Morgunblaðið - 17.09.2011, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 2011
✝ Jón Sig-urgeirsson
fæddist á Grana-
stöðum í Köldukinn,
Suður-Þingeyj-
arsýslu, 13. nóv-
ember 1921. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 9. september
2011.
Jón var sonur
hjónanna Sig-
urgeirs Pálssonar, bónda á
Granastöðum og Kristínar Hólm-
fríðar Jónsdóttur húsfreyju.
Systkini Jóns sem komust til full-
orðinsára voru 1) Stefanía, f.
10.10. 1915, d. 1992; 2) Páll, f.
23.9. 1925, d. 1993; 3) Klemens, f.
26.9. 1928; 4) Ólína Þuríður, f.
23.10. 1930; 5) Sigríður, f. 14.10.
1933, d. 1960; 6) Álfheiður, f. 11.8.
1935.
Jón kvæntist 5. nóvember 1949
Hildi Eiðsdóttur frá Þóroddsstað,
f. 4. apríl 1925, d. 5. júní 2003.
Börn þeirra eru: 1) Kristín, f.
16.12. 1950, gift Ögmundi Guð-
mundssyni og eiga þau þrjú börn,
Guðmund, Jón og Unni; Barn
Jóns og sambýliskonu hans, Snjó-
laugar Maríu Árnadóttur, er Eið-
ur. Börn Unnar og sambýlis-
manns hennar, Sigurbjörns
Viktorssonar, eru Hrafnhildur og
Tryggvi; 2) Sigurgeir, f. 26.8.
1952; 3) Kristbjörg, f. 29.7. 1954,
gift Hauki Þórðarsyni, börn
þeirra eru Hildur og Valur. Börn
Hildar og eig-
inmanns hennar,
Brynjars Óttars-
sonar, eru Haukur
og Óttar Örn; 4) Eið-
ur, f. 28.9. 1957,
kvæntur Önnu
Harðardóttur, börn
þeirra eru Andrea,
Arnór og Hildur.
Barn Andreu og
sambýlismanns
hennar, Elfars Al-
freðssonar, er Herdís; 5) Arn-
grímur Páll, f. 4.5. 1967, kvæntur
Svanhildi Kristjánsdóttur, börn
þeirra eru Íris, Óðinn og Auður
Friðrika; 6) Karitas, f. 3.9. 1970,
gift Erlingi Kristjánssyni, barn
þeirra er Arna Valgerður.
Jón stundaði nám í Laugaskóla
í tvo vetur, þar af annan í smíða-
deild. Jón og Hildur hófu búskap í
Ártúni 1949 og bjuggu þar til árs-
ins 1961 er þau reistu sér nýbýlið
Árteig. Jón vann við trésmíðar
fyrstu árin en sinnti jafnframt bú-
skap. Hann fékkst einkum við
smíði innréttinga en að því kom
að hann snéri sér alfarið að járn-
og vélasmíði á ýmsum sviðum.
Hann smíðaði fjölda vatnsafls-
stöðva sem settar voru upp víða
um land. Árið 1994 var Jón
sæmdur heiðursmerki hinnar ís-
lensku fálkaorðu fyrir störf sín.
Útför Jóns fer fram frá Þór-
oddsstaðarkirkju í dag, 17. sept-
ember 2011, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Nú er hann elskulegur faðir
minn, Jón í Árteigi fallinn, frá eft-
ir stutta sjúkrahúslegu á Akur-
eyri. Þegar hringt var í mig og
mér tjáð að þú hefðir lærbrotnað,
vissi ég strax að það yrði erfiður
róður fyrir þig að hafa það af.
Minningarnar hrannast upp og
þegar maður hugsar til baka er
efst í huga hversu góður faðir og
eiginmaður þú varst mömmu.
Fyrstu minningarnar eru frá því
að við bjuggum í Ártúni og þú
varst að smíða í gamla verkstæð-
inu. Járnið barið, smíðaðir blásar-
ar og vatnsvélar. Verkfærin smíð-
aðir þú sjálfur eins og rennibekk
og sög. Allt úr gömlu dóti og bíl-
hræjum. Settar voru átta gata bíl-
vélar á heybyssur og minnist ég
gangsetninga á þeim og þótti mér
það stórkostlegt.
Og svo fluttum við í Árteig,
þetta stóra flotta hús sem í dag er
samkomustaður fjölskyldunnar á
góðum stundum. Það var ekkert
til sparað og seinna byggðir þú
svo verkstæðið og þá breyttist öll
vinnuaðstaða fyrir þig.
Virkjunarsagan í Granastaða-
fjalli er náttúrulega sér kafli og
það sem þú afrekaðir á þinni ævi
er ótrúlegt. Byrjaðir í bæjarlækn-
um á Granastöðum og framleiddir
rafmagn, strokkaðir smjörið og
hrærðir steypu, allt með vatns-
orku. Rafstöðvarbygging þín hef-
ur haldið áfram alla tíð síðan. Á
haustin fyllti krap lækinn og þú
fórst upp í fjall og mokaðir og
mokaðir og komst heim dauð-
þreyttur. Síðan var farið daginn
eftir og haldið áfram að moka en
nágrannarnir töluðu um að þér
væri nær að fá Laxárrafmagn.
Síðan hófust framkvæmdir við
Nípárgilið. Ég man fyrstu skoð-
unarferðina upp eftir, hef líklega
verið 7 ára gamall. Unnið var með
skóflu og haka dag eftir dag og þú
alltaf rennandi sveittur og erfið-
aðir svo mikið, enda var það ekki
þinn stíll að gefa neitt eftir. Já,
þær eru margar stundirnar þarna
efra með okkur strákunum þínum
og kannski ekki allar frásögufær-
ar. Allt hafðist þetta og eru þessar
framkvæmdir orðnar að stóriðju í
dag. Þú kenndir okkur að það yrði
að sinna rafstöðinni allar stundir.
Eftir skólagöngu kom ég svo
heim og fór að vinna með þér á
verkstæðinu. Það var gefandi og
þú kenndir mér allt og ég kenndi
þér sumt. En stundum vorum við
ekki sammála, en leystum alltaf
málin.
Veikindi þín höfðu að sjálf-
sögðu mikil áhrif á þig og okkur
og hugsun þín ekki alltaf skýr á
þessum árum, en ótrúlegt hvað
það kom til baka nú síðustu árin
og þú fórst að hafa hægt um þig
og hætta þessu streði og hvíla þig.
Það var alltaf gaman að ferðast
með þér og þú þekktir landið,
fræddir mig og sagðir sögur af at-
burðum sem höfðu gerst á ýmsum
stöðum.
Síðustu árin þín hafa verið okk-
ur systkinunum afskaplega gef-
andi og yndisleg og einnig börn-
unum okkar. Allar veislurnar sem
við höfum haldið inni í Árteigi og
þú alltaf með okkur.
Einn morgun hér fyrir stuttu
sast þú allt í einu á pallinum hjá
okkur skælbrosandi eftir að hafa
labbað á milli húsanna. Þú fékkst
kaffi hjá mér og ég dreif þig í flug-
túr, þú tókst í stýrið og stýrðir
eins og herforingi.
Ég veit þú ert kominn til
mömmu og þið munuð hvíla sam-
an í faðmi hvort annars og horfa
til okkar.
Hvíl þú í friði.
Eiður.
Löngu lífshlaupi er lokið.
Elskulegur tengdafaðir minn Jón
Sigurgeirsson er fallinn frá. Þeg-
ar ásvinur deyr lifa eftir dýrmæt-
ar minningar og það er mér ljúft
og skylt að minnast hans með
nokkrum orðum.
Það var um sumarið 1973 að ég
hitt Nonna í fyrsta sinn, þá stelpa
komin í sveit norður í land. Ekki
grunaði mig þá að hann yrði
seinna tengdafaðir minn. Hann
var maðurinn á verkstæðinu, inn-
an um framandi tól og tæki og
smíðaði úr járni. Þar var alltaf
mikið líf og nóg að gera. Heimilið í
Árteigi minnti frekar á hótel en
venjulegt heimili þar sem Hildur
tengdamóðir mín tók á móti sveit-
ungum og gestum sem komu af
verkstæðinu í mat og kaffi af mikl-
um myndarskap. Seinna réð
Nonni mig til þeirra hjóna í vinnu
og þá kynntist ég því hlýja og
góða viðmóti sem einkenndi hann
allt hans líf.
Nonni var enginn venjulegur
maður, hann var mikill hugvits-
maður sem fékk ungur mikinn
áhuga á allri tækni og til eru
margar sögur af honum þar sem
hann hannaði og smíðaði ótrúleg-
ustu hluti til að auðvelda sér vinn-
una. En ástríða hans voru vatns-
hjól og framleiðsla rafmagns og
þar kom að því að hann snéri sér
alfarið að járninu. Hann hikaði
ekki við að fylgja þessari ástríðu
sinni eftir og árið 1963 fjárfesti
hann í rennibekk sem var mikil
fjárfesting á þeim tíma. Þótti
þetta djörf ákvörðun hjá manni
sem ekki hafði neina menntun á
þessu sviði og sagði Nonni mér
síðar að rennibekkurinn hefði
kostað jafnmikið og nýr vörubíll.
Hann las sér til í erlendum bókum
hvernig hann gæti hannað og
smíðað hluti sem til virkjana
þurfti. Á skrifborði hans mátti sjá
flókna útreikninga, minnispunkta
og teikningar og jafnvel á veggj-
um verkstæðisins ef hann hafði
ekkert annað til taks. Þar með
lagði hann grunn að ævistarfi sínu
við að smíða og hanna vatnstúr-
bínur sem hann setti upp víða um
land. Það má með sanni segja að
Nonni hafi komið arfleifð sinni
áfram því synir hans hafa tekið við
af honum og halda merki hans á
lofti og áfram er unnið á verk-
stæðinu í Árteigi við túrbínusmíð.
Þrátt fyrir að Nonni hafi oft
þurft að glíma við erfið veikindi
stóð hann alltaf upp aftur og hélt
áfram. Hann vorkenndi sér ekki,
heldur reyndi alltaf að sjá spaugi-
legu hliðina og sagði sjálfur að
hann skildi ekki hvað hann lifði
lengi. Hann fór með skemmtileg-
ar sögur og kunni ótal vísur og
ljóð sem hann fór með. Síðustu
mánuðina sem hann lifði var hann
hress og kátur og lét sig ekki
muna um að mæta í veislur og
fagnaði innan fjölskyldunnar.
Ég mun alltaf hugsa með hlý-
hug og þakklætis til Nonna og
Hildar meðan hún lifði. Þau voru
einstaklega góðir tengdaforeldrar
og ákaflega góð afi og amma
barnanna minna. Var heimili
þeirra hjóna þeirra annað heimili
og fannst þeim alltaf gott að
hlaupa yfir í hitt húsið og stundum
stelast í mat ef það var eitthvað
betra þar á borðum. Afi þeirra
fylgdist með þeim fram í andlátið
og hafði áhuga á því sem þau tóku
sér fyrir hendur.
Þegar komið er að leiðarlokum
vil ég þakka Nonna fyrir samleið-
ina gegnum árin og bið honum
blessunar á öðru tilverustigi.
Anna Harðardóttir.
Afi minn kvaddi á hrímköldum
haustdegi. Öldungurinn hélt reisn
sinni allt til loka og gætti þess að
allir fengju tíma til að kveðja og
þakka áður en hann hélt í ferðina
löngu. Þrátt fyrir tómleika og
söknuð er þakklætið öllu sterkara.
Alla tíð var afi föst stærð í mínu
lífi. Í vinnugallanum með lopahúfu
strauk hann íhugull óskiljanleg-
um vélum og tannhjólum. Seinna,
við eldhúsborðið í Árteigi, með
vinnulúnar hendur og glettinn á
svip. Í sumar með opinn faðminn
og lygilegar sögur af gamalli tíð
þar sem lífsbaráttan var erfið.
Þrautseigja og nægjusemi fylgdu
honum í gegnum lífið. Afi var
framfaramaður og trúði á hugvit
Íslendinga. Öllum var ljóst hversu
stoltur hann var af börnum og
barnabörnum sem fylgdu í hans
fótspor á verkstæðinu heima.
Afi var okkur barnabörnunum
og barnabarnabörnunum afskap-
lega góður. Einlægni hans og
blíða í öllum samskiptum er eft-
irminnileg.
Við minnumst hans með stolti
og söknuði.
Hildur Hauksdóttir.
Elsku afi minn. Það er skrítið
að hugsa til þess að þú sért ekki
lengur hér í þessum heimi, en í
hjarta okkar og huga verður þú
ávallt til staðar. Ég trúði því svo
innilega að þú myndir halda upp á
90 ára afmælið þitt núna í nóvem-
ber, eins og þér einum var lagið.
Eftir sitja svo ótal margar
minningar um þig sem gott er að
ylja sér við á svona stundum. Það
voru forréttindi að alast upp með
ömmu og afa í næsta húsi. Frá því
ég man eftir mér var þetta eins og
mitt annað heimili og óteljandi
skiptin sem ég dvaldi hjá ykkur.
Það var oft og tíðum mannmargt
við eldhúsborðið í Árteigi, enda
voruð þið amma einstaklega gest-
risin og stór fjölskyldan sem
fylgdi ykkur.
Það var alltaf gaman að hlusta
á þig segja frá. Hvort sem það
voru sögur frá því í gamla daga,
vísur eða sögur líðandi stunda.
Alla tíð fannst mér ákaflega
merkilegt hvað þú kunnir af vís-
um og gast farið með fram á síð-
asta dag, vísur sem sagðar voru
einu sinni og þú mundir þær 50 ár-
um seinna.
Það sem einkenndi þig var
þessi jákvæðni í þér, þú varst svo
þakklátur fyrir það sem þú hafðir.
Umvafinn ást og kærleik af börn-
unum þínum, barnabörnum og
barnabarnabörnum. Ég sagði allt-
af að það væri því að þakka hversu
lengi þú lifðir.
Mér þótti alveg óskaplega vænt
um þig, elsku afi, og söknuðurinn
leynir sér ekki. Þú varst óttalegur
glanni að mér fannst og uppá-
tækjasamur. Þú fórst þangað sem
þú ætlaðir þér og helst aðeins
lengra. Mér er mjög minnisstætt
eitt atvik, en þá hafðir þú náð að
gangsetja gamlan vélsleða og ætl-
aðir að prófa að fara einn hring.
Ég fylgdist með þér úr vestur-
glugganum í Árteigi þar sem þú
keyrðir af stað og endaðir neðan
við fjárhúsin ofan í djúpum hjól-
förum, sleðinn lagðist á hliðina og
þú með. Ég hljóp eins og fætur
toguðu á náttfötunum á eftir þér
og náði að reisa þig við. Við rifj-
uðum þessa sögu upp fyrir ekki
svo löngu og höfðum gaman af.
Fyrir tæpu ári hvíslaði ég að
þér litlu leyndarmáli. Ég lokaði á
eftir mér svefnherbergishurðinni
og settist á rúmstokkinn hjá þér.
Það þurfti ekki að segja neitt
meir, þú vissir alveg hvað ég var
að fara segja þér. Við hlógum og
skríktum saman inni í herbergi og
þú lofaðir að segja ekki frá þessu
strax. Ég var farin að halda að þú
hefðir gleymt því að það væri
fjölgunarvon því þú minntist ekki
einu orði á þetta fyrr en mörgum
vikum seinna og þóttist ekkert
vita.
Ég er þakklát fyrir að hafa not-
ið samveru þinnar öll þessi ár og
sérstaklega er ég glöð að þú
fékkst að hitta litlu stelpuna mína.
Ég veit að þú naust þín síðustu
mánuði ævi þinnar, enda ekki allir
afar sem fara í flugtúr orðnir 89
ára gamlir eða hrista eitt sjón-
varpsviðtal fram úr erminni. Ég
fyllist stolti yfir slíkum frumkvöðli
sem þú varst afi og ég mun halda
sögu þinni á lofti um ókomna tíð.
Ég veit að amma tók vel á móti
þér og megir þú hvíla í friði.
Þín
Andrea Eiðsdóttir.
Afi hefur nú lagt í sína hinstu
ferð. Okkur sem eftir sitjum er
missirinn mikill því hann hafði svo
margt að gefa. Háttvísi hans,
hæverska og jafnlyndi var hverj-
um manni góð fyrirmynd. Úr-
ræðagóður var hann með afbrigð-
um. Hann brosti fallega og
geislaði mikilli hlýju. Það var gott
Jón Sigurgeirsson
• Mikið úrval
• Yfir 40 ára reynsla
• Sendum myndalista
MOSAIK Hamarshöfða 4 110 Rvk
sími 587 1960 www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HLÍF JÓNSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Ási Hveragerði þriðju-
daginn 13. september.
Jarðarförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
mánudaginn 19. september kl. 13.00.
Brandur F. Karlsson,
Björn Brandsson, Katrín Jónsdóttir,
Anna Björk Brandsdóttir, Sigfús Gunnbjörnsson,
Katrín Brandsdóttir, Valdimar Aðalsteinsson,
Karl Brandsson, Inga Lára Ísleifsdóttir,
Halldóra Brandsdóttir, Guðlaugur Magnússon,
Hjördís Gígja Brandsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
bróðir og afi,
SIGURJÓN MARÍUSSON,
Vesturgötu 19,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja að
morgni sunnudagsins 11. september.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Alba Lucia Alvarez,
Maríus Sigurjónsson,
Hildur Sigrún Kristinsdóttir, Pétur Lentz,
Ragnhildur S. Jónsdóttir,
Sigtryggur Maríusson, Jósebína Gunnlaugsdóttir,
Drífa Maríusdóttir, Reynir Ólafsson,
Guðni Jóhann Maríusson,
Jón Þór Maríusson, Alda Úlfars Hafsteinsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær frænka okkar,
ÁSTRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Fannborg 3,
Kópavogi,
áður til heimilis að
Vallargerði 18,
lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu, Boðaþingi,
laugardaginn 3. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á Skjólbraut og Boðaþingi 5-7
fyrir alúð og góða umönnun.
Nína Jenný Kristjánsdóttir,
Björn Kristjánsson, Þórey Sigfúsdóttir,
Guðný Elísabet Kristjánsdóttir, Jóhann Jóhannsson,
Anna Björnsdóttir, Þórir Kjartansson,
Nína Björnsdóttir,
Jón Björnsson, Maureen Björnsson,
Ásgerður Erla Björnsdóttir, Kurt P. Larsen,
börn og fjölskyldur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
AGNAR ÁSKELSSON
bifreiðarstjóri,
Njarðarvöllum 6,
Njarðvík,
áður til heimilis að Sóltúni 9,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja þriðjudaginn 13. september.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 22. september
kl. 14.00.
Áskell Agnarsson, Jóhanna Þórarinsdóttir,
Guðmundur Grétar Agnarsson, Justa Agnarsson,
Hildur Jórunn Agnarsdóttir,
Agnar Ari Agnarsson,
Halldór Heiðar Agnarsson, Bjarnhildur H. Árnadóttir,
Finnbjörn Vignir Agnarsson, Sigurlaug Skúladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GYÐA JÓNSDÓTTIR,
Vesturgötu 95,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness föstudaginn
9. september.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jón Þórður Ágústsson,
Örn Ómar Jónsson,
Svala Bryndís Jónsdóttir, Karl Frank Sigurðsson,
Róbert Arnar Karlsson, Agnes Davy,
Sigurður Reynir Karlsson,
Þórður Ágúst Karlsson.