Líf og list - 01.01.1951, Síða 4

„Eg hefði gjarnan kosið, að
fjctð hefði tekið mig fleiri ár
að verða fimmtugur“
Viðtal við Tómas Guðmundsson, skáld
TÓMAS GUÐMUNDSSON varð firiim-
tugur 6. þ. m. Nokkru áður kom tit Ijóða-
bók lians, Fljótið lielga. I tilcfm livors tveggja
fór Líf og List á fund lians til þess að ínna hann
ýnnslegs, sem því lék hugur á:
Teljið þér þörf á því, að skálcl og aðrir menn
á skylclu sviði i lífinu séu bundnir við moldina
t þeim skilningi að missa aldrei sjónar af jarðlífs-
safanum svokallaða?
— Ég myndi, ef til vill, óska, að þessi spurn-
ing væn orðuð öðruvísi — en livað um
og hún er, svara óg henni lnklaust játandi. Ég hef
enga trú á því, að fólk, sem ekki kenmr skyld-
leika síns við mold og grjót, geti túlkað jarð-
nesku mannkym nokkurn fögnuð.
Teljið þér horfur á því, að Reykjavtk geti stað-
ið undir merki íslenzkra bókmennta og lista í
framtíðinni?
— Já, og eg er viss um, að svo verður. I
undarlegustu húsum hér í bæ er að koma fram
æska, sem er bæði falleg og gáfuð. Mér kænn
það ekki á óvart, þó að eftir nokkur hundruð ár
yrði vitnað til Reykjavíkur á síðari aldarhelmingi
20. aldarinnar sem nýrrar Hellas.
það — ems
Af hverju stafar sú tilhneiging margra skálda,
sem komin eru á efri ár, að leggja áherzlu á
trúarkennd verðmœti í Ijóðagerð?
— Hvers vegna á efri ár? Ég mundi annars
óska þess, að mega svara svona spurnmgu í lengra
máli. Má ég þó aðeins segja yður það, að frá
því að ég var barn, hefi ég aldrei getað skilgreint
nokkurn mun skáldlegrar hrifni og trúarlegrar
tilbeiðslu. Já, nng langar ennfremur að segja yð-
ur frá því, að ég er foreldrum mínuni ekki þakk-
látari fyrir nokkurn annan hlut en þann að liafa
með bænum og Ijóðum komið mér hvert ein-
asta kvöld bernskunnar — ef ég má segja svo
— í eins konar trúnaðarsamband við — við eitt-
livað sem ég hafði ckki neina Jiörf fyrir að bera
skyn á, en var áreiðanlega fallegt og heilagt.
— Steingrímur! Hafið þér nokkru sinni séð
yndislegn sýn en barn, sem er nýsofnað út frá
Jiví að segja með mömmu sinni:
„O, Jcsú, bróðir bczti,
ó, barnavinur mesti
Hverjar eru þcer innri gleðistundir, sem veita
mannltfinu eitthvert gildi?
4
LIF og I.IST