Morgunblaðið - 23.08.2010, Qupperneq 23

Morgunblaðið - 23.08.2010, Qupperneq 23
Minningar 23 MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. ÁGÚST 2010 Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, SIGMAR GRÉTAR JÓNSSON, Núpalind 8, Kópavogi, lést að morgni 21. ágúst á Landspítalanum við Hringbraut. Gróa Sigfúsdóttir, Brynhildur Sigmarsdóttir, Bragi Sveinsson, Halla Sigmarsdóttir, Grétar Örn Bragason, Eva Hrönn Jónsdóttir, Karen Íris Bragadóttir, Ingvi Björn Bergmann, Íris Blöndal, Magnús Magnússon, Ingunn Blöndal, Leo Kristberg Einarsson, Rebekka Blöndal, og barnabarnabörn. ✝ Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, GUNNLAUGUR Ó. GUÐMUNDSSON frá Ísafirði, Ársölum 1, Kópavogi, lést laugardaginn 14. ágúst. Útför hans fer fram frá Garðakirkju, Álftanesi, þriðjudaginn 24. ágúst kl. 13.00 Þeim sem vilja minnast hans er bent á heimaþjónustu Karitas og Krabbameinsfélag Íslands. Jónína Nielsen, Theódóra Gunnlaugsdóttir, Tryggvi Ólafsson, Guðmundur Gunnlaugsson, Sólrún Anna Jónsdóttir, Margrét Gunnlaugsdóttir, Sveinbjörn Jóhannsson, Sif Gunnlaugsdóttir, barnabörn og langafabörn. ✝ Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir, SIGRÍÐUR PÁLSDÓTTIR, áður til heimilis að, Boðahlein 24, Garðabæ, lést mánudaginn 16. ágúst á Hrafnistu, Hafnarfirði. Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði mánudaginn 30. ágúst kl. 15.00. Guðjón Tómasson, Þuríður Hanna Gísladóttir, Valdimar Tómasson, Guðrún Júlíusdóttir, Guðrún Sólborg Tómasdóttir,Sigurður Sumarliðason, Sigrún Laufey Baldvinsdóttir. ✝ Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa, HELGA FELIXSONAR húsasmiðs, Andrésbrunni 17, Reykjavík. Sérstakar þakkir fær starfsfólk líknardeildar Landspítalans í Kópavogi. Fríða Freymóðsdóttir, Erla Helgadóttir, Tómas Guðmarsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýjar kveðjur vegna andláts, JÓNÍNU JÓNSDÓTTUR frá Gemlufalli, áður til heimilis að, Safamýri 51, Reykjavík. Þökkum einnig starfsfólki deildar 1B á Eir fyrir góða umönnun undanfarin ár. Sigríður Pétursdóttir, Jan Overmeer, Jón Ágúst Pétursson, Hólmfríður Helga Þórsdóttir, Ólafur Pétursson, Anna M. Þ. Ólafsdóttir, Kristín Pétursdóttir, Þröstur Harðarson, og barnabörn. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, SIGRÍÐUR ÁRNADÓTTIR, lést sunnudaginn 15. ágúst á sjúkradeild Hornbrekku, Ólafsfirði. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug. Sérstakar þakkir til starfsfólks Hornbrekku fyrir góða umönnun. Eiríkur Óskarsson, Inga Hrönn Sigurðardóttir, Birna Óskarsdóttir, Hilmar Kristjánsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ William JamesShirreffs, sem síðar tók sér nafnið Baldur Ólafsson, fæddist í Aberdeen í Skotlandi 25. nóv- ember 1921, sonur James og Mary Shir- reffs. William and- aðist í Reykjavík 10. júlí eftir langvarandi veikindi. William átti þrjá bræður og systur, sem öll eru látin. William gekk kornungur í breska flugherinn og var í honum í 6 ár, lengst af í Ind- landi og Burma, en á Íslandi í stuttan tíma 1942. Kom aftur til Íslands 1947 og settist hér að. Fékk íslensk ríkisborgararéttindi í apríl 1958 skv. nýjum lögum um mannanöfn og tók íslenskt nafn, Baldur Ólafsson. Lærði bólstrun á stríðsárunum og starfaði lengi hjá Stálhúsgögnum hf.. Gerðist fyrsti þjálf- ari Knattspyrnu- félagsins Þróttar 1950. Kvæntist Margréti Pálsdóttur f. 6. októ- ber 1925. Börn þeirra eru: Vil- hjálmur, Georg, Páll og María Ólöf. Barnabörnin eru 18, barnabarnabörn 15. Þau William og Margrét skildu. Síðari eiginkona Williams: Lilja Friðfinnsdóttir f. 22. maí 1916, látin 26. janúar 1992. Útför Williams B. Shirreffs fór fram frá Fossvogskirkju í kyrrþey þann 16. júlí 2010. Látinn er félagi og vinur okkar allra til margra ára, Bill, síðar Baldur Ólafsson er hann fékk rík- isborgararétt. Þessi ljúflingur var frábær félagi, lék með okkur í Þrótti í meistaraflokki allt til 42ja ára aldurs og var eitt sinn nefndur besti knattspyrnumaður Reykja- víkur. Hann hefði getað náð langt í atvinnubransanum í Evrópu, í mín- um huga lík týpa og Scholes hjá Manchester United og Dalglish hjá Liverpool. Í viðtali við hann á 10 ára afmæli Þróttar árið 1959 var hann spurður hvort hann væri ánægður með getu og stöðu Þróttar og svarið kom um hæl, – æfa ekki nógu mik- ið, vantar baráttuviljann þegar á móti blæs, gefa eftir þegar þeir eiga að herða sig upp og berjast. Hvað viltu að þeir geri, – æfi og æfi, standi saman, taki æfingarnar með meiri alvöru en þeir hafa gert. Svo voru þau fáu orð okkar besta knattspyrnumanns í Þrótti, hann var mesti og besti fengur sem Þróttur hefur fengið frá upphafi til þessa dags, blessuð sé minning hans. Magnús V. Pétursson. Vorið 1950 var ungt íþróttafélag að stíga sín fyrstu spor í vestur- bænum í Reykjavík, – Knattspyrnu- félagið Þróttur. Bjartsýni og gleði ríktu í þessu félagi og áhugasamir menn mættu til starfa strax við stofnun þess 5. ágúst 1949. Einn þeirra var William Shirreffs eða Bill eins og hann var ævinlega kallaður. Hann kom eins og engill af himnum ofan á æfingu hjá Þrótti. Haraldur Snorrason hafði fundið Skotann sem starfaði sem bólstrari hjá Stál- húsgögnum á Skúlagötunni. Það var strax ljóst að þarna var á ferðinni óvenjulega góður knatt- spyrnumaður. Ekki voru það lík- amsburðirnir sem gerðu Bill úrvals knattspyrnumann, hann var fremur lágvaxinn og tággrannur, en sina- sterkur, leikinn og útsjónarsamur leikmaður, sem vann yfirleitt tækl- ingar á vellinum og stökk manna hæst í skallaeinvígjum. Jafnvel al- þekkti hörkutól hrutu af honum eins og fis í átökum um boltann. William Shirreffs naut þegar í stað mikils trausts í Þrótti. Hann var fenginn sem fyrsti þjálfari fé- lagsins í meistara- og 1., 2. og 4. flokki. Það tók ekki langan tíma að vinna fyrsta mótið, það gerðu drengirnir í fjórða flokki haustið 1951. Elstu leikmennirnir voru þá að kljást við Fiskhöllina, Hreyfil, Póstinn, Hitaveituna og unnu stórt. Síðar fékk Þróttur leyfi til að keppa gegn stærri félögum höfuðstaðar- ins. Bill mætti vel á æfingar og lagði sig allan fram. Hann var stöð- ugt besti maður liðsins, og var val- inn í Reykjavíkurúrval oftar en einu sinni, og jafnframt besti knatt- spyrnumaður Reykjavíkur eitt árið. Ferill hans varð langur og góður, hann lék fótbolta fram á fimmtugs- aldurinn og var alltaf góður. Bill féll vel inn í félagsskapinn. Hann talaði fremur brogaða ís- lensku, en menn voru fljótir að læra hans mál, og hann skildi hvert orð. Eftir æfingar og leiki hélt hópurinn niður á Kaffi Höll í Austurstræti. Þar var rætt um ótrúlegustu mál- efni, ekki bara íþróttir. Og Bill hafði skoðanir og lá ekkert á þeim. Hann sá ævinlega spaugilegu hliðarnar á tilverunni og það ríkti gleði í kring- um hann. Þróttarar héldu hópinn betur en flestir íþróttamenn í bæn- um, fóru í hópum saman á bíó og skemmtistaði. Bill var ævinlega með í för, féll vel inn í hópinn með mun yngri mönnum. Öll bönd rofna um síðir. Og þann- ig var það með Bill, hann hvarf úr boltanum, sinnti þess í stað fjöl- skyldu sinni vestur á Hjarðarhaga af alúð. Þróttarar höfðu spurnir af honum, hann átti það til að heim- sækja heimalandið Skotland. Síðar fréttum við af veikindum hans. En hann tókst á við sjúkdóm sinn líkt og hann gerði í fótboltanum. Hann lifði árum saman við gott atlæti og umönnun, og lést í hárri elli. Ég leyfi mér fyrir hönd Þróttara fyrri tíma að senda fjölskyldu vinar okkar samúðarkveðjur og þakka Bill jafnframt fyrir ómetanlega tíma í bardaganum við leðurknött- inn. Jón Birgir Pétursson. William B. Shirreffs (Baldur Ólafsson) Nú er komið að hinstu kveðju, elsku afi minn. Það er skrítið að hugsa til þess að þú munir ekki vera með okk- ur þegar fjölskyldan hittist. Og að þú verðir aldrei aftur hjá okkur á jól- unum eins og þú hefur gert síðan ég man eftir mér. Þú vildir hvergi ann- ars staðar vera en hjá okkur fjöl- skyldunni í Mýrarási þennan dag. Mér þótti mjög vænt um að fá að hafa þig hjá okkur á jólunum, allir höfðu sitt hlutverk. Þú sást alltaf um að blanda jólaölið og varst snillingur í því, enginn blandar það eins og þú, afi. Og ég sá alltaf um að skrifa jóla- kortin fyrir þig. Það var bara hluti af jólaundirbúningnum hjá mér hvert ár og ég á eftir að sakna þess. Þegar ég var lítil komum við mamma alltaf reglulega til þín og tókum til fyrir þig í Einarsnesinu. Mér fannst það svo gaman því að maður sá svo mikinn mun. Mér fannst svo skemmtilegt að skrifa í rykið áður en ég þurrkaði af, svo gafstu mér fullt af klinki fyrir verkið. Það var alltaf vindlalykt í Einars- nesinu, þú reyktir frá því að ég man eftir þér þar til einn daginn þá bara hættir þú. Þá varstu búinn að reykja Guðni Hans Bjarnason ✝ Guðni HansBjarnason fæddist og ólst upp í Þorkels- gerði I í Selvogs- hreppi í Árnessýslu 11.9. 1931. Hann lést á lungnadeild Land- spítalans í Fossvogi 31.7. 2010. Guðni Hans var jarðsunginn frá Há- teigskirkju 9. ágúst 2010. í ansi mörg ár. Það þarf mikinn viljastyrk í að hætta eftir slíkan tíma en þú virtist fara létt með það. Ég á svo margar góða minningar frá því að ég var lítil, þegar við mamma bjuggum hjá þér í Einarsnesi. Þú lékst við mig, hopp- aðir í stiganum með mér, þú varst alltaf svo léttur á þér. Og þegar þú varst að passa mig fékk ég að vaka lengi og horfa á bannaðar myndir. Mér fannst það mjög spennandi. Þú áttir alltaf nammi, köku með bleiku kremi, kleinur og gos. Það var gott að búa hjá þér í Einarsnesinu. Þú máttir ekkert aumt sjá, afi minn, ég man þegar vinkona mín bankaði hjá þér og sagðist vera svo svöng, það væri ekkert til að borða heima hjá henni. Þú fórst inn og sótt- ir heilt fransbrauð og réttir henni. Mér fannst það mjög óþægilegt að hún væri að ljúga svona að þér. Svo sátum við fyrir utan og borðuðum innan út brauðinu. Ég man líka alltaf þegar þú komst í heimsókn til okkar í Hraunbæ. Þá komstu hlaupandi upp stigann svo það klingdi í vösunum því þeir voru fullir af klinki, svo varstu alltaf með nammi handa okkur. Það var alltaf gaman að fara með þér í Selvoginn, þá lifnaðir þú allur við og sagðir okkur sögur frá því að þú varst ungur. Það var alltaf eins og að þú værir að koma heim þegar þú varst komin þangað. Þar leið þér vel, það var svo gaman þegar við fórum einu sinni í Selvoginn og gistum þar. Við bökuðum pitsu í gamla ofninum og hún brann. Þetta fannst þér ekki vera matur, þetta var nú eitthvað svona fyrir unga fólkið. Þú vildir nú helst borða almennilegan heimilis- mat. Elsku afi minn, takk fyrir góðu stundirnar. Berglind Ósk Guðnadóttir.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.