Morgunblaðið - 20.09.2011, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 2011
✝ Sigurður Sig-urjónsson
fæddist í Vest-
urholtum undir
Eyjafjöllum 22.
október 1925. Hann
lést á Landspít-
alanum 10. sept-
ember 2011. For-
eldrar hans voru
Sigurjón Sigurðs-
son bóndi frá Núpi,
f. 27.10. 1900, d.
22.5. 1972, og Ragnhildur Ólafs-
dóttir frá Eyvindarholti, f. 11.4.
1902, d. 3.10. 1955. Systkini
hans eru Ólafur, f. 1924, látinn,
Sigurást, f. 1929, Guðrún, f.
1931, látin, Svanlaug Kristjana,
f. 1937 og Ragnar, f. 1942.
Hinn 24. desember 1949
kvæntist Sigurður Guðbjörgu
Hjálmsdóttur frá Hofstöðum í
Stafholtstungum. Foreldrar
hennar voru Hjálmur Þor-
steinsson, f. 25.3. 1891, d. 11.6.
1947, og Steinunn Guðmunds-
dóttir, f. 20.11. 1897, d. 30.6.
1946. Börn Sigurðar og Guð-
bjargar eru: 1) Hjálmur, f. 17.8.
1949, d. 2.3. 2006, maki Sigríður
Rut Sigurðardóttir, f. 1951. Þau
skildu. Börn þeirra: a) Guð-
björg, f. 1968. b) Harpa, f. 1973,
maki Brett Vernon Harris, f.
23.8.1963, maki Þórrún Þor-
steinsdóttir, f. 1962. Börn
þeirra: a) Þórdís, f. 1986. b)
Helga María, f. 1999. c) Reynir
Tómas, f. 2004.
Sigurður flutti þriggja ára
með foreldrum sínum að Mið-
skála undir Eyjafjöllum þar sem
hann ólst upp og gekk í skóla.
Hann byrjaði að vinna fyrir sér
á unglingsárum, var í vinnu-
mensku og á vertíð í Eyjum. Ár-
ið 1945 flutti hann til Reykjavík-
ur og lærði þar rafvirkjun, tók
sveinspróf 1949 og varð síðar
meistari í þeirri iðn. Hann starf-
aði lengst af á Teiknistofu SÍS
og síðar Nýju teiknistofunni við
hönnun raflagna. Hann hætti
störfum sjötugur að aldri. Sig-
urður var mikill áhugamaður
um íþróttir. Hann æfði glímu,
fyrst heima í sveitinni og síðan
með glímudeild KR, og var um
tíma einn af bestu glímumönn-
um landsins. Hann gegndi trún-
aðarstörfum fyrir rafvirkja-
félagið í Reykjavík og var m.a. í
stjórn. Sigurður átti sér mörg
áhugamál. Hann stundaði hesta-
mennsku, hafði gaman af að
renna fyrir lax, lék á hljóðfæri
og hafði mikið yndi af söng. Sig-
urður var hagur maður. Eftir að
hann hætti að vinna stundaði
hann útskurð af miklum áhuga.
Eftir hann liggja ótal fagurlega
útskornir gripir.
Útför Sigurðar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag, 20.
september 2011, og hefst at-
höfnin kl. 13.
1975. Dætur þeirra
eru Ísabella
Hjálmdís, f. 2007,
og Esja Sarina, f.
2009. c) Ólafur
Freyr, f. 1974. d)
Ásdís, f. 1985. 2)
Steinunn, f. 3.4.
1951, maki Bjarni
Vésteinsson, f.
1945. Börn þeirra:
a) Margrét, f. 1977,
maki Ólafur Davíð
Jónsson, f. 1971. Dóttir þeirra:
Inga Birna, f. 2004. b) Sigurður,
f. 1978, sambýliskona Anna Sig-
ríður Eyjólfsdóttir, f. 1976. Dæt-
ur þeirra: Helga Soffía, f. 2007,
og Steinunn Lóa, f. 2009. c)
Kristjana, f. 1992. 3) Ragnar, f.
4.10. 1954, maki Sigríður Jenný
Guðmundsdóttir, f. 1956. Synir
þeirra: a) Hjálmur, f. 1981, sam-
býliskona Eva Lind Alberts-
dóttir, f. 1988. Sonur þeirra: Se-
bastían, f. 2010. b) Björgvin, f.
1986. c) Gunnar Snorri, f. 1990.
3) Sigurður, f. 21.4. 1961, maki
Ingibjörg Eiríksdóttir, f. 1962.
Dætur þeirra: a) Hildur Björk, f.
1986, sambýlismaður Vilmar
Freyr Sævarsson, f. 1981. Sonur
þeirra: Aron Mikael, f. 2011. b)
Anna Guðný, f. 1991. c) Eyrún
Inga, f. 1999. 5) Reynir, f.
Í dag verður faðir okkar, Sig-
urður Sigurjónsson, borinn til
grafar, en hann lést eftir löng
veikindi þann 10. september.
Hann var Eyfellingur í báðar
ættir og á mikinn frændgarð í
Rangárvallasýslu. Hann fæddist
að Vesturholtum en fluttist
þriggja ára að Miðskála, þar sem
hann gekk í barnaskóla, en efni
fjölskyldunnar voru lítil og tæki-
færi til menntunar fá.
Afi okkar var organisti kirkj-
unnar og hann átti orgel og harm-
onikku, sem þau systkinin lærðu
að spila á. Þessi lærdómur var
föður okkar drjúgur og honum til
ánægju alla æfi. Hann var mjög
músíkalskur, liðtækur á píanó og
orgel, en hans uppáhaldshljóð-
færi var nikkan. Hann spilaði
gjarnan á góðri stundu,
átti auðvelt með að finna
hljóma í lögum og spila undir
fjöldasöng.
Strax upp úr fermingu þurfti
pabbi að fara að sjá fyrir sér með
ýmsum störfum til sjávar og
sveita. Til höfuðborgarinnar lagði
hann vorið 1945 nítján ára að
aldri til þess að mennta sig og
marka sér framtíð. Hann var
hæfileikaríkur, duglegur, og orð-
inn vanur að treysta á sjálfan sig.
Hann hóf nám í rafvirkjun sem
hann lauk árið 1949. Hann var
tæknilega sinnaður og hafði gam-
an af vélum og tækjum. Hann
hafði líka gaman af að hugsa um
tæknilegar lausnir, jafnt smáar
sem stórar, allt frá skartgripa-
smíði upp í sjávarfallavirkjanir.
Foreldrar okkar kynntust
1947. Aðfangadagur 1949 var
tímamótadagur í lífi þeirra, því
þann dag giftu þau sig, létu skíra
frumburðinn, Hjálm Sigurjón
bróður okkar, og fluttu inn í nýja
eigin íbúð í Sigtúni. Árið 1953
keyptu þau hús í smíðum, Teiga-
gerði 12, í Smáíbúðahverfinu.
Nafn hverfisins var réttnefni til
að byrja með og þangað flykktist
ungt fólk og byggði sjálft með
bjartsýnina að helsta vopni. Þeg-
ar fjölskyldurnar stækkuðu og
efnin jukust stækkuðu menn hús-
in. Pabbi byggði tvisvar við húsið
og bílskúr að auki. Æskuheimili
okkar hefur alla tíð verið fasta-
punkur fjölskyldunnar, sem
fyrsta árið taldi aðeins fjóra, en
er nú stórfjölskylda sem skiptist í
fjóra ættliði og telur tæpa fjóra
tugi. Í Teigagerðinu hefur fjöl-
skyldan fagnað saman nýju ári
allt frá 1953.
Við eigum annan sameiginleg-
an fastapunkt í tilverunni, sum-
arbústaðinn Sólbakka við Eystri-
Rangá sem pabbi byggði 1978.
Þar hefur fjölskyldan haldið hátíð
nánast allar verslunarmanna-
helgar frá árinu 1983. Fjölskyld-
an á margar góðar minningar frá
þessum samkomum sem byggt
hefur upp samheldni meðal okk-
ar. Það er gott að eiga marga að.
Foreldrar okkar höfðu bæði
mikinn metnað fyrir okkar hönd
og hvöttu okkur til nýta tækifær-
in til menntunar sem þau höfðu
ekki. Þau hafa alltaf verið til stað-
ar fyrir okkur, tilbúin að rétta
fram hjálparhönd.
Við höfum oft verið stolt af föð-
ur okkar, til dæmis þegar við vor-
um lítil og skoðuðum verðlaunin
sem hann hafði fengið í glímunni.
Einnig var fingrafimi hans aðdá-
unarverð því hann var handlag-
inn með afbrigðum sem sést vel á
handbragðinu á útskurðinum
sem eftir hann liggur og telur
hundruð gripa.
Nú er glímunni við ofureflið
lokið. Hvíl þú í friði, kæri pabbi.
Steinunn, Ragnar,
Sigurður og Reynir.
Minn elskulegi tengdafaðir er
látinn og þar er genginn mikill
mannkosta- og hagleiksmaður.
Þegar ég sem unglingur kom
inn í fjölskylduna var mér strax
vel tekið og ég hef alla tíð litið á
þau sæmdarhjón Sigga og Boggu
sem mína aðra foreldra, svo vel
hafa þau reynst mér í gegn um
árin.
Hann tengdapabbi var alla
jafnan ekki maður margra orða
en hafði gaman af að segja frá og
þá sérstaklega glímukeppnum
frá fyrri árum. Það kom blik í
augu hans og bros um varir við að
rifja upp bændaglímu þar sem
hann sem ungur maður var Bónd-
inn fyrir Rangæinga á móti Ár-
nesingum. Þar fór betur en á
horfðist þegar hann stóð einn
uppi á móti Bónda Árnesinga og
sex mönnum hans. En þar kom
Siggi fram tvíefldur og stóð uppi
sem sigurvegari í lokin. Það var
ekki hans einkenni að leggja árar
í bát þó á móti blési eða útlitið
væri svart.
Mér er efst í hug þakklæti fyr-
ir allar góðu stundirnar í Teiga-
gerðinu með þessari samhentu
fjölskyldu hans. Hann var þarna
bakvið en hélt þétt utan um allan
hópinn sinn.
Far þú í friði og friður Guðs
veri með þér
Sigríður Rut.
Afi Siggi var mjög rólegur
maður, skemmtilegur og hnytt-
inn. Við eigum margar dýrmætar
minningar um afa og þá sérstak-
lega þar sem hann var alltaf tilbú-
inn að hjálpa okkur þegar við vor-
um í vanda. Hann kom okkur á
beinu brautina með góðum ráð-
um eða einfaldlega beindi okkur
þangað.
Afi skilur margt eftir í okkar
lífi þar sem hann brýndi fyrir
okkur mikilvægi eljusemi og þess
að vinna að takmarki sínu og sýna
öðru fólki virðingu. Auk þess sem
hann kynnti okkur fyrir ánægj-
unni sem fylgir því að fást við dýr
og þá sérstaklega hesta en það
voru margir reiðtúrar sem færðu
okkur góðar samverustundir.
Afi Siggi var mikill listamaður
og skar listilega út bráðfallega
hluti þar sem hann náði að ljá ein-
faldri tréspýtu líf. Fallegu hlut-
irnir sem hann bjó til voru þó ekki
það eina sem hann skilur eftir hjá
okkur því hann útskýrði fyrir
okkur tæknina við hvert verk og
deildi með okkur ófáum sögum úr
sinni æsku. Þeir bræðurnir
glímdu oft, pabbi okkar endaði
svo með að verða glímukóngur
Íslands og glímugenið hefur án
efa skilað sér til okkar allra.
Afi og amma hafa alltaf verið
hornsteinn í okkar lífi sem var til
staðar þegar á þurfti að halda. Nú
er eins og ný öld sé að byrja,
amma án afa, ný heimsmynd fyrir
okkur. Þessi sterka heild sem
amma og afi voru mun lifa í gegn-
um ömmu í minningunni um afa.
Við getum ekki gert okkur í hug-
arlund hvað amma er að ganga í
gegnum núna með því að missa
lífsförunautinn sinn eftir öll
þessu ár. Við samhryggjumst þér
innilega, elsku amma.
Guðbjörg, Harpa, Ólafur
Freyr og Ásdís Hjálmsbörn
Afi er dáinn, þessi tíðindi feng-
um við að morgni laugardagsins
10. september. Við vorum undir
þetta búin en þessum tíðindum
fylgdu blendnar tilfinningar,
bæði mikil sorg og léttir. Sorg yf-
ir því að við ættum ekki eftir að
eiga fleiri yndislegar stundir með
afa og léttir þar sem við vissum
að nú þyrfti hann ekki lengur að
þjást.
Það var ekki hægt að hugsa sér
betri afa. Hann hafði alltaf tíma
fyrir okkur barnabörnin og það
var gaman að vera í kringum
hann og ömmu. Þau héldu vel ut-
an um fjölskyldu sína, kenndu
okkur að virða hvort annað og að
samvinna væri mikilvæg, enda
erum við mjög náin bæði í blíðu
og stríðu. Við vorum mikið saman
og ekki síst um hátíðirnar. Við
gátum vart hugsað okkur áramót
án þess að vera hjá afa og ömmu í
Teigagerðinu eða austur í sum-
arbústað um verslunarmanna-
helgi.
Afi var áhugasamur um tónlist
og spilaði bæði á orgel og harm-
onikku. Ein af okkar bestu
bernskuminningum er þegar fjöl-
skyldan var sem oftar saman
komin um verslunarmannahelgi í
sumarbústaðnum fyrir austan
fjall. Eftir að hafa belgt sig út af
kolagrilluðu lambalæri með öllu
tilheyrandi kom afi sér fyrir úti á
palli með harmonikkkuna, bræð-
ur mömmu spiluðu á gítar og allir
sungu og dönsuðu fram eftir
kvöldi. Lögin sem lifa í minning-
unni eru Litla flugan og Vorkvöld
í Reykjavík.
Afi elskaði sveitina sína og við
fengum oft að heyra að besta
veðrið væri undir Eyjafjöllum.
Það voru margar skemmtilegar
sögur sem hann sagði okkur af
fólkinu í sveitinni. Ein saga hefur
þó verið sögð oftar en aðrar en
það er sagan af því þegar hann
ætlaði að sýna stelpunum í sveit-
inni hversu góður hann væri í að
stökkva yfir gaddavírsgirðingar.
Sú frægðarför endaði þó einungis
með rifnum buxum og særðu
stolti. Þetta varð þó ekki til þess
að afi legði íþróttir á hilluna, síð-
ur en svo. Hann var alltaf áhuga-
samur um hestamennsku og
frjálsar íþróttir en einnig stund-
aði hann box og glímu af kappi á
sínum yngri árum.
Afi var mikill dellukarl og hafði
hann sérstaklega mikinn áhuga á
bílum. Hann sagði okkur einnig
sögur af því þegar hann á sínum
yngri árum ók um á vélhjóli aust-
ur fyrir fjall eða á Þingvelli og þá
oftar en ekki með ömmu aftan á.
Afi hafði einnig mikinn áhuga á
tækni. Hann byrjaði að nota tölvu
fljótlega eftir að þær urðu að-
gengilegar, bæði við vinnu sína
og einnig heima fyrir. Þetta
fannst okkur frábært fyrir mann
á hans aldri. Þegar afi fór á eft-
irlaun byrjaði hann að skera út í
tré. Hann lagði mikla vinnu og
metnað í alla sína útskurðarhluti
og var vandvirkur við það sem
hann tók sér fyrir hendur.
Nú er afi búinn að yfirgefa
þennan heim og það er mikil eft-
irsjá að honum. Hann skilur eftir
sig stórt skarð sem ómögulegt er
að fylla. Við munum ávallt halda
minningu hans á lofti ásamt þeim
gildum sem hann kenndi okkur.
Við vonum að Diddi frændi hafi
tekið vel á móti afa og að þeir
feðgar glími nú saman á himnesk-
um stað. Við fjölskyldan munum
standa vel saman og halda þétt
utan um ömmu. Missir okkar
allra er mikill en þó mestur hjá
elsku ömmu.
Guð geymi þig, elsku afi Siggi.
Margrét, Sigurður
og Kristjana.
Í dag er afi okkar jarðaður og
okkur langaði að segja nokkur
orð um hann.
Afi Siggi var góður maður og
var honum margt til lista lagt.
Hann var mjög handlaginn og
skar út marga fallega gripi. Hann
var líka alltaf að teikna eitthvað í
tölvunni, hvort sem það var fyrir
sumarbústaðinn eða útskurð.
Hann var mikill íþróttamaður og
stundaði glímu þegar hann var
ungur og svo hafði hann gaman af
tónlist og spilaði á harmónikku.
Hann var líka hestamaður þegar
hann var yngri og muna eldri
barnabörnin eftir að hafa farið í
hesthúsið með afa og ömmu.
Við vorum oft í Teigagerðinu
þar sem við spjölluðum saman og
stundum sýndi hann okkur hvað
hann var að skera út. Teigagerðið
hefur verið miðpunktur fjölskyld-
unnar og eigum við margar góðar
minningar þaðan, bæði af heim-
sóknum til afa og ömmu og
veisluhöldum á áramótum og öðr-
um tilefnum.
Afi sat í stólnum sínum sagði
okkur sögur af því þegar hann
var ungur og keppti í glímu og
vann marga menn í röð við mikil
fagnaðarlæti. Stundum sagði
hann okkur veiðisögur og hann
hafði gaman af að heyra veiðisög-
ur frá okkur og hlusta á hvernig
okkur gekk í íþróttum og skólan-
um.
Afi byggði sumarbústað í
sveitinni sinni fyrir um 30 árum.
Við fórum oft þangað, stundum
með afa og ömmu og líka með
allri fjölskyldunni um verslunar-
mannahelgina. Þá spilaði afi
stundum á harmónikkuna, meðal
annars Litla flugan og Svífur yfir
Esjunni.
Við höfum hvert okkar áhuga á
tónlist, íþróttum, tækni og listum
og höfum við örugglega erft það
frá afa okkar. Hann hvatti okkur
til að vera dugleg og gera okkar
besta í því sem við tökum okkur
fyrir hendur.
Afi okkar var búinn að vera
veikur lengi. Við söknum hans.
Nú hvílir hann í friði og lifir í
minningum okkar.
Þórdís, Helga María
og Reynir Tómas.
Sigurður
Sigurjónsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi minn.
Það er svo tómlegt þegar
þú ert farinn. Minningarn-
ar eru svo ótal margar. Þú
sagðir alltaf að það væri
ekkert mál að redda hlut-
unum, bara vinda sér í þá
en auðvitað hugsa aðeins
áður hvernig maður ætlaði
að fara að því. Þú varst svo
flinkur að hjálpa manni.
Núna er ég að hugsa um
allar sögurnar sem þú
sagðir mér. Það verður
skrítið að koma í Teigó og
enginn afi í stólnum. Ég er
með sting í hjartanu yfir
þessu öllu og bið Guð að
hugsa rosalega vel um þig.
Ég sakna þín.
Eyrún Inga.
✝
Bróðir minn,
HELGI GÚSTAFSSON,
Lögbergi,
Djúpavogi,
lést á dvalarheimilinu Skjólgarði, Höfn í
Hornafirði miðvikudaginn 14. september.
Útförin fer fram frá Djúpavogskirkju laugar-
daginn 24. september kl. 14.00.
Innilegar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins Skjólgarðs
fyrir góða umönnun hans.
Björn Gústafsson,
ættingjar og vinir.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR ÁRNASON
kennari,
lést á Landspítalanum í Fossvogi aðfaranótt
mánudagsins 19. september.
Útför hans fer fram frá Kópavogskirkju
mánudaginn 26. september kl. 15.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Salóme Gunnlaugsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
HANNA GUÐNÝ BACHMANN,
Hverafold 56,
áður til heimilis að Háteigsvegi 26,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstu-
daginn 16. september.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Halla Jónsdóttir, Gunnar E. Finnbogason,
Inga Jónsdóttir, Ottó Guðmundsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
systir og mágkona,
SIGRÍÐUR J. GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 10. september.
Útförin fer fram frá Bústaðakirku
miðvikudaginn 21. september kl. 13.00.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
JÓGVAN HANSEN,
Vestmannaeyjum,
lést laugardaginn 17. september.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.