Morgunblaðið - 25.02.2011, Síða 24

✝ SigurjónÞórhallsson
stýrimaður
fæddist á Þórs-
höfn á Langa-
nesi 13. febrúar
1940. Hann lést
á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 14. febr-
úar 2011.
Foreldrar hans
voru Aðalbjörg
Þorvaldsdóttir, f. 1914, d.
2003, og Þórhallur Björn
Sigurjónsson, f. 1909, d.
1993. Systkini Sigurjóns
eru: Ívar Þórhallsson, f.
ólfur Guðmundsson, f.
1910, d. 1987. Börn Sig-
urjóns og Helgu eru 1)
Þórhallur Ingi, f. 5.1. 1964,
2) Anna Þórunn, f. 17.10.
1967, maki Friðrik Ingi
Rúnarsson, f. 18.6. 1968.
Þeirra börn eru Karen El-
ísabet, f. 1993, Sigurjón
Gauti, f. 1998, fyrir átti
Friðrik soninn Steinar
Bjarka, f. 1985. 3) Guð-
mundur, f. 19.4. 1969. Börn
Guðmundar eru Arnfríður,
f. 1995, Guðný Rán, f.
2003, og Ægir Bachman, f.
2005. 4) Atli Þór, f. 10.1.
1976, maki Inga Bryndís
Stefánsdóttir, f. 22.9. 1982.
Sonur þeirra er Matthías
Leví, f. 2011.
Útför Sigurjóns fer fram
frá Grindavíkurkirkju í
dag, 25. febrúar 2011, og
hefst athöfnin kl. 14.
1933, d. 2010,
Indíana Sig-
ríður, f. 1936,
Hallbjörg, f.
1939, og
Dagný, f.
1943.
Eftirlifandi
eiginkona Sig-
urjóns er
Helga Þórunn
Ingólfsdóttir
fædd í Vest-
mannaeyjum 30. janúar
1941. Þau giftust 27. sept-
ember 1964. Foreldrar
Helgu voru Jónína Sigrún,
f. 1908, d. 1980, og Ing-
Elsku Sigurjón minn.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt og allt,
Þín
Helga.
Elsku pabbi, ég á erfitt með að
trúa því að þú sért farinn. Þú sem
varst alltaf svo hraustur og jafn-
vel eftir að þú veiktist þá hafði ég
alltaf þá trú að þú sigraðist á
veikindunum eða eins og ein
frænka mín komst svo vel að orði
þegar hún sagði; ég hélt að hann
Sigurjón frændi gæti ekki orðið
veikur. Þú varst lengst af til sjós
og þar varstu góður en við smíð-
arnar varstu bestur, þar áttirðu
heima. Frá því að ég var ungur
drengur og þú komst heim af
sjónum var strax farið út á smíða-
verkstæði hjá afa Þórhalli og
byrjað að smíða og skapa eitt-
hvað handa okkur. Það má t.d.
nefna vörubíla, rugguhesta, báta,
kirkju og svo mætti áfram lengi
telja. Þú varst mikill fjölskyldu-
maður sem alltaf varst til staðar
fyrir okkur öll, eða eins og þú
sagðir svo oft, það kostaði bara
orðið að fá þig til aðstoðar.
Tvisvar um ævina keypti ég
fokheld hús sem þú hjálpaðir mér
að klára og má með sanni segja
að þau hefðu aldrei orðið að veru-
leika nema fyrir þínar gjörðir.
Þegar ég hugsa til baka verður
eftirsjáin mikil og ég vildi óska
þess að ég hefði oftar tekið utan
um þig og sagt þér hversu mikið
mér þætti vænt um þig og virki-
lega þakkað þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig.
Að endingu vil ég þakka
starfsfólki á D-deild heilbrigðis-
stofnunar Suðurnesja fyrir alla
umhyggjuna og kærleikann sem
það sýndi okkur fjölskyldunni.
Guð geymi þig, faðir.
Þórhallur.
Elsku pabbi, það er svo skrýt-
ið að þú sért ekki lengur með
okkur og að þú komir ekki í kaffi
til að spjalla og athuga með okk-
ur. Ég sakna þín svo óendanlega
mikið og það er svo margt sem
mig langar til að segja en þegar
ég las þetta ljóð fannst mér eins
og ég væri að tala til þín.
Mér tregt er um orð til að þakka
þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og
blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri
lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina
stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Minningar um einstakan mann
og pabba munu lifa í hjarta mínu
um alla framtíð.
Takk fyrir allt, elsku pabbi minn,
ég mun ávallt elska þig.
Þín dóttir,
Anna Þórunn.
Það er með miklum söknuði og
trega sem ég kveð þig, minn
elskulegi tengdafaðir. Þú varst
mér svo miklu meira heldur en
það, því á stundum varstu mér
eins og faðir. Þú varst líka svo
einstaklega góður vinur sem allt-
af var hægt að leita til með hvað-
eina sem upp kom. Af mönnum
eins og þér getur mannfólkið
lært, þvílíkur dugnaður og ósér-
hlífni sem einkenndi allt þitt líf.
Það verður að setja í sig hörku,
sagðir þú og hélst til vinnu eða
þeirra verka sem ávallt voru
ekki langt undan, þú varst alltaf
að.
Það verður tómlegt að hafa
þig ekki lengur hjá okkur enda
samverustundirnar margar í
gegnum tíðina, öll jólin, áramótin
þar sem þið nafnar fóruð á kost-
um, páskar og ferðin sem við fór-
um saman til Benidorm árið 2000
svo fátt eitt sé nefnt. Stórfjöl-
skyldunni kom alltaf vel saman
og áttir þú ekki síst þátt í að
skapa það andrúmsloft, þú varst
alltaf kátur og jákvæður.
„Hér verður málað, sama
hvað hver segir,“ sagðir þú þeg-
ar hillti undir að fjölskyldan
hennar Önnu dóttur þinnar gæti
flutt á efri hæðina á Gónhól 9, en
þessi orð bera vitni um dugnað-
inn sem einkenndi þig alla tíð. Að
gefast upp var ekki valkostur í
þínum huga. Fyrstu jólin á Gón-
hóli 9 sem við áttum öll saman
eru greypt í huga okkar. „Þetta
áttum við eftir,“ sagðir þú með
stolti og yfir þig færðist svipur
sem sýndi ákveðnar tilfinningar.
Stundum eru orð óþörf.
Síðustu sex árin bjuggum við
saman á Gónhóli 9 sem þú
byggðir fyrir fjölskyldurnar, þið
Helga á neðri hæðinni og við á
efri. Það var stutt fyrir þig að
koma í kaffisopann.
Bílskúrinn var þitt verkstæði
og þar gastu galdrað fram ótrú-
legustu hluti. Þar heyrðust ham-
arshöggin og í söginni söng,
þetta var partur af þér og varð
partur af okkur öllum hinum.
Undir það síðasta var eins og
hljóðin hyrfu smátt og smátt,
þau heyrðust aðeins í fjarska uns
þau fjöruðu út. Þín bíða verkefni
annars staðar, það vantar alltaf
menn eins og þig.
Ég er þakklátur maður fyrir
að hafa kynnst þér og fengið að
koma inn í fjölskyldu ykkar
Helgu, tengdamóður minnar. Á
heimili ykkar var aldrei verið að
velta sér upp úr því hvað aðrir
voru að gera, aldrei var talað illa
um nokkurn mann heldur miklu
frekar einbeitt sér að því að
finna það jákvæða í öllu. Þetta
eru miklir mannkostir.
Ég geymi í huga mínum og
hjarta allt sem þú hefur gefið
mér og mínum.
Kæri tengdafaðir og vinur, ég
geri mitt allra besta til að halda
utan um fjölskylduna þína og
geri orð þín að mínum: „Ég set í
mig hörku“.
Hafðu þökk fyrir allt og allt og
hvíl í friði.
Þinn tengdasonur,
Friðrik Ingi.
Elsku hjartans afi minn, ég
get ekki byrjað á því að lýsa því
hversu sárt þín verður saknað,
þú varst svo stór partur af fjöl-
skyldu okkar. Ég er svo glöð og
þakklát fyrir allar stundirnar
sem við áttum og þú munt alltaf
lifa í minningu minni sem þessi
jákvæði og hressi maður sem þú
varst.
Það var svo erfitt að horfa upp
á þig svona veikburða og ósjálf-
bjarga því það er algjörlega and-
stæðan við það hvernig þú varst.
Afinn sem ég þekkti vildi alltaf
vera að gera eitthvað og hafa ein-
hver verk fyrir stafni, það þýddi
ekkert að sitja bara og gera ekki
neitt.
Þú varst alltaf svo duglegur og
viljugur að gera hluti með okkur
barnabörnunum og erum við ein-
staklega heppin að hafa átt þig
sem afa. Það er svo skrýtið að
hugsa til þess að ég fái aldrei að
heyra röddina þína aftur, rödd-
ina sem kom manni alltaf í gott
skap. Það var ekki hægt að vera í
vondu skapi í kringum þig, þú
fannst alltaf leið til þess að líta á
björtu hliðarnar og náðir svo
sannarlega að láta okkur hlæja.
Ef ég hefði vitað þegar ég tal-
aði við þig síðast að það yrði í síð-
asta skiptið, hefði ég sagt þér
hversu mikils virði þú varst mér
og hvað mér þótti óskaplega
vænt um þig, elsku afi og vona ég
að þú hafir vitað það. Þú varst al-
veg einstakur og ég er ótrúlega
heppin að hafa fengið að eiga þig
að.
Í gegnum þessa erfiðu tíma
stöndum við fjölskyldan saman
og höldum áfram með lífið eins
og ég veit að þú myndir vilja að
við gerðum. Nú ertu kominn á
betri stað þar sem þér líður vel
og þar geturðu vakað yfir okkur
sem ég veit að þú munt gera. Þú
verður með okkur í anda og
minning þín mun lifa með okkur
öllum að eilífu.
Þín
Karen Elísabet
Friðriksdóttir.
Í dag kveð ég Sigurjón mág
minn. Ég á eftir að sakna óum-
ræðilega mikið samverustunda
okkar í gegnum þau ár sem við
höfum þekkst. Sigurjón kom inn í
líf mitt þegar ég var um 10 ára
gömul, þegar hann fór að gera
hosur sínar grænar fyrir Helgu
systur minni. Það voru oft fjör-
ugir tímar, hann var mikið á sjó á
þessum árum, en þegar í land
kom var mikið um að vera að
hitta vinina og fjölskyldu hans
sem var stór og samheldin. Ég
man að ég öfundaði hann af að
eiga svona stóra fjölskyldu, því
ég átti svo litla þar sem við Helga
vorum bara tvær systurnar. Það
var nú þannig að þau þurftu oft
að vera með mig í eftirdragi, sér-
staklega ef heimsækja átti fjöl-
skyldu hans sem þá bjó í Kópa-
vogi, mér fannst svo spennandi
að koma þangað það var svo mik-
ið líf á því heimili.
Árið 1993 festu þau Sigurjón
og Helga kaup á sumarbústað í
Grímsnesinu. Sigurjón, með sín-
ar smiðshendur, fór fljótlega að
breyta ýmsu og dytta að, á milli
þess sem hann var á sjónum og
gat því ekki verið eins mikið í bú-
staðnum og hann vildi. Nokkrum
árum seinna buðu þau okkur í
kompaní með sér að kaupa helm-
ing og stækka bústaðinn. Eftir
nokkra umhugsun slógum við til.
Í september 1997 voru kaupin
staðfest og munum við aldrei sjá
eftir því, reyndar erum við ósegj-
anlega þakklát þeim fyrir að vilja
hafa okkur með. Þetta er búið að
vera dásamlegur tími. Þarna fóru
þeir að vinna saman, Jói minn og
Sigurjón, og þó þeir séu um
margt mjög ólíkir, vannst þeim
vel saman. Sigurjón dreif áfram
útreikninga og staðsetningar og
dreif smíðina af stað og vildi láta
hlutina ganga. Jói reyndist lið-
tækur handlangari, var að mati
Sigurjóns sjálfkjörinn í fínni frá-
gang og nostur við það sem
þurfti að taka lengri tíma. Þeim
varð vel til vina og reyndust sér-
lega góð blanda handverks-
manna og ber bústaðurinn það
með sér hversu góðir og útsjón-
arsamir smiðir þeir eru. Við
Helga vorum oftast með til að
elda oní þá, og lentum oft á langri
kjaftatörn inni, þá kallaði Sigur-
jón á okkur og spurði hvort við
ætluðum nú ekki að koma okkur
út í góða veðrið. Kvöldin í sumó
með Sigurjóni og Helgu voru
toppurinn, eftir matinn var feng-
ið sér í tána og spjallað um heima
og geima, en Sigurjón var mjög
vel lesinn og hafsjór af fróðleik.
Það var ótrúlegt oft að hlusta á
hann þegar hann komst á flug.
Þetta voru yndislegar stundir
sem ég og Jói eigum eftir að
sakna mikið. Nú geymum vð
þessar minningar í hjörtum okk-
ar og rifjum upp reglulega.
Dætur okkar Jóa, Nína og Sig-
rún eiga eftir að sakna Sigurjóns
mikið enda var hann þeim eins og
sínum eigin börnum, einstaklega
um hyggjusamur og ljúfur.
Ég bið góðan Guð að gefa
Helgu systur minni styrk í sorg
sinni en hún er búin að standa sig
eins og hetja í veikindum Sigur-
jóns og hefur ekki vikið frá hon-
um. Þórhallur, Anna, Friðrik,
Karen, Sigurjón Gauti, Gummi,
Guðný, Ægir, Atli, Inga og Matt-
hías Leví, sem var skírður viku
fyrir andlát afa síns. Megi góður
Guð gefa ykkur styrk í sorg ykk-
ar og missi og að minning Sig-
urjóns verði ljós í lífi ykkar um
alla framtíð.
Alda mágkona.
Það var síðla árs 1973. Við vor-
um á leið til Grindavíkur, ég og
Alda, sem var á leið með mig til
fyrsta fundar við mág sinn, Sig-
urjón, sem var eiginmaður Helgu
stóru systur hennar. Sigurjón
var í landi, það var sunnudagur
og eftirvænting í loftinu. Ég
gleymi aldrei þessum fyrsta
fundi okkar Sigurjóns, sem er vel
greyptur í minningu mína.
Hress, þægilegur og jákvæður.
Fyrstu kynni okkar voru góð og
átakalaus og ég var alveg viss um
að það væri gott að þekkja þenn-
an mann enda urðu fundir okkar
alltaf fagnaðarfundir. Kynni sem
áttu eftir að endast, reyndust
mér góð, en stóðu of stutt. Þrjá-
tíu og sjö ára vinskapur finnst
mér stuttur tími þar sem hann á í
hlut. En þannig leið tíminn þegar
við Sigurjón hittumst, allt of
fljótt. Núna finnst mér þessi tími
hafa verið eins og örskot. Þrátt
fyrir tólf ára aldursmun vorum
við alltaf eins og jafnaldrar og
jafningjar, aldurinn virtist ekki
skipta neinu máli. Þannig um-
gekkst Sigurjón mig og mína.
Sama hvort hann var að tala við
mig, Öldu eða dætur okkar.
Hvort sem um var að ræða börn
eða fulloðna, það voru allir jafnir,
það var eftirtektarvert hversu
létt honum var að halda uppi
samræðum við fólk hvort sem um
var að ræða börn, unglinga eða
fullorðna. Hann hafði frá mörgu
að segja, hann var víðlesinn og
fróður um svo marga hluti, hvort
sem við ræddum um landkönn-
uði, siglingar, stjörnufræði eða
mannfræði. Mikið var gaman að
hlusta á hann, ótrúlegur sagna-
maður á þessum sviðum.
Sigurjón var sjómaður frá því
á unglingsárum. Allt þar til hann
fór í land, sem fyrsti stýrimaður
á Sunnuberginu, hafði hann
dregið á land ótalin þúsund tonn
af fiski. Ekki skrítið þótt honum
hafi fundist lítið til koma veiði-
mennsku minnar með stöngina
að landa einum og einum titti í
einu. Það var enn einn stór
vendipunktur þegar við eignuð-
umst helming í sumarbústað
þeirra Helgu og Sigurjóns, sem
þau höfðu keypt árið 1993. Sum-
arið 1997 voru þau viðskipti inn-
sigluð. Áður en langt um leið
höfðum við nánast endurbyggt
bústaðinn, þannig að lítið var eft-
ir af þeim gamla, annað en minn-
ingin um fjárfestingu sem við
byggðum ofan á og breyttum. Og
þar kom til áræði, kjarkur og út-
sjónarsemi Sigurjóns, þótt hann
bætti stundum við að þau Helga
hefðu aldrei lagt í þetta án mín
og Öldu. Þannig var hann, lítillát-
ur og gaf okkur alltaf stóran hlut
í því sem hann var að gera. Okk-
ur kom vel saman og byggingin
gekk vel, sama hvað á dundi.
Vandamál voru verkefni til að
leysa. Það er þó fullmikið sagt að
við hefðum alltaf verið sammála.
Báðir með skap og skoðanir á
flestum hlutum. Ef upp kom
álitamál var aðeins stoppað við
og Sigurjón sagði: „Er ekki
ennþá til á könnunni, Jói minn?“
Það voru góðar stundir sem við
áttum saman í sveitinni og ég á
eftir að sakna þeirra mikið. Það
var aldrei lognmolla eða leiðin-
legt þar sem Sigurjón var.
Ég kveð kæran vin og góðan
félaga. Helgu mágkonu minni,
börnum, tengdabörnum og
barnabörnum votta ég mína
dýpstu samúð og bið þeim Guðs
blessunar í söknuði sínum.
Jóhann.
Dáinn, horfinn að eilífu, það er
svo sárt að trúa því að þú sért
farinn elsku, hjartans, hjartans
frændi og vinur. Það var síðasta
sumar sem þú greindist með al-
varlegan sjúkdóm, krabbamein,
æxli bæði í höfði og í lunga, og
þar með hófst mikil og ströng
lyfjameðferð. Við héldum öll í
vonina og báðum um kraftaverk.
Við sem kvöddum Ívar bróður
þinn frá Grindavíkurkirkju hefð-
um ekki trúað því að rétt rúmu
ári síðar værum við að kveðja þig
hinstu kveðju frá sömu kirkju.
Þú varst sannarlega mikill öð-
lingur, ljúfur, góður og sam-
kvæmur sjálfum þér, alltaf léttur
í lund og naust þess innilega að
vera með fjölskyldunni og góðum
vinum enda vinamargur maður.
Þú dáðist að stórfjölskyldunni og
öllum ættboganum. Ég er svo
þakklát fyrir yndislega kvöld-
stund sem ég átti með ykkur
Helgu heima á Gónhól í október
síðastliðnum, þá varst þú svo
ákveðinn í að láta þér batna og að
við færum saman til Kanarí í
febrúar og værum þar á afmæl-
unum okkar, en kæri vinur, leiðin
þín varð önnur. Þú pabbi þinn og
Ívar bróðir þinn voruð alla tíð
mjög samrýndir, nánast eins og
einn maður og höfum við sterkan
grun um að þeir séu að plana
eitthvað á æðri stöðum og beðið
sé eftir þér. Þið voruð alltaf með
eitthvað í bígerð, ferðalög, smíð-
ar og eitt og annað. Þið áttuð
ykkur drauma saman. Þetta er
búinn að vera erfiður og sár tími
fyrir Helgu þína og börnin, þau
hafa verið eins og klettur við hlið
þína, haldið fast utan um þig og
passað að þér liði eins vel og
hægt var. Þú sagðir að Helga
væri hjúkkan þín og þú vildir
bara hana. Þú skilur eftir þig
ómetanlegan fjársjóð, börnin þín
fjögur og barnabörnin sex sem
sakna yndislega góða afa síns,
það verður sár söknuður hjá
Karen og Sigurjóni sem alltaf
hafa haft Helgu ömmu og Sig-
urjón afa innan seilingar. Við
þökkum fyrir að þú fékkst tíma
til að upplifa Mattías Leví sem
fæddist í desember, þú varst svo
glaður þegar Atli varð pabbi.
Elsku hjartans frændi og vinur,
við þökkum þér af heilum hug
fyrir frábærar stundir og allan
þinn kærleik í gegnum tíðina.
Upp úr stendur Kanarí-ferðin
okkar saman fyrir tveimur árum.
Við heyrum hreinlega ykkur
bræðurna syngja sönginn ykkar
Sigurjón
Þórhallsson
HINSTA KVEÐJA
Ljóð til afa,
Elsku afi minn
þú varst alltaf eitthvað að
gera
ég var alltaf nafni þinn
í hjarta mínu þú munt alltaf
vera.
(Sigurjón Gauti.)
Þinn nafni,
Sigurjón Gauti
Friðriksson.
24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2011
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á
forsíðu mbl.is og viðeigandi efnis-
liður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt
að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar