Morgunblaðið - 15.09.2010, Qupperneq 11

Umferðartafir í Kína Rætt verður um þróun orku- og samgöngumála á ráðstefnunni.
hvað þeir eigi að gera? Það mik-
ilvægasta við ráðstefnu eins og
þessa á Íslandi er að hún getur vak-
ið almenning til vitundar um hvað
hann getur gert svo það verði skýrt
fyrir stóru fyrirtækjunum hvað þau
ættu að gera,“ svarar Bangle þess-
ari fyrstu formlegu spuningu.
„Framtíð bílaiðnaðarins er
björt því ég tel að fólk vilji leysa
vandamál og sjá til þess að allir
hagnist á því. Bílar í dag eru ódýrir
miðað við hvað þeir geta gert fyrir
þig, við erum vön því og búumst við
að það verði svoleiðis áfram. Ef það
á að leysa vandamálið verður að
borga meiri peninga, því hefur þró-
unin í átt að umhverfisvænni bílum
líklega ekki orðið hraðari.“
– Fjölbreytileikinn í bílahönnun
hefur minnkað undanfarna áratugi,
það líta allir bílar eins út í dag,
hvers vegna?
„Ég er alveg sammála þér og
ég mun meðal annars ræða þetta á
Íslandi. Til að skilja hvers vegna
hlutir eins og þessir gerast, hvernig
við náðum þangað sem við erum í
dag og ef við viljum breyta því, hvað
þarf að gera.
Ef okkar hugmynd er að bílar
geti aðeins litið út á einn veg getum
við aðeins búið þá til á einn veg. En
ef við opnum hugann getum við far-
ið að líta á leiðir sem krefjast minni
orku, þurfa minni kemísk efni, or-
saka minni úrgang og eru sveigj-
anlegri í koma með eitthvað sem
viðskiptavinurinn vill. Við þurfum
að ákveða hvað það er sem við vilj-
um fá frá bílunum okkar,“ svarar
Bangle
Gerir ekki upp á milli
– Burtséð frá BMW, hver er
besta bílahönnun í heimi?
„Ég svara aldrei svona spurn-
ingum, ef maður er hrifinn af bílum
eru margir sem koma til greina. En
það er gott að skilja muninn á bílum
og bílahönnun, þó margir spyrji
bílahönnuði hvers vegna þeir setji
ekki vélina í skottið er það ekki
þeirra hlutverk. Það er hlutverk
vélvirkjanna eða annarra, en hlut-
verk bílahönnuða er að skynja
hvernig fólk upplifir vöruna og hvað
það býst við að sjá og að snúa þess-
ari sýn í eitthvað sem fólk er tilbúið
að borga fyrir og fyrirtækið græðir
á.“
– Heldur þú að það verði ein-
hverntímann á markaðnum bílar
sem geta flogið?
„Það hafa verið hannaðir slíkir
bílar en ég spyr hvað kostar að fá
ökuskírteini á Íslandi og hvað kost-
ar að fá flugskírteini? Þó kostnaður-
inn við að fá próf til að aka/fljúga
slíkum bílum væri ekki málið væri
spurning hversu mikla orku þarf til
að búa eitthvað til sem getur flogið
og líka keyrt á hjólum,“ segir
Bangle hress að lokum, kveður
blaðamann og er rokinn í ítalskt
matarboð.
Upplýsingar um Driving Sustai-
nability ráðstefnuna sem fer fram
á Hilton Reykjavík Nordica dagana
16. til 18. september má finna á
heimasíðunni: www.drivings-
ustainability.org.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 2010
„Uppáhaldsveiðistaðirnir mínir eru í
raun margir. Hlíðavatn í Selvogi,
Ólafsfjarðará og Arnarvatnsheiði eru
til dæmis frábærir staðir. En sá stað-
ur sem ég hef unað mér hvað best við
undanfarin sumur er Runukvísl í
Vesturdal í Skagafirði,“ segir veiði-
maðurinn Ragnar Hólm Ragnarsson.
„Þetta er lítil bergvatnsá sem fell-
ur út í Hofsá og það sem gerir þessa
á svo frábæra er hversu afskekkt hún
er. Maður er algerlega einn í heim-
inum þegar maður er að veiða við
þessa á.
Það er hægt að keyra upp að ár-
mótunum þar sem hún fellur út í
Hofsá, en síðan er klukkutíma röskur
gangur upp að fossinum, jafnvel tveir
tímar ef maður er að slóra. Þá er
gengið í gljúfrum allan tímann og það
þarf að vaða ána um tuttugu sinnum
áður en komið er að fossinum. Nátt-
úruupplifunin er einstök. Þarna eru
engin mannvirki, hvorki símastaurar
eða rafmagnsstaurar og maður er
bara með sitt nesti og nýtur þess að
vera einn með sjálfum sér að veiða
sjóbleikju.
Þó ég fari iðulega með góðum fé-
laga mínum að veiða þarna þá eru
þetta litlir veiðistaðir sem við skipt-
um okkur á og við rekumst annað
slagið hvor á annan,“ segir Ragnar
sem vill helst veiða þegar náttúran er
í blóma og er því lítið fyrir að veiða í
september í kulda og trekki.
Uppáhaldsveiðiá Ragnars Hólm Ragnarssonar
Morgunblaðið/Golli
Afskekktur veiðistaður Ragnar með sjóbleikju við fossinn í Runukvísl.
Gott að vera einn í heiminum
Bleikja Úr Fljótaá í Skagafirði.
Hingað til hefur ekki verið al-
gengt að gera sultu úr hrútaberj-
um en Sigrún segir það alltaf vera
að aukast. „Mamma gerði alltaf
hrútaberjahlaup og ég var send út
um allar trissur sem barn að tína
hrútaber. Hún var þá sú eina í
sveitinni sem gerði þetta, pabbi
minn er ættaður úr Bárðardal,
þar er mikið af hrútaberjum og ég
held að það hafi komið með hon-
um. Ég hef alltaf gert hrútaberja-
sultu og fékk að hafa allan móinn
ein þegar ég byrjaði að búa fyrir
35 árum en núna eru miklu fleiri
farnir að nota hrútaberin. Síðustu
tíu árin hafa þau orðið vinsælli.
Þau hafa líka farin að vaxa víðar,“
segir Sigrún sem er uppalin á
bænum Víðihlíð sem er í Reykja-
hlíðarhverfinu.
Yndislegt í berjamó
Sigrún gerir alltaf sultu úr
hrútaberjum, bláberjum og rab-
arbara. Hún segist tína ber víða um
land eða þar sem hún dettur niður
eins og hún orðar það.
„Mér finnst yndislegt að vera í
berjamó, ég fer helst ein og bara að
vera úti í náttúrunni er alveg topp-
urinn á lífinu. Þeir segja hérna á
heimilinu: „Jæja nú er mamma flutt
að heiman, berin eru komin“,“ segir
Sigrún og hlær.
„Ég tíni bláberin með tínu en
hrútaberin er ekki hægt að tína
nema í höndunum. Ég sulta úr öllu
sem ég tíni en ég gef líka svolítið af
berum til þeirra sem geta ekki tínt
sjálfir,“ segir þessi myndarlega
sultugerðarkona að lokum.
Ljósmynd/Snorri Snorrason
Bláber Sigrún tíndi um 20 kg af bláberjum í ár.