Morgunblaðið - 28.07.2011, Síða 23

dæmið og sagði: „Sjáðu hvað
þetta er auðvelt hjá henni Ásu.“
Vegna anna og barnauppeldis
seinkaði náminu hjá þér en þú
varst seig og dugleg að bæta við
þig. Við vorum öll virkilega stolt
af þér þegar þú kláraðir við-
skiptafræðina við Háskólann á
Akureyri í fyrra þrátt fyrir alvar-
leg veikindi. Að sjálfsögðu gerðir
þú það eins og þér var lagið með
fyrstu einkunn.
Elsku Ása, þú varst mikil
gæfumanneskja, vel af Guði gerð
og reglusöm. Þú áttir góðan
mann, góð börn, góða fjölskyldu
og góða vini. Það var eins og allt
kæmi af sjálfu sér hjá þér. En
auðvitað var það ekki þannig, þú
ræktaðir þinn garð vel.
Elsku Óli, Linda Rós, Sigrún
Hanna og Sigurður Ingi, missir
ykkar er mikill en ég veit að þið
spjarið ykkur því Ása var búin að
undirbúa ykkur vel. Elsku systir
og vinkona, takk fyrir allt sem þú
hefur gefið okkur.
Helgi.
Kveðja frá
saumaklúbbnum
Við kynntumst Ásu 13 ára
gamlar í Kvennaskólanum í
Reykjavík, sem þá var gagn-
fræðaskóli. Það fór ekki mikið
fyrir henni, en hún hafði samt
ákveðnar skoðanir. Strax á þess-
um árum komu í ljós hinir ýmsu
kostir hennar og hversu traust
og heilsteypt manneskja hún var.
Hún var mjög víðsýn og átti auð-
velt með að sjá fleiri en eina hlið
á málum og heyrðist til dæmis
aldrei hallmæla nokkrum manni.
Hún kom úr stórum systkina-
hópi, enda kom strax í ljós dugn-
aður hennar og tillitssemi við
annað fólk. Þess höfum við fengið
að njóta í gegnum árin með henni
og kunnum henni miklar þakkir
fyrir. Saumaklúbburinn hóf
göngu sína á níunda áratugnum,
þegar við sem höfðum haldið
hópinn ákváðum að fara að hitt-
ast reglulega og höfum gert al-
veg síðan. Klúbburinn hittist allt-
af á laugardögum, svo Ása
kæmist með og við til hennar, án
þess að þurfa að keyra yfir heið-
ina að kvöldi til. Gegnum árin
hafa börnin okkar oftar en ekki
fengið að slæðast með í klúbbinn.
Þar gátum við spjallað um allt
milli himins og jarðar, gefið góð
ráð og borið saman bækur okkar.
Þessar stundir eru okkur öllum
dýrmætar og ekki má gleyma öll-
um sumarbústaðaferðunum, jóla-
kortagerð og föndri, sem við höf-
um notið að gera saman.
Það leyndi sér ekki þegar við
heimsóttum Ásu á heimili hennar
á Selfossi að allt lék í höndum
hennar, hvort sem um var að
ræða saumaklúbb með veitingum
eða hannyrðir hvers konar,
saumaskap, föndur eða annað
skapandi starf, sem hún að sjálf-
sögðu sýndi okkur af sinni al-
kunnu hógværð. Þetta kom ekki
síst fram þegar hún hóf háskóla-
nám fyrir nokkrum árum, fyrst
hjá Endurmenntun og síðar í við-
skiptafræði við HA með vinnu og
heimili, þaðan sem hún útskrif-
aðist vorið 2010 þrátt fyrir erfið
veikindi. Hún hafði mikla ánægju
af náminu, sem hún lauk með
framúrskarandi árangri.
Eftir hatramma en æðrulausa
baráttu við hinn illvíga sjúkdóm
krabbamein hefur vinkona okkar
nú þurft að láta í minni pokann.
Fram á síðustu stundu sýndi hún
sitt alkunna æðruleysi, hlýtt við-
mót og hugrekki. Aldrei grunaði
okkur að við þyrftum að kveðja
eina úr hópnum svona snemma,
en þannig æxlast lífið stundum
og við sjáum ekki endilega rétt-
lætið í því.
Ása var svo heppin í lífinu að
eignast góðan lífsförunaut og
áttu þau yndislega fjölskyldu.
Við vottum þeim okkar dýpstu
samúð á þessum erfiðu tímum.
Hennar verður sárt saknað.
Anna Lísa, Anna Þórdís,
Ágústína, Gunna, Hrafnhild-
ur, Oddbjörg og
Sigrún Inga.
Ása Líney var félagi okkar í
Málfreyjudeildinni Seljum sem
síðar breyttist í ITC Seljur á Sel-
foss. Deildin var stofnuð í mars
1984 og starfaði samfellt í 8 ár
eða til ársins 1992 en þá töldum
við félagarnir að starfið innan
deildarinnar hefði runnið sitt
skeið á enda en vinskapurinn
hélst alla tíð og gerir enn. Höfum
við félagarnir hist reglulega síð-
an og þá rifjum við upp gamla
takta, höldum ræður og flytjum
borðtjáningu. Félagsstarfið var í
raun þjálfun í samskiptum og fé-
lagsstörfum, s.s. fundarsköpum
og þess háttar. Á þessum vett-
vangi kynntumst við nokkuð ná-
ið. Ása Líney var mjög virkur og
góður félagi og tók að sér mörg
trúnaðarstörf fyrir deildina og
var m.a. forseti. Öllu þessu sinnti
hún af mikilli alúð og yfirvegun.
Við Seljur þökkum Ásu Lín-
eyju fyrir góðar og gefandi sam-
verustundir gegnum árin og
sendum ástvinum hennar okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Í kyrrð bænarinnar,
í þögn hjartans,
syngja englarnir lofsöng,
í höfugri kyrrð og hljóðlátum tærleik.
Þar sem orð tjá hið ósegjanlega,
mynd hrífur áhorfandann,
tónlistin huggar þann sem syrgir,
hláturinn smitar hópinn,
þar eru þeir í nánd,
englar Guðs.
(KS)
Blessuð sé minning Ásu Lín-
eyjar.
F.h. Selja,
Guðfinna Ólafsdóttir,
Ingibjörg Kristjánsdóttir,
Sigrún Ásgeirsdóttir.
Hún Ása vinkona mín er látin
langt um aldur fram eftir harða
baráttu við illvígan sjúkdóm sem
engu eirir. Við kynntumst fyrir
fjórtán árum þegar hún kom til
vinnu á Sýsluskrifstofunni á Sel-
fossi en þá hafði ég unnið þar í
um það bil eitt og hálft ár. Á
vinnustaðnum unnum við náið
saman, gengum hvor í verk ann-
arrar og leystum af í fríum. Við
urðum fljótt vinkonur og náði sá
vinskapur út fyrir vinnustaðinn.
Áhugamálin voru meðal þess
sem tengdi okkur og má þar
nefna bútasaum og ýmiss konar
hannyrðir og föndur. Einnig sótt-
um við báðar nám í Endurmennt-
un HÍ í opinberri stjórnsýslu og
stjórnun. Þann tíma skiptumst
við á að keyra til Reykjavíkur í
námslotunum, unnum saman
verkefni og tengdumst enn
sterkari böndum. Ása var mikil
áhugamanneskja um að koma á
hittingi hjá þessum fyrsta hópi
sem útskrifaðist saman úr áður-
nefndu námi við Háskóla Íslands
vorið 1999. Það hafði næstum
tekist síðastliðið vor en var því
miður frestað fram á haust og
verður hennar saknað í þeim
hópi.
Í veikindum sínum stundaði
Ása nám í viðskiptafræði við Há-
skólann á Akureyri af mikilli elju
og lauk því með frábærum ár-
angri fyrir rúmu ári. Það var
ómetanlegt að fá að gleðjast með
henni á þeirri hátíðarstundu.
Eitt af síðustu verkum hennar
á hannyrðasviðinu var að sauma
bútasaumsteppi handa Líneyju
Heklu nöfnu sinni og barnabarni,
sem fæddist í apríl síðastliðnum.
Teppið var gríðarlega fallegt og
Ása að vonum stolt af útkomunni
sem og litlu ömmustúlkunni sem
fæddist.
Meðal þess sem við Ása bröll-
uðum saman var að steikja klein-
ur sem runnu ljúflega ofan í gesti
og gangandi. Eftirminnilegustu
stundir okkar voru þó frá upphafi
þessa árs og fram í miðjan maí
þegar hún var orðin enn veikari.
Þá hittumst við gjarnan heima
hjá mér seinnipart dags eftir
vinnu og nutum þess að spjalla
um lífið og tilveruna, börnin,
barnabörnin og handavinnuna.
Oftar en ekki gleymdum við
stund og stað og gjarnan komið
fram á kvöld þegar upp var stað-
ið. Í dag eru þetta mér ómetan-
legar stundir í minningabank-
ann.
Ása var sátt við lífið og hrædd-
ist ekki dauðann en hefði gjarnan
viljað fá lengri tíma með fjöl-
skyldunni sem var óðum að
stækka. Ása var traustur og
tryggur vinur og aldrei bar
skugga á vináttu okkar.
Kæri Óli, Linda, Sigrún, Sig-
urður Ingi og fjölskyldur, missir
ykkar er mikill en minningin um
yndislega konu mun lifa um
ókomin ár. Hugur okkar Eyvind-
ar er hjá ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Þórdís
Magnúsdóttir.
Genginn er góður samstarfs-
maður og félagi okkar allra á
sýsluskrifstofunni. Það er með
sorg í hjarta að við kveðjum Ásu
Líneyju aðalbókara á skrifstof-
unni. Þar hafði hún starfað í rúm
14 ár, frá árinu 1997 og reyndist
nákvæm, örugg og glögg í starfi.
Það eru ómetanlegir kostir þegar
farið er með tölur og allt verður
að ganga upp. Þess utan reyndist
hún ávallt reiðubúin að leiðbeina
og skýra út það sem við hin skild-
um ekki strax við fyrstu yfirsýn
og lestur.
Ása hafði barizt hetjulega við
krabbamein í nokkur ár og hafði
komið til starfa eftir greiningu og
það gladdi okkur öll sem gerðum
okkur vonir um að hún hefði sig-
ur. En maðurinn ræður ekki og
hún tók á móti örlögum sínum af
mikilli reisn og yfirvegun líkt og
um enn eitt verkefnið væri að
ræða, sem leysa þyrfti. Kynni
okkar hófust fyrir tæpum þrem-
ur áratugum er hún starfaði á
skrifstofu Selfosskaupstaðar.
Síðar lágu leiðir okkar saman í
þriggja missera námi í Endur-
menntunarstofnun Háskóla Ís-
lands, í opinberri stjórnsýslu og
stjórnun. Samvizkusemi, dugn-
aður og þrautseigja lýsti af henni
og er ekki örgrannt um að hún
hafi smitað aðra af áhuga sínum.
Það var ánægður hópur sem út-
skrifaðist sem brautryðjendur úr
þessu námi í júní 1999. Hver
hvatti annan og undirritaður
naut þess að verða samferða
henni frá Selfossi í skólann all-
mörgum sinnum. Það leyndi sér
ekki að hún naut þess að stunda
þetta nám.
Við urðum samstarfsmenn í
upphafi árs 2002 og þá urðu kost-
ir Ásu enn ljósari og fyrst og
fremst sá hve gott var að eiga við
hana samstarf. Ása Líney lauk
námi í viðskiptafræði frá Háskól-
anum á Akureyri fyrir rúmu ári
og lét ekki deigan síga þótt hún
ætti við alvarleg veikindi að
stríða. Því miður naut hún þess
ekki lengi að hafa lokið þessum
mikilvæga áfanga. Það var vert
aðdáunar að fylgjast með því hve
föstum tökum hún tók námið og
hve mikilvægt það var henni að
ljúka því. Þar birtust allir beztu
kostir hennar, einkum óbilandi
þolinmæði.
Á tiltölulega litlum vinnustað
kynnist fólk með sérstökum
hætti og þegar við tókum okkur
til og léttum okkur lund starfs-
mennirnir var stutt í spaugið hjá
henni. Hún átti þann eiginleika
að njóta stundarinnar með sam-
starfsfólki. Það er mikilvægt að
samstarfsmenn eigi hver annan
að, ekki sízt í störfum sem eru
krefjandi og hljóta oftar en ekki
gagnrýni þegar erfiðar ákvarð-
anir eru teknar og þeim fram-
fylgt. Við sjáum á eftir góðum fé-
laga og hennar er sárt saknað.
Mestur er þó söknuður Þorgríms
Óla eiginmanns hennar, barna og
barnabarna, móður og tengda-
móður, auk annarra ættingja.
Þau fá hlýjar kveðjur frá okkur
öllum og við Þórdís sendum
sömuleiðis góðar kveðjur með
söknuði. Góð kona er gengin og
skarðið er vandfyllt.
Ólafur Helgi
Kjartansson,
sýslumaður á Selfossi.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. JÚLÍ 2011
✝ Ívar fæddist24. september
1940 á bænum
Hellnafelli við
Grundarfjörð.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítalans
20. júlí 2011.
Foreldrar hans
voru Árni Svein-
björnsson og Her-
dís Sigurlín Gísla-
dóttir, ábúendur og
eigendur að jörðinni Hellnafelli.
Ívar var yngstur af ellefu systk-
inum, en tvö þeirra eru látin:
Benedikt Gunnar, f. 1937, d.
1944 og Gísli f. 1930, d. 1992.
Eftirlifandi systkini Ívars eru:
Ingibjörg, Guðbjörg, Svein-
björn, Guðný, Kristín, Ester,
Arndís og Sigurberg.
Ívar ólst upp í foreldrahúsum
að Hellnafelli við almenn sveita-
störf, en fljótlega eftir ferm-
ingu fór hann að stunda vinnu
við fiskvinnslu, hafnargerð,
vegavinnu og svo sjómennsku
lengst af þar til hann söðlaði
um og hóf ýmis störf í landi
m.a. tengd iðnaði, verslun og
sem héraðslögreglumaður, en
aðallega þó í störfum tengdum
fiskvinnslu og útgerð sem verk-
stjóri.
Árið 1961 kvæntist Ívar Jó-
hönnu Steinþóru Gústafsdóttur
frá Siglufirði, en Jóhanna lést
árið 2008 eftir erfiða baráttu
við MND-sjúkdóm. Ívar og Jó-
hanna eignuðust
fjóra syni: Gústav,
f. 1961, Árni Ívar,
f. 1964, Benedikt
Gunnar, f. 1971 og
Marvin, f. 1973.
Frá þeim eru nú
komin 14 barna-
börn og 4 barna-
barnabörn. Ívar og
Hanna bjuggu all-
an sinn búskap í
Grundarfirði að
undanskildu einu ári á Siglu-
firði. Hanna dvaldi þó mikið
með börnin á Siglufirði hjá sín-
um foreldrum þegar Ívar var á
síldarbátum fyrir Norðurlandi á
sumrin og var þá hægari leikur
fyrir fjölskylduna að eiga
stundir saman. Ívar tók virkan
þátt í ýmsum félgsstörfum, s.s.
hjá Verkalýðsfélaginu Stjörn-
unni, Verkstjórafélagi Snæfells-
ness og Félagi eldri borgara í
Grundarfirði. Ívar eyddi síðustu
árum ævi sinnar með unnustu
sinni, Bryndísi Rósinkranz Sig-
uðurðardóttur, ýmist í Grund-
arfirði eða Vaxjö í Svíþjóð þar
sem Bryndís var búsett. Bryn-
dís hafði flutt rétt fyrir fráfall
Ívars til Íslands í íbúð í Mos-
fellsbæ þar sem þau höfðu af-
ráðið að eiga saman góðar
stundir.
Ívar verður jarðsunginn frá
Grundarfjarðarkirkju í dag, 28.
júlí 2011, og hefst athöfnin kl.
14.
Elski pabbi, nú ertu farinn
snögglega frá okkur öllum að
óvörum. Þú ert nú svo sem
þekktur fyrir að vera ekkert að
drolla við hlutina, en þetta var
nú kannski einum of langt geng-
ið. Vissulega varstu búinn að
kenna þér einhvers meins en
varst auðvitað ekkert að barma
þér yfir því eða láta nokkurn
vita, gerðir bara lítið úr því og
fannst óþarfi að láta hafa of mik-
ið fyrir þér, hvað þá að fara að
ónáða lækna og hjúkrunarfólk
yfir þessu.
Pabbi, þú skilur eftir stórt og
óvænt tómarúm í lífi okkar,
tómarúm sem okkur er nauð-
ugur sá eini kostur að fylla með
minningum um þig, minningum
um traust, atorku, dugnað,
hjálpsemi, umhyggju, heiðar-
leika, reglusemi og vinnusemi.
Minningar sem við munum bera
áfram til afkomenda þinna sem
sumir hverjir skilja þetta ekki
alveg og hafa spurt í marga
daga: „Hvar er Ívar afi?“ Sökn-
uðurinn væri sem óbrúanleg gjá
ef ekki væri fyrir öll þessi ynd-
islegu afa- og langafabörn sem
þú skilur við og bera áfram ljósa
minningu þína fyrir okkur að
elska, hlúa að og vernda, rétt
eins og þú gerðir við okkur alla
tíð. Það er huggun harmi í að
vita af endurfundum þínum við
mömmu og að þið munið í sam-
einingu vernda og leiða hönd í
hönd börnin ykkar öll um
ókomna tíð.
Gengið hefur grýtta leið
gefið alla ævi.
Hjálpað, haldið, huggað meið,
hlegið oft við hæfi.
(BGÍ)
Þínir synir,
Gústav, Árni Ívar, Benedikt
Gunnar og Marvin.
Það er svolítið skrítið að setj-
ast niður og rita minningargrein
um hann afa þar sem það er svo
stutt síðan ég sá hann síðast. Þá
var hann svo hress og fullur af
lífsins krafti að mann óraði ekki
fyrir þessu.
Ívar afi var mikill reglumaður
og þegar ég tala um reglumann,
þá var það þannig að allt varð að
vera í röð og reglu í kringum
hann. Til dæmis var öllum
áhöldum sem hann hafði á skrif-
borðinu sínu raðað í röð og reglu
og allir hlutir voru algjörlega
hornréttir þar sem þeir lágu á
borðinu.
Eins átti hann það líka til að
kíkja í heimsókn með verkfæra-
settið sitt og laga allar höldur og
hengjur á skápunum í húsinu.
Og það var ekki að spyrja að því
að það var allt gert hundrað pró-
sent.
Þegar ég var á sjónum hérna
um árið, þá sá afi um að landa
upp úr bátnum sem ég vann á.
Þegar löndun var í gangi var
eins gott að vera á varðbergi því
að örari lyftaramann var varla
hægt að finna. Hann var reynd-
ar duglegur á flautunni líka
þannig að maður hafði ca. 2
míkrósekúndur til að forða sér
ef maður heyrði í flautunni hjá
honum.
Þegar amma var veik þá stóð
Ívar afi eins og klettur við hlið-
ina á henni og studdi hana af
mikilli festu í gegnum veikindin
og allt þar til yfir lauk. Maður sá
á honum að þetta reyndi mikið á
en ekki bognaði hann af þessari
raun.
Afi fann hamingjuna aftur eft-
ir fráfall ömmu og varð eins og
unglingur í anda og háttum. Því
miður stóð það ekki lengur en
þetta.
Það er með sorg í hjarta sem
við kveðjum afa okkar, hann Ív-
ar Árnason.
Tómas Freyr, Guðrún og
Kristján Freyr.
Hjartkær unnusti minn, Ívar.
Við sem vorum að stofna okkar
nýja heimili saman hér í Mos-
fellsbæ þegar þú kveður skyndi-
lega. Minningarnar eru margar
og yndislegar, með fjölskyldum
okkar, þinni hér á Íslandi og
minni í Svíþjóð. Og að öllum
ótöldum vinum sem við áttum á
báðum stöðum.
Söknuðurinn er sár. Við þökk-
um fyrir allt og allt.
Nú bliknar sólin bjarta
og bros mitt hverfur brátt.
Nú þyngjast slög míns hjarta
ég leita í heimsins mátt.
Ó, guð hvar ertu núna?
Er þreytast sporin mín
ég leita þín í bænum
uns birtan aftur skín.
(Bryndís)
Bryndís Rósinkranz
Sigurðardóttir,
Svava Rósinkranz
Kristinsdóttir og fjölskylda,
Ellý Kristinsdóttir Karlsson
og fjölskylda.
Elsku tengdapabbi.
Ég þakka fyrir þær minning-
ar sem ég á um þig, elsku Ívar,
og þau fallegu samtöl sem við
höfum átt um fólkið sem okkur
er kærast. Ég var svo lánsöm að
kynnast syni þínum og man ég
vel þegar Marvin kynnti mig
fyrir þér og Hönnu. Þið tókuð
mér og syni mínum opnum örm-
um og þakka ég fyrir þann hlý-
hug sem einkenndi öll okkar
samskipti. Ívar minn, það voru
erfið skrefin sem þú áttir er þú
fylgdir elskulegri Hönnu okkar
hennar síðustu skref en þú sýnd-
ir þinn mikla styrk í þessu verk-
efni og vékst aldrei til hliðar. Ég
dáðist að þér.
Eftir andlát Hönnu var okkur
fjölskyldunni afar kært að fá þig
til okkar á Langholtsveginn að
hjálpa til við að mála húsið og
sérstaklega í ljósi þess að Sindri
Geir var nýfæddur þegar þú
komst og dvaldir hjá okkur. Við
áttum góðar stundir þar sem við
fögnuðum nýmáluðu húsi og ný-
fæddum syni en það einkenndi
þig Ívar minn að verkin þín voru
ávallt vel unnin og góður afi
varstu og sonum mínum mikil
fyrirmynd.
Sumarið leið og vetur reið yfir
hér á Íslandi en þá lagðir þú af
stað í ferðalag sem markaði önn-
ur kaflaskipti í þínu lífi. Þú
kynntist henni Bryndísi sem er
okkur svo kær. Við áttum mörg
og góð samtöl á þessum tíma
sem ég geymi hjá mér eins og
þú baðst mig um. Þú og Bryndís
dvölduð í Grundarfirði og í Sví-
þjóð og á ferðum ykkar á milli
dvölduð þið oftar en ekki á
Langholtsveginum hjá okkur
Marvin og áttum við margar
góðar kvöldstundir þar sem við
ræddum tilveruna og kynntumst
betur.
Ívar minn, þú varst mér góð-
ur tengdapabbi og ávallt var
gott að koma inn á þitt heimili
og verja stundum með þér. Það
sem einkenndi þig var dugnað-
urinn, eljusemin og hógværðin
sem er mikil dyggð. Þú varst
einstaklega laghentur og vand-
virkur í öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur, útsjónarsamur og
hagsýnn og hófst ekki handa
fyrr en þú varst fullviss um
hvernig verkinu skyldi lokið.
Þessir góðu eiginleikar lifa í af-
komendum þínum.
Elsku Bryndís, Gústi, Árni Ív-
ar, Benni og elskulegur Marvin
minn, missir ykkar er mikill og
hugur minn er hjá ykkur.
Inga Björk Guðmundsdóttir.
Ívar Árnason
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
Sveinbjörn Sigurjónsson
bifreiðarstjóri
frá Torfastöðum í Fljótshlíð,
verður jarðsunginn frá Breiðabólsstaðarkirkju
laugardaginn 30. júlí kl. 14.00.
Ásta Ingibjörg Árnadóttir
Erna Marsibil Sveinbjarnardóttir, Jón Sverrir Garðarsson,
Sigurlín Sveinbjarnardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.