Morgunblaðið - 17.05.2011, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. MAÍ 2011
✝ Nanna IdaKaaber fæddist
í Reykjavík 21. maí
1918. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli 5. maí
2011.
Foreldrar
Nönnu voru Ludvig
Emil Kaaber frá
Danmörku, f. 1878,
d. 1941 og kona
hans Astrid Bert-
ine, f. Thomsen 1884, d. 1928.
Alsystkini Nönnu voru Gunnar
Georg, f. 1908, d. 1949, Axel Jó-
hannes, f. 1909, d. 1999, Sveinn
Kjartan, f. 1909, d. 1990, Knud
Albert, f. 1914, d. 1915, Eva
Ásta, f. 1916, d. 1933, Ragnar
Eiríkur, f. 1919, d. 1958, Elín
Margrét, f. 1922, Knud Albert, f.
1922, d. 1989. Samfeðra systkin
Nönnu voru Edda Kristín, f.
1931, Astrid Sigrún, f. 1932,
Edwin Mikael, f. 1935 og Eggert
Matthías, f. 1939, d. 1945.
ur Ástríðar var Kristinn G.
Andrésson f. 1965.
Kornung dvaldi Nanna með
foreldrum sínum á Borgund-
arhólmi um skeið. Hún ólst svo
upp á Hverfisgötu 28 og lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skóla Reykjavíkur. Nanna starf-
aði við skrifstofustörf um tíma,
en lærði svo garðyrkju í Fagra-
hvammi í Hveragerði. Hún nam
garðyrkju- og blómaskreyt-
ingar í Árósum og kom heim
með síðustu ferð Gullfoss fyrir
stríð 1939. Nanna stofnaði
blómabúðina Garð við Garða-
stræti ásamt með Stefáni Árna-
syni. Árið 1959 hóf hún að vinna
hjá danska sendiráðinu og starf-
aði þar í 30 ár, fram til ársins
1988 þegar hún stóð á sjötugu.
Nanna var einn af stofnendum
ferðafélagsins Útivistar, sat í
kjarna þess frá upphafi og var
heiðursfélagi. Hún var far-
arstjóri í áratugi og fór í sína
síðustu ferð sem slíkur árið
2005, þá 87 ára.
Útför Nönnu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 17.
maí 2011, kl. 15.
Nanna giftist
22.9. 1945 Bjarna
Árnasyni, f. 1918,
d. 2004, þau skildu.
Foreldrar hans
voru Árni S.
Bjarnason, f. 1879,
d. 1969 og kona
hans Björg Stef-
ánsdóttir, f. 1880,
d. 1968. Börn
Nönnu og Bjarna
eru: 1) Árni Emil, f.
1948, var kvæntur Ernu Björns-
dóttur, f. 1951 og eiga þau son-
inn Björn Ólaf, f. 1972, dóttir
hans er Erna María, f. 1995.
Seinni kona Árna er Katrín
Hulda, f. 1959. Þeirra börn eru:
a) Júlíus, f. 1984, sonur hans er
Emil Arthúr, f. 2009, og Nanna,
f. 1987. 2) Ástríður Björg, f.
1955, var gift Jóni Grímkeli
Pálssyni, f. 1955, þau eiga syn-
ina Hörð Bjarna, f. 1977, sonur
hans er Flóki Hrafn, f. 2002 og
Hauk Emil, f. 1983. Seinni mað-
Upphaf kynna okkar Nönnu
föðursystur minnar mun hafa
verið það að hún bar mig ný-
fædda upp stigann inn á heimili
foreldra minna. Sennilega urðu
þá til þær hlýju tilfinningar sem
við bárum æ síðan hvor til ann-
arrar. Nanna frænka bjó yfir
krafti og ósérhlífni sem gerði
það að verkum að mér kom hún
alltaf fyrir sjónir sem einstak-
lega jákvæð og lífsglöð frænka
og fyrirmynd sem ég gjarna
vildi líkjast.
Hún lærði garðyrkju og
blómaskreytingar bæði hér
heima og í Kaupmannahöfn og
átti um tíma hlut í blómabúð í
Reykjavík, en seldi þegar hún
giftist og gerðist húsmóðir eins
og hæfa þótti á þeim tíma. Alla
tíð mundi hún þó árin sín í
Kaupmannahöfn og sagði af
þeim margar sögur. Starfsævi
sína utan heimilis átti Nanna
hins vegar í danska sendiráðinu
við Hverfisgötu, beint á móti
húsinu sem foreldrar hennar
höfðu búið í. Frístundum varði
hún í óbyggðum hvenær sem
hún gat því við komið. Hún var
einstakur náttúruunnandi og
þekkti Ísland eins og lófann á
sér. Varla er hægt að hugsa sér
skemmtilegri og fróðari leið-
sögumann en þessa glaðlyndu
konu sem kunni skil á hverju
fjalli, þekkti blóm og fugla, fór
með þjóðsögur og sagði frá ábú-
endum þessa heims og annars í
hverjum hól. Þessa nutu margir
samferðamenn bæði í óformleg-
um ferðum og þar sem hún ferð-
aðist með Ferðafélaginu eða
Útivist.
Fyrst og fremst ber mér þó
að þakka Nönnu frænku minni –
faster Nanna – eins og ég kallaði
hana oft, hvernig hún treysti
fjölskylduböndin í hinni aðfluttu
fjölskyldu okkar og var óþreyt-
andi að segja sögur um ætt okk-
ar og uppruna, sögur um pró-
kúristann frá Kaupmannahöfn
og kaupmannsdótturina frá
Færeyjum sem settust að á Ís-
landi árið 1905 og eignuðust
börnin átta. Sögurnar studdi
hún myndum og bréfum sem
geymd voru í sérstökum kistli
sem móðir hennar hafði átt.
Nanna safnaði saman, raðaði og
varðveitti og bjó til myndabæk-
ur um forfeður sína, foreldra,
systkini og fjölskyldur þeirra.
Þess vegna liggur við að ég muni
Nönnu sjálfa á unglingsaldri,
rauðhærðu og freknóttu Kaab-
erstelpuna, og leikina sem leikn-
ir voru í drullupollunum á
Hverfisgötunni á millistríðsár-
unum. Þess vegna finnst mér
sem ég þekki húsaskipan og
heimilishætti á heimili afa míns
og ömmu sem látin voru löngu
áður en ég fæddist. Hjá Nönnu
las ég líka bréfin sem afi minn
og amma skrifuðu hvort öðru á
fyrri hluta 20. aldarinnar og
kynntist daglegu amstri þeirra,
gleði og sorgum.
Afi minn, faðir Nönnu, hafði
þann sið að yrkja börnum sínum
kvæði þegar þau fermdust. Í
fermingarljóði Nönnu lýsir hann
glaðlegu, hressilegu dóttur sinni
og biður þess að líf hennar verði
til gleði fyrir hana sjálfa og sam-
ferðamenn hennar. Lífið hennar
Nönnu frænku var ekki eilífur
dans á rósum en fáum hef ég
kynnst sem hafa tekist á við til-
veruna með jafn jákvæðu hug-
arfari.
Nú er hún faster Nanna mín
látin í hárri elli og með henni
horfinn einn meginþráðurinn í
uppistöðu vefjarins sem mynd-
aði nánustu fjölskyldu mína og
dætra minna. Við geymum og
metum minninguna um þessa
tryggu og skemmtilegu frænku
okkar. Hvíli hún í friði.
Svanhildur Kaaber.
Nanna Kaaber er látin. Ein-
stök kona er horfin á braut og
hennar er saknað vegna þeirra
mannkosta sem hún bjó yfir.
Leiðir okkar lágu saman í
Ferðafélaginu Útivist fyrir um
tuttugu árum. Þá var hún liðlega
sjötug en samt ern, spræk og
virk í fararstjórn fyrir félagið.
Hún bar aldurinn svo vel að
undrum sætti. Ég hélt að hún
væri miklu yngri en hún í raun-
inni var enda gekk hún í öll verk
og gaf sér yngra fólki ekkert eft-
ir. Síðar hef ég oft velt ellinni
fyrir mér og komist að því að
hún er ekki síst spurning um
hugarástand. Nanna var prýði-
leg sönnun þess. Hún var virk,
minnug, fróð en samt svo lítillát,
allt að því hlédræg, hún bar af
öllum, hinn spaki öldungur og
besti kennarinn.
Nanna Kaaber var lágvaxin
og grönn. Hún var engu að síður
nokkuð valdsmannsleg þegar
hún tók til máls og ósjálfrátt
lögðu þeir við hlustir sem nærri
stóðu. Hún bauð af sér mikinn
og góðan þokka, hafði næma frá-
sagnargáfu og ágætt skopskyn.
Hún var einn af frumkvöðlum
Útivistar. Átti þátt í að stofna
félagið, sat í kjarna, ýmsum
nefndum og skipaði sér í for-
ystusveit. Gott var að eiga hana
að og sækja ráð í smiðju hennar.
Fyrir ekki svo löngu hringdi
hún í mig og vildi færa mér eða
öllu heldur Útivist gjöf. Hún
færði mér hamar … það kom
mér á verulega á óvart. Hann er
lítill og auðsjáanlega gamall, ber
þess merki að hann hafi verið
mikið notaður, marinn og snúinn
og svo agnarsmár. Hamarinn
hafði hún tekið með sér um helg-
ar og notað á þeim árum er Út-
vist byggði skálana í Básum á
Goðalandi. Þessi hamar segir
sína sögu og nú hefur hann verið
festur upp á vegg á skrifstofu
Útvistar og þar er hann hvatn-
ing til að leggja okkur fram,
gera það besta sem við getum.
Ég sé Nönnu ljóslifandi fyrir
mér, netta og fágaða heimskonu,
með hamarinn á lofti í smíða-
vinnu í Básum. Hún var góð fyr-
irmynd.
Ferðafélagið Útivist var
Nönnu mikils virði. Hún tók mér
vel þegar ég kom inn í stjórn fé-
lagsins, samt þekkti hún mig
ekki neitt. Af yfirvegun og hóg-
værð leiðbeindi hún mér þegar
ég ruddist áfram og taldi mig
vinna félaginu vel. Þegar henni
þótti um of tók hún mig á eintal
og þannig kom hún áleiðis hug-
myndum og leiðbeiningum á
hógværan hátt, særði engan og
allir undu glaðir við málalok.
Ég á Nönnu mikið að þakka
og sendi aðstandendum hennar
samúð mína.
Árni Jóhannsson,
fv. formaður Útivistar.
Nanna Kaaber hefur nú lagt
upp í sína síðustu ferð, á vit
hinna eilífu öræfa og ef að líkum
lætur þá hefur hún undirbúið sig
vel, eins og hún jafnan gerði er
hún fór sem fararstjóri fyrir
ferðafélagið Útivist. Þessi
trausta skelegga kona hóf að
ferðast á fjöll á síðari hluta ævi
sinnar og átti þar margar ham-
ingjustundir í hópi góðra vina.
Ekki leið á löngu þar til hún var
beðin um að taka að sér farar-
stjórn og það fór henni einstak-
lega vel úr hendi. Nanna var
mjög skýrmælt, talaði fallega ís-
lensku og var óvenju fróð um
landið okkar, sem hún unni svo
mjög og hún hélt áfram að afla
sér þekkingar þar til komið var
á leiðarenda. – Á ferðum sínum
tók hún mikið af myndum, sem
hver og ein er listaverk í sjálfri
sér og þessar myndir prýddu
svo jólakortin sem hún sendi til
vina sinna. Á kortin skrifaði hún
síðan góðar kveðjur með sinni
læsilegu rithönd. – Þegar litið er
yfir farinn veg, koma margar
fallegar myndir upp í hugann,
hvort heldur sem hugsað er til
vinnuferða eða annarra ferða og
í minningunni bregður hvergi
skugga á samfylgd Nönnu
Kaaber. Þakklæti og virðing er
efst í huga samferðamanna sem
senda fjölskyldu hennar samúð-
arkveðjur og óska henni góðrar
ferðar. – „ På gensyn, Nanna.“
Ég vil með þér ganga á vor-
björtum degi.
Ég vil með þér ganga um sumars-
ins vegi.
Ég vil með þér ganga er haust-
regnið fellur.
Ég vil með þér ganga í vetrarins
snjó.
Ég vil með þér ganga á vor-
björtum heiðum.
Ég vil með þér ganga á ókunnum
leiðum.
Ég vil með þér ganga á fjallanna
tinda.
Ég vil með þér ganga um fjör-
unnar sand.
En síðust er gangan er göngum
við ein,
þá gleymast og hverfa öll veraldar
mein.
Allar syndirnar vegnar og síðan
burtþvegnar
og sálin að lokum er saklaus og
hrein.
Við öll munum hittast að endingu
þar.
Við eilífðargátunni fáum við svar.
Á kvöldin þá saman, við söngv-
anna gaman,
við sitjum og rifjum upp minning-
arnar.
(Gísli Svanbergsson)
Lovísa.
Nanna Kaaber
✝ Verna OktavíaJónsdóttir
fæddist í Reykjavík
5. febrúar 1932.
Hún lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans, Fossvogi,
2. maí 2011.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Ingveldur Eiríks-
dóttir húsmóðir, f.
23.6. 1908, d. 18.2.
1993 og Jón Kr. Jónsson bif-
reiðastjóri, f. 24.6. 1898, d. 10.6.
1983. Verna ólst upp í Reykja-
vík í góðu yfirlæti foreldra
sinna og systkina. Systkini
hennar eru Eyjólfur Jónsson
stýrimaður, f. 15.1. 1929, Ragn-
heiður Jónsdóttir skrif-
stofumaður, f. 6.1. 1936, d.
11.12. 2009 og Margrét Jóns-
dóttir skrifstofumaður, f. 4.4.
1937.
Verna giftist Birni Krist-
insyni, verkfræðingi og prófess-
or, f. 3.1. 1932. Þau skildu. For-
eldrar hans voru Ásta
Jónsdóttir húsfreyja, f. 23.8.
1898, d. 21.8. 1996 og Kristinn
Björnsson, yfirlæknir á Hvíta-
bandinu, f. 17.2. 1902, d. 7.1.
1972. Verna og Björn eignuðust
saman sjö börn en þau eru: 1)
Kristinn viðskiptafræðingur, f.
14.5. 1952, d. 3.4. 2006, eftirlif-
andi eiginkona Ásthildur Ketils-
dóttir. Þau eiga tvö börn, El-
ísabetu og Ástu Sigríði og fimm
barnabörn, Gabríelu, Heklu,
Emelíu, Kríu og Benedikt. 2)
Inga hjúkrunarfræðingur, f.
14.12. 1954. 3) Ásta hjúkr-
unarfræðingur, f. 14.12. 1954,
gift Gunnari Ásmundssyni, þau
eiga þrjú börn, Ingu Birnu,
Clinton og Franklin og eitt
barnabarn Taytem. 4) Margrét
hjúkrunarfræðingur, f. 14.12.
1954, gift Hjálmari Aðalsteins-
syni. Þau eiga tvö
börn Aðalstein og
Kristínu Ástu og
tvö barnabörn
Perlu og Anítu. 5)
Helga skrif-
stofumaður, f. 11.1.
1962, Helga á tvær
dætur með fyrri
manni sínum Mar-
teini Magnússyni
þær Sunnu og Hel-
enu. Hún er gift Ív-
ari Þór Þórissyni og eiga þau
einn son Björn Gauta en áður
átti Ívar fyrir dótturinnar Þóru.
6) Jón Björnsson tæknifræð-
ingur, f. 9.8. 1965. Fyrrverandi
sambýliskona Jóns var Ragn-
hildur Kjeld og áttu þau eina
dóttur, Önnu Andreu. 7) Hildur
tölvunarfræðingur, f. 5.8. 1975,
gift Sigurði Rúnari Sveinssyni,
börn þeirra eru Harpa Sól og
Sveinn Máni. Guðrúnu G.
Björnsdóttur eignaðist Björn
með seinni konu sinni og var
hún í huga Vernu hluti af fjöl-
skyldunni.
Verna lærði hárgreiðslu við
Iðnskólann í Reykjavík lauk
námi 1950 og fékk meistararétt-
indi í hárgreiðslu 1981. Ásamt
hárgreiðslu vann hún ýmis önn-
ur störf í gegnum tíðina. Hún
hafði mikinn áhuga á líkams-
rækt og stundaði hana af kappi.
Um tíma var hún leiðbeinandi í
jóga hjá júdódeild Ármanns og
hjá Heilsuræktarstöðinni í
Glæsibæ sem þá var. Á síðari
árum hafði hún mikinn áhuga á
bókum og bókavarðveislu, og
undir það síðasta málun í vefn-
að og skarpgripagerð sem stytti
henni stundir. Verna átti góðan
vin Loft Loftsson og ferðuðust
þau mikið saman á meðan heils-
an leyfði.
Útför Vernu Oktavíu hefur
farið fram í kyrrþey.
Elsku mamma mín.
Með trega í hjarta vil ég
kveðja þig.
Endurminningin merlar æ
í mánasilfri hvað sem var,
yfir hið liðna bregður blæ
blikandi fjarlægðar,
gleðina jafnar, sefar sorg;
svipþyrping
sækir þing
í sinnis hljóðri borg.
Lágt þótt þeir hafi, heyri eg allt
sem hvísla þeir í eyra mér;
segja þeir: „Verða svipur skalt
þú sjálfur líkt og vér.
Kvöldroði lífsins kenni þér
að kemur skjótt
en svala nótt
og svefn í skauti ber.“
Í æsku fram á lífsins leið
vér lítum, en ei annað neitt,
vonandi að breiða gatan greið
grænum sé blómum skreytt;
en – aftur horfir ellin grá.
Sólarlag
liðinn dag
laugar í gulli þá.
(Grímur Thomsen.)
Ásta B. Asmundson, USA.
Elsku mamma, sendi þér ljóð
sem hinstu kveðju.
Þótt augun séu rök
og röddin klökk
er rekja vil ég
minninganna stig.
Ég minnist þess
í bljúgri bæn og þökk
hve bjart var, elsku mamma,
kringum þig.
En orð og tár
þau eru líkt og hjóm.
Þú allt það besta
vildir gefa mér.
Ó móðir kær,
ég bind í sveiginn blóm
og bænir mínar
helga vil ég þér. helga vil ég þér.
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Inga Björnsdóttir.
Elsku systir mín og vinkona.
Það er alltaf sárt að kveðja þann
sem manni þykir vænt um. Þú
barst þig svo vel í veikindum
þínum. Þú kvartaðir aldrei og
var unun að sjá þig í hjólastóln-
um þar sem þú varst að mála,
leggja kapal, ráða krossgátur
eða hlusta á hljóðbækur. Þú
varst ævinlega hrein og bein,
traust og trygglynd. Hvað þú
varst alltaf vel tilhöfð og allt í
stíl. Fallegir eyrnalokkar og
hringar sem fóru svo vel við vel
snyrtar neglurnar. Við vorum 3
systurnar, en Heiða lést 11. des-
ember 2009. Við systurnar og
Eyfi bróðir okkar ólumst upp við
mikið ástríki á æskuheimili okk-
ar, Ránargötu 24. Við vorum
sérstaklega samrýmd fjölskylda.
Á hverju sumri var farið í úti-
legu til Þingvalla ásamt góðu
vinafólki foreldra okkar og við
áttum þar yndislega daga. Síð-
ustu misserin áttum við Verna
góða fimmtudaga saman og vor-
um við þá að spila á spil og
spjalla saman. Ég bið Guð að
blessa börnin hennar og fjöl-
skyldur þeirra. Með kærri þökk
fyrir allar þær stundir sem við
áttum saman.
Við kveðjum þig með klökkum
hjörtum,
þú kærleiksríka sál.
En horfum þá mót himni björtum,
því Herrans var þitt mál.
Þín gleði um drottins dýrð að tala
og dásemdir í byggðum himins
sala,
og gott að hverfa heimi frá
til himins, þeim er Guð sinn þrá.
(M.G.)
Þín elskandi systir,
Margrét.
Verna Oktavía
Jónsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT KETILSDÓTTIR,
Hjallalundi 15b,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 20. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Heimahlynningu á Akureyri.
Sigurður Hólm Freysson, Halla Sigurþórsdóttir,
Þórhildur Freysdóttir,
Ketill Hólm Freysson, Elín Una Friðfinnsdóttir,
Gestur Valdimar Hólm Freysson, Björk Viðarsdóttir,
Birkir Hólm Finndal Freysson, Kristín Pálsdóttir,
Borghildur Freysdóttir, Árni Arnsteinsson,
Hólmfríður Freysdóttir, Máni Guðmundsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
KRISTGERÐUR KRISTINSDÓTTIR,
Hjallalandi 40,
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 8. maí.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 19. maí kl. 13.00.
Sigurjón Guðjónsson,
Kristinn Sigurjónsson, Kristín Aðalsteinsdóttir,
Inga Sigurjónsdóttir, Ísak V. Jóhannsson,
Guðjón F. Sigurjónsson,
Bjarni Sigurjónsson, Rebekka Aðalsteinsdóttir
og barnabörn.