Morgunblaðið - 17.05.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. MAÍ 2011
✝ Sigurður GísliBjarnason gull-
smiður fæddist í
Reykjavík 2. febr-
úar 1930. Hann lést
6. maí sl.
Faðir hans var
Bjarni Einarsson
gullsmiður, f. 9.
maí 1892, d. 6. júlí
1943, og móðir
hans Ragnhildur
Jónsdóttir hús-
freyja, f. 12. september 1891, d.
24. ágúst 1972. Sigurður átti sex
bræður sem allir eru fallnir frá
og var hann yngstur þeirra:
Sverrir, f. 2. okt. 1916, d. 11. júlí
1976. Guðbrandur, f. 8. sept.
1917, d. 18. okt. 1969. Haraldur,
f. 29. okt. 1918, d. 16. júní 1974.
Guðjón Steinar, f.
14. nóv. 1921, d. 29.
jan. 2010. Baldur, f.
2. júlí 1923, d. 7.
júní 1998. Bjarni
Þorgeir, f. 15. nóv.
1924, d. 11. apr.
1995.
Sigurður var
kvæntur Hjördísi
Karlsdóttur ljós-
móður, f. 13. júní
1935, d. 10. janúar
2009. Börn Sigurðar og Hjördís-
ar eru Sigrún, Steinar og Ragn-
hildur. Fyrir átti Hjördís dæt-
urnar Guðrúnu Hjálmarsdóttur
og Steinunni Þorsteinsdóttur.
Sigurður verður jarðsettur í
dag, 17. maí 2011, kl. 13 í Bú-
staðakirkju.
Þær eru margar og góðar
minningarnar sem renna gegn-
um hugann þegar að kveðju-
stundinni kemur. Þær fyrstu
þegar við bjuggum í Ásgarð-
inum og gengum í góða veðrinu
eftir hitaveitustokknum alla
leið niður í Nauthólsvík. Þær
voru margar daglangar ferð-
irnar sem við fórum með nesti
og nutum veðursins á sumrin,
við fjölskyldan saman.
Pabbi var alltaf duglegur að
fara með okkur systkinin á
skíði á veturna og á meðan við
renndum okkur í brekkunum
gekk pabbi þolinmóður um
svæðið og beið þess að við
fengjum nóg þann daginn.
Gjafmildi og umhyggja fyrir
mönnum, dýrum og náttúru
eru kostir sem lýstu honum
vel. Ég man að pabbi var mjög
duglegur að hrósa mér og
treysti mér fyrir ótrúlegustu
hlutum sem gerði það að verk-
um að ég fékk oft ofurtrú á
sjálfri mér og lét ekkert stöðva
mig í því sem mig langaði að
gera. Hræðslan við að takast á
við hluti, hvort sem það var að
skipta um dekk á bíl eða beita
ánamaðki til veiða, hvarf þegar
pabbi fékk mér traustið í hend-
ur. Pabbi var mjög barngóður
og ljómaði góðum þokka og
hafði þægilega nærveru.
Í seinni tíð ferðuðumst við
fjölskyldan með pabba og
mömmu til útlanda. Fórum til
Parísar, tvisvar til Kanaríeyja
og svo til Mallorka. Pabba
fannst þetta yndilegur tími,
gott að sleikja sólina, ganga
um og skoða og borða góðan
mat. Í menningarborginni Par-
ís fannst honum gaman að
skoða sögufræga staði, líta
berum augum allt sem hann
hafði svo oft lesið um í bókum
sínum. Ég er svo fegin að hann
lét verða af því að koma með
okkur í þessa ferð sem heppn-
aðist svo yndislega vel. Að sjá
hann ganga um með greipar
spenntar fyrir aftan bak, með
mömmu sér við hlið og njóta
lífsins, var yndisleg sjón.
Pabbi var alltaf heilsu-
hraustur í gegnum tíðina og
varð varla misdægurt um æv-
ina. Það var þó árið 2008 að
hann greindist með Alzheim-
ers-sjúkdóminn og eftir andlát
mömmu í janúar 2009 hrakaði
honum hratt. Kannski var það
áfallið að missa skyndilega lífs-
förunaut sinn til 47 ára sem
gerði það að verkum að heils-
unni hrakaði svo fljótt sem
raun bar vitni. Hann kvartaði
aldrei og fór hljóður og fullur
æðruleysis gegnum veikindin,
alltaf svo þægilegur og góður í
umgengni.
Nú hafa þau sameinast á ný,
pabbi og mamma og ég veit að
það hafa verið miklir fagnaðar-
fundir.
Elsku pabbi minn, þakka þér
fyrir allar samverustundirnar
sem lifa með okkur í minning-
unni um ókomna tíð. Þakka þér
fyrir að vera alltaf góður við
afabörnin og gefa þeim tíma
þinn og umhyggju.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Hvíl í friði.
Þín
Ragnhildur, Smári,
Sigurður Sveinn, Lilja
Dís og Brynja Lind.
Elsku pabbi minn, nú loksins
ertu kominn til mömmu sem þú
saknaðir svo sárt. Maður sá
það þegar mamma dó, þá
varðst þú svo miklu veikari og
þér hrakaði mjög fljótt. Við
sem eftir sitjum yljum okkur
við góðar og fallegar minning-
ar um ykkur mömmu.
Pabbi var mikið snyrtimenni
og alltaf flottur í tauinu. Hann
var gullsmiður og mikil lista-
maður í því fagi, bæði í hönnun
og með margar flottar hug-
myndir.
Það var alltaf gaman að fara
með ykkur mömmu á Kirkju-
bæjarklaustur, þú elskaðir
þann stað, og mjög gaman að
fara með ykkur í ferðalög og
njóta samvista í sumarbústöð-
um og á hótelum um landið.
Þegar ég var ung eignaðist ég
Hjördísi Gullu og er ómetanleg
hjálpin og hvað þið gerðuð allt
fyrir hana sem þið gátuð, ég
hefði ekki komist af án ykkar
hjálpar. Páll Steinar og Sigrún
Ása eiga líka fallegar minn-
ingar um ykkur.
Í þínum veikindum kvartaðir
þú aldrei. Þú máttir það samt
alveg en hefur greinilega
ákveðið að gera það ekki og ég
virði það við þig og tek það til
fyrirmyndar. Þú áttir líka gott
samband við Ása minn alla tíð.
Þú varst einstaklega barn-
góður og sóttu börn og dýr til
þín þar sem þú varst með hlýja
og góða nærveru. Ég kveð þig
með miklum söknuði.
Þín dóttir,
Sigrún.
Elsku pabbi minn.
Það er skrýtið að sitja hér
og skrifa minningargrein um
þig þegar svo stutt er síðan
mamma fór. Það rifjast upp
margar minningar þegar ég sit
hér með mynd af ykkur báðum
og hugsa til baka. Allar ferð-
irnar austur að Klaustri þar
sem við gistum í gömu rafstöð-
inni og stundum við systkinin
hjá henni Gunnu frænku. Svo
ekki sé minnst á hann Villa og
hans börn sem okkur þótti svo
gaman að hitta.
Það sem þú hafðir gaman af
því að sýna okkur allt sem þú
þekktir svo vel, að skreppa upp
að Systravatni og renna fyrir
fisk. Stundum fórum við í
Stjórn, þar varst þú sko í ess-
inu þínu eins og fagmaður og
komst ávallt með stóra urriða.
Ferðamennska var í miklu
uppáhaldi hjá þér og kominn
spenningur í þig löngu fyrir
brottför, búinn að fá þér nýja
strigaskó og ljósar buxur, al-
veg tilbúinn.
Þolinmæði þín var einstök,
þegar við systkinin fórum að
stunda skíði og þú vildir keyra
okkur og ekki nóg með það
heldur beiðst þú í bílnum allan
daginn á meðan við skíðuðum.
Alltaf var gaman að koma á
verkstæðið til þín, stöðugur er-
ill og þarna söfnuðust saman
margir góðir menn.
Húmor þinn og ykkar
Bjarna bróður þíns var og er
ógleymanlegur og þurftu menn
oft langan tíma til að átta sig á
bröndurunum.
Snyrtimennska þín og fag-
mennska í starfi var alls staðar
rómuð.
Það var gaman að hitta ykk-
ur mömmu í bænum um helg-
ar, alltaf uppábúin og okkur
öllum til sóma, kíkja í Kola-
portið og á listasýningar og
síðan í kaffi hjá ykkur í lok
dags. Þetta var toppurinn á til-
verunni.
Þessi ár síðan mamma fór
kom fljótlega í ljós hvað þið
voruð samrýnd, það dró veru-
lega af þér síðustu misserin og
þegar yfir lauk hefur mamma
tekið vel á móti þér og verið
þakklát fyrir að fá þig aftur til
sín.
Nú ert þú farinn, pabbi minn,
við kveðjum þig með trega.
Við ávallt munum minnast þín
með gleði ævinlega.
Þinn sonur,
Steinar.
Nú er komið að kveðjustund
hjá okkur, elsku Siggi minn.
Þú varst ekki bara tengda-
pabbi minn, við vorum vinir.
Það er mér svo mikils virði,
fyrir það er ég þakklát.
Þú varst hlýr og góður mað-
ur með góða nærveru, enda
löðuðust allir að þér, sama á
hvaða aldri þeir voru.
Núna sit ég í eldhúsinu mínu
með kertaljós og mynd af ykk-
ur Hjördísi í einni af utan-
landsferðunum ykkar. Dásam-
legt að vita af ykkur saman
núna og það hjálpar mér mikið
að hugsa til þess.
Það verður skrýtið að koma
suður næst því að það fyrsta
sem ég gerði var að koma í
heimsókn til þín á Skjól. Það
sem við gátum hlegið saman, af
því að humor þinn var mikill og
var þitt aðalsmerki alla tíð.
Manstu þegar við sátum í
herberginu þínu og ég var að
leita að öðrum inniskónum þín-
um. Og þegar ég var búin að
leita heillengi og spurði þig
hvar hinn skórinn væri eigin-
lega, þá leist þú á mig alvar-
legur og sagðir: ég seldi hann,
síðan grétum við úr hlátri.
Allir bíltúrarnir okkar um
Vesturbæinn og út á Gróttu.
Kíktum í Kringluna og Europr-
is að skoða allt sem þar var til
og kaffi í Hrísateig á eftir.
80 ára afmælið þitt með vin-
um þínum. Allt eru þetta ynd-
islegar minningar, þú þeirra þó
allra best.
Þú okkur gafst svo ótal margt
sem ekki fæst með orðum sagt
en býr í okkar hjarta.
Við kveðjum núna kæran vin
sem kunni að gleðja okkur hin
og kom með brosið bjarta.
(P.Ótt.)
Þín tengdadóttir,
Ragnhildur.
Það er alveg furðulegt hvað
lífið gefur og tekur, en engu að
síður tekur það ekki frá manni
minningarnar.
Nú þegar þú ert farinn fara
margar hugsanir af stað og fer
að rifjast upp fyrir manni
hversu yndisleg manneskja þú
varst, alltaf svo ótrúlega hress.
Þú bjargaðir deginum fyrir
mann í hvert skipti sem maður
hitti þig.
Alltaf var það jafn gott að
koma til ykkar ömmu og gista
þegar ég var lítill. Vakna við
þvílíkar kræsingar á morgun-
verðarborðinu. En það er eitt
sem ég mun aldrei gleyma,
þegar við horfðum á sjónvarpið
saman, lastu alltaf fyrir mig
textann, hvort sem það var
Morgunblaðið eða einhver
þáttur í sjónvarpinu.
Ég mun alltaf elska þig. Þitt
barnabarn. Bless, Siggi.
Sverrir Fossberg
Steinarsson.
Mjök erumk tregt tungu at
hræra.
Þessi voru upphafsorð Egils
Skallagrímssonar í Sonartor-
reki er hann kvaddi Böðvar son
sinn forðum. Mér er líkt farið
og honum nú þegar horft er á
eftir einum af síðustu tengilið-
um okkar við kynslóðina sem
gekk á undan okkur, sem nú
teljumst vera á miðjum aldri.
Sigurður Gísli Bjarnason gull-
smiður, sem andaðist föstudag-
inn 6. maí sl., var föðurbróðir
minn, sá yngsti af sjö sonum
sæmdarhjónanna Ragnhildar
Jónsdóttur og Bjarna Einars-
sonar.
Siggi frændi eins og hann
var alltaf kallaður var heima-
gangur og aufúsugestur á
heimili okkar í gamla daga,
fyrst á Bergstaðastræti, seinna
í Auðbrekkunni og síðast í
Vallhólma. Tengsl hans og föð-
ur míns heitins Bjarna Þor-
geirs Bjarnasonar hefðu ekki
geta verið sterkari og nánari
þótt þeir hefðu verið eineggja
síamstvíburar slíkt var
bræðraþelið. Þeir létu sér það
ekki nægja að vera samvistum
við vinnu alla daga, heldur
slógu þeir á léttari strengi
saman um helgar. Mér eru
minnisstæðir veiðitúrar með
pabba og Sigga frænda sem
farnir voru austur á Kirkju-
bæjarklaustur, á Snæfellsnesið
og víðar.
Skipti þá veiðin ekki alltaf
höfuðmáli og í einum slíkum
túr minnir mig að við höfum
ekki einu sinni fundið vatnið
sem átti að veiða í en það
skipti minnstu máli. Alltaf var
kátínan og lífsgleðin í fyrsta
sæti. Það var líka alltaf
skemmtilegt að heimsækja þá
karlana á gullsmíðaverkstæðið
hérna í þá gömlu góðu daga og
margt brölluðu þeir saman
pabbi, Siggi frændi, Tóti,
Nonni bróðir og Grímur
Sveins, að ógleymdum Gísla
Lofts.
Síðustu æviárin voru Sigga
frænda erfið vegna mikilla
veikinda sem hrjáðu hann.
Hann átti eftir sem áður góða
og skemmtilega ævi sem marg-
ur maðurinn gæti öfundað
hann af. Siggi átti yndislega
fjölskyldu. Stoð hans og stytta,
eiginkona hans Hjördís Karls-
dóttir, sem andaðist 10. janúar
2009, bíður hans eflaust við
Gullna hliðið og tekur á móti
honum. Börnunum, mökum
þeirra, og barnabörnum vott-
um við hjónin samúð okkar.
Vertu sæll, Siggi frændi.
Megir þú finna fegurð lífsins
og materialið hinum megin.
Þinn frændi,
Lárus Bjarnason.
Sigurður kom til föður míns
Jóns Dalmannssonar 1947 til
að gerast lærlingur í gullsmíði.
Þá var verkstæðið í kjallara í
bráðabirgðahúsnæði á Grettis-
götu 2. Nokkru seinna flutti
það í nýtt húsnæði á Grett-
isgötu 6. 1949 gerðist ég lær-
lingur á verkstæðinu og hófust
þá kynni okkar Sigga.
Hann var mjög ljúfur og
skemmtilegur í umgengni og
líkaði öllum vel við hann.
Faðir minn var strax mjög
ánægður með hann, því hann
var fljótur að læra og reyndist
bæði velvirkur og vandvirkur.
Á verkstæðinu var alltaf opið
útvarp, þann tíma, sem eitt-
hvað var á að hlusta, þá var
ekki útvarpað allan sólarhring-
inn. Þetta var það sem í dag er
kallað „gamla gufan“ og þar
voru sagðar sögur og sungin
ættjarðarlög og var alltaf tekið
undir og sungið með á verk-
stæðinu.
Siggi hafði mjög gaman af
söng og kunni mikið af lögum.
Svo fluttum við á Skóla-
vörðustíg 21a í hús Fatabúð-
arinnar og þar var Siggi áfram
hjá okkur. Seinna kom svo
Bjarni bróðir hans, sem líka
var gullsmiður. Bjarni fór að
námi loknu austur á Höfn í
Hornafirði og var þar í nokkur
ár.
Svo flutti hann með fjöl-
skylduna til Reykjavíkur og
vann um tíma hjá okkur eða
þangað til Þórarinn Gunnars-
son gullsmiður kom að máli við
hann og vildi fá hann í sam-
starf.
Svo vildu þeir fá Sigga til sín
og eftir það var hann í sam-
starfi með þeim og seinna með
Nonna frænda eða Jóni Hall-
dóri, sem var sonur Bjarna og
lærði gullsmíði hjá þeim. Svo
kom Siggi aftur á verkstæðið
til mín á Frakkastíg 10 og vann
hér á meðan heilsan leyfði.
Siggi var góður skíðamaður
og fór stundum með okkur
þegar við fórum á skíðum suð-
ur í Fossvog, þar sem fjöl-
skyldan átti sumarbústað og
þar var ágætt að fara í skíða-
göngu, en þar voru nú engar
brekkur til að renna sér í.
Hann hafði mjög gaman af
ferðalögum og fór oft austur að
Kirkjubæjarklaustri, þar sem
hann hafði verið í sveit. Þar fór
hann líka oft í veiði og þótti nú
gott að geta rennt fyrir sjóbirt-
ing.
Þeir bræður voru báðir fé-
lagar í Félagi íslenskra gull-
smiða og er þeirra nú saknað
af félagsmönnum, sem og Þór-
arins Gunnarssonar.
Við vottum börnum hans og
öðrum nákomnum innilega
samúð. Góður maður er geng-
inn.
Dóra Jónsdóttir,
gullsmiður.
Sigurður Gísli
Bjarnason
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
AÐALHEIÐUR JÓNA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Gulaþingi 9,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir laugar-
daginn 14. maí.
Anna Júlíana Sveinsdóttir, Rafn A. Sigurðsson,
Einar Sveinsson,
Margrét Heinreksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra
INGIBJÖRG SIGVALDADÓTTIR
frá Svanshól,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Hólmavík
sunnudaginn 15. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurrós Gunnarsdóttir,
Ingimundur Ingimundarson, Ragnheiður E. Jónsdóttir,
Pétur Ingimundarson, Margrét Ingadóttir,
Svanur Ingimundarson, Anna Inga Grímsdóttir,
Ólafur Ingimundarson, Hallfríður Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR ÁRMANN ODDSSON
frá Flateyri,
lést á Dvalarheimili aldraðra í Bolungarvík
miðvikudaginn 11. maí.
Jarðarförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 21. maí kl. 14.00.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og langafabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn og faðir,
JENS JÓHANNESSON
húsasmiður,
Löngulínu 7,
Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
aðfaranótt mánudagsins 16. maí.
Guðrún María Harðardóttir,
Jóhannes, Viktoría og Jenni.