Morgunblaðið - 06.09.2011, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. SEPTEMBER 2011
Vináttubönd
sem snemma verða
til á lífsleiðinni
reynast jafnan sterkust og end-
ast bezt. Fráfall Davíðs kom
mér mjög á óvart, því að allt til
síðasta dags hélt hann unglegu
– allt að drengjalegu – yfir-
bragði og fasi. Kynni okkar
hafa haldizt allt frá því að við
hittumst fyrst sem strákar í
Melaskólanum í Vesturbæ
Reykjavíkur fyrir miðbik lið-
innar aldar. Hann var óvenju-
tápmikill og hafði gaman að því
að tuskast við okkur hina strák-
Davíð Trausti
Arnljótsson
✝ Davíð TraustiArnljótsson
fæddist í Reykjavík
20. desember 1939.
Hann lést 21. ágúst
2011.
Davíð var jarð-
sunginn 5. septem-
ber 2011.
ana. Og við héldum
áfram að fylgjast
að í námi og leik, í
Gagnfræðaskólan-
um við Hringbraut
og síðan í Gagn-
fræðaskólanum við
Öldugötu („Gaggó
Vest“) og þaðan í
Menntaskólann í
Reykjavík og fræg-
an X-bekk stærð-
fræðideildar.
En eins og oft vill verða
skildu leiðir að loknu stúdents-
prófi. Davíð hafði auga fyrir
hinu háleita og fagra og hélt
ásamt Sigurjóni Jóhannssyni,
bekkjarfélaga okkar og síðar
listmálara, til Rómar, þar sem
um tveggja missera skeið var
lögð stund á „la dolce vita“ og
allt það sem hin sólríka Ítalía
hefur upp á að bjóða. Það kom
mér skemmtilega á óvart vorið
1960 þegar þeir félagar á heim-
leið frá þeirri dvöl komu við hjá
mér í Heidelberg í Þýzkaland,
þar sem ég var við nám. Þeir
voru með allt hafurtask sitt á
ítölskum smábíl sínum, Topol-
ino, er þeir höfðu eignazt þar
suður frá og óku nú norður
Ítalíu og yfir Alpana og héldu
síðan áfram líklega alla leið til
Kaupmannahafnar þar sem þeir
fengu skipsfar til Íslands. Að
lokinni Ítalíudvölinni tók skipu-
legra nám við, því að þá innrit-
aðist Davíð í verkfræðideild
Háskóla Íslands og síðan í síð-
ari hluta námsins í verkfræði-
deild Kaupmannahafnarskóla,
þar sem hann útskrifaðist. Vita-
skuld tóku síðan margvísleg
störf við, og var Davíð m.a.
bæjarverkfræðingur á Dalvík
og rak síðar verkfræðistofu á
Akureyri. Hann var alla tíð
hinn góði félagi sem lagði sig
fram um að lyfta meðbræðrum
sínum úr gráma hversdagsins
upp í blómabrekku heimspeki-
legrar umræðu og listrænna til-
þrifa. Snemma var eins og
óvenjulegt næmi hans veitti
honum innsæi inn á „astral-
planið“. Og í stærðfræðideild-
inni í Menntó var hann okkur
félögum sínum nokkur ráðgáta,
þegar hann setti ofurlítið í axl-
irnar, horfði fjarrænum augum
út í buskann og skrifaði síðan
niður á blað lausn á flóknum
reikningsdæmum án þess að
nota þær aðferðir sem kennslu-
bækurnar gáfu upp. En útkom-
an var rétt hjá Davíð, hvernig
sem hann þó fór að því að finna
hana. Og eftir því sem á ævina
leið má segja að hann – verk-
fræðingurinn og maður reikni-
stokksins – hafi æ meira
hneigzt að andlegum efnum,
sannfærður um að líf okkar er
meira en stutt viðkoma í jarð-
neskri tilvist. Kristileg ástund-
un og biblíulestur varð á síð-
ustu árum daglegur þáttur í lífi
hans og hann átti orðið mikið
safn biblíurita á hinum ýmsu
tungumálum og naut þess m.a.
að lesa biblíuna í hinum erlendu
útgáfum, hvort heldur það var
enska, ítalska, þýzka eða
spænska.
Á skilnaðarstundu votta ég
eiginkonu Davíðs, Huldu Er-
lingsdóttur, börnum þeirra og
fjölskyldu, mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hans.
Sigurður Gizurarson.
Kveðja frá Lúðrasveit
Reykjavíkur
Mér er ljúft og skylt að minnast
Finns Jónssonar; góðs félaga og
vinar. Ég þakka honum og Þór-
unni konu hans áratuga samstarf í
Lúðrasveit Reykjavíkur og vin-
áttu við okkur Guðrúnu konu
mína. Gamlir félagar í Lúðrasveit
Reykjavíkur minnast Finns með
miklu þakklæti og virðingu.
Finnur fór ungur að fást við
tónlist, lærði á píanó og harmón-
iku, en á menntaskólaárum hans á
sjötta áratugnum lá leið hans í
Hljómskálann. Þar voru fyrir
nokkir ungir menn og áhuga-
samir, sem nýttu sér ómetanlegt
tækifæri í Lúðrasveit Reykjavík-
ur til að leika við hlið nokkurra af
færustu hljóðfæraleikurum lands-
ins, undir stjórn Páls Pampichlers
Pálssonar. Þetta var strangur
skóli en góð reynsla, því mistök
voru ekki vel séð.
Samferða Finni í þennan hóp,
og reyndar víðar á lífsleiðinni, var
Þór Benediktsson vinur hans.
Þeir fóru reyndar fljótlega til
Danmerkur til náms í verkfræði.
En að því loknu komu þeir báðir
til starfa í Lúðrasveit Reykjavík-
ur og áttu þar farsælan feril í ára-
tugi við hljóðfæraleik og stjórn-
arstörf. Menntun Finns og
dýrmæt reynsla úr atvinnulífinu
reyndist ómetanleg fyrir sveitina
enda var hann vanur flóknum úr-
lausnarefnum. Þá er ógetið mann-
kosta hans og gáfna sem gerðu
honum kleift að sjá öðrum fremur
kjarna hvers máls. Finnur réð
okkur því ávallt heilt. Allt yfirlæti
var hins vegar fjarri honum. Það
var frekar að hann af ríkri kímni-
gáfu sæi spaugilega hlið á sumum
illa ígrunduðum hugmyndum okk-
ar. Að eiga slíkan mann að félaga
og vini í áratugi er dýrmætt og
þakkarvert.
Finnur var góður trompetleik-
ari og nálgaðist leikinn á sama
hátt og fræði sín og störf; með ná-
kvæmni og öryggi að leiðarljósi,
þar sem ekkert pláss var fyrir
ójafnvægi eða mistök. Af þessu
einkenndist allt hans lífshlaup.
Slíkt yndi hafði Finnur af tónlist
að hann sinnti henni vel á ýmsan
Finnur Jónsson
✝ Finnur Jónssonverkfræðingur
fæddist í Reykjavík
8. apríl 1937. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 25. ágúst
2011.
Útför Finns fór
fram 5. september
2011.
hátt alla ævi. Hann
var félagi í Big-band
81 í nokkur ár, greip
gjarnan nikkuna á
góðum stundum eða
settist við píanóið, og
kórsöng stundaði
hann einnig.
Í einkalífi var
Finnur einstakur
gæfumaður. Þau
Þórunn nutu mikils
barnaláns og stöðugt
hafði Finnur hana sér við hlið; hún
studdi hann af alhug í leik og starfi.
Þau voru mjög samrýnd og hún
reyndist honum frábær lífsföru-
nautur. Gamlir félagar í lúðrasveit-
inni og eiginkonur þeirra minnast
með þakklæti góðra stunda með
þeim hjónum á ferðalögum eða í
Hljómskálanum og þakka Finni og
Þórunni starf þeirra fyrir Lúðra-
sveit Reykjavíkur.
Ég og Guðrún kona mín vottum
Þórunni, börnum hennar, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Sverrir Sveinsson.
Það er með sorg og söknuði sem
ég kveð vin minn Finn Jónsson.
Leiðir okkar hafa legið saman í
meira en hálfa öld, en þá kvæntist
hann vinkonu minni og skólasyst-
ur, Þórunni Sigurðardóttur. Sama
ár giftist ég nánasta vini hans í
gegnum MR og síðar í verkfræði-
deild HÍ. Leið okkar lá svo til Dan-
merkur þar sem við dvöldumst í
nokkur ár og hittumst þá næstum
daglega. Var þá margt sér til gam-
ans gert og lautarferðir vinsælar.
Börnin okkar eru á sama aldri og
má segja að þau líti á sig sem
systkin og dætur mínar líta á Þór-
unni og Finn sem aðra foreldra.
Eftir heimkomuna til Íslands er
svo margs að minnast, sumarfrí-
anna, útileganna nánast hverja
helgi yfir sumarmánuðina, sam-
veru um jól og áramót o.s.frv.
o.s.frv.
Á seinni árum má nefna göngu-
ferðir utan almannaleiða og ferðir
erlendis. Finnur var einstakur
gæðadrengur og traustur vinur,
orðvar með eindæmum og minnist
ég þess aldrei að hann hafi hall-
mælt nokkrum manni. Hann var
hagleiksmaður mikill eins og
reyndar öll hans föðurætt.
Áhugamál átti hann mörg, lék
til fjölda ára með Lúðrasveit
Reykjavíkur, góður skíðamaður,
virkur félagi í Frímúrarareglunni
og söng í Frímúrarakórnum. Golf
var þó eitt aðaláhugamálið og var
hann einn af stofnendum Golf-
klúbbs Garðabæjar.
Finnur hafði alltaf verið hraust-
ur þar til fyrir tæpum fimm árum
er hann greindist með illkynja
sjúkdóm og fór í framhaldi af því í
margskonar meðferðir sem hann
tók með miklu jafnaðargeði. Síð-
astliðið vor syrti svo í álinn og má
segja að eitt hafi tekið við af öðru
og verið óslitin þrautaganga. Öllu
tók hann með sömu róseminni,
kvartaði aldrei og bað aldrei um
neitt.
Allan þennan tíma hefur Þór-
unn sýnt einstakan styrk og kær-
leik og verið hjá honum öllum
stundum.
Elsku Þórunn, Siggi, Olla, Guð-
rún, Hulda Björk og fjölskyldur,
mínar einlægustu samúðarkveðj-
ur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Hulda.
Við Finnur hófum saman skóla-
göngu í Landakot, hann upp Tún-
götuna úr Kvosinni, ég upp Hofs-
vallagötuna. Um þær mundir
eignuðumst við báðir tvíhjól sömu
gerðar og fórum á þeim frjálsir
ferða um bæinn og suður á Mela,
þar sem ófullgerð háskólalóðin
bauð upp á krefjandi torfærur.
Seinna fylgdumst við að í gegn-
um menntaskóla og urðum stúd-
entar árið 1957. Á unglingsárunum
fórum við nokkrum sinnum í
tjaldútilegur, sumir okkar skátar.
Ég minnist ferðar út í Hjörsey á
Mýrum, þar sem lundi var dreginn
úr holum og búinn til seyðis yfir
prímusloga. Önnur ferð var að
Heklurótum, með daglangri göngu
að fjallinu, án þess að tindinum
væri náð.
Svo skildi leiðir og lágu ekki
saman aftur að kalla, fyrr en sjö-
tugir öldungar hittust árið 2007 til
þess að rifja upp minningar, gera
sér glaðan kvöldverð og leggjast í
ferðalög.
Finni var margt vel gefið auk
námsgáfna, hann þótti liðtækur í
fimleikum og var hljóðfæraleikari
á sínum yngri dögum. Hann
reyndist og farsæll í starfi og sem
verkfræðingur má segja, að hann
hafi tekið beinan þátt í uppbygg-
ingunni á síðari hluta aldarinnar
sem leið. Hann var gæfumaður í
einkalífi. Með ágætri konu sinni,
Þórunni, eignaðist hann fjögur
börn, öll mannvænleg.
Lífið er stutt. Finnur Jónsson er
allur. Kvaddur hinstu kveðju. Ná-
komnir syrgja. Þórunni og fjöl-
skyldunni allri votta ég einlæga
samúð.
Jón Hilmar.
Finnur Jónsson lauk verkfræði-
prófi í Danmörku árið 1963 og
starfaði fyrst hjá dönskum verk-
fræðistofum. Árið 1966 fluttist
fjölskyldan heim til Íslands og
Finnur hóf meira en 40 ára sam-
felldan starfsferil hjá verkfræði-
stofunni Hönnun. Hann var einn
af fyrstu starfsmönnum stofunn-
ar sem þá var að slíta barnsskón-
um og þetta var á þeim árum sem
gríðarleg uppbygging var að hefj-
ast á Íslandi. Í sjávarþorpum
landsins voru byggð ný fisk-
vinnsluhús, skólar og sjúkrahús
risu um allt land, lagðir voru nýir
vegir og byggðar brýr og síðast
en ekki síst hófst á þessum árum
beislun orkulindanna fyrir alvöru
samhliða uppbyggingu á orku-
frekum iðnaði.
Það voru því ærin verkefni fyr-
ir ungan og hæfileikaríkan verk-
fræðing, störfin voru krefjandi og
skemmtileg og fyrirtækið óx
hratt og dafnaði. Sigölduvirkjun
var byggð á fyrri hluta áttunda
áratugarins og hún var fyrsta
stórvirkjunin á Íslandi sem var að
verulegum hluta undirbúin og
hönnuð af íslenskum verkfræð-
ingum. Þar fór Finnur fyrir ís-
lenskum samstarfshópi í sam-
vinnu við erlent
verkfræðifyrirtæki og stýrði því
verkefni í höfn með miklum ágæt-
um. Hann varð síðan yfirverk-
fræðingur Hönnunar, sem orðin
var ein stærsta verkfræðistofan í
landinu og síðan framkvæmda-
stjóri fram undir lok níunda ára-
tugarins. Þá tók við verkefna-
stjórnun og ýmis verkefni,
einkum á sviði vatnsaflsvirkjana.
Finnur lét af verkfræðistörfum
við þau tímamót að verða sjötug-
ur. Þá skrifaði hann okkur fallegt
bréf sem við varðveitum, gerði
grein fyrir sinni ákvörðun um
starfslok, kvaddi með virktum og
allt var á hreinu eins og annað hjá
Finni. Þarna fóru saman þau
tímamót að Finnur lauk löngum
og farsælum ferli hjá Hönnun og
fyrirtækið sameinaðist öðrum
verkfræðistofum og varð Mannvit
hf.
Við minnumst Finns ekki síður
fyrir það hvað hann var hæfileika-
ríkur á öðrum sviðum en því
tæknilega, léttur í lund og góður
félagi. Og fyrir stofuna var ekki
ónýtt að hafa mann sem var
fæddur málamaður og gat skrifað
óaðfinnanlegan texta í stórum og
flóknum skjölum á hverju sem
var af þremur tungumálum.
Hann var fjölhæfur tónlistarmað-
ur og þau hjónin tóku þátt í fé-
lagsstarfi okkar af lífi og sál. Og á
góðum stundum var það Finnur
sem hélt uppi fjörinu með undir-
leik á píanó eða harmónikku.
Fyrir hönd Mannvits þökkum
við Finni að leiðarlokum langa og
farsæla samfylgd og vottum Þór-
unni og afkomendum þeirra
dýpstu samúð.
Eyjólfur Árni Rafnsson.
Sigurður St. Arnalds.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, "Senda inn minningargrein",
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA KRISTÍN VILHELMÍNA BIERING,
Fossvogsbletti 2,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
31. ágúst.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag, þriðjudaginn
6. september kl. 15.00.
Moritz Wilhelm Sigurðsson, Margrét Dóra Guðmundsdóttir,
Guðmundur Sigurðsson, Anna Sigríður Zoëga,
Auður Sigurðardóttir, Ólafur Halldórsson,
Sigurður Þórir Sigurðsson, Ásta Björk Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs sambýlismanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
EINARS SIGURJÓNSSONAR,
áður til heimilis í Zeuthenshúsi,
Eskifirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hulduhlíðar.
Þorbjörg Eiríksdóttir,
Edda Einarsdóttir,
Sigurjón Einarsson, Margrét Jónsdóttir,
Ása Einarsdóttir, Ólafur Bjarnason,
Signý Einarsdóttir, Örn Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA LILJA GÍSLADÓTTIR,
áður til heimilis á Sunnubraut 5,
Keflavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi
laugardaginn 27. ágúst, verður jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 8. september
kl. 13.00.
Ingibjörg Magnúsdóttir, Lárus Ólafur Lárusson,
Kristín G. Magnúsdóttir, Eyjólfur Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
GUNNAR HALLDÓRSSON
bóndi
á Gunnarsstöðum
verður jarðsunginn frá Svalbarðskirkju
laugardaginn 10. september kl. 14.00.
Aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BIRGIR BJÖRNSSON,
Miðholti 6,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu föstudaginn 2. september.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnar-
firði fimmtudaginn 8. september kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Minningarsjóð Birgis Björnssonar til styrktar unglinga-
starfi FH, rkn. 545-14-403070 eða heimahlynningu líknardeildar
Landspítalans í Kópavogi.
Inga Magnúsdóttir,
Magnús Birgisson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Sólveig Birgisdóttir, Finnbogi Kristinsson,
Laufey Birgisdóttir, Björgvin Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.