Svart á hvítu - 01.10.1977, Qupperneq 8

ingarsalnum sem leið til að koma verkum á fram-
færi. Við viljum aðeins benda á að mun fleiri
möguleikar eru fyrir hendi til aö tjá myndræna
hugsun.
Strax með ,ready mades' Duchamps var sýnt
fram á að engin skynsamleg forsenda er fyrir að
ákveöið form-ákveðió efni leiöi af sér listaverk. í
raun benti Duchamp á að eini munurinn á listaverki
og öðrum hlutum fælist í vali listamannsins. Þessi
niöurstaða hans var verulega óþægileg, enda var
það ekki fyrr en á seinasta áratug sem frjáls-
lyndustu ,listunnendur‘ erlendis meðtóku þessa
hugmynd sem fjöldi framúrstefnumanna hafði
reynt að staðfesta með aðgerðum sínum.
Fullyrðingin um að hlutur verði að listaverki um
leið og hann er valinn af listamanni felur í sér algert
afstæði. Allt handverk, öll umbreyting manna á
náttúrunni á öllum tímum, allsstaðar, fær stööu
listaverks. Allir menn allt frá því aö frummaðurinn
kastaði fyrsta steininum, hafa verið listamenn! Ef
þessi fullyrðing er tekin bókstaflega glata hugtök
eins og myndlist, myndlistamaður og myndlistaverk
gjörsamlega merkingu sinni.
Eltt algengasta þema Beuys er samband velðimannslns og
(órnardýrsins.
f S U hA fT10 N
^OUT-ART
ÚIÁT'O ^
ÁT6F
Fyrirlestur í Stundenskl Centro Belgrade 1974. Josep Beuys er elnn þelrra llstamanna sem hefur notað ólíkust tjáningaform til að
koma hugmyndum sínum á framfærl, s.s. samband kennara og nemenda (og samfélag manna og dýra). Þó hann notist við mörg
listform miðast þau öll að koma vissum grunnhugmyndum á framfærl, eins og mlkilvægi sköpunarinnar, spurninguna um frelsi,
missklptingu gæða o.s.frv. Hann er skýrt dæmi um myndllstamann sem leitað hefur nýrra tjáninga forma.
6