Morgunblaðið - 23.08.2010, Page 22

Morgunblaðið - 23.08.2010, Page 22
22 Minningar MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. ÁGÚST 2010 Á mánudagskvöld hringdi Magga systir mín í mig og sagði mér að Gunnar bróðir okk- ar væri dáinn, hefði orðið bráðkvaddur um kvöldið. Ég trúði þessu varla, ég hafði séð hann eftir hádegið þegar ég var að fara frá Siglufirði. Gat þetta verið? Hann hafði gengið með okkur Addý og Möggu systur og fjölskyldu henn- ar upp á Hafnarfjall fyrir tveim vik- um og virkaði svo hress, var í forystu upp fjallið eins og hann var vanur, keppnisandinn á fullu. Gunnar var mesti keppnismaður sem ég hef kynnst. Það flugu í gegnum hugann alls- konar minningar. Við höfðum verið svo nánir alla tíð og áhugamál og leið- ir legið víða saman. Ég minntist æsk- unnar, þú stóri bróðir þremur árum eldri en ég, leikvöllurinn var fjallið, fjaran og allt þar á milli. Ef farið var í bíó, t.d. á Hróa hött, þá var farið í að smíða boga og örvar og skjóta í mark. Framkvæmda- og leikgleðin mikil. Svo tóku íþróttirnar við þar sem þú fórst á fullt í að keppa í skíðagöngu. Ég horfði stoltur á þig vinna mót eftir mót, en var meira sjálfur fyrir að lesa og fara á bókasafnið sem þér þótti lík- lega nóg um því að þú komst til mín þar sem ég var inni að lesa og spurðir hvort ég ætlaði að verða algjör aum- ingi að hanga alltaf inni og lesa. Þetta varð til þess að ég fór líka að æfa skíð- in. Keppnisskapið og metnaðurinn þinn fyrir þig og Siglufjörð var mikill og oft fannst þér ég ekki gera nóg. Einu sinni þegar við vorum að keppa á Ísafirði, ég í 17-19 ára en þú í 20 ára og eldri. Á einum stað skárust braut- irnar og það ótrúlega gerðist að við hittumst þar og þú gafst þér tíma til að kalla á mig hvort ég ætlaði ekki að halda áfram og koma mér í mark. Þegar ég kom í mark þá frétti ég að þú hefðir unnið þinn flokk en ég lenti í öðru sæti svo mér hefur líklega ekki veitt af hvatningunni. Við hlógum oft að því þegar við vorum að keppa sam- an í boðgöngu á Akureyri, ég gekk fyrsta sprettinn og þegar ég fór af stað þá kallaðir þú að ef ég stæði mig ekki þá fengi ég að kenna á því þegar ég kæmi í mark. Þetta varð til þess að ég fékk besta tíma allra í keppnini, en þú næstbesta og hafðir þó unnið 15 km daginn áður. Þessi keppnisandi þinn og áhugi færðist seinna yfir á börn og barnabörn þar sem þú fylgd- ist svo stoltur með þeim. En leiðir okkar lágu svo víða saman. Síðustu ár unnum við báðir við Grunnskólann, vinnustað sem okkur var kær, en ákváðum samt báðir að hætta þar störfum í vor, en enginn veit sína ævi fyrr en öll er og þú fékkst ekki langan tíma fyrir þig og þína. Síðasta daginn þinn hér notaðir þú til þess að fara á bak en hestamennskan var alltaf mik- ið áhugamál þitt og þar naust þú lífs- ins og þar sé ég þig áfram glaðan og ánægðan eins og Hannes Hafstein orti svo vel: Ég berst á fáki fráum fram um veg. Ég vil þakka fyrir þær stundir sem við áttum saman, en sorgin er líka mikil og vil ég biðja guð að styrkja þá Gunnar Guðmundsson ✝ Gunnar fæddist14. mars 1943 á Ólafsfirði. Hann varð bráðkvaddur á heim- ili sínu 9. ágúst 2010. Útför Gunnars fór fram frá Siglufjarð- arkirkju 19. ágúst 2010. sem mest missa og votta Sóleyju, Bigga, Möggu, mökum, börn- um, barnabörnum og barnabarni mína dýpstu samúð. Skarphéðinn Guðmundsson. Kæri Gunnar: Á kertinu mínu ég kveiki í dag við krossmarkið helgi og friðar því tíminn mér virðist nú standa í stað en stöðugt þó fram honum miðar. Ég finn það og veit að við erum ei ein að almættið vakir oss yfir, því ljósið á kertinu lifir. Við flöktandi logana falla nú tár, það flýr enginn sorgina lengi. Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár, hún brýtur þá viðkvæmu strengi, er blunda í hjarta og í brjósti hvers manns. Nú birtir, og friður er yfir, því ljósið á kertinu lifir. Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör sem gist hefur þjáning og pínu. Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl sem eygir í hugskoti sínu, að sorgina við getum virkjað til góðs, í vanmætti sem er oss yfir, ef ljósið á kertinu lifir. (Kristján Stefánsson frá Gilhaga) Elsku Sóley, Biggi, Magga og fjöl- skyldur, þið eigið margar góðar minn- ingar, Guð styrki ykkur í sorginni. Elsku bróðir og mágur hafðu þökk fyrir allt, minning þín lifir. Þín systir . Stefanía (Sillý) og Friðrik (Rikki). Kæri bróðir, komið er að kveðju- stund alltof fljótt. Þó svo að 20 ár hafi verið á milli okkar og þú nýorðinn pabbi þegar ég fæddist þá vorum við saman fyrstu 12 ár ævi minnar, þar sem þú og Sóley ásamt Bigga og síðar Möggu bjugguð á neðri hæðinni hjá mömmu og pabba að Hávegi 26. Síðar byggðir þú þitt heimili að Suðurgötu 34. Minningarbrotin eru mörg sem koma í hugann, það eru gönguskíðin og þeir titlar sem þú vannst þar, tób- akshornið sem var aldrei langt undan og köflótti vasaklúturinn, nú seinni árin varst þú í hestamennskunni og hafðir gaman af. Það voru samt barnabörnin þín sem gáfu þér mest og mikið varst þú stoltur af þeim, þú fylgdist vel með öllu því sem þau tóku sér fyrir hendur. Þú varst keppnismaður mikill og bara núna fyrir mánuði fórum við saman í fjallgöngu sem átti nú bara að vera róleg ganga en kappið og eljan voru enn til staðar hjá þér. Síðustu ár- in varst þú húsvörður í Grunnskóla Siglufjarðar (yngri deild), þú náðir góðu sambandi við börnin og mörg þeirra stóðu í þeirri trú að þú værir skólastjórinn. Leiðir okkar lágu þar saman, þar sem ég starfa við skólann og áttum við í daglegum samskiptum í mörg ár, og þykir mér vænt um þær minningar sem ég á um þig úr vinnunni. Ég hef verið að hugsa um að það eru ákveðin forréttindi að vinna með systkinum sínum en við unnum þrjú í skólanum, Skarphéðinn starfaði þar líka og við grínuðumst oft með það að við þyrftum að redda Sillý systur vinnu, þá værum við öll á sama stað. Í vor ákvaðst þú að láta af störf- um en því miður fékkst þú ekki að njóta þess. Það verður skrítið að mæta til vinnu aftur, þín verður sakn- að. Þú fylgdist vel með strákunum mínum; þótti mér vænt um það; þú varst búinn að tala lengi um það að þú þyrftir að fara með Magnús og Guð- mund Árna á gönguskíði og kenna þeim réttu tæknina en því miður gafst ekki tími í það. Fjölskyldan átti góðan dag saman 23. júlí sl. en þann dag hefði pabbi orðið 95 ára og komum við systkinin saman ásamt mökum, börnum og barnabörnum heima hjá þér og Sóley. Þú varst svo ánægður með þennan dag og hafðir á orði að þetta þyrftum við að gera oftar. Elsku Sóley, Biggi, Magga, Þor- gerður, Gunnar, Sóley Anna, Sævar, Gunnar, Birgitta, Óli og Sylvía Rán, það eru þung spor að kveðja þann sem maður elskar en þið eruð rík af minningum og svo ég vitni í Kahlil Gi- bran: „Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn og þú munt sjá að þú grætur vegna þess sem var gleðin þín.“ Elsku Gunnar bróðir, ég trúi því að mamma og pabbi hafi tekið á móti þér. Ég þakka þér samfylgdina í gegnum lífið. Þín systir Margrét (Magga). Gunnar frændi. Takk fyrir allt, þú varst góður frændi. Þú varst svo góður við mig í skólanum, stundum nennti ég ekki að reima skóna mína, en ég vissi að þú myndir reima fyrir mig og hjálpa mér að setja vettlingana innan undir. Við fórum saman í skemmtilega fjallgöngu í sumar. Þú komst líka allt- af í afmælin mín með fallegar gjafir. Elsku Gunnar, ég vona að þér líði vel núna. Guð passi Sóleyju, Bigga, Möggu, Birgittu og fjölskyldur. Þinn frændi, Guðmundur Árni Andrésson. Þegar raunir þjaka mig, þróttur andans dvínar, þegar ég á aðeins þig einn með sorgir mínar, gef mér kærleik, gef mér trú, gef mér skilning hér og nú. Ljúfi drottinn lýstu mér, svo lífsins veg ég finni, láttu ætíð ljós frá þér ljóma í sálu minni. (Gísli á Uppsölum.) Gunnar Guðmunds er allur. Hann kvaddi hið jarðneska líf yfirlætislaust og hljóðlega er hann varð bráðkvadd- ur að heimili sínu. Slíkt andlát slær meir en ella. Hins vegar er eins og maður sé sjaldnast eða aldrei viðbú- inn dauðanum, hvernig sem hann ber að. Við Gunnar áttum svipaðan bak- grunn, vorum systrasynir og því upp- runnir af sömu rótum. Vorum stund- um hálfgerðir „sveitamenn“ í okkur. Lífsýn okkar var oftar en ekki svipuð og afstaða til manna og málefna oft nokkuð áþekk. Samgangur okkar á milli var ekki mikill en þeim mun oftar ræddumst við við í síma og voru þá hin ólíklegust málefni og mál líðandi stundar krufin. Okkar síðasta samtal var er Gunnar hringdi í mig um nýliðna verslunar- mannahelgi. Símtalið varð óvenju- langt, enda hvorugur tímabundinn. Umræðuefnið var margvíslegt, bæði þessa heims og annars, en margt var órætt er samtalinu lauk og skyldi það bíða næstu hringingar. Gunnar var drengur góður og hann reyndist mér alla tíð sem vinur. Gunnari vil ég þakka handtökin er hann léði mér á árum áður. Það var enginn svikinn af þeim. Við áttum einnig góð samskipti vegna starfa okkar, þegar svo bar undir, er við störfuðum við sitt hvort nágranna- embættið. Gunnar var yfirleitt fyrir- hyggjusamur og sá hann sér og sínum vel farborða. Hann var heimakær og mikill heimilismaður. Gunnar var meðal siglfirskra hestamanna og hugsaði hann um hross sín af natni. Hann var ekki í rónni fyrr en hann hafði tryggt sér nægilegt fóður að sumri vegna komandi vetrar og að það dygði til gjafar fram að Jóns- messu næsta vor. Á seinasta tug aldarinnar sem leið lenti Gunnar í mótbyr sem ör hlaust af og lífsmunstur hans fannst mér breytast og að hann einangraði sig frekar en hitt. Í vor er leið lét Gunnar af störfum sem húsvörður við Grunn- skóla Siglufjarðar. Því starfi sinnti hann af kostgæfni og stakri sam- viskusemi um árabil. Mætti þar manna fyrstur alla vinnudaga og vissi ekki hvað veikindadagar voru. Gunn- ar var líkamlega vel á sig kominn, vel meðalmaður á hæð, fremur þykkvax- inn og þéttur á velli og til lundar. Hann var mikill keppnismaður og hraustmenni, eins og hann átti kyn til, og það lá ekki á lausu er hann hafði hönd á. Á sínum yngri árum keppti hann á gönguskíðum fyrir sína heima- byggð og hafði oftar en ekki sigur. Birgir sonur hans og afadrengirnir fetuðu í slóðina og hvatti hann þá drengilega til góðra verka. Fjöl- skyldu Gunnars votta ég samúð mína og bið henni Guðsblessunar. Það er skarð fyrir skildi. Far vel, frændi. Guðm. Óli. Ég trúi ekki að þú sért dáinn, þú varst elsti bróðir mömmu og þú kallaðir hana oftast „systur“. Þegar ég hugsa um þig þá dettur mér í hug stundvísi, þú varst alltaf mætt- ur fyrstur í veislur, í vinnuna og í gamla daga fyrstur í mark. Þú sagðir mér um daginn að nú ætlaðir þú að kenna mér á göngu- skíði í vetur, það er líka svo stutt síðan við fórum í skemmtilega fjall- göngu saman. Við vorum búnir að hittast oft í sumar við ýmis tækifæri og það eru góðar minningar. Elsku Sóley, Biggi, Magga og fjölskyldur, mamma, Sillý og Skarphéðinn, við stöndum öll sam- an. Kæri Gunnar, ég mun alltaf muna þig. Þinn frændi, Magnús Andrésson. Gunnar Guðmundsson er fallinn frá. Hann var umsjónarmaður skólahússins við Norðurgötu á Siglufirði um árabil. Gunnar hús- vörður, eins og hann er oftast kall- aður, hóf störf við Grunnskóla Siglufjarðar í upphafi árs 1994. Hann kom til starfa stuttu áður en endurbætur á skólahúsinu við Norðurgötu hófust og stóð í ströngu nokkur ár í röð við að fylgja framkvæmdum eftir og sjá til þess að skólahúsið yrði klárt við upphaf skólaárs. Gunnar var farsæll í starfi, eignaðist marga góða vini í hópi samstarfsmanna og ekki síður í hópi nemenda. Yngstu nemendum skólans hefur gjarnan fundist Gunnar vera skóla- stjórinn. Hann var einn af okkar máttarstólpum í skólanum, mættur á skólabalann korter fyrir átta á morgnana til að bjóða nemendum góðan dag. Hann var vaknaður fyr- ir allar aldir og löngu búinn að gera klárt þegar við hin mættum til starfa. Það var gott að vinna með Gunnari, hann stóð við sitt og var hvers manns hugljúfi. Margar góðar minningar koma upp í hugann þegar hugsað er til samstarfsáranna. Gunnar hætti störfum við skólann í júní sl. Við skólaslitin brosti hann út að eyrum, virtist sáttur við lok starfsferilsins, enda ákveðinn í að slappa af og hafa það gott með Sóleyju sinni. En svo er sumarið varla liðið þegar hann kveður. Að leiðarlokum er Gunnari þökk- uð samfylgdin og framlag hans til skólastarfs á Siglufirði. Elsku Sóley og fjölskylda, ég votta ykkur mína dýpstu samúð. Blessuð sé minning Gunnars Guðmundssonar. Jónína Magnúsdóttir. Góð vinkona mín, Rósa, er látin. Hún stríddi við erfið veik- indi síðustu æviárin en samt finnst manni hún fara svo snöggt. Ég kveð hana með miklum söknuði en þó full þakklætis fyrir kynnin, fyrir allar samverustundirnar og samræðurn- ar. Nú verða þær ekki fleiri, en minningin um mikla baráttukonu góðan félaga og góða fyrirmynd lifir. Það voru forréttindi að eiga sam- leið með Rósu. Við áttum margt sameiginlegt og Rósa var fyrirmynd mín í mörgu tilliti. Oft vorum við á öndverðum meiði, sérstaklega varð- andi stjórnmál, en við áttum alltaf einstaklega auðvelt með að ræða málin og takast á málefnalega. Ég Sigurrós M. Sigurjónsdóttir ✝ Sigurrós M. Sig-urjónsdóttir fæddist á Söndum í Meðallandi 1. október 1934. Hún lést á Landspítalanum í Reykjavík 31. júlí sl. Úför Sigurrósar fór fram frá Grafarvogs- kirkju 10. ágúst 2010. hafði sérstaka unun af því að ræða stjórnmál við Rósu og gátum við setið og rætt málin löngum stundum þeg- ar tækifæri gáfust. Rósa hafði reynt margt í lífinu og gat miðlað miklu, enda leitaði ég oft ráða hjá henni, hvort heldur var við uppeldi, elda- mennsku eða stórar ákvarðanir. Maður kom aldrei að tómum kofunum hjá Rósu. Nú ertu leidd, mín ljúfa, lystigarð Drottins í, þar áttu hvíld að hafa hörmunga og rauna frí, við Guð þú mátt nú mæla, miklu fegri en sól unan og eilíf sæla er þín hjá lambsins stól. Dóttir, í dýrðar hendi Drottins, mín, sofðu vært, hann, sem þér huggun sendi, hann elskar þig svo kært. Þú lifðir góðum Guði, í Guði sofnaðir þú, í eilífum andarfriði ætíð sæl lifðu nú. (Hallgrímur Pétursson.) Blendnar tilfinningar fylgja því að kveðja Rósu, ömmu barnanna minna og góðan samferðamann. Söknuður yfir að hún er farin en þó léttir hennar vegna, ekki síst er mér þó þakklæti og gleði í huga, yf- ir kynnum okkar og samverustund- um. Elsku Gunnar, Bjössi og Reynir, guð veri með ykkur í ykkar missi. Jórunn Frímannsdóttir. Ég kynntist Sigurrós Margéti Sigurjónsdóttur árið 1990 í gegnum sameiginlegan áhuga okkar á brids. Hún var þá gjaldkeri í Bridsdeild Sjálfsbjargar og síðar kynntist ég störfum hennar sem formanns Sjálfsbjargar á höfuðborgarsvæð- inu. Það er mikil eftirsjá og missir að svo góðri forystukonu í baráttu- og félagsmálum fatlaðra og þeirra sem minna máttu sín í okkar þjóð- félagi. Ég þakka Sigurrós Margéti Sig- urjónsdóttur innilega fyrir þau mörgu góðu ár sem við áttum sam- leið saman. Ég sendi mínar innileg- ustu samúðarkveðju til eiginmanns, barna, ættingja og vina. Kveðja. Ólafur Elías Oddsson. Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn. Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.