,
Viktor Ægisson, Guðrún Baldursdóttir,
Konráð Ægisson, Þórunn Björg Birgisdóttir,
Lúðvík Berg Ægisson, Guðrún Júlína Tómasdóttir,
Aldís Björk Ægisdóttir,
Guðlaug Konráðsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR HARALDSSON
vélstjóri,
lést á heimili sínu laugardaginn 24. júlí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
3. ágúst kl. 13.00.
Sveinn Ólafsson,
Ketilbjörn Ólafsson,
Örlygur Ólafsson,
Haraldur Ólafsson,
tengdabörn og barnabörn.