Morgunblaðið - 06.06.2011, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. JÚNÍ 2011
✝ Sveinbjörg Jónsdóttir fædd-ist 8. nóvember 1931. Hún
lést á hjúkrunarheimilinu
Garðvangi í Garði 27. maí 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Magðalena
Svanhvít Pálsdóttir
og Jón Rósmann
Jónsson. Svein-
björg fæddist að
Ási í Stykkishólmi,
ólst þar upp og
gekk þar í barna-
skóla. Hún var
sjötta í röð níu
systkina sem kom-
ust á legg. Þrjú eru
enn á lífi, þau heita Sigríður
Hjaltalín, Pálmi og Sigurborg
María.
Um 15 ára aldur flutti hún
suður til Reykjavíkur í vist, 16
ára fór hún að vinna á hóteli á
Keflavíkurflugvelli. Þá bjó hún
hjá Guðríði systur sinni í Kefla-
vík. 18 ára gömul kynntist hún
Sigurði Skúlasyni frá Keflavík.
Keflavíkur. Þar kynnist hún
Ormi Guðjóni Ormssyni, f. 1920,
d. 2006. Þau gengu í hjónaband
1. janúar 1959. Þau bjuggu á
nokkrum stöðum svo sem í Borg-
arnesi, Hellissandi og Keflavík
en lengst af í Innri-Njarðvík, eða
ein 33 ár. Árið 2003 flutttu þau
síðan á Framnesveginn í Kefla-
vík. Þau eignast saman tvær
dætur, Guðrúnu Svanhvíti, f. 13
desember 1960, hennar börn eru
Ásgeir Helgi Jóhannsson, f. 25.
júní 1977, Svanhvít Erla Gunn-
arsdóttir, f. 30. júní 1984 og
Berglind Björg Gunnarsdóttir, f.
21. september 1995; og Helgu
Maríu, f. 1962, maki hennar er
Anton Már Antonsson. Þeirra
börn eru Sigurrós Antonsdóttir,
f. 1980, Elsa Antonsdóttir, f.
1985, og Davíð Már Antonsson, f.
1992. Ormur Guðjón átti fjögur
börn frá fyrra hjónabandi.
Útför Sveinbjargar fer fram
frá Innri-Njarðvíkurkirkju í
dag, 6. júní 2011, og hefst kl. 14.
Þau bjuggu saman um skeið en
slitu fljótt samvistir. Þau eign-
uðust dótturina Ásdísi Móeiði
Sigurðardóttur, f. 1951. Maki
hennar er Árni G.
Árnason og eign-
uðust þau þrjú
börn. Þau eru:
Brynja Árnadóttir,
f. 1972, Sigurður
Árni Árnason, f.
1974, d. 2011, Aron
Árnason, f. 1984.
Árið 1954 kynntist
hún Joseph Fergu-
son og eignuðust
þau saman soninn
Róbert Rósmann árið 1956. Maki
hans er Nonglak Phoem Phian
og eiga þau tvo syni. Þeir eru:
Magni Már Rósmann, f. 2. júní
2005, og Jón Guðjón Rósmann, f.
3. ágúst 2007. Fyrir átti Róbert
eina dóttur, Magdalenu Rós-
mann. Leiðir Sveinbjargar og
Joseph skildi þegar Róbert var 6
mánaða. Árið 1958 flutti hún til
Amma mín var best. Hún hafði
alltaf tíma fyrir mig. Hún kenndi
mér að gera dúkkulísur, að
prjóna og sauma. Hún kenndi
mér að hugsa um fuglana. Hún
passaði upp á mig og stóð alltaf
með mér sama hvað bjátaði á.
Hún var söngelsk og fannst gam-
an að dansa. Hún sagði sögur frá
barnæsku sinni í Stykkishólmi.
Sögur um álfa og huldufólk.
Hvað hún hafði gaman af því að
vera í túninu í sveitinni sinni,
gera handahlaup innan um blóm-
in og gefa fuglunum sínum.
Passa systkinin sín og krakkana í
sveitinni Ási. Hún sagði frá þeg-
ar hún skautaði í tunglsljósinu á
pollinum í sveitinni á veturna,
þegar hún réri með pabba sínum
í eyjarnar sínar í við Breiðafjörð-
inn. Hún var sannkallað náttúru-
barn, hún amma. Hún var mikill
dýravinur og hugsaði vel um alla
í kringum sig. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa fengið að hafa hana
hjá mér í nærri þrjá áratugi. Að
fá að búa hjá ömmu og afa fyrstu
sjö árin mín með mömmu mér við
hlið var það sem mótaði mitt líf.
Ég var mikil ömmu- og afastelpa.
Það sýndi sig best þegar afi lést
þá svaf ég hjá ömmu fyrstu vik-
una til að vera hjá henni þó svo að
ég væri orðin 25 ára. Það var svo
gott að skríða upp í rúm á milli
ömmu og afa á morgnana þegar
ég var lítil. Það var svo gott að
koma niður og amma og afi vökn-
uð og tilbúin með morgunmatinn
fyrir svangan lítinn kropp. Les-
andi Moggann og hlusta á gömlu
góðu Gufuna. Allt var svo sak-
laust í heimi lítillar stelpu.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt sem þú hefur kennt mér og
sýnt hvað lífið getur verið fallegt.
Nú tekur afi á móti þér.
Þín ömmustelpa,
Sigurrós.
Þegar bróðir minn, Guðjón,
kom til Borgarness veturinn
1957-8 og fór að segja mér, að ég
held fyrstum manna, frá nýrri
kærustu, datt mér svo sem ekki í
hug að meiri alvara byggi á bak
við en stundum áður hjá honum.
Hann hafði löngu áður lent í erf-
iðum skilnaði sem leiddi ógæfu
yfir alla hans fyrri fjölskyldu,
sem víst aldrei greri um heilt og
hann var þá og lengi alveg slitinn
úr tengslum við börnin sín, ef frá
er talið það næstyngsta af fjórum
sem var dóttirin Hrafnhildur
Ester, sem komið hafði í frum-
bernsku til ömmu sinnar og ólst
þar upp.
Og síðan lifði Guðjón nokkru
svall- og ævintýralífi um árabil
en tók sig þó oftast á á milli og
það varð meira úr þessu með
nýju kærustuna og bráðlega voru
þau búin að stofna heimili og far-
in að búa saman í Borgarnesi,
Sveinbjörg Jónsdóttir og Guðjón
bróðir. Við þekktum lítillega til
Sveinu sem verið hafði um tíma í
Borgarnesi á árum áður, átti þar
eldri systur og reyndar þekktum
við eitthvað enn áður til fólksins í
Stykkishólmi sem kennt var við
Ás. Þau lifðu nokkur hamingjuár
í Borgarnesi, fluttu svo vestur á
Hellissand og voru þar nokkurn
tíma en fluttu svo, fyrst til Borg-
arness og síðan til Keflavíkur og
þessi ár voru þeim mjög erfið uns
þeim tókst með aðstoð góðra
manna að eignast lítið hús í
Njarðvík og hann komst í starf
uppi á flugvelli og eftir það var
þeim borgið og við tóku mörg góð
ár hjá þessari fjölskyldu.
Það þótti okkur sérlega vænt
um hve gott samband myndaðist
fljótt með þeim mömmu okkar og
hún tók strax fagnandi að kynn-
ast Sveinu og tók börnum hennar
sem væru þau hennar ömmu-
börn. Og sama þótti okkur hinum
sem þótti því meira til Sveinu
koma sem þau kynni urðu meiri.
En æviárin liðu og fyrir fimm
árum varð hún ekkja, þá sjálf illa
farin að heilsu og hefur að ég
hygg átt nokkuð erfið ár síðan,
kannski fagnað því að fá að fara.
Fjölskylda okkar vottar aðstand-
endum innilega samúð.
Hulda og Helgi Ormsson.
Sveinbjörg Jónsdóttir
✝ Jón TraustiJónsson fædd-
ist 24. mars 1945 að
Deildará í Múla-
sveit í Austur-
Barðastrand-
arsýslu. Hann lést á
gjörgæslu Land-
spítalans 29. maí
2011.
Foreldrar hans
voru Jón Guð-
mundur Jónsson, f.
30.janúar 1908 á Deildará í
Múlasveit, A-Barðastrand-
arsýslu, d. 17. ágúst 1978, og
Halldóra Ágústa Margrét Magn-
úsdóttir, f. 11. maí 1906 á Hvíta-
nesi, Skötufirði í Ísafjarð-
ardjúpi, d. 3. september 1958.
Systur hans eru Ásta Jónsdóttir,
f. 3. september 1937, gift
Garðari Kristjánssyni, og Helga
Guðmunda Jónsdóttir, f. 2. febr-
úar 1939, d. 28. október 2002.
Barn Jóns Trausta af fyrra sam-
bandi með Guðnýju Elínborgar-
dóttur er Páll Janus Traustason.
Fyrri kona Jóns er Jóhanna
María Finnbogadóttir, þau
tvö. Jón Trausti vann frá barn-
æsku með föður sínum við bú-
störfin á Deildará. Hann stund-
aði sjó til margra ára, þar á
meðal á bátunum sínum Elínu
og Gunnari. Hann starfaði einn-
ig við millilandasiglingar á
Hofsjökli, vann hjá Björgun hf. á
sanddæluskipum og sem vakt-
maður hjá Landhelgisgæslunni.
Síðustu starfsárin vann hann
sem vaktmaður hjá Hrafnistu í
Hafnarfirði þar til hann varð að
láta af störfum vegna veikinda.
Helstu áhugamál hans utan sjó-
mennskunnar voru stangveiðar
og hafði hann orð á sér fyrir að
vera mikil aflakló. Jón Trausti
tók virkan þátt í starfi Lands-
sambands smábátaeigenda og
var mikill áhugamaður um tafl-
mennsku. Jón Trausti og Hrefna
bjuggu í Vogunum í rúm 22 ár
þar til þau fluttu til Keflavíkur
árið 2002.
Jón Trausti Jónsson verður
jarðsunginn frá Keflavík-
urkirkju í dag, 6. júní 2011, og
hefst athöfnin kl. 14.
skildu. Börn þeirra
eru: 1. Jón Krist-
björn Jónsson, sam-
býliskona Elísabet
Stefánsdóttir, 2.
Katrín Líney Jóns-
dóttir, gift Ólafi
Halldórssyni og 3.
Halldór Trausta-
son, kvæntur Ey-
dísi Þórsdóttur.
Sambýliskona Jóns
til margra ára er
Hrefna Steinunn Kristjáns-
dóttir, f. 8. febrúar 1934 . Börn
hennar eru: 1. Eiríkur K. Þor-
björnsson, sambýliskona hans er
Svanhildur Þengilsdóttir. 2.
Hulda María Þorbjörnsdóttir,
maður hennar er Bergþór Heið-
ar Sigfússon. 3. Kristbjörn Þor-
björnsson, kona hans er Guð-
ríður Ingvarsdóttir. 4. Birna
Rut Þorbjörnsdóttir, maður
hennar er Sverrir Þorgeirsson.
5. Ágúst Þ. Þorbjörnsson, kona
hans er Ragnhildur Geirsdóttir.
Barnabörn Jóns Trausta og
Hrefnu eru tuttugu og átta og
barnabarnabörn eru tuttugu og
Elsku Trausti minn.
Þá er kveðjustundin komin, við
erum trúlega aldrei tilbúin að
kveðja en þetta er endirinn á lífinu
á jörðinni og við verðum að taka
því.
Þakka þér fyrir allar okkar
stundir saman. Ég veit að það hef-
ur verið vel tekið á móti þér því
Guð er góður og gætir sinna
barna.
Ég krýp við klæðafaldinn þinn
kem þar með bænirnar mínar
og legg þær ljúfi Drottinn minn
í líknarhendur þínar.
Ó gef mér lífsins ljósið milt
er lýsir á dimmum vegi
þú opnar oss dýrðar ríki þitt
Drottinn á efsta degi.
(höf. ók.)
Farðu í friði, ástin mín,
Þín,
Hrefna.
Elsku Trausti pabbi.
Það er erfitt að skrifa minning-
argrein um þig því ég hélt og von-
aði að við mundum nú fá að hafa
þig mikið lengur hjá okkur, þó við
vissum hvað þú varst mikið veik-
ur.
Ég vil byrja á því að þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og mína fjölskyldu, við vorum
lánsöm að hafa kynnst þér þegar
þú komst inn í líf mömmu og okk-
ar.
Það var nú oft skemmtilegt í
kringum þig og þú varst alltaf svo
kátur og glaður og vildir öllum svo
vel og ég held ég megi segja að þú
varst elskaður af öllum sem
kynntust þér, svo góður maður
varst þú.
Ég vil minnast góðu ferðarinn-
ar sem við fórum saman vestur á
Deildará til systur þinnar Ástu og
Garðars mág þíns. Þú upplýstir
mig um allt á leiðinni þangað og
þú varst hreykinn þegar við kom-
um að Deildará, þá sagðir þú: Það-
an er ég ættaður.
Þakka ég þér einnig fyrir allar
ferðir sem við Beggi fórum með
þér og mömmu og fyrir alla spila-
mennskuna ég mun sakna þess að
geta ekki spilað lengur við þig
manna. Það voru erfið veikindi
sem þú þurftir að glíma við sem að
lokum tóku yfirhöndina og ég
vona að þú sért núna hjá fjölskyld-
unni þinni alheill og laus við allar
kvalir, það var orðið erfitt að horfa
upp á þig kveljast.
Ég vil að lokum þakka þér fyrir
hversu góður þú varst henni
mömmu og elskaðir hana mikið.
Trausti pabbi, þakka þér fyrir
hvað þú hefur verið mér góður og
fjölskyldunni minni. Guð geymi
þig.
Elsku mamma og systkini, góð-
ur Guð haldi verndarhendi yfir
ykkur og styrki á þessum erfiðum
tíma. Einnig vil ég senda Ástu og
Garðari mína samúð.
Þín stjúpdóttir,
Hulda María.
Jæja, elsku stjúpi minn. Þá er
þrautum þínum lokið. Síðustu tvö
ár eru búin að vera erfið, sérstak-
lega fyrir þig. Þú fannst hvernig
máttur þinn fjaraði hægt og ró-
lega út.
Ég þakka guði fyrir að hafa
fengið að kynnast þér. Þú varst
mömmu svo góður, okkur systk-
inum og barnabörnum líka. Þú
vildir allt fyrir okkur gera.
Það var líka gaman að gera
eitthvað fyrir þig, því að þú varst
svo þakklátur fyrir það. Það síð-
asta sem ég gerði fyrir þig var að
prjóna á þig ullarsokka. Ég
klæddi þig í þá tveimur dögum áð-
ur en þú lést. Þér þóttu þeir þægi-
legir, því að þér var alltaf svo kalt
á fótunum. Það var gaman að
hlusta á þig segja sögur. Þú lifðir
þig svo inní þær, þú hermdir eftir
fólkinu sem var í sögunum. Þú
varst yndislegur, það er ekki hægt
að segja annað. Svo fyrir mörgum
árum þegar þú varst á Hofsjökli,
vantaði þig dýnu. Það vildi svo vel
til að ég átti svoleiðis, hafði fengið
í fermingargjöf. Ég vildi endilega
láta þig fá hana, mér fannst það
bara sjálfsagt. Þú vildir nú borga
eitthvað fyrir dýnuna, þannig að í
næstu ferð keyptir þú þennan líka
fallega hring, sem mun alltaf
minna mig á þig.
Við Sverrir og börnin þökkum
þér fyrir öll árin sem við fengum
að hafa þig hjá okkur. Við skulum
hugsa vel um mömmu, hana
Hrefnu þína.
Elsku Trausti, við söknum þín
öll afskaplega mikið. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Hvíl í friði.
Birna Rut, Sverrir og börn.
Undanfarna daga höfum við
fengið að kynnast því hversu stutt
er á milli gleði og sorgar. Við
gleðjumst yfir því að hafa hjá okk-
ur þá sem okkur þykir vænt um
en syrgjum þá sem falla frá.
Farinn er góður drengur, Jón
Trausti Jónsson, langt fyrir aldur
fram. Fyrstu kynni af Trausta
hófust þegar hann kynntist móður
minni Hrefnu fyrir um 30 árum og
hóf með henni sambúð. Alla tíð
hefur Trausti verið henni stoð og
stytta, í blíðu og stríðu og sam-
band þeirra byggt á gagnkvæmri
virðingu hvors fyrir öðru. Þau
voru mjög samrýnd og samhent
um allt sem sneri að daglegu lífi.
Það var ekki hægt að hugsa sér
betri stjúpa og tengdastjúpa.
Trausti var einstaklega hjálpleg-
ur og hvers manns hugljúfi. Hag-
yrðingur var hann mikill og hafði
yndi af því að segja sögur. Sög-
urnar sagði hann af slíkri innlifun
að persónur sögunnar urðu ljóslif-
andi í hugum þeirra sem hlustuðu,
sérstaklega þar sem hann hermdi
eftir röddum þeirra sem sagan
fjallaði um. Sjómennska var hon-
um einkar hugleikin og í blóð bor-
in. Það voru ófáar stundir sem
hann dvaldi til sjós á trillunum
sínum, annaðhvort einn eða í sam-
floti við félaga sína og samferða-
fólk. Trausti hugsaði um sína þeg-
ar hann kom í land með aflann og
var ónískur við að færa ættingjum
glænýjan fisk í soðið. Trillukarla-
samfélagið var stór hluti af lífi
hans og naut hann þess alltaf að
umgangast félaga sína og þeir
studdu hver annan í daglegu
amstri. Minnist ég þess með
þakklæti að hafa fengið tækifæri
til að upplifa þessa einstöku
stemningu sem ríkir á milli trillu-
karlanna og var Trausta svo mik-
ilvæg. Hann var mikil aflakló,
hvort sem það var á sjó eða við
stangveiði í veiðivötnum landsins.
Enginn hafði við honum í þeim
efnum.
Síðastliðin tvö ár glímdi Trausti
við heilsuleysi og þurfti á þeim
tíma að dvelja langtímum saman á
sjúkrahúsi. Hann, sem stóð af sér
storma og válynd veður í gegnum
tíðina, varð að lokum að lúta í
lægra haldi fyrir veikindum sín-
um. Það var aðdáunarvert að
fylgjast með því hvernig mamma/
tengdamamma stóð eins og klett-
ur við hlið Trausta í veikindum
hans og sinnti honum af einstakri
nærgætni og alúð. Hún hvatti
hann og studdi með öllum þeim
ráðum sem hún bjó yfir, já um-
hyggja hennar var einstök.
Með þessum fallegu ljóðlínum
úr ljóðinu „Sjómannaljóð“ eftir
Jón Magnússon kveðjum við
Trausta:
Sjómenn Íslands, hetjur hafsins
halda vörð um land og þjóð.
Djörfum sonum fjalls og fjarðar
flytur Ægir töfraljóð.
Hugi unga
aldan þunga
dregur út á djúpið blátt.
Hvíldu í friði, elsku Trausti, og
Jón Trausti Jónsson
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÁRNA GUÐJÓNS JÓNASSONAR,
Heiðmörk 13,
Hveragerði.
Sérstakar þakkir til allra þeirra sem önnuðust
hann á hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi.
Guð blessi ykkur.
Sigurður Árnason, Guðlaug Ragnarsdóttir,
Bjarni Árnason, Guðbjörg Jóhannsdóttir,
Kristján Þór Hansen, Sigurbjörg Egilsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona mín
ERNA ÞORVALDSDÓTTIR
Sólbrekku 16
Húsavík
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga 31.
maí s.l.
Útför hennar fer fram frá Húsavíkurkirkju
fimmtudaginn 9. júní kl. 14
Fyrir hönd barna, barnabarna og annarra
aðstandenda
Davíð Gunnarsson.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MARÍUS GUÐMUNDSSON,
Fornhaga 17,
lést á dvalarheimilinu Grund mánudaginn
30. maí.
Útförin verður gerð frá Neskirkju þriðjudaginn
7. júní og hefst athöfnin kl. 15.00.
Ingibjörg Maríusdóttir, Haraldur Benediktsson,
Guðmundur St. Maríusson, Guðný Pétursdóttir,
Guðrún Rós Maríusdóttir, Helgi Leifur Þrastarson
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRHILDUR HALLDÓRSDÓTTIR
kennari,
Skeiðarvogi 125,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti
mánudaginn 30. maí.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju miðvikudaginn 8. júní
kl. 15.00.
Halldór Jónsson, Dagmar Vala Hjörleifsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir, Trausti Leifsson,
ömmu- og langömmubörn.