Birtingur - 01.06.1962, Qupperneq 47

menntalegar skoðanir Zosénkos vera rotnar og
spilltar. Fyrir hann sé ekkert pláss í sovézkum
bókmenntum. (Zdanoff, 1950, bls. 22, 23.)
Anna Akhmatova var vel þekkt skáldkona og
fræg fyrir ljóðræn kvæði, einlæg og innhverf.
Samkvæmt orðum Zdanoffs var hún „fulltrúi inn-
antómrar hugmyndalausrar Ijóðlistar, sem er
framandi þjóð vorri" (KPSS, III, 486). Hún er
„ein af fánaberum hinnar meiningarlausu, tóm-
höfðitðu og aristókratísku skáldskaparstefnu".
Verk hennar „er ekki hægt að þola á blaðsíðum
tímarita vorra" (Zdanoff, 1950, bls. 25,29).
En stærsti glæpur forráðamanna tímarita var
glæpur tímaritsins Zvézda að koma fram með
„verk, sem hafa ræktað anda undirgefni við bur-
geisamenningu Vestursins, sem er framandi sov-
étingum" (KPSS, III, 486), Ritstjórar tímarita
gleymdu því að „tímarit vor . . . geta ekki verið
skeytingarlaus um pólitík. Þeir gleymdu þvf að
tímarit vor eru voldugt tæki í höndum hins sov-
ézka ríkisvalds til að ala upp sovétfólk og eink-
um æskuna og verða því að lúta því, sem er horn-
steinn sovétskipulagsins — pólitík þess". (KPSS,
III, 487). Sovézkar bókmenntir hafa ekki „aðra
hagsmuni en hagsmuni þjóðarinnar, hagsmuni
ríkisins". (sst).
Árið 1946 hafði ástandið í menningarmálum
Vesturlanda sízt batnað frá árinu 1934. í saman-
burði við hina miklu menningu Stalíns var vest-
ræn menning hið ægilegasta glóandi helvíti, og
öll ill öfl léku þar lausum hala. í ræðu um bók-
menntatilskjpunina sagði Zdanoff: „Hversu sem
nýtízku vesturevrópskir og amerískir bókmennta-
menn hylja list sína í fögur form, svo og kvik-
myndaleikstjórar og leikstjórar á sviði, þá mun
þeim hvorki takast að bjarga né bæta burgeisa-
menningu sína, því að siðferðisgrundvöllur
hennar er svo rotinn og líkþrár, því' að þessi
menning er í þjónustu einkaauðvaldsins, í þjón-
ustu eiginhagsmunasjúkra, sérgóðra hagsmuna
hinnar burgeisalegu ráðaklíku þjóðfélagsins. All-
ur fjöldi burgeisalegra bókmenntamanna, kvik-
myndaleikstjóra, leikstjóra á sviði strita við að
beina athygli framfarasinnaðra manna þjóðfé-
lagsins frá hinum brýnu vandamálum pólitískrar
og þjóðfélagslegrar baráttu og beina athyglinni í
farveg lítilmennskulegra, hugmyndalausra bók-
mennta og lista, sem eru fullar af gangsterum,
danssýningakvensum, lofsöngvum um hórdóm og
ævintýri alls kyns glæpona og svindlara." *)
Af þessu má sjá, hvílíkan glæp sovézkir rit-
stjórar og bókmenntamenn drýgðu, er þeir lögð-
ust svo lágt að lepja upp vestrænt menningar-
skolp.
Tilskipun um leikhús og leikmennt frá 26. ágúst
1946 leggur áherzlu á þennan höfuðglæp. Lista-
málanefnd ríkisins hafi „ranga línu, er hún leyfir
að sýnd séu leikrit burgeisalegra erlendra höf-
unda" og vanræki þannig kommúnistískt upp-
eldi þjóðarinnar (KPSS, III, 492). Sýnd hafi og
*) Zdanoff, On Literature, 1950, p. 48, sjá Kalosín, op.
cit. bls. 174.
BIRTINGUR
45