Morgunblaðið - 25.01.2011, Blaðsíða 10

10 DAGLEGT LÍFHreyfing og útivist
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JANÚAR 2011
Hress Fólkið sem tilheyrir hlaupahópi FH er heldur betur frísklegt og gleðin ræður ríkjum í hópnum.
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Ígegnum tíðina hefur veriðreynt að stofna nokkrahlaupahópa í Hafnarfirði enþeir hafa ekki náð að lifa.
Okkur sem vorum í FH langaði að
stofna hlaupahóp fyrir alla sem
hefðu áhuga á almenningshlaupum
en vildu líka tengjast félaginu okkar.
Við vorum fimm sem tókum okkur
til og fórum af stað með hóp í janúar
2010 og hann hefur heldur betur
vaxið og dafnað,“ segir Steinn Jó-
hannsson, hlaupari, þríþrautarkappi
og járnkarl með meiru, en hann er
einn af þeim sem leiða hlaupahóp
FH. Hópurinn fagnaði eins árs af-
mæli síðastliðinn fimmtudag en auk
þess kusu Framfarir, hollvinafélag
millivegalengda- og langhlaupara,
hópinn hlaupahóp ársins 2010.
„Meginmarkmiðið var að fá fólk til
að koma og hreyfa sig. Viðtökurnar
urðu miklu betri en við væntum og
fljótlega mættu 50-70 manns á
æfingar hjá okkur. Það myndaðist
harður kjarni sem aldrei hefur misst
úr æfingu á þessu fyrsta starfsári.
Við hlaupum í öllum veðrum, enda er
bannað að fella niður æfingu vegna
veðurs.“
Spjallað á hlaupunum
Hópurinn hleypur þrisvar í
viku, á þriðjudögum eru sprettir, á
fimmtudögum er vaxandi hlaup, 6-12
kílómetrar, og á laugardögum er
hlaupið langt og þá er hlaupið ró-
lega. „Við ætlumst til að fólk geti
spjallað saman á meðan það hleypur.
Við leggjum mikla áherslu á félags-
skapinn, að fólk standi ekki alltaf á
öndinni heldur geti notið þess að
kynnast enda geta margir ekki
hugsað sér að missa úr æfingu, þetta
er orðinn lífsstíll hjá þeim. Sumir
höfðu aldrei stundað hlaup áður en
þeir komu í hópinn og gátu kannski
aðeins hlaupið 2-4 kílómetra í janúar
Mikill drifkraftur
Hafnfirðingar geta verið stoltir af því að eiga tvo fjölmennustu hlaupahópa á
landinu. Annar þeirra er hlaupahópur FH sem Steinn Jóhannsson fer fyrir en sá
hópur var valinn hlaupahópur ársins 2010 af Framförum, hollvinafélagi milli-
vegalengda- og langhlaupara. Steinn segir félagslega þáttinn skipta miklu máli.
Garpur Steinn Jóhannsson.
Ferðafélagið Útivist heldur úti góðri
heimasíðu, utivist.is og þar er hægt
að nálgast upplýsingar um allt það
áhugaverða sem félagið býður upp á.
Á síðunni kemur fram að undan-
farin 35 ár hafi Útivist boðið félags-
mönnum sínum og öðrum upp á fjöl-
breyttar ferðir í skemmtilegum
félagsskap. Útivist býður upp á dags-
ferðir, helgarferðir, sumarleyfisferðir
og kvöldferðir með Útivistarræktinni.
Allir ættu að finna eitthvað við sitt
hæfi, allt frá léttum gönguferðum
upp í erfiðar fjallaferðir að sumri og
vetri fyrir vel þjálfað fólk. Einnig er
boðið upp á rútuferðir í Bása og víð-
ar. Á dagskrá jeppadeildarinnar eru
margar mismunandi ferðir, jafnt
sumar sem vetur.
Félagsmenn Útivistar fá allskonar
hlunnindi, borga lægra verð í ferð-
irnar og aðeins 1.600 krónur fyrir
nóttina í skálum útivistar og einnig fá
félagsmenn frí tjaldsvæði við alla
skála félagsins. Þetta gildir einnig á
tjaldsvæðum í Básum.
Á síðunni eru leiðarlýsingar, upp-
lýsingar um skálana, myndasögur,
greinar, fræðsla og fleira. Hvort sem
fólk er vant að stunda útivist eða
ekki er full ástæða til að hvetja fólk
til að drífa sig í ferð með Útivist.
Vefsíðan www.utivist.is
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Hjólaræktin Farið er í dags-hjólaferðir á vegum Útivistar einu sinni í mánuði.
Hjóla-, göngu- og jeppaferðir
Hvort sem fólk er byrjendur í að
hlaupa eða búið að hlaupa í einhvern
tíma er tilvalið að skella sér á hlaupa-
námskeið til að ná meiri hraða og út-
haldi. Hlaup.is heldur námskeið fyrir
hlaupara, byrjendur og lengra komna,
þar sem farið er yfir helstu atriði í
tengslum við hlaupaþjálfun og flest
þau atriði sem huga þarf að í
tengslum við hlaup. Næsta námskeið
hefst 8. febrúar og er það samtals
tvö fyrirlestrakvöld og einn verklegur
seinnipartur. Námskeið í Reykjavík
verða haldin í fyrirlestrarsal á 3. hæð
í húsi ÍSÍ í Laugardalnum.
Nánari upplýsingar á hlaup.is.
Endilega …
… farið á hlaupa-
námskeið
Morgunblaðið/Þorkell
Hlaup Alltaf hægt að bæta sig.
Rúnar Pálmason
runarp@mbl.is
Fyrstu kynni mín af smellu-pedulum voru ekkert sér-staklega ánægjuleg. Ég hafði
verið tregur til að kaupa mér svoleið-
is en látið til leiðast eftir töluverðar
fortölur félaga míns. Rökin voru
einkum þau að með svokölluðum
SPD-smellupedulum og -skóm nýtt-
ist krafturinn sem maður setur í að
stíga hjólið betur. Það væri algjör
misskilningur að skórnir væru bara
fyrir keppnismenn í hjólreiðum.
Nú var ég sem sagt búinn að
setja SPD-smellupedalana á fjalla-
hjólið, kominn í SPD-smelluskóna og
lagður af stað í hjólreiðatúr með
hjólakerru, sem innihélt barnunga
dóttur mína, í eftirdragi. Félagi minn
var einnig með afkvæmi í hjólakerru.
Niður og út – niður og út!!!
SPD-smellupedalar virka þann-
ig að maður smellir hjólaskónum
föstum í pedalana. Fæturnir sitja því
rammfastir á pedulunum, nema mað-
ur ýti hælnum niður og út. Þannig
losnar hællinn eins og ekkert sé.
Niður og út. Þetta er ekkert flókið og
fyrrnefndur félagi minn (sem einu
sinni æfði hjólreiðar) hafði sannfært
mig um að það væri ekkert mál.
Þetta gekk þó hálfbrösulega og ég
þurfti helst að styðja mig við eitt-
hvað, s.s. ljósastaur eða umferðar-
skilti meðan ég jagaði hælunum til
þangað til þeir losnuðu. Mér leist
ekki á blikuna.
Þegar við byrjuðum að hjóla
fann ég þó strax að engu var logið
um kosti smellupedala. Maður nær
meiri krafti út úr hverjum hring því
maður getur ekki bara ýtt á pedalana
heldur líka dregið þá upp, enda er
maður fastur við þá. Þetta er sér-
staklega gott þegar farið er upp
brekkur. Fæturnir skrika heldur
ekkert á pedulunum, allur krafturinn
fer í að knýja hjólið.
Í þessum fyrsta túr hugsaði ég
samt lítið út í kraftfræðilega kosti
pedalanna, ég var aðallega að passa
upp á að vera örugglega búinn að
losa mig úr pedölunum þegar ég
stoppaði. Ég passaði mig á að hægja
ferðina löngu áður en komið var að
gatnamótum, jagaðist á pedulunum
og einhvern veginn losnuðu fæturnir.
Þetta gekk bara vel, alveg þangað til
félagi minn snarstansaði fyrir fram-
an mig til að geta svarað farsímanum
sínum. Hjólakerran sem hann dró
gerði það að verkum að ég komst
ekki fram hjá. Ég negldi niður og í
nokkrar sekúndur hamaðist ég við að
reyna að losa mig. Niður og út sagði
heilinn en fæturnir hlýddu ekki,
reyndu bara að kippa skónum upp úr
festingunum sem er auðvitað al-
gjörlega vonlaust. Allt var til einskis
– hjólið tók að hallast og brátt lá ég á
hliðinni, hálfur undir hjólinu, eins
rammfastur í pedalana og fyrr.
Undrunarsvipur kom á farþegann í
hjólakerrunni.
Á hliðina á gatnamótum
Þetta var bara fyrsta byltan af
mörgum sem ég hlaut á meðan ég
var að venjast pedulunum. Nokkrum
sinnum hef ég dottið á gatnamótum
þegar ég hef gleymt að ég væri í
smellupedulunum og eitt sinn datt ég
þegar ég var að hjóla yfir á sem
þýddi auðvitað að ég rennblotnaði.
Engin meiðsli hafa þó fylgt þessum
byltum og þær hafa síður en svo fælt
mig frá því að nota smellupedala.
Smellupedalar og tilheyrandi
skór kosta auðvitað sitt og fólk þarf
að venjast þessum búnaði. Kostirnir
eru hins vegar yfirgnæfandi. Það er
ekki nóg með að krafturinn aukist,
maður nær einhvern veginn betri
tengslum við hjólið og hefur á því
betri stjórn, sérstaklega á malar-
stígum. Einn kostur er þá ótalinn,
þ.e. að hægt er að kaupa skóhlífar úr
neophreni (sama efni og notað er í
blautbúninga) en þegar þær eru
komnar yfir skóna verður engum
kalt á fótunum.
Miðað við allt þetta er eiginlega
furðulegt hversu fáir af þeim sem
maður sér á hjólreiðastígum borg-
arinnar nota smellupedala. Það er
kominn tími á smellubyltingu!
Kraftar nýtast betur með smellupedulum
en þeir geta líka valdið blautum byltum
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Festing Ýmsar útfærslur eru til af SPD-pedölum. Þessi gerð er með til-
tölulega mikið flatarmál og hægt að nota með venjulegum skóm.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Smella Járntykki sem er fest við
skóinn smellur við pedalann.